"Σαν τι διαφέρουμε από σας; Λίγα γραμμάρια μολύβι στην καρδιά μας. Στη δικιά σας όχι. Αύριο, σειρά σας θα 'ναι για μολύβι... Ξεσηκωθείτε".Οι ήχοι έγιναν διαδηλωτές και ένωσαν την κραυγή διαμαρτυρίας με τους δεκάδες συγκεντρωμένους - κυρίως νέους - προχτές κατά τη διάρκεια της νύχτας, έξω από την κεντρική πύλη του λιμανιού της Θεσσαλονίκης.

Κανένας δεν έφευγε, κανείς δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Οι στίχοι λειτούργησαν εμπρηστικά στις συνειδήσεις, ρίχνοντας φως στην αλήθεια που όλοι φοβόμαστε, που όλο και μας πλησιάζει: "Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε "να, ο δρόμος για τη δόξα". Αυτοί που βρίσκονται χαμηλά λένε "να, ο δρόμος για το μνήμα""...

Δήμαρχοι, μαζικοί φορείς εκδήλωναν τον αποτροπιασμό τους, από την εξέδρα, για τους φονιάδες και τους συνενόχους των "Γιέσμεν" και των "Ναι μεν, αλλά".Τα μουσικά συγκροτήματα έπαιζαν, ακούραστα, σχεδόν όλη τη νύχτα, δίνοντας κουράγιο στην αφανέρωτη δύναμη ενός λαού, κάνοντας κραυγή το ψιθύρισμά του: "ΕΟΚ και ΝΑΤΟ πολέμου συνδικάτο".Εδώ και καιρό, κάτι έχει αλλάξει. Αυτοί που βρίσκονται χαμηλά όλο και περισσότερο πια ξέρουν και αντιστέκονται. Και εκείνοι ψηλά κρύβουν επιμελώς το φόβο τους για τη γνώση που γίνεται οργή, σύνθημα, ανατροπή: "Δε θα περάσετε"!