Το 1985 Ελληνες ναυτικοί, που τα παιδιά τους είχαν την ατυχία να παρουσιάζουν μια μειονεξία ψυχική ή σωματική, ιδρύουν το Ειδικό Παιδαγωγικό Κέντρο "Η Αργώ".Στόχος αυτών των ανθρώπων ήταν να πάρουν την τύχη των παιδιών τους αλλά και τη δική τους στα χέρια τους, να ξεφύγουν από την αδιαφορία, την κοροϊδία και την εκμετάλλευση των πλείστων δήθεν ειδικών ιδρυμάτων και σχολείων που δυστυχώς ούτε σήμερα - δέκα χρόνια μετά - υπάρχουν.

Το Σωματείο μέσα σε δύο χρόνια, καταβάλλοντας υπεράνθρωπες προσπάθειες και χωρίς καμιά ουσιαστική αλλά και τυπική στήριξη από το ελληνικό κράτος, κατόρθωσε να στήσει και να λειτουργεί, ως σήμερα, υποδειγματικά δύο κέντρα: Το Ειδικό Παιδαγωγικό Κέντρο "Η Αργώ",όπου ειδικά εκπαιδευμένοι γυμναστές, φυσιοθεραπευτές, μουσικοθεραπευτές, εργασιοθεραπευτές και ψυχολόγοι, γυμνάζουν, θεραπεύουν και εκπαιδεύουν κατά κατηγορία παθήσεων μικρά παιδιά από 5 ως 15 χρόνων και το Κέντρο Επαγγελματικής Κατάρτισης ατόμων με ειδικές ανάγκες όπου λειτουργούν, με παραγωγική απόδοση, εργαστήρια κηροποιίας, χαρτοδεσίας, ξυλουργικής και υφαντικής. Στα εργαστήρια αυτά, υπό την εποπτεία και καθοδήγηση ειδικευμένων εργασιοθεραπευτών, απασχολούνται έφηβοι και ενήλικες.

Η προσπάθεια αυτή ξεκίνησε αρχικά με 25 παιδιά ναυτικών, ενώ σήμερα στα δύο Κέντρα της "Αργώ" φιλοξενούνται 60 παιδιά και το προσωπικό αριθμεί συνολικά 33 άτομα.

"Στόχος μας είναι να ιδρυθεί και να λειτουργήσει ένα πρότυπο "χωριό" με κτίσματα, ποικίλους χώρους και εκτάσεις, το οποίο θα περιλάβει μελλοντικά και οικοτροφείο, για να μπορούν έτσι να φιλοξενηθούν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα 520 παιδιά ναυτικών με ειδικές ανάγκες που έχει καταγράψει επίσημα ο Οίκος Ναύτου σε όλο τον ελλαδικό χώρο", είπε στο "Ρ" η αντιπρόεδρος του Σωματείου Αθηνά Βασιλοπούλου.

Ηδη το Σωματείο έχει εξασφαλίσει, εδώ και τέσσερα χρόνια, τον χώρο όπου θα δημιουργηθεί το πρότυπο χωριό. Πρόκειται για 44 στρέμματα στην Ανάβυσσο Αττικής, που έχουν παραχωρηθεί από το υπουργείο Γεωργίας. Ωστόσο, με το πρόσχημα του διαφορετικού προσδιορισμού της οικιστικής ζώνης στην Ανάβυσσο - υποστηρίζεται από τους αρμόδιους ότι αυτή η έκταση μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για κτηνοτροφικούς σκοπούς - καθυστερεί η έκδοση της οικοδομικής άδειας. "Πάντως από τον περασμένο Οκτώβρη, μετά από επαφές που είχαμε με το υπουργείο Γεωργίας, μας είπαν ότι "είναι ζήτημα χρόνου" η έκδοση της άδειας. Βέβαια εμείς ακόμα περιμένουμε...", επισήμανε η Α. Βασιλοπούλου.

Πρόσφατα, στις 13 Γενάρη, το ΔΣ του Σωματείου "Αργώ" κυκλοφόρησε ένα έγγραφο - έκκληση για συμπαράσταση. Παραθέτουμε ένα εκτενές κομμάτι από αυτό το έγγραφο, διότι τα συμπεράσματά του νομίζουμε ότι είναι χρήσιμα για όλους: "Η ελληνική κρατική μέριμνα, στον τομέα της φροντίδας για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, είναι υποτυπώδης και προσκολλημένη ακόμα στην ασυλική αντιμετώπιση που θεωρείται σήμερα απάνθρωπη και ξεπερασμένη. Από την άλλη μεριά η μέση κοινωνική αντίληψη - κίνητρο υποκίνησης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας - δεν έχει ακόμη ευαισθητοποιηθεί! Επιζούν ακόμα πρωτόγονες αντιλήψεις που υποδεικνύουν σαν προσφορότερη τη λύση του... Καιάδα!

Ομως ακόμα και αν το πρόβλημα θεωρηθεί μόνο με ψυχρά οικονομικά κριτήρια, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι συμφέρουσα λύση δεν είναι ούτε το άσυλο, ούτε πολύ περισσότερο ο Καιάδας, αλλά η επιτυχημένη προσπάθεια ευρείας κοινωνικής αποδοχής, εκπαίδευσης και ένταξης των μειονεκτούντων ατόμων στο κοινωνικό σύνολο. Γιατί πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη το διαπιστωμένο γεγονός ότι αν τα άτομα με ειδικές ανάγκες καταδικαστούν σε κοινωνική απομόνωση, δεν πάσχουν μόνο αυτά τα ίδια αλλά συμπάσχουν, με παραλυτικές συνέπειες για τη συνεισφορά τους στην παραγωγική διαδικασία, και όλα τα μέλη του στενού συγγενικού περιβάλλοντος. Και είναι επίσης προφανής η δυσμενής επίπτωση αυτής της μαζικής κοινωνικής απομόνωσης και των συνεπειών της στην ομαλή κοινωνική ανέλιξη. Η ζημιά, λοιπόν, είναι για όλους μεγάλη".

Εξίσου χαρακτηριστικά είναι και τα λόγια της Α. Βασιλοπούλου: "Η "Αργώ" τα δέκα αυτά χρόνια λειτουργεί χάρη στις δωρεές και στις εισφορές των γονέων και των ανθρώπων που ζουν δίπλα μας και ευαισθητοποιούνται βλέποντας τον καθημερινό αγώνα μας. Οπως καταλαβαίνετε είναι πολύ δύσκολο, χωρίς συγκεκριμένους οικονομικούς πόρους, να ανταποκριθούμε σε όλες αυτές τις απαιτήσεις. Τα Χριστούγεννα αναγκαστήκαμε, όλοι οι γονείς, να βγούμε στους δρόμους για να μοιράσουμε τα ημερολόγιά μας. Να μαζέψουμε λεφτά για να πληρώσουμε το προσωπικό μας...". Επισήμανε ακόμα ότι αυτή τη στιγμή η μόνη ανυποχώρητη φιλοδοξία όλων των γονέων είναι να μην τους ξεφύγει ο έλεγχος της καλής και αποδοτικής λειτουργίας των Κέντρων που ίδρυσαν, έστω και αν τεθούν αύριο όροι που θα υπαγορευτούν και θα επιβληθούν από τους πιθανούς μελλοντικούς χρηματοδότες του πρότυπου χωριού.

"Αυτό που επείγει για μας είναι να φτιαχτεί το χωριό. Υπάρχουν στο σχολείο μας τέσσερα παιδιά που πρόσφατα έχασαν τη μητέρα τους. Τι θα γίνουν αυτά τα παιδιά; "Παιδιά μας" είναι, θα τα αφήσουμε να τα κλείσουν σε άσυλο; Πρέπει να γίνει οπωσδήποτε το οικοτροφείο, να μπορεί να φιλοξενεί, να συντηρεί αυτά τα παιδιά, τα παιδιά της μεγάλης ελληνικής ναυτικής οικογένειας"...

Κάθε πρωί στις 8.30 ο Νάσος, ο Αλέξης, η Νεκταρία και ο Γιάννης φτάνουν με τα σχολικά τους στην "Αργώ". Και τα τέσσερα παιδιά, μαζί με τον Δημήτρη, είναι οι μαθητές της πρώτης τάξης. Το πρόγραμμά τους ξεκινά με τραγούδι, τα παιδιά φτιάχνουν μαζί με τη δασκάλα τους ένα τραγούδι με το όνομά τους και με εικόνες από αυτά που ζήσανε την προηγούμενη μέρα. Αμέσως μετά αρχίζει το εκπαιδευτικό πρόγραμμα που συνήθως προσπαθεί να συμβάλλει στην αυτοεξυπηρέτηση αυτών των παιδιών (μαθαίνουν να τρώνε, να ντύνονται, να πηγαίνουν μόνα τους στην τουαλέτα). Μετά από ένα ωριαίο διάλειμμα ακολουθούν κινητικές ασκήσεις και η γνωριμία των παιδιών αυτών με μουσικά όργανα, ως τις δύο μετά το μεσημέρι που επιστρέφουν στα σπίτια τους...

"Τα παιδιά εδώ είναι χωρισμένα σε τάξεις, όχι ανάλογα με την ηλικία τους αλλά ανάλογα με τις ικανότητές τους. Η κάθε τάξη έχει το δικό της πρόγραμμα αλλά ο στόχος είναι κοινός: Ολα τα παιδιά να γίνουν όσο είναι δυνατόν πιο αυτόνομα", μας είπε η παιδοψυχίατρος της "Αργούς", Κυριακή Σούκου.Υπάρχουν, λοιπόν, τρεις τάξεις ή βαθμίδες στις οποίες είναι χωρισμένα τα εξήντα παιδιά του σχολείου. Την πρώτη τάξη παρακολουθούν τα παιδιά με τις λιγότερες ικανότητες που μαθαίνουν να αυτοεξυπηρετούνται, ενώ παράλληλα προετοιμάζονται για τα προεργαστήρια που είναι η δεύτερη βαθμίδα στην "Αργώ". Τα τέσσερα εργαστήρια (κηροποιίας, χαρτοδεσίας, ξυλουργικής και υφαντικής) παρακολουθούν παιδιά άνω των 15 χρόνων που πρέπει, όμως, με επιτυχία να έχουν περάσει τις δύο προηγούμενες βαθμίδες.

"Αυτό που ιδιαίτερα πρέπει να επισημανθεί είναι ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό (φυσικοθεραπευτές, εργασιοθεραπευτές, γυμναστές, τεχνικοί, εκπαιδευτές και ψυχολόγοι), το οποίο αριθμεί περίπου 20 άτομα, είναι αξιοθαύμαστο. Δουλεύουν όλοι με ζήλο, αγαπούν αυτά τα παιδιά, πιστεύουν σ' αυτά", υπογράμμισε η Κ. Σούκου. Αυτό άλλωστε μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί από τα "αποτελέσματα" των τεσσάρων εργαστηρίων, τα οποία είναι ομολογουμένως αρκετά παραγωγικά. Κεριά, μπρελόκ, χαλάκια, διακοσμήσεις εσωτερικού χώρου είναι μερικά από τα επιτεύγματα των μαθητών της "Αργούς". Επιτεύγματα τα οποία πουλούν για να ενισχύσουν τα εργαστήρια τους με υλικά...

Παράλληλα δύο φορές την εβδομάδα όλο το εκπαιδευτικό προσωπικό συγκεντρώνεται και συζητά τα προβλήματα ή την πρόοδο των παιδιών. "Ανάλογες συγκεντρώσεις γίνονται και με τους γονείς των παιδιών γιατί χρειάζονται και αυτοί υποστηρικτική βοήθεια, για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν σε όλα αυτά. Δεν είναι εύκολο, το καταλαβαίνουμε όλοι αυτό, να έχεις σπίτι σου ένα παιδί με διανοητική ή κινητική καθυστέρηση. Χρειάζεται να έχεις μεγάλο απόθεμα δυνάμεων...", κατέληξε η Κυριακή Σούκου.

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μπέρρυ ΤΣΟΥΓΚΡΑΝΗ