ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Πέμπτη 1 Μάρτη 2001
Σελ. /40
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Το Αγιο Ορος... «εργολάβος»

Αποψη της Ουρανούπολης
Αποψη της Ουρανούπολης
Οι «επεκτατικές» τάσεις της Κοινότητας Αγίου Ορους και εκτός των «συνόρων» της, απασχόλησαν το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο στην προχτεσινή του συνεδρίαση.

Το ΚΑΣ συζήτησε το αίτημα της Κοινότητας για δημιουργία «καταφυγίου τουριστικών σκαφών» στην Ουρανούπολη, δηλαδή δημιουργία νέου λιμανιού προς αντικατάσταση του υπάρχοντος, το οποίο εξυπηρετεί τα σκάφη που μεταφέρουν τους επισκέπτες από την Ουρανούπολη στο Αγιον Ορος. Το νέο λιμάνι χωροθετείται σε δημόσια έκταση, ιδιοκτησίας του ΕΟΤ, και έχει παραχωρηθεί προς χρήση από την Κοινότητα Ουρανούπολης γι' αυτό το σκοπό.

Το θέμα απασχόλησε και παλιότερα το ΚΑΣ, χωρίς όμως να προβεί σε γνωμοδότηση, μόνο σε επιτόπια αυτοψία. Επιτροπή του ΚΑΣ που έκανε την αυτοψία, εκτίμησε ότι η δημιουργία του λιμανιού 800 μέτρα από τον οικισμό Ουρανούπολης, θα αποσυμφορήσει την περιοχή του σημερινού λιμανιού, διασώζοντας παράλληλα το παρακείμενο μνημείο (Πύργος Ουρανούπολης) που κινδυνεύει άμεσα, αφού τα συνωστιζόμενα στο λιμάνι φορτηγά περνάνε «ξυστά» από αυτό. Η επιτροπή πρόσθεσε, ότι εκτός του μνημείου (μετατρέπεται σε μουσείο) θα απελευθερωθεί και ο αρχαιολογικός περίπατος από την Ουρανούπολη έως τη Μονή Ζυγού (η οποία βρίσκεται εκτός των ορίων του Αγίου Ορους), ο οποίος τώρα υπέχει τη θέση... χώρου στάθμευσης χιλιάδων οχημάτων.

Αλλά και οι κίνδυνοι για το ευρύτερο περιβάλλον από τη δημιουργία του νέου λιμανιού, είναι πολλοί και τέθηκαν από μέλη του ΚΑΣ, που τελικά μειοψήφησαν. Κατ' αρχήν, εκτός από δημόσια, η έκταση είναι και ελεγχόμενη διότι βρίθει αρχαιοτήτων, συνεπώς, τέτοιου είδους εγκατάσταση θα πλήξει σοβαρά τη φυσιογνωμία της. Επίσης η κλίμακα της εγκατάστασης είναι μεγαλύτερη από τις ανάγκες που καλείται να καλύψει. Ετσι δηλώθηκε η ανησυχία για τη δημιουργία ενός τόσο μεγάλου λιμανιού, που προοπτικά θα εκμεταλλεύεται μονοπωλιακά η θρησκευτική ηγεσία του Αγίου Ορους. Ερωτηματικά προκάλεσε και η ανάδειξη του Αγίου Ορους ως «εργολάβου» - όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά - με ό,τι αυτό σημαίνει για το μέλλον της περιοχής. Να σημειωθεί πως μέχρι τώρα, η Κοινότητα Ουρανούπολης τηρεί «σιγήν ιχθύος» για το θέμα, κάτι που ερμηνεύεται ως «δυσφορία» της, αφού η λειτουργία του λιμανιού στο κέντρο της, σημαίνει και οικονομικά οφέλη.

Ανησυχία προκαλεί και η μελέτη που κατέθεσε η Κοινότητα Αγίου Ορους, η οποία χωροθετεί τα 16.500 τ.μ. της χερσαίας έκτασης όπου θα γίνουν οι λιμενικές εγκαταστάσεις, ενώ ο μόλος θα απλωθεί 250 μ. μέσα στη θάλασσα. Στις εγκαταστάσεις προβλέπεται και δημιουργία ξενώνα 760 τ.μ. (εκτός των άλλων βοηθητικών εγκαταστάσεων), γεγονός που ξεπερνά την κλίμακα ενός απλού «καταφυγίου» σκαφών... Οσον αφορά στην προστασία του μνημείου, οι μειοψηφήσαντες στο ΚΑΣ αντιπρότειναν την αναζήτηση τρόπων προστασίας και όχι μεταφορά του προβλήματος μερικές εκατοντάδες μέτρα παραπέρα.

Το ΚΑΣ τελικά ενέκρινε κατά πλειοψηφία τη δημιουργία του λιμανιού, με τον όρο να μη χτιστεί τίποτε άλλο εκτός των εγκαταστάσεων που προβλέπει η συγκεκριμένη μελέτη. Πλην... «τρώγοντας έρχεται η όρεξη».

Η ΚΝΕ πάει θέατρο

Στο πλαίσιο των θεατρικών προτάσεών της η Πολιτιστική Επιτροπή του ΚΣ της ΚΝΕ, προτείνει την παράσταση των Στέφανου Ληναίου και Ελλης Φωτίου στο θέατρο «Αλφα» με τη λαϊκή κοινωνική κωμωδία του Ντάριο Φο «Δεν πληρώνω... Δεν πληρώνω». Η παράσταση ανεβαίνει σε απόδοση - σκηνοθεσία Στέφανου Ληναίου, μετάφραση Αννας Βαρβαρέσου, σκηνικά Νίκου Σαριδάκη και μουσική Βασίλη Δημητρίου. Παίζουν: Στέφανος Ληναίος, Ελλη Φωτίου, Στέφανος Ιατρίδης, Μαργαρίτα Ζαχαρίου, Δημήτρης Μπικηρόπουλος, Μάρκος Λεζές. Ετσι, λοιπόν, στις 2 και στις 9 Μαρτίου οι θεατές που θα προμηθευτούν προσκλήσεις από την είσοδο της ΚΟΑ, θα πληρώσουν εισιτήριο 3.000 δρχ. στο ταμείο του θεάτρου (Πατησίων και Στουρνάρη).

Οι Ταλιμπάν γκρεμίζουν αρχαία μνημεία

Αμετάκλητα (!) αποφάσισαν οι φανατικοί ισλαμιστές Ταλιμπάν, που κατέχουν την εξουσία στο Αφγανιστάν, να καταστρέψουν όλα τα αρχαιολογικά μνημεία της χώρας, όπως δήλωσε προχθές ο υπουργός Εξωτερικών του καθεστώτος, Ουακίλ Αχμέντ Μουταουάκελ στο Γαλλικό Πρακτορείο.

Η απόφαση ανακοινώθηκε (26/2) από τον ανώτατο ηγέτη των Ταλιμπάν, τον μουλά Μοχάμαντ Ομάρ και αφορά την καταστροφή όλων των προϊσλαμικών αγαλμάτων σ' όλη την επικράτεια του Αφγανιστάν - μεταξύ των οποίων βρίσκονται και μοναδικά αριστουργήματα της προϊσλαμικής βουδιστικής τέχνης - σοκάροντας τη «διεθνή κοινότητα», η οποία «έθρεψε» και «θρέφει» τους Ταλιμπάν.

Ο Ομάρ είπε ότι η καταστροφή δεν είναι τίποτε περισσότερο από ...«σπάσιμο πέτρας»(!), αφού «πάνω απ' όλα τιμούμε το Ισλάμ. Καθήκον μου είναι να εφαρμόσω τις προσταγές του Ισλάμ (που απαγορεύουν τα είδωλα)... Η διαφύλαξη των αγαλμάτων αυτών θα ήταν αντίθετη με το Ισλάμ... ενώ η καταστροφή τους είναι προσταγή του».

Ανάμεσα στα απειλούμενα αγάλματα είναι και δυο γιγαντιαία αγάλματα του Βούδα στο κεντρικό Αφγανιστάν, τα οποία έχουν κηρυχτεί από την Ουνέσκο ως «Μνημεία της Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Οι δυο Βούδες, ηλικίας σχεδόν 2.000 ετών, βρίσκονται στο Μπαμιγιάν, δυτικά της πρωτεύουσας Καμπούλ. Το ένα άγαλμα έχει ύψος 53 μέτρα και θεωρείται το ψηλότερο στον κόσμο άγαλμα του Βούδα σε όρθια στάση.

Η Ουνέσκο απηύθυνε μια ήπια ...έκκληση για τη «διαφύλαξη των αριστουργημάτων της πολιτιστικής κληρονομιάς του Αφγανιστάν». Ανάλογα ...χλιαρή θέση πήρε και ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Κόφι Ανάν. Να σημειωθεί ότι ο Ελληνας πρεσβευτής στο Πακιστάν και πρόεδρος της «Εταιρείας για τη Διαφύλαξη της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του Αφγανιστάν» (SPACH), Δημήτρης Λούντρας, που εκπροσωπεί την Ουνέσκο, πιστεύει πως «αν κανείς δεν τους σταματήσει θα το πραγματοποιήσουν», προσθέτοντας ότι «οι αξιωματούχοι των Ταλιμπάν τούς αρνήθηκαν την πρόσβαση στο Αρχαιολογικό Μουσείο της Καμπούλ» - όπου 12-60 αγάλματα, περίπου, έχουν ήδη καταστραφεί από το 1992 και μετά - και ότι, όπως πληροφορήθηκε, «σήμερα ο ένας από τους δυο μοναδικούς Βούδες του Μπαμιγιάν έχει ήδη δεχτεί επίθεση».

Για άμεση κινητοποίηση της διεθνούς κοινής γνώμης, μίλησε ο πρώην γενικός διευθυντής Αρχαιολογίας και επιμελητής Ιστορικών Μνημείων του Αφγανιστάν, Ζεμάρ Ταρζί, ενώ κατά της απόφασης τάχθηκε και η αφγανική αντιπολίτευση, η οποία μιλά για «ιστορική και εθνική προδοσία».


«Κλειστοί δρόμοι» σε κλειστούς ορίζοντες...

Αν είναι αλήθεια ότι η πορεία της κοινωνίας «φαίνεται» πιο καθαρά μέσα από την πορεία των ανθρώπων, τότε η ταινία «Κλειστοί δρόμοι» του Σταύρου Ιωάννου δείχνουν ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε: Ολόκληροι λαοί προσφυγοποιούνται, το έγκλημα γίνεται η Lex Suprema. Είναι η εικόνα μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση, η εικόνα του «καπιταλισμού που σαπίζει».

Δεν είναι δύσκολο να το δει κανείς στην οθόνη. Καρέ - καρέ, όλα σαπίζουν και διαλύονται. Ολα είναι μια διαρκής περιπλάνηση όχι μόνο χωρίς ρίζες, αλλά και χωρίς τη δυνατότητά τους. Κυριαρχεί η εικόνα του «κατακαθιού», τυλιγμένου μέσα στις λαμπερές ανταύγειες του σύγχρονου αστικού τοπίου, ο πόλεμος όλων εναντίον όλων, η συνεχής και αδήριτη φθορά, η καταστροφή και, μάλιστα, η αυτοκαταστροφή. Η αγριότητα γίνεται το μόνο βιώσιμο και υπαρκτό πλαίσιο.

Εδώ, όμως, μπαίνει και ο πιο ολέθριος παράγων: Δεν πρόκειται για τυχαία, για ανεξέλεγκτη αγριότητα. Αντίθετα, πρόκειται για αγριότητα οργανωμένη, για ένα δίκτυο, που εργάζεται - μέσα στα δικά του πλαίσια - εύρυθμα και αποδοτικά, για ένα δίκτυο που τρέφεται από την καταστροφή. Δεν πρόκειται για «τρέλα», για «παραλογισμό», και, αν ακόμη δεχτούμε ότι γι' αυτό πρόκειται, στη βάση τους βρίσκεται μια αιτία και μια ρίζα απόλυτα λογικές: Η κρισιακή πορεία μιας κοινωνίας σε αποσύνθεση.

Ακριβώς σ' αυτό της το στοιχείο, η ταινία αντιπαρατίθεται ωμά στις αφηρημένες και απλοϊκές φιλάνθρωπες εξηγήσεις, των οποίων θύματα φαίνεται να είναι και οι δημιουργοί της. Οι εικόνες της ταινίας φωνάζουν ότι, εδώ, δεν πρόκειται για «παρεξήγηση», «έλλειψη κατανόησης», «μη αποδοχή του διαφορετικού» και άλλα τέτοια, ελαφρώς ερασιτεχνικά αιτιολογήματα. Πρόκειται για μια κοινωνία που απλώς ζει, απλώς υπάρχει έτσι, βιώνοντας τη βίαιη και θανατερή της διάλυση.

Ρεαλισμός, λοιπόν; Οχι. Κάτι πολύ χειρότερο: Αλήθεια. Αν καταλάβαμε καλά τα στοιχεία της ταυτότητας της ταινίας, τα πρόσωπα και τα ονόματα των παραγόντων της δεν είναι καν φανταστικά. Και, φυσικά, ακόμη λιγότερο φανταστικοί μάς φαίνονται οι χώροι γυρίσματος. Ασφαλώς, στο μοντάζ οι αρμόδιοι το πιο σοβαρό πρόβλημα που θα είχαν να αντιμετωπίσουν θα ήταν η επιλογή.

Μια ταινία που δείχνει τόσο πολύ ντοκιμαντέρ ώστε σχεδόν δεν είναι καθόλου ταινία. Μια ταινία που έχει ένα σενάριο τόσο «πεζό» που δε φαίνεται καν για σενάριο. Μια υπόθεση απλή, φωτογραφική, άμεσα αφομοιώσιμη. Ενα θέαμα που, αν είναι για γερά νεύρα, είναι γιατί ο θεατής ξαφνικά συνειδητοποιεί πόσο φοβερό είναι αυτό που τόσο άμεσα και άκοπα αφομοίωσε.


Θανάσης ΠΑΠΑΡΗΓΑΣ

Μουσικοθεατρικό «ποδήλατο»

Μουσική παράσταση για μια ηθοποιό - τραγουδίστρια και πιάνο, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Νικολαΐδη θα παρουσιαστεί στο «Εναλλάξ» (Μαυρομιχάλη 139) από αύριο (2/3) και για τέσσερα τετραήμερα από (Παρασκευή - Δευτέρα). Τίτλος της παράστασης «Αδεια ποδηλάτου». Πρόκειται για «ταξίδι» στην εικοσαετία 1945 - 1965. Τα κείμενα (γράμματα - μνήμες απλών ανθρώπων, άρθρα περιοδικών), επέλεξε η ηθοποιός Κερασία Σαμαρά, η οποία ερμηνεύει και τραγούδια της εποχής, με συνοδεία πιάνου. Μια επιλογή ελαφρών, λαϊκών, δημωδών τραγουδιών της εποχής. Περνώντας από τον Χαρόπουλο, στον Θεοδωράκη και Χατζιδάκι, ζωντανεύει τη στερημένη, αλλά ταυτόχρονα αισιόδοξη ατμόσφαιρα της μεταβατικής εποχής της ελληνικής κοινωνίας. Οι φωτισμοί είναι του Δήμου Αβδελιώδη, η εικαστική επιμέλεια του Αγγελου Παπαδημητρίου, η επιμέλεια κίνησης του Αγγελου Παπαδημητρίου. Στο πιάνο ο Γιώργος Κομπογιάννης.

«Η κριτική στην Ελλάδα σήμερα - Θεωρία και πράξη» είναι το θέμα της διήμερης συζήτησης που οργανώνει σήμερα και αύριο (7μμ) η Εταιρεία Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού (Παναθηναϊκού Σταδίου 5). Μεταξύ των συζητητών είναι και οι Π. Μπουκάλας, Κ. Ψυχοπαίδης, Λ. Τσιριμώκου, Δ. Δασκαλόπουλος, Γ. Βαρβέρης.



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ