Οι εκλογές σε Ιταλία, Βρετανία και Γερμανία και η επικράτηση των "κεντροαριστερών" φίλων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, έγιναν η αφορμή για μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα στο εσωτερικό της χώρας, ώστε να προωθηθεί και εν Ελλάδι το εγχείρημα της "κεντροαριστεράς". Απαραίτητο στοιχείο της προπαγάνδας ήταν φυσικά το... λιβάνισμα των ηγετών της "κεντροαριστεράς" που επικράτησαν στις εκλογικές αναμετρήσεις των χωρών τους. Πρόκειται, ως γνωστόν, για τους ηγέτες που μαζί με τον Κλίντον και τον Σημίτη έβαλαν την υπογραφή τους στο ΝΑΤΟικό πολεμικό διάταγμα κατά των Βαλκανίων. Είναι οι ίδιοι που υπέγραψαν τη νέα δομή του ΝΑΤΟ. Δηλαδή τη μετατροπή - και επίσημα πλέον - του Βορειο-Ατλαντικού Συμφώνου σε παγκόσμιο γκάνγκστερ, ο οποίος διέπεται από μια και μοναδική αρχή: "Σκοτώνω όποιον θέλω, όποτε θέλω και για όσο θέλω"...

Στις 21-4-96 διεξάγονται στην Ιταλία βουλευτικές εκλογές που αναδεικνύουν στην κυβέρνηση τον "κεντροαριστερό" συνασπισμό της "Ελιάς" με επικεφαλής τον Ρ. Πρόντι.Ιδού ποια υποδοχή επιφύλαξε ο ελληνικός Τύπος στο γεγονός;

- "Στροφή στ' Αριστερά έκαναν οι Ιταλοί - Ιστορικής σημασίας η νίκη του συνασπισμού των κεντροαριστερών δυνάμεων", έγραφαν "ΤΑ ΝΕΑ" στις 23-4-1996.

- "Κλάδος ελπίδας για την Ευρώπη, την Αριστερά, τον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών", θριαμβολογούσε η "ΑΥΓΗ" την ίδια μέρα με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της, ενώ στις εσωτερικές της σελίδες φιλοξενούσε συνέντευξη του διευθυντή της εφημερίδας "Ουνιτά" με τον εξής εύγλωττο τίτλο: "Νίκη για την Ιταλία και την Ευρώπη".

- Μια μέρα πριν, στις 22-4-96, η "Ελευθεροτυπία" πέταγε στους... εφτά "κεντροαριστερούς" ουρανούς: "Πραγματικότητα το όνειρο της Αριστεράς", ήταν ο τίτλος της.

- Αντίθετα με τα παραπάνω, ο "Ρ" έγραφε στις 25-4-96: "Οι εξελίξεις στην Ιταλία θα αποδείξουν σε όσους καλόπιστους διατηρούν επιφυλάξεις περί τίνος πραγματικά πρόκειται... Ο συνασπισμός της "Ελιάς" στηρίχτηκε από ισχυρές δυνάμεις του κεφαλαίου. Η θετική αντίδραση των χρηματαγορών, η άνοδος της λιρέτας μετά τη νίκη της, δείχνει την ευαρέσκεια των μονοπωλίων για τις εξελίξεις, δεδομένου ότι η "Ελιά" υιοθετεί την πολιτική της ΕΕ με τα προγράμματα σύγκλισης που επιβάλλουν σκληρή λιτότητα". ("Ριζοσπάστης" - 25/4/96).

Δυο χρόνια σχεδόν αργότερα, η "Κομμουνιστική Επανίδρυση" αποσύρει την ανοχή της από την κυβέρνηση Πρόντι, προκαλείται κυβερνητική κρίση, ο Ντ'Αλέμα λαμβάνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και διαδέχεται τον Πρόντι. Η "ΑΥΓΗ" δεν μπορεί να συνέλθει από τη χαρά και γράφει στο πρωτοσέλιδό της, στις 25-10-98, με αφορμή την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ: "Η κοινωνική Ευρώπη το στοίχημα της Ευρωαριστεράς. Το νέο πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη αποτυπώνουν οι παρουσίες Σρέντερ και Ντ' Αλέμα στη Σύνοδο Κορυφής του Πέρτσαχ".

Η χαρά της "ΑΥΓΗΣ" και του ΣΥΝ να έχει μετριαστεί άραγε μετά την πολιτική Ντ'Αλέμα στην υπόθεση του Οτσαλάν και της ΝΑΤΟικής εισβολής στη Σερβία;

Το επόμενο "δοξαστικό" για την "κεντροαριστερά" ακούστηκε μετά την επικράτηση του Τ. Μπλερ στις εκλογές στη Βρετανία, το Μάη του 1997.

- Στις 4-5-97, η "ΑΥΓΗ" γράφει μεταξύ άλλων τα εξής στην πρώτη σελίδα της: Ο Μπλερ "εμπνέει με τη νίκη του προσδοκίες για αλλαγές στο χάρτη της Ευρώπης". Διαπιστώνει, μάλιστα, ότι "Μετά τη νίκη των Νέων Εργατικών στη Βρετανία - Νέο τοπίο στην Ευρώπη, πιο ευνοϊκό και για την Ελλάδα".

- Είναι τέτοια η αγάπη του Κ. Σημίτη προς τον Μπλερ που "ΤΑ ΝΕΑ" δε συγκρατούνται και στις 5-5-97 αναφέρουν σε μακροσκελές ρεπορτάζ ότι "ο πρωθυπουργός τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον ηγέτη των Βρετανών Εργατικών" και πως "πιο πολύ ακόμα ο κ. Σημίτης τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στην κομματική οργάνωση των Εργατικών".

- Είναι προφανές ότι ο "Ρ",από τον τίτλο του ρεπορτάζ που αφορά στις βρετανικές εκλογές, δίνει το πραγματικό στίγμα: ""Νέα εποχή", παλιά πολιτική" γράφει η εφημερίδα στις 4-5-97.

Βεβαίως ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν απογοητεύει τις εφημερίδες που απηχούν τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Ετσι στο συγχαρητήριο τηλεγράφημά του προς τον Τ. Μπλερ για την επικράτησή του, ομιλεί περί "συγκλονιστικής" νίκης, κάνει λόγο για τη "θερμή" συνεργασία που αναμένει με τον Βρετανό ομόλογό του και τον καλεί να πορευτούν μαζί το δρόμο της "κεντροαριστεράς".

Λίγες μέρες αργότερα, στις 10-5-97,ο Κ. Σημίτης από το βήμα της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης του τομέα οργανωτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αναφέρει: "Πριν λίγες μέρες οι Εργατικοί γκρέμισαν 18 χρόνια συντηρητικής διακυβέρνησης στη Βρετανία, ενώ στη γειτονική μας Ιταλία ανασυντίθεται ο πολιτικός χάρτης με αποφασιστικό ρόλο της Δημοκρατικής Αριστεράς στο κυβερνητικό σχήμα της Ελιάς.Ενώ λοιπόν πολλοί προφήτευσαν ότι ο ρόλος της Αριστεράς στην Ευρώπη έχει τελειώσει, γίνεται φανερό ότι η Αριστερά έχει και ρόλο και παρουσία ως πρόταση κυβερνητικής ευθύνης".

Πράγματι, η "αριστερά" του κ. Σημίτη παίζει το δικό της ρόλο ως συνένοχος του Κλίντον, είτε στους πρόσφατους αμερικανο-βρετανικούς βομβαρδισμούς κατά της Βαγδάτης, είτε στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Το τελευταίο επεισόδιο του εισαγόμενου "κεντροαριστερού" θυμιατίσματος των σοσιαλδημοκρατών της Ευρώπης, που σήμερα πυρπολούν τα Βαλκάνια, παίχτηκε με τις εκλογές στη Γερμανία, και την ανάδειξη του Γκ. Σρέντερ στην καγκελαρία, το Σεπτέμβρη του 1998.

Ας πάρουμε ένα μικρό δείγμα:

- Ο ενθουσιασμός του "Εθνους" είναι τέτοιος για την επικράτηση του Σρέντερ, που ανακαλύπτει ότι - εκτός των άλλων - ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή από τη Γερμανία στην Ελλάδα των οφειλών της από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής! Ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ, στις 29-9-98, είναι μνημειώδης: ""Πράσινο" για αποζημιώσεις",υποστήριζε η εφημερίδα ότι... άναψε με τη νίκη Σρέντερ.

- Πιστή στο "κεντροαριστερό"... λιβάνισμα, η "ΑΥΓΗ" γράφει στις 29-9-98, στην πρώτη σελίδα της: "Στροφή στη Γερμανία"... Στις εσωτερικές, δε, σελίδες τιτλοφορεί το θέμα της ως εξής: ""Κοκκινοπράσινος" συνασπισμός και στη Γερμανία".

- Ομως μέχρι και ο "Ελεύθερος Τύπος",παρά την ήττα του Κολ, φάνηκε να χάρηκε κάπως, γιατί είναι "Ελληνίδα η σύζυγος του νέου υπουργού Οικονομικών" της κυβέρνησης Σρέντερ, όπως έγραφε στις 28-9-98...

- Οσο για τον "Ρ" βρισκόταν σε πλήρη δυσαρμονία, σε διάσταση μ' όλα τα παραπάνω. Ενδεικτικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας, στις 29-9-98 στο ρεπορτάζ για τις γερμανικές εκλογές: "Αλλαγή φρουράς... ",έγραφε ο "Ρ".

Κλείνοντας την αναφορά στην περίπτωση Σρέντερ, αντί για το συγχαρητήριο τηλεγράφημα κάποιου Ελληνα ομοϊδεάτη του, προτιμούμε να θυμίσουμε το μήνυμα που του έστειλε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ την επομένη της εκλογής του: "Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Προσβλέπω σε μια στενή συνεργασία με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ",έγραφε ο Μπ. Κλίντον στον νέο Γερμανό καγκελάριο.

Ούτε πάνω στους χάρτες για το διαμελισμό του Κοσσυφοπεδίου να είχε γράψει το μήνυμα ο "πλανητάρχης". Τέτοια ήταν η "διάνα" που πέτυχε όσον αφορά τη "στενή συνεργασία" του με τον "κεντροαριστερό" Σρέντερ...

Κείμενα:

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ

Με τις εκλογές στη Γαλλία και την επικράτηση Ζοσπέν έγινε, πραγματικά, το "έλα να δεις" στην Ελλάδα! Τα πανηγύρια των εγχώριων "κεντροαριστερών" μόνο με τα ..."να κρατήσουν οι χοροί" του Α. Παπανδρέου της εποχής του 1981 μπορούν να συγκριθούν! Ας πάρουμε ένα δείγμα, κατ' αρχάς από τον Τύπο:

- "Γαλλία: Τι σημαίνει η σαρωτική ήττα του Σιράκ - ΑΡΙΣΤΕΡΗ γροθιά στο Μάαστριχτ" - "Θρίαμβος της Αριστεράς" (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 2-6-97).

- "Η Γαλλία, κλειδί τώρα της πορείας για Μάαστριχτ. ΕΥΡΩ-ΑΝΑΣΑ - Προσδοκίες για πιο χαλαρή λιτότητα" (Ελευθεροτυπία 3-6-97). Την ίδια μέρα φωτογραφία του Γ. Παπαντωνίου στην πρώτη σελίδα της εφημερίδας με την εξής λεζάντα που αποδίδει λόγια του υπουργού: "Πορευόμαστε προς αριστερό Μάαστριχτ"!

- "Νέα πνοή για Ευρώπη". "Στροφή για "άλλο" Μάαστριχτ - Η νίκη της γαλλικής Αριστεράς ανοίγει το δρόμο για την ενίσχυση της κοινωνικής πολιτικής. Ευνοείται η Ελλάδα" (Εθνος 2-6-97).

- "Θρίαμβος Ζοσπέν ανατρέπει το Μάαστριχτ" (Εξουσία 2-6-97).

- "Μετά τη θριαμβευτική επιστροφή της Αριστεράς στη Γαλλία ΝΕΑ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ για την πορεία της Ευρώπης" (ΑΥΓΗ 3-6-97).

Αυτοί οι "έξαλλοι" πανηγυρισμοί των εν Ελλάδι ομοϊδεατών του κ. Ζοσπέν και των "κεντροαριστερών" συνεύρεσεων της Γαλλίας δε θα μπορούσαν παρά να αποτυπωθούν στις τοποθετήσεις όλου του εγχώριου "κεντροαριστερού" τόξου. Αρχής γενομένης από τον Κ. Σημίτη και το ΠΑΣΟΚ. Ιδού μερικά από τα λεχθέντα του πρωθυπουργού, καθώς και στελεχών του ΠΑΣΟΚ με αφορμή την επικράτηση Ζοσπέν:

• Ο Κ. Σημίτης στο τηλεγράφημά του προς τον Ζοσπέν είναι ασυγκράτητος: "Η νίκη αυτή - του γράφει - ανοίγει νέες δυνατότητες και προοπτικές για όλους τους σοσιαλιστές της Ευρώπης. Η σοσιαλιστική επιλογή του σήμερα θα είναι η επιλογή της Ευρώπης του αύριο".

Λίγες μέρες αργότερα, στη Βουλή, στις 10-6-97, ο πρωθυπουργός δηλώνει: "Στην Ευρώπη σήμερα παρουσιάζονται ουσιώδεις μεταβολές και ανακατατάξεις. Η νίκη των Εργατικών στην Αγγλία και των Σοσιαλιστών και της Αριστεράς στη Γαλλία, έδειξαν ότι η ευρωπαϊκή ενοποίηση είναι μια υπόθεση των λαών και όχι μιας κάστας τεχνοκρατών. Για μας, για το ΠΑΣΟΚ η αλλαγή του τοπίου στην Ευρώπη είναι μια δικαίωση της πολιτικής μας. Θα έλεγα και ότι προσωπικά είχα μιλήσει πολύ νωρίς για μια ενωμένη Ευρώπη των λαών και όχι των μονοπωλίων"!

Φοβερό! "Η Ευρώπη των λαών και όχι των μονοπωλίων", με την υπογραφή και του Ζοσπέν και του Σημίτη παρέχουν, δυο χρόνια μετά την παραπάνω δήλωση, μερικά εκατομμύρια δολάρια καθημερινώς στα μονοπώλια των όπλων για να φορτώνουν τις βόμβες τους στα καταδρομικά του ΝΑΤΟ που "εκδράμουν" προς τη Σερβία.

• Στο ίδιο "κεντροαριστερό" πέλαγος ευτυχίας πλέει και ο Α. Τσοχατζόπουλος: "Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να μπορέσουμε όλοι εμείς οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές να μετατρέψουμε αυτή τη μεγάλη σου νίκη σε αφετηρία μιας νέας εποχής", γράφει στον Ζοσπέν την επομένη της εκλογής του.
• Οσο για τον Κ. Σκανδαλίδη γράφει στην "Εξουσία" (30-6-97) με αφορμή τη νίκη Ζοσπέν: "Η προοδευτική στροφή δεν επιβεβαιώνεται απλώς. Γίνεται χιονοστιβάδα"! Η, δε, ..."εσωκομματική αντιπολίτευση" του ΠΑΣΟΚ, αποφαίνεται κι αυτή διά στόματος Π. Οικονόμου: "Χαιρόμαστε με την καρδιά μας τη νίκη. Η νίκη αυτή είναι το οριστικό τέλος της δεξιάς πτέρυγας του Σοσιαλιστικού κόμματος της Γαλλίας".

Περίφημες είναι εκείνο τον καιρό και οι αντιδράσεις του ΣΥΝ. Μόνο που το κόμμα αυτό έχει ένα πρόβλημα. Αισθάνεται ότι το ΠΑΣΟΚ του κλέβει την πρωτοκαθεδρία στην... καρδιά του Ζοσπέν και διαμαρτύρεται!

Ετσι ο Ν. Κωνσταντόπουλος προχωρεί σε μια... αυστηρή προς το ΠΑΣΟΚ δήλωση, σύμφωνα με την οποία: "Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αντί να θριαμβολογεί, οφείλει να διδαχτεί από την αυτοκριτική και την προοδευτική μετατόπιση των Γάλλων σοσιαλιστών"! Με συνέντευξή του, δε, στην "Ελευθεροτυπία" στις 2-6-98 και με τίτλο "Κωνσταντόπουλος: Συνεργασία αλά γαλλικά", υποστηρίζει ότι "ένα πείραμα τύπου Γαλλίας νομίζω ότι επιβάλλεται να το κουβεντιάσουν και η ελληνική κοινωνία και οι πολιτικές δυνάμεις". Φυσικά, ο πρόεδρος του ΣΥΝ έχει προλάβει να τονίσει την "ικανοποίηση" για τα αποτελέσματα των γαλλικών εκλογών, που - όπως έλεγε - "στέλνουν ένα ισχυρό μήνυμα καταδίκης των νεοφιλελεύθερων πολιτικών με ευρύτερη ευρωπαϊκή διάσταση" και "αποτελούν θετικό βήμα στην προσπάθεια για την προοδευτική αναθεώρηση της συνθήκης του Μάαστριχτ, για μια ενιαία δημοκρατική και κοινωνική Ευρώπη"...

Σε ανάλογες δηλώσεις προβαίνουν μια σειρά στελέχη του ΣΥΝ. Ενδεικτικά αναφέρουμε, από ένα και μόνο φύλλο της "Εξουσίας" στις 4-6-97: "Το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γαλλία δημιουργεί μια ρωγμή στη λογική των μονόδρομων" (Γ. Δραγασάκης). "Η νίκη των σοσιαλιστών στη Γαλλία μπορεί να συμβάλει σημαντικά σε αλλαγές στη συνθήκη του Μάαστριχτ που διεκδικούν εδώ και καιρό οι δυνάμεις της Αριστεράς και της Οικολογίας σε όλη την Ευρώπη" (Μ. Παπαγιαννάκης). "Οι γαλλικές εκλογές δημιουργούν τελικά μια νέα κατάσταση στην πορεία της Ευρωπαϊκής Ενοποίησης" (Αλ. Αλαβάνος).

Ο Δ. Τσοβόλας ήταν ο πολιτικός αρχηγός που συμπλήρωσε τον κύκλο των δηλώσεων με τις οποίες καλλιεργούνταν αυταπάτες στο εσωτερικό της χώρας για το "κεντροαριστερό" εγχείρημα της Γαλλίας. Οπως είχε δηλώσει τότε ο πρόεδρος του ΔΗΚΚΙ, "η πλειοψηφία του γαλλικού λαού είπε όχι στην κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και στην εξαθλίωση των πολιτών στην Ενωμένη Ευρώπη. Ψήφισε προοδευτικά και απομένει πλέον στις ηγεσίες των νικητών της εκλογικής αναμέτρησης να υλοποιήσουν τη βούλησή του για προοδευτική αντι-Μάαστριχτ πορεία στη Γαλλία και στην ΕΕ".

Οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η ΕΕ και οι "κεντροαριστεροί" κυβερνώντες της βομβαρδίζουν τα Βαλκάνια. Οι εγχώριοι ομοϊδεάτες τους, είτε προσπαθούν να τους "βγάλουν λάδι" υποστηρίζοντας ότι δήθεν η ΕΕ είναι "άφωνη" και "άλαλη", απέναντι στο ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ, είτε - στην καλύτερη των περιπτώσεων - προσπαθούν να τηρήσουν κάποιες "διακριτικές" αποστάσεις. Τα πράγματα, όμως, δεν ήταν πάντα έτσι. Και είναι πολύ κοντινό το παρελθόν για να το ξεχάσουμε... Δυστυχώς γι' αυτούς είναι δύσκολο να ξεχαστούν τα επινίκια των δικών μας, των εν Ελλάδι "κεντροαριστερών" για τις εκλογικές νίκες των κομμάτων που ανέλαβαν την εξουσία σε Ιταλία, Βρετανία, Γαλλία και Γερμανία από το '96 και μετά. Ας απολαύσουμε τι έλεγαν οι "πρασινορόζ", και όχι μόνο, αποχρώσεις της εγχώριας πολιτικής σκηνής - καθώς και οι εφημερίδες οι προσανατολισμένες στην "κεντροαριστερή" προπαγάνδα - για τους Ευρωπαίους "εταίρους" και "συντρόφους" τους, που από τις 24 Μάρτη εξαπολύουν βόμβες από τη βάση του Αβιάνο κατά της Γιουγκοσλαβίας. Είναι δύσκολο, επίσης, να ξεχαστεί ότι μόλις πριν λίγους μήνες οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες είχαν ξεκινήσει τη συζήτηση, για να υποδεχτούν στις αγκάλες της "σοσιαλιστικής διεθνούς" τους ακόμα και το "αδελφό" Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ του Μπιλ Κλίντον!

Εκ προοιμίου να πούμε, ή μάλλον να υπενθυμίσουμε, μια δήλωση του Ιταλού μεγιστάνα Τζ. Ανιέλι, ο οποίος αναφερόμενος στους "αριστερούς" ηγέτες της χώρας του, προχώρησε σχετικά νωρίς σε μια γενική διαπίστωση που δεν αφορά μόνο τους Ντ' Αλέμα και Πρόντι, αλλά εξίσου τους Μπλερ, Σρέντερ, Ζοσπέν, Σημίτη και όλους όσοι συμμετέχουν σε αυτού του είδους την... "Αριστερά": "Το προσόν της Αριστεράς - έλεγε ο Ανιέλι το 1997 για την "κεντροαριστερά" - είναι ότι πολύ συχνά κάνει αυτό που δεν είχε πετύχει πριν από αυτή η Δεξιά". Οι υπογραφές των σοσιαλδημοκρατών κάτω από το διάταγμα του ολέθρου που εξέδωσε το ΝΑΤΟ κατά της Γιουγκοσλαβίας, επιβεβαιώνουν, πράγματι, ότι η "κεντροαριστερά" είναι σε πολλές περιπτώσεις πολύ πιο ικανή να φέρει σε πέρας τη "βρώμικη δουλιά" από τη Δεξιά.

Την εποχή της άνευ προηγουμένου "κεντροαριστερής" παραζάλης των εν Ελλάδι ομοϊδεατών του Λ. Ζοσπέν, το ΚΚΕ προχωρούσε, με άρθρο της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο "Ριζοσπάστη", στις 8 - 6 - 97, σε ψύχραιμη ανάλυση. Τόνισε η Αλέκα Παπαρήγα,μεταξύ άλλων, στο άρθρο της: "Τα όποια θετικά στοιχεία περικλείει το εκλογικό αποτέλεσμα, δεν είναι κατάκτηση του κ. Ζοσπέν ούτε του αρχιτέκτονα της Συνθήκης του Μάαστριχτ, σοσιαλιστή Ντελόρ, αλλά της πάλης του γαλλικού λαού και της όποιας θετικής προσπάθειας έγινε να αποκαλυφθεί η ουσία και ο χαρακτήρας της πολιτικής που ακολουθείται στη Γαλλία και στην Ευρώπη, γενικότερα".

Η Αλέκα Παπαρήγα, συνέχισε, δίνοντας απάντηση στην "κεντροαριστερή" προπαγάνδα των κ.κ. Σημίτη, Κωνσταντόπουλου κ.ά.: "Η νέα γαλλική κυβέρνηση με βασικό κορμό και καθοριστική δύναμη το Σοσιαλιστικό Κόμμα, δεν πρόκειται να ανταποκριθεί στις λαϊκές προσδοκίες. Δε θα κάνει ό,τι προεκλογικά υποσχέθηκε γιατί με βάση τις νέες διακηρύξεις του Ζοσπέν, δεν είναι διατεθειμένη να συγκρουστεί με την ΕΕ. Στην καλύτερη περίπτωση για την αστική τάξη - και όχι για το λαό - να καταφέρει να αποσπάσει ένα μεγαλύτερο μερίδιο για τους Γάλλους καπιταλιστές από την πίτα. Βεβαίως ρίχνοντας νέα βάρη στις πλάτες του λαού" (Αρθρο της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στο "Ρ" με τίτλο"Οι γαλλικές εκλογές και ο μύθος του "αριστερού Μάαστριχτ"", που δημοσιεύτηκε στις 8 - 6 - 97.

"Τόνι μου, Κώστα μου"... Ετσι περιέγραφαν "ΤΑ ΝΕΑ" (5.5.97) την ικανοποίηση του Κ. Σημίτη για τη νίκη του Μπλερ στις εκλογές της χώρας του

"Κλάδος ελπίδας" (!) ήταν για την "ΑΥΓΗ" η "κεντροαριστερή" κυβέρνηση της Ιταλίας. Περίπου 3 χρόνια από εκείνο το πρωτοσέλιδο (23.4.96), η... ελπιδοφόρα κυβέρνηση της Ιταλίας συνωθεί τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ στη βάση του Αβιάνο, για "ανθρωπιστικούς", βέβαια, λόγους

Η... χαρά της "Ελευθεροτυπίας" (2.6.97) για την επικράτηση του Ζοσπέν στις γαλλικές εκλογές δεν περιγράφεται παρά μόνο από την ίδια. Είναι ενδεικτικό ότι την επομένη των εκλογών μέχρι και "αριστερή γροθιά στο Μάαστριχτ" (!) είχε διαπιστώσει η εφημερίδα ότι αποτελεί η νίκη της "κεντροαριστεράς" στη Γαλλία...