- Τρέχουσα
- Προηγούμενη
- Επόμενη
- Μόνο κείμενο
- Σύνθετη αναζήτηση
- Πολιτική
- Κόσμος
- Οικονομία
- Εργαζόμενοι
- Κοινωνία
- Νεολαία
- Πολιτισμός
- Αθλητισμός
- Η άποψή μας
- Επωνύμως
- Από μέρα σε μέρα
- Τετρασέλιδα
- Ολες οι στήλες
- Σκίτσα
- Θέατρα
- Κινηματογράφοι
- Τηλεόραση
- Φαρμακεία
- Νοσοκομεία
- Χρήσιμα τηλέφωνα
- Δρομολόγια πλοίων
- Δελτίο καιρού
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
- Ιστορική διαδρομή
- Ενθετα ιστορίας
- Ειδικές εκδόσεις
- International
- Νέα του site
- Επικοινωνία
Feeds- Οδηγίες
- Υπεραστικοί Αριθμ.
- Διαφορές ώρας
Το νέο «μαθητοδικείο» καταγγέλλουν οι κομμουνιστές του νησιού
Μετά, λοιπόν, από το σωρό των «μαθητοδικείων», της τρομοκρατίας και του αυταρχισμού, σειρά έχουν 12 μαθητές του ΤΕΕ Λευκάδας (πρώην ΤΕΛ), οι οποίοι σύρονται στο Δικαστήριο Ανηλίκων στις 18 του Μάη 2000, για κινητοποιήσεις όμως που συμμετείχαν έντεκα μήνες πριν την απόφαση του Υπουργικού Συμβουλίου (το Γενάρη του 1999), η οποία σέρνει στα δικαστήρια και τις φυλακές παιδιά 14 και 15 χρόνων.
Η «κατηγορία» που αντιμετωπίζουν οι 12 μαθητές - μέλη του Μαθητικού Συμβουλίου του ΤΕΕ και του τοπικού Συντονιστικού είναι «διατάραξη οικιακής ειρήνης». Επίσης κατηγορούνται ότι, με την κατάληψη που έκαναν στο σχολείο τους, παρεμπόδισαν την εύρυθμη λειτουργία της υπηρεσίας, χωρίς την άδεια του Λυκειάρχη κ. Ζούρου!
Μάλιστα, ο διευθυντής του ΤΕΕ, δείχνοντας περισσό ζήλο για τη δίωξη των μαθητών, είναι ο μοναδικός διευθυντής σε όλο το νομό που έδωσε τα ονόματα των μαθητών που συμμετείχαν στην κατάληψη. Επίσης, η εισαγγελέας με τη σειρά της έβαλε σε εφαρμογή την απόφαση της κυβέρνησης για ποινικοποίηση των αγώνων.
«Η κυβέρνηση αντί να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματα των μαθητών, δίνοντας άμεσα λύση, διάλεξε το δρόμο της καταστολής των μαθητικών αγώνων και της ποινικοποίησής τους. Αυτή η πολιτική, που προπαγανδίζει την αποποινικοποίηση των ναρκωτικών και επιβάλλει την ποινικοποίηση των μαθητικών αγώνων, που αντί για μόρφωση - δουλιά προσφέρει στη νεολαία τζάμπα ηρωίνη και μεθαδόνη, πρέπει να ανατραπεί και θα ανατραπεί», τονίζει σε ανακοίνωση το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λευκάδας της ΚΝΕ. Καταδικάζει δε το δρόμο της τρομοκρατίας και της καταστολής της κυβέρνησης και καλεί τους μαθητές, τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, όλους τους μαζικούς φορείς του νομού, κάθε δημοκρατικό πολίτη, να απαντήσουν στη νέα αυτή πρόκληση εκδηλώνοντας την αντίθεσή τους.
Η Νομαρχιακή Επιτροπή Λευκάδας του ΚΚΕ καταγγέλλει με ανακοίνωσή της τον επικίνδυνο και ολισθηρό δρόμο της ποινικοποίησης των μαθητικών αγώνων και καλεί τον υπουργό Παιδείας και την κυβέρνηση να πάρουν πίσω την Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου. Καλεί, επίσης, τους Λευκαδίτες και τις Λευκαδίτισσες να σταθούν στο πλευρό των παιδιών τους, να αντιδράσουν στον αντιδημοκρατικό κατήφορο και να απαιτήσουν δημόσια και δωρεάν παιδεία για όλα τα παιδιά.
Μετά απ' όλα αυτά και την έκταση που έχουν πάρει τα «μαθητοδικεία», ο νέος υπουργός Παιδείας, που όπου σταθεί και όπου βρεθεί εκφράζει τη συμπάθειά του στους μαθητές και διακηρύσσει τον «αντιδογματισμό» του, είναι άραγε διατεθειμένος να πάρει πίσω το φασιστικό αυτό ιδιώνυμο;
Σε μια περίοδο που ξεκινάει ο αντιπαιδαγωγικός εξαντλητικός εξεταστικός λαβύρινθος, είναι πολλοί οι μαθητές που σέρνονται στα δικαστήρια, γιατί τόλμησαν να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν το δικαίωμα στη μόρφωση ενάντια στην αντιδραστική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση. Είναι τα θύματα της γνωστής Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου που διώκει όσους και με καταλήψεις αγωνίστηκαν, στη μεγάλη τους πλειοψηφία μέλη των Συντονιστικών Επιτροπών Αγώνα ανά την Ελλάδα.
Η τακτική της τρομοκράτησης του μαθητικού κινήματος συνεχίζεται και όσο και αν θέλει η νέα ηγεσία του υπουργείου Παιδείας να εκθειάζει τη δήθεν «χαρά» της εκπαίδευσης και της γνώσης, το «σπαθί του νόμου» κρέμεται πάνω από τα κεφάλια των μαθητών. Η περίπτωση της Λευκάδας έρχεται μετά από την Πιερία, τη Νέα Ιωνία Μαγνησίας, το Γαλαξίδι, την Ιτέα, τον Πειραιά κλπ. Γι' αυτά δεν έχει ακούσει τίποτα ο «αντιδογματικός» υπουργός κ. Ευθυμίου;
Οδεύουμε την εβδομάδα των παθών του ανθρώπου, αντιμετωπίζοντας τα ΜΑΤ σε μια κάλπικη ειρήνη, που έχει πιο πολλούς πεθαμένους από την πείνα, τις κακουχίες και το εμπάργκο, παρά ο Β` Παγκόσμιος Πόλεμος.
Με «ωκεάνια ναυτία» ταξιδεύουμε στο κατάστρωμα, σαγηνεμένοι, πωρωμένοι και πλανημένοι από γλυκούς ήχους μακρινών σειρήνων, αντιμαχόμαστε τη συνείδησή μας, πελεκάμε τα φτερά της αντίστασης και οδηγούμεθα σε μια αναντιστοιχία με τα συμφέροντά μας. Σαν σε λήθαργο μέσα, ακούμε κολακευτικές εξαγγελίες «Δε θα νιώσω ποτέ ήσυχος. Δε θα νιώσω ποτέ ευτυχισμένος, εάν και ο τελευταίος άνεργος δε βρει δουλιά». Και, να το τραγελαφικό. Σήμερα το πρωί ο γείτονας με τρία παιδιά, έμεινε χωρίς δουλιά. Απολύθηκε. Απολύθηκαν κι άλλοι 400 και δεν είναι μόνο αυτό, στην οργή του πάνω έκοψε και το ζερβί του χέρι, που 'ριξε το ψηφοδέλτιο.
Αντηχούν στ' αυτιά μου οι δέκα προτεραιότητες και τρέμω. «Δεσμεύομαι να υψώσω το βιοτικό επίπεδο. Να κάνω την καθημερινή πραγματικότητα όαση σε μια έρημο δυστυχίας». Και είναι η ωκεάνια ναυτία που με μπλέκει και λέω μέσα μου ποιος ξέρει ακόμα τι μας περιμένει. «Δεσμεύομαι για μια παιδεία αντάξια των καιρών, προσιτή σε όλα τα Ελληνόπουλα κι είναι η ωκεάνια ναυτία που στροβιλίζει το μυαλό και ξαναβλέπω ξεσηκωμούς και καταλήψεις».
«Δεσμεύομαι για υγεία υψηλού επιπέδου, ανοιχτή στο λαϊκό πολίτη» κι εγώ πιάνω τη μύτη μου σαν πηγαίνω σ' ένα ίδρυμα ευγηρίας - να δω κάποιο γνωστό - βλέποντας τη μοναδική νοσηλεύτρια του ορόφου, κοψομεσιασμένη να μαζεύει ακαθαρσίες, μετρώντας χρόνια πολλά να φτάσει τα 65.
«Δεσμεύομαι για την ανάκαμψη του Χρηματιστηρίου, κι εγώ έχω χάσει τον μπούσουλα, έχω χάσει αυγά και πασχάλια».
«Δεσμεύομαι να συγκρατήσω τον πληθωρισμό, να μειώσω τη φορολογία, να καλυτερέψω το Ασφαλιστικό, την απασχόληση, να εξυψώσω τον πολιτισμό, να αυξήσω το εργατικό και αγροτικό εισόδημα».
Κι εγώ ένεκα ωκεάνιας ναυτίας τρομάζω τη λαίλαπα του ξεπουλήματος και των ιδιωτικοποιήσεων. Τρομάζω για τη χέρσα γη και το χυμένο γάλα.
«Δεσμεύομαι για παροχές και συντάξεις». Κι εγώ μετρώ τις δεκάρες, μήπως περισσέψουν μερικές για ένα σουβλάκι που ορέγομαι, περιμένοντας τη μεγάλη αναστροφή.
«Δεσμεύομαι για επιχορηγήσεις και δάνεια». Κι ο φίλος που 'χασε το σπίτι στο σεισμό τρέχει και δε φτάνει. Εκείνο το δωρεάν πάει κατευθείαν στο μηχανικό για να βγάλει την άδεια.
«Δεσμεύομαι... δεσμεύομαι..!» Κι εγώ μες την παραζάλη ακούω τα γέλια των βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων και των τραπεζιτών να τρίβουν τα χέρια από ικανοποίηση. Δεσμεύομαι για ολοκλήρωση της πορείας προς την ΟΝΕ και μένα με πιάνει φαγούρα. Είναι η «ωκεάνια ναυτία» που μου φέρνει αυτή την περίεργη αναγούλα και μειώνει τ' αντανακλαστικά μου. Μου στέρησε την πίστη. Οχι, όμως, δεν είναι έτσι. Μπορούμε και πρέπει ν' αντιδράσουμε, μπορούμε και πρέπει να τα βάλουμε με τα οργανωμένα πανίσχυρα συμφέροντα, αρκεί να συνειδητοποιήσουμε τη δύναμή μας.
