Οι εκλογές σε Ιταλία, Βρετανία και Γερμανία και η επικράτηση των "κεντροαριστερών" φίλων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, έγιναν η αφορμή για μια άνευ προηγουμένου προπαγάνδα στο εσωτερικό της χώρας, ώστε να προωθηθεί και εν Ελλάδι το εγχείρημα της "κεντροαριστεράς". Απαραίτητο στοιχείο της προπαγάνδας ήταν φυσικά το... λιβάνισμα των ηγετών της "κεντροαριστεράς" που επικράτησαν στις εκλογικές αναμετρήσεις των χωρών τους. Πρόκειται, ως γνωστόν, για τους ηγέτες που μαζί με τον Κλίντον και τον Σημίτη έβαλαν την υπογραφή τους στο ΝΑΤΟικό πολεμικό διάταγμα κατά των Βαλκανίων. Είναι οι ίδιοι που υπέγραψαν τη νέα δομή του ΝΑΤΟ. Δηλαδή τη μετατροπή - και επίσημα πλέον - του Βορειο-Ατλαντικού Συμφώνου σε παγκόσμιο γκάνγκστερ, ο οποίος διέπεται από μια και μοναδική αρχή: "Σκοτώνω όποιον θέλω, όποτε θέλω και για όσο θέλω"...

Στις 21-4-96 διεξάγονται στην Ιταλία βουλευτικές εκλογές που αναδεικνύουν στην κυβέρνηση τον "κεντροαριστερό" συνασπισμό της "Ελιάς" με επικεφαλής τον Ρ. Πρόντι.Ιδού ποια υποδοχή επιφύλαξε ο ελληνικός Τύπος στο γεγονός;

- "Στροφή στ' Αριστερά έκαναν οι Ιταλοί - Ιστορικής σημασίας η νίκη του συνασπισμού των κεντροαριστερών δυνάμεων", έγραφαν "ΤΑ ΝΕΑ" στις 23-4-1996.

- "Κλάδος ελπίδας για την Ευρώπη, την Αριστερά, τον εκδημοκρατισμό των κοινωνιών", θριαμβολογούσε η "ΑΥΓΗ" την ίδια μέρα με τον πρωτοσέλιδο τίτλο της, ενώ στις εσωτερικές της σελίδες φιλοξενούσε συνέντευξη του διευθυντή της εφημερίδας "Ουνιτά" με τον εξής εύγλωττο τίτλο: "Νίκη για την Ιταλία και την Ευρώπη".

- Μια μέρα πριν, στις 22-4-96, η "Ελευθεροτυπία" πέταγε στους... εφτά "κεντροαριστερούς" ουρανούς: "Πραγματικότητα το όνειρο της Αριστεράς", ήταν ο τίτλος της.

- Αντίθετα με τα παραπάνω, ο "Ρ" έγραφε στις 25-4-96: "Οι εξελίξεις στην Ιταλία θα αποδείξουν σε όσους καλόπιστους διατηρούν επιφυλάξεις περί τίνος πραγματικά πρόκειται... Ο συνασπισμός της "Ελιάς" στηρίχτηκε από ισχυρές δυνάμεις του κεφαλαίου. Η θετική αντίδραση των χρηματαγορών, η άνοδος της λιρέτας μετά τη νίκη της, δείχνει την ευαρέσκεια των μονοπωλίων για τις εξελίξεις, δεδομένου ότι η "Ελιά" υιοθετεί την πολιτική της ΕΕ με τα προγράμματα σύγκλισης που επιβάλλουν σκληρή λιτότητα". ("Ριζοσπάστης" - 25/4/96).

Δυο χρόνια σχεδόν αργότερα, η "Κομμουνιστική Επανίδρυση" αποσύρει την ανοχή της από την κυβέρνηση Πρόντι, προκαλείται κυβερνητική κρίση, ο Ντ'Αλέμα λαμβάνει την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης και διαδέχεται τον Πρόντι. Η "ΑΥΓΗ" δεν μπορεί να συνέλθει από τη χαρά και γράφει στο πρωτοσέλιδό της, στις 25-10-98, με αφορμή την έκτακτη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ: "Η κοινωνική Ευρώπη το στοίχημα της Ευρωαριστεράς. Το νέο πολιτικό σκηνικό στην Ευρώπη αποτυπώνουν οι παρουσίες Σρέντερ και Ντ' Αλέμα στη Σύνοδο Κορυφής του Πέρτσαχ".

Η χαρά της "ΑΥΓΗΣ" και του ΣΥΝ να έχει μετριαστεί άραγε μετά την πολιτική Ντ'Αλέμα στην υπόθεση του Οτσαλάν και της ΝΑΤΟικής εισβολής στη Σερβία;

Το επόμενο "δοξαστικό" για την "κεντροαριστερά" ακούστηκε μετά την επικράτηση του Τ. Μπλερ στις εκλογές στη Βρετανία, το Μάη του 1997.

- Στις 4-5-97, η "ΑΥΓΗ" γράφει μεταξύ άλλων τα εξής στην πρώτη σελίδα της: Ο Μπλερ "εμπνέει με τη νίκη του προσδοκίες για αλλαγές στο χάρτη της Ευρώπης". Διαπιστώνει, μάλιστα, ότι "Μετά τη νίκη των Νέων Εργατικών στη Βρετανία - Νέο τοπίο στην Ευρώπη, πιο ευνοϊκό και για την Ελλάδα".

- Είναι τέτοια η αγάπη του Κ. Σημίτη προς τον Μπλερ που "ΤΑ ΝΕΑ" δε συγκρατούνται και στις 5-5-97 αναφέρουν σε μακροσκελές ρεπορτάζ ότι "ο πρωθυπουργός τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στον ηγέτη των Βρετανών Εργατικών" και πως "πιο πολύ ακόμα ο κ. Σημίτης τρέφει ιδιαίτερη εκτίμηση στην κομματική οργάνωση των Εργατικών".

- Είναι προφανές ότι ο "Ρ",από τον τίτλο του ρεπορτάζ που αφορά στις βρετανικές εκλογές, δίνει το πραγματικό στίγμα: ""Νέα εποχή", παλιά πολιτική" γράφει η εφημερίδα στις 4-5-97.

Βεβαίως ο Ελληνας πρωθυπουργός δεν απογοητεύει τις εφημερίδες που απηχούν τις θέσεις του ΠΑΣΟΚ. Ετσι στο συγχαρητήριο τηλεγράφημά του προς τον Τ. Μπλερ για την επικράτησή του, ομιλεί περί "συγκλονιστικής" νίκης, κάνει λόγο για τη "θερμή" συνεργασία που αναμένει με τον Βρετανό ομόλογό του και τον καλεί να πορευτούν μαζί το δρόμο της "κεντροαριστεράς".

Λίγες μέρες αργότερα, στις 10-5-97,ο Κ. Σημίτης από το βήμα της Πανελλήνιας Συνδιάσκεψης του τομέα οργανωτικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, αναφέρει: "Πριν λίγες μέρες οι Εργατικοί γκρέμισαν 18 χρόνια συντηρητικής διακυβέρνησης στη Βρετανία, ενώ στη γειτονική μας Ιταλία ανασυντίθεται ο πολιτικός χάρτης με αποφασιστικό ρόλο της Δημοκρατικής Αριστεράς στο κυβερνητικό σχήμα της Ελιάς.Ενώ λοιπόν πολλοί προφήτευσαν ότι ο ρόλος της Αριστεράς στην Ευρώπη έχει τελειώσει, γίνεται φανερό ότι η Αριστερά έχει και ρόλο και παρουσία ως πρόταση κυβερνητικής ευθύνης".

Πράγματι, η "αριστερά" του κ. Σημίτη παίζει το δικό της ρόλο ως συνένοχος του Κλίντον, είτε στους πρόσφατους αμερικανο-βρετανικούς βομβαρδισμούς κατά της Βαγδάτης, είτε στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας.

Το τελευταίο επεισόδιο του εισαγόμενου "κεντροαριστερού" θυμιατίσματος των σοσιαλδημοκρατών της Ευρώπης, που σήμερα πυρπολούν τα Βαλκάνια, παίχτηκε με τις εκλογές στη Γερμανία, και την ανάδειξη του Γκ. Σρέντερ στην καγκελαρία, το Σεπτέμβρη του 1998.

Ας πάρουμε ένα μικρό δείγμα:

- Ο ενθουσιασμός του "Εθνους" είναι τέτοιος για την επικράτηση του Σρέντερ, που ανακαλύπτει ότι - εκτός των άλλων - ανοίγει ο δρόμος για την επιστροφή από τη Γερμανία στην Ελλάδα των οφειλών της από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής! Ο τίτλος του σχετικού ρεπορτάζ, στις 29-9-98, είναι μνημειώδης: ""Πράσινο" για αποζημιώσεις",υποστήριζε η εφημερίδα ότι... άναψε με τη νίκη Σρέντερ.

- Πιστή στο "κεντροαριστερό"... λιβάνισμα, η "ΑΥΓΗ" γράφει στις 29-9-98, στην πρώτη σελίδα της: "Στροφή στη Γερμανία"... Στις εσωτερικές, δε, σελίδες τιτλοφορεί το θέμα της ως εξής: ""Κοκκινοπράσινος" συνασπισμός και στη Γερμανία".

- Ομως μέχρι και ο "Ελεύθερος Τύπος",παρά την ήττα του Κολ, φάνηκε να χάρηκε κάπως, γιατί είναι "Ελληνίδα η σύζυγος του νέου υπουργού Οικονομικών" της κυβέρνησης Σρέντερ, όπως έγραφε στις 28-9-98...

- Οσο για τον "Ρ" βρισκόταν σε πλήρη δυσαρμονία, σε διάσταση μ' όλα τα παραπάνω. Ενδεικτικός είναι ο τίτλος της εφημερίδας, στις 29-9-98 στο ρεπορτάζ για τις γερμανικές εκλογές: "Αλλαγή φρουράς... ",έγραφε ο "Ρ".

Κλείνοντας την αναφορά στην περίπτωση Σρέντερ, αντί για το συγχαρητήριο τηλεγράφημα κάποιου Ελληνα ομοϊδεάτη του, προτιμούμε να θυμίσουμε το μήνυμα που του έστειλε ο Πρόεδρος των ΗΠΑ την επομένη της εκλογής του: "Τα θερμά μου συγχαρητήρια. Προσβλέπω σε μια στενή συνεργασία με τον Γκέρχαρντ Σρέντερ",έγραφε ο Μπ. Κλίντον στον νέο Γερμανό καγκελάριο.

Ούτε πάνω στους χάρτες για το διαμελισμό του Κοσσυφοπεδίου να είχε γράψει το μήνυμα ο "πλανητάρχης". Τέτοια ήταν η "διάνα" που πέτυχε όσον αφορά τη "στενή συνεργασία" του με τον "κεντροαριστερό" Σρέντερ...

Κείμενα:

Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ