ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Οχι στο κλείσιμο της Λυρικής

Με πικέτες και ανακοινώσεις για τα προβλήματα της Λυρικής Σκηνής και τη στάση του ΥΠΠΟ -Τ απέναντι στο μοναδικό λυρικό μας θέατρο, προϋπάντησαν οι χορωδοί της ΕΛΣ, το Σαββατοκύριακο το κοινό, πριν τις παραστάσεις της όπερας «Μποέμ». «Οχι στο κλείσιμο της Λυρικής», «Καμία απόλυση. Η ψυχή της ΕΛΣ είναι οι εργαζόμενοι», «Η Λυρική είναι περιουσία του ελληνικού λαού κι όχι το τσιφλίκι του κάθε υπουργού», «Τα κλειστά θέατρα δεν είναι Πολιτισμός», «Οχι στην εκχώρηση της ΕΛΣ στο "Ιδρυμα Στ. Νιάρχος"», «Οι ιδιωτικοποιήσεις βλάπτουν τον Πολιτισμό», είναι ορισμένα από τα συνθήματα που αναγράφονταν στις πικέτες. Η κινητοποίηση του Σωματείου Χορωδών ΕΛΣ, το οποίο υπογράφει τη σχετική ανακοίνωση που μοιράστηκε, έτυχε ιδιαίτερα θερμής ανταπόκρισης από το κοινό της Λυρικής. Κοινό που αγαπά τη λυρική τέχνη, στηρίζει διαχρονικά την ΕΛΣ εκτιμώντας την προσφορά των καλλιτεχνών που την υπηρετούν σε δύσκολες συνθήκες και απαιτεί την κρατική στήριξη του θεάτρου και όχι το κλείσιμό του, όπως απειλεί ο υπουργός. Ανάλογες κινητοποιήσεις προγραμματίζονται και πριν από τις παραστάσεις στη Λυρική.

ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΡΙΚΑΛΩΝ ΠΑΜΕ

Εκδήλωση στη «νερομάνα» του λαϊκού τραγουδιού

Το μουσικό συγκρότημα στην εκδήλωση

Μια πολύ σημαντική εκδήλωση για το εργατικό - λαϊκό τραγούδι έγινε το απόγευμα της περασμένης Κυριακής, στην αίθουσα του Πνευματικού Κέντρου του Δήμου Τρικκαίων, με διοργανωτή τη Γραμματεία Τρικάλων του ΠΑΜΕ.

Δεν έγινε τυχαία αυτή η εκδήλωση στα Τρίκαλα, τη «νερομάνα» του λαϊκού τραγουδιού, που γέννησε «ιερουργούς της μουσικής», (Τσιτσάνης, Καλδάρας, Μπακάλης, Σαμολαδάς, Παπασίκας, Κολοκοτρώνης, Βίρβος, Μητροπάνος κ.ά.).

Μίλησε ο Τ. Τσιαπλές (μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος της Πανελλαδικής Συντονιστικής Επιτροπής του ΠΑΜΕ), επισημαίνοντας ότι η εκδήλωση αυτή δείχνει ότι το ταξικό εργατικό κίνημα μπορεί, παράλληλα με τον αγώνα, να αναδεικνύει και κάθε προοδευτικό στοιχείο της μουσικής, της τέχνης, του πολιτισμού, το ρόλο που διαχρονικά διαδραματίζουν στη ζωή και στους αγώνες της εργατικής τάξης και τόνισε: «Τα ταξικά συνδικάτα πρέπει να πρωτοστατούν στην πολιτιστική δραστηριότητα, αξιοποιώντας δυνατότητες και ταλέντα από τους εργαζόμενους. Ν' αναδείξουν τη ζωή της τάξης μας και τον αγώνα για την απελευθέρωσή της. Να εντείνουν την πάλη για την εξασφάλιση των μορφωτικών και υλικών προϋποθέσεων για την ελεύθερη πρόσβαση του λαού στην τέχνη και τον πολιτισμό».

Ο Γ. Μηλιώνης (δημοσιογράφος και μουσικός παραγωγός του «902») επισήμανε ότι, ως αναπόσπαστο κομμάτι του λαϊκού τραγουδιού, το εργατικό τραγούδι είναι η μελωδική αποτύπωση της ζωής και των αγώνων, αλλά και της ανάπτυξης της πολιτικής συνείδησης της εργατικής τάξης.

Περιδιαβαίνοντας την ιστορία του εργατικού - λαϊκού τραγουδιού - αναφέρθηκε στον Καζαντζίδη και στον «Επιτάφιο» - έφτασε στο σήμερα, όπου το εργατικό τραγούδι περπατά μαζί με όσους εργάτες έχουν υψωμένη τη γροθιά κι αδράχνουν το αύριο.

Το μουσικό συγκρότημα (Δ. Αδάμος, Στ. Καραγιώργος, Β. Καραδήμας, Π. Μαγκλάρας, Ν. Μουλιάκος, Αργ. Μπούτλας, Γ. Πέτρου, Κ. Χριστόπουλος) έπαιξε εργατικά - λαϊκά τραγούδια, ενώ ο Γ. Μηλιώνης αναφερόταν στο δημιουργό τους.

Ακούστηκαν τραγούδια των Τσιτσάνη, Λεοντή, Ζάππα, Γεννίτσαρη, Τούντα, Μπάτη, Θεοδωράκη, Βαρδάνη, Χατζή, Μαρκόπουλου, Σαββόπουλου, Κραουνάκη, Χάρη και Πάνου Κατσιμίχα, Λοΐζου.

Επεσε η αυλαία για την Αννα Καλουτά

Γεύτηκε όσο λίγες τόσο χειροκρότημα. Ολη της η ζωή ήταν το θέατρο. Η μεγάλη κυρία της επιθεώρησης, Αννα Καλουτά, «έφυγε» το Σάββατο το βράδυ και κηδεύεται σήμερα (3μμ) από το Α' Νεκροταφείο, δημοσία δαπάνη.

Καταγόμενη από τη Σύρα, η Αννα Καλουτά γεννήθηκε στην Αθήνα το 1918. Γονείς της ο Στέφανος Καλουτάς, ηθοποιός, και η Κατίνα Γερακουλαίου, τραγουδίστρια. Η Μαρίκα Κοτοπούλη διακρίνει το ταλέντο των δύο μικρών κοριτσιών και τις βγάζει στο θέατρο, το 1925, στη «Στοργή» του Μπατάιγ. Τα «Καλουτάκια» κατακτούν το κοινό. Το 1941 συγκροτούν δικό τους θίασο. Ανεβάζουν επιθεωρήσεις, οπερέτες, μουσικές κωμωδίες, με μεγάλη επιτυχία. Συνθιασάρχες με τον Ν. Σταυρίδη το 1952, περιοδεύουν στο εξωτερικό. Αρχικά στο Παρίσι, μετά Νότια Αφρική, Ν. Ζηλανδία, Νέα Υόρκη, Σικάγο, Ντιτρόιτ και Λονδίνο. Τη δεκαετία του 1960 τα «Καλουτάκια», φτασμένες θεατρίνες, αποκτούν δικό τους θέατρο επί της οδού Πατησίων, με το όνομά τους. Το θέατρο πριν λίγα χρόνια γκρεμίστηκε και έγινε σούπερ μάρκετ. Η Αννα Καλουτά πικράθηκε πολύ.

Η Αννα Καλουτά πρωταγωνίστησε σε δημοφιλείς μουσικές κωμωδίες, σε γνωστές ηθογραφίες («Το Φυντανάκι» του Χορν), κωμειδύλλια («Αγαπητικός της βοσκοπούλας», «Γκόλφω», «Μαρία Πενταγιώτισσα»), αλλά θρυλική έμεινε για τις πολεμικές επιθεωρήσεις του 1940, ιδίως στο «Ευζωνάκι», καθώς και στους ρόλους της Σμυρνιάς.

Σε αντίθεση με το θέατρο, η παρουσία της Αννας Καλουτά στον κινηματογράφο ήταν περιορισμένη (14 ταινίες). Η πρώτη της ταινία ήταν η «Δόκτωρ Επαμεινώνδας» του Τόγκο Μιζράχι (1937). Ακολούθησαν: «Οταν ο σύζυγος ταξιδεύει» (1938) και «Απάχηδες των Αθηνών» (1950). Συνεργάστηκε με τους Αλέκο Σακελλάριο και Χρήστο Γιαννακόπουλο στις ταινίες «Εκείνες που δεν πρέπει να αγαπούν» (1951) και «Καλώς ήρθε το δολάριο» (1967). Εμφανίστηκε στο «Τσιγγάνικο αίμα» (1956) σε σκηνοθεσία - σενάριο Νίκου Τσιφόρου, «Η Σμυρνιά» (1969) σε σκηνοθεσία Νίκου Αβραμέα, «Ο ζιγκολό της Αθήνας» (1982) σε σκηνοθεσία - σενάριο Γιώργου Λαζαρίδη. Το νούμερο «Φανταράκι» από τις επιθεωρήσεις του Α' Παγκοσμίου Πολέμου κατέγραφε η ταινία του Π. Βούλγαρη «Ελευθέριος Βενιζέλος» το 1980.

Τελευταία της σκηνική εμφάνιση ήταν τον Ιούνιο του 2008, στο Ηρώδειο, στην παράσταση «Χ-Σκηνής. Αυτά που κάψαν το σανίδι». Υποβασταζόμενη από τους Σταμάτη Κραουνάκη και Λάκη Λαζόπουλο έφτασε στο προσκήνιο: «Από Καλουτάκι έγινα Καλουτάρα», είπε με το γνωστό της χιούμορ και ξεκίνησε με το «Ευζωνάκι γοργό», καταχειροκροτούμενη, όπως και με το «Κι είμαστε ακόμα ζωντανοί στη σκηνή σαν ροκ συγκρότημα».

Πηγή έμπνευσης η φύση

Μία άλλη καλλιτεχνική πλευρά, εκείνη του ζωγράφου, μας αποκαλύπτει ο Γιώργος Κακουλίδης στην έκθεση που εγκαινιάζεται στις 21/4 στο καφέ - μπαρ «Μπουζ» (Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα). Ο γνωστός ποιητής και πεζογράφος παρουσιάζει την 3η ατομική έκθεση ζωγραφικής, όπου πρωταγωνιστούν λιμάνια και τοπία από τα ταξίδια του. Πιστεύοντας ότι «αν η ποίηση είναι η φύση όλων μας, μόνο η ζωγραφική μπορεί ν' αποτυπώσει αυτή τη φύση», ο Γ. Κακουλίδης εκθέτει 20 συνολικά δημιουργίες (ακρυλικά και λάδια). Ανάμεσά τους το μεγάλων διαστάσεων έργο «Ο άγιος και ο ταύρος», το οποίο - όπως μας λέει ο δημιουργός - «γεννήθηκε στην Πάτμο, όπου είδα έναν αγρότη με τον ταύρο του. Η "συνομιλία", η σχέση μεταξύ τους, με έκανε να καταλάβω πόσο μακριά είμαστε από τη φύση, την οποία καταστρέφουμε με μεγάλη επιμέλεια».

Η ενασχόληση του Γ. Κακουλίδη με τη ζωγραφική ξεκινά πολλά χρόνια πριν. Ο οικογενειακός του περίγυρος συνέτεινε σ' αυτήν τη δεύτερη αγάπη. Ο παππούς του ήταν γνωστός γλύπτης, ενώ ο ζωγράφος πατέρας του, άφησε μία σημαντική ζωγραφική δημιουργία. «Μεταφράζοντας τον πυκνό λόγο τους», λέει ο καλλιτέχνης, «βρέθηκα μπροστά σε λέξεις και χρώματα. Από ένα ατελιέ στο άλλο μεγάλωσα ανάμεσα σε ζωγράφους και ποιητές».

Στην προηγούμενη δουλειά του Γ. Κακουλίδη, ήταν εμφανής η προσπάθεια να ψηλαφίσει την αλήθεια του μέσα από πρόσωπα, που έπαιξαν έναν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του. Στα τωρινά έργα, κατά κάποιο τρόπο, λυτρώθηκε από αυτά, προσπαθώντας να βρει ένα δικό του κέντρο. «Δεν ξέρω αν τα κατάφερα, έκανα μια προσπάθεια όμως», σημειώνει ο καλλιτέχνης. «Τώρα ακολουθώ μόνο ένα μοντέλο και αυτό είναι η γυναίκα μου. Μέσα από τη γυναικεία ομορφιά, προσπαθώ να δώσω το χέρι μου σε πράγματα που δεν είχα φανταστεί, όπως το γεγονός ότι έχασα τη μητέρα μου όταν ήμουν πολύ μικρός, ώσπου ανακάλυψα ότι πίσω απ' όλα τα πράγματα δεν κρύβεται παρά η συνάντησή μας με μια μητέρα». Διάρκεια έως 6/5.

Απεργούν οι καλλιτέχνες

Με αποφάσεις των πρωτοβάθμιων σωματείων τους, συμμετέχουν στη 48η απεργία (21,22/4), που καλεί το ΠΑΜΕ, ηθοποιοί, μουσικοί, καθηγητές ωδείων και χορωδοί της Λυρικής. Αντιλαμβανόμενοι την κρισιμότητα της κατάστασης και τη συνεχή απειλή για νέα πρόσθετα μέτρα κατά των εργαζομένων συνολικά, το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών, ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος, ο Σύλλογος Καθηγητών Ωδείων Αναγνωρισμένων και το Σωματείο Χορωδών Λυρικής αποφάσισαν να δώσουν δυναμική απάντηση μαζί με το ταξικό κίνημα, συμμετέχοντας στην 48ωρη απεργία (αύριο και μεθαύριο) μαζί με τα άλλα Εργατικά Κέντρα, ομοσπονδίες και σωματεία που δεν αποδέχονται αυτά τα μέτρα. Τη συμμετοχή των εργαζομένων στο θέαμα - ακρόαμα στη 48ωρη απεργία αποφάσισε, χτες, και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θεάματος - Ακροάματος.