Associated Press

Από τις πρωτομαγιάτικες κινητοποιήσεις στην Αβάνα

Συγκεκριμένα, στις 16 Μάη, ο ρεπουμπλικάνος γερουσιαστής Τζέσι Χελμς, επικεφαλής της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων, παρουσίασε ένα νέο νομοσχέδιο στο Κογκρέσο, που έχει ονομαστεί «Πράξη για την Αλληλεγγύη με την Κούβα». Προβλέπει τη χρηματοδότηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων σε ομάδες ανθρώπων που κρίνονται ικανοί να παίξουν σημαντικό ρόλο στην ανατροπή της κυβέρνησης της Κούβας. Με μεγάλο θράσος, το νομοσχέδιο αυτό ζητά από το Κογκρέσο να δεχτεί ως γεγονός ότι οι ΗΠΑ έχουν ηθική υποχρέωση να αυξήσουν τη βοήθειά τους προς τη «δημοκρατική αντιπολίτευση» και τους «καταπιεσμένους ανθρώπους» στην Κούβα, ορισμός που αργότερα συμπεριλαμβάνει όλους τους Κουβανούς που δεν είναι αξιωματούχοι της κυβέρνησης και του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το 1996, οι γερουσιαστές Χελμς και Μπάρτον συνέταξαν το νομοσχέδιο, που, ανάμεσα στ' άλλα, απαγορεύει στην Ουάσιγκτον να ομαλοποιήσει τις σχέσεις της με την Κούβα, εφόσον το Κογκρέσο δεν το εγκρίνει, πράγμα που μπορεί να γίνει μόνο αν το Κογκρέσο υποστηρίξει πως στην Αβάνα υπάρχει μια «δημοκρατική κυβέρνηση». Αξίζει να σημειώσουμε πως εκείνο το νομοσχέδιο σχεδιάστηκε από δικηγόρους των κουβανο-αμερικανικών οικογενειών Μπακάρντι, Φάντζουι, Μας Κανόσα. Βλέπουμε πως κάτι παρόμοιο έχει γίνει και σ' αυτήν την περίπτωση.

Associated Press

Από τη μεριά του, αναφερόμενος στο νέο αυτό νομοσχέδιο, ο Πρόεδρος Φιντέλ Κάστρο, μιλώντας από τη Λισαβόνα στις 21 Μάη, κατά τη σύντομη παραμονή του, τόνισε: «Οσα περισσότερα λάθη κάνουν, τόσο πιο αδύναμη θα είναι η θέση των ΗΠΑ».

Το ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερ μετέδωσε ότι είναι η πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια που τίθεται για ψήφιση ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Ωστόσο, αυτό έχει ήδη γίνει εδώ και κάποια χρόνια και δεν αποτελεί μυστικό ότι η Ουάσιγκτον έχει ήδη χρηματοδοτήσει διάφορες δραστηριότητες, που έχουν στόχο την ανατροπή της κυβέρνησης της Κούβας από το 1959. «Στην ουσία, πρόκειται για μια κίνηση να μετατρέψουν σε νόμο και να αναγνωρίσουν δημόσια τι έπραξαν οι ΗΠΑ τόσα χρόνια, όπως το να παρεμβαίνουν στα εσωτερικά της χώρας μας», δήλωσε από την πλευρά του ο υπουργός Εξωτερικών Φελίπε Πέρεζ Ρόκε, μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου.

Παρουσιάζοντας το νομοσχέδιο, ο Χελμς ανέφερε ότι επιδίωξή του είναι να ψηφιστεί νομοσχέδιο παρόμοιο με αυτό που εγκρίθηκε τη δεκαετία του '80 από τις ΗΠΑ για τη βοήθεια του αντικομμουνιστικού κινήματος «Αλληλεγγύης» στην Πολωνία, αναφέρουν ειδησεογραφικά πρακτορεία.

Αναφέροντας πως θα πρέπει να γίνει επένδυση προς τον τομέα αυτό, παρατήρησε ότι μια τέτοια επένδυση θα αποκομίσει κέρδη για την οικονομία των ΗΠΑ, με τον ίδιο τρόπο που είχαν γίνει επενδύσεις στην Ανατολική Ευρώπη, οι οποίες έχουν αποφέρει αμέτρητα κέρδη.

Εύστοχα πάντως, ο γερουσιαστής Τσαρλς Σούμερ έκανε μια παρατήρηση σχετικά με αυτό, λέγοντας ότι η Κούβα δεν είναι Πολωνία.

Το νομοσχέδιο που προτείνεται προβλέπει πως τη χρηματοδότηση αυτή θα μπορούν να τη λάβουν άνθρωποι που θα κινηθούν προς την κατεύθυνση της υπονόμευσης της κοινωνίας της Κούβας και της ενίσχυσης της διάδοσης αντικυβερνητικής προπαγάνδας μέσα στη χώρα. Δίνοντας έμφαση στα παραπάνω, στο νομοσχέδιο υπάρχει άρθρο που εξαιρεί το γενικό αποκλεισμό και θα επιτρέπει την εισαγωγή στις ΗΠΑ προϊόντων που παράγονται από ανεξάρτητους, αυτοαπασχολούμενους Κουβανούς, ωστόσο, μόνο στην περίπτωση που δεν μπορεί να ωφεληθεί η κουβανική κυβέρνηση.

Τα προγράμματα που θα επινοηθούν θα πρέπει να προωθούν άμεση χρηματοδότηση και υλικές πηγές σε αντιπολιτευόμενες ανεξάρτητες ομάδες και μεμονωμένους ανθρώπους στην Κούβα.

Ακολουθώντας τη γραμμή αυτή, το νομοσχέδιο του Χελμς προβλέπει την προώθηση 100 εκατομμυρίων δολαρίων μέσα στα επόμενα τέσσερα χρόνια, σε μετρητά, τρόφιμα, φάρμακα, υπολογιστές, τηλέφωνα, φαξ και άλλο εξοπλισμό γραφείου, καθώς και εκπαιδευτικό υλικό για ομάδες που αντιπολιτεύονται και μη κυβερνητικές οργανώσεις στο νησί, αναφέρει το Ρόιτερ.

Σύμφωνα με τους «Νιου Γιορκ Τάιμς», οι Κουβανοί που θα λαμβάνουν τη χρηματοδότηση αυτή μπορεί να είναι αυτοαπασχολούμενοι, «πολιτικοί» κρατούμενοι, διαφωνούντες, ανεξάρτητοι οικονομολόγοι, δημοσιογράφοι και μέλη θρησκευτικών ομάδων.

Το Φλεβάρη, ο Μας Σάντος, πρόεδρος του αντιδραστικού Κουβανο-Αμερικανικού Εθνικού Ιδρύματος (CANF) επίσης αποκάλυψε μια σειρά άλλες πλευρές του νομοσχεδίου. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, η νέα πολιτική θα πρέπει να προωθεί την ελεύθερη αγορά στην Κούβα, ενισχύοντας και επεκτείνοντας τον τομέα των αυτοαπασχολούμενων και την οικογενειακή ιδιοκτησία.

Επίσης ανακοίνωσε ότι θα πρέπει να επιβληθεί η χρηματοδότηση μη κυβερνητικών οργανώσεων, με σκοπό την ίδρυση ιδιωτικών επιχειρήσεων. Ακόμα ένα πακέτο θα χρησιμοποιηθεί, ώστε να προσφέρει υποτροφίες για φοιτητές και για την εκπαίδευση ανθρώπων στη διοίκηση επιχειρήσεων.

Στο νομοσχέδιο υπάρχουν άρθρα που αναφέρονται στην ενίσχυση της δράσης ενάντια στα εμπόδια που θέτει η κυβέρνηση της Κούβας για τους «Ράδιο Μαρτί» και «ΤV Μαρτί» (σταθμοί της κυβέρνησης των ΗΠΑ), καθώς και για την απόκτηση πιο ισχυρών αναμεταδοτών αυτών των δυο σταθμών.

Επίσης, η παράγραφος 8 του νομοσχεδίου ζητά από τον γενικό εισαγγελέα να ερευνήσει την ενοχή των Κουβανών αξιωματικών για την κατάρριψη του αεροσκάφους, το 1996, των «Αδερφών σε Διάσωση», με στόχο να «αποδοθεί η δικαιοσύνη». Επίσης, ζητά από τον γενικό εισαγγελέα να ερευνήσει το «εμπόριο παράνομων ναρκωτικών και του ξεπλύματος χρημάτων από κυβερνητικούς αξιωματούχους της Κούβας».

Αξίζει να σημειώσουμε ότι υπάρχουν και από τα δύο κόμματα, των Ρεπουμπλικάνων και των Δημοκρατικών, γερουσιαστές που είναι υπέρ και κατά αυτού του νομοσχεδίου. Το υποστηρίζουν, μεταξύ άλλων, ο υποψήφιος των Δημοκρατών για την αντιπροεδρία στις πρόσφατες εκλογές, Τζόσεφ Λίμπερμαν και άλλοι γερουσιαστές, όπως οι Ρόμπερτ Τοριτσέλι, Μπομπ Γκράχαμ, Τζορτζ Αλεν και Τζον Ενσάιν. Παράλληλα, την παρουσίασή του στη Βουλή των Αντιπροσώπων έχουν αναλάβει τα μέλη του Κογκρέσου, Λίνκον Ντίαζ Μπάλαρτ και Ιλιάνα Ρος Λέιτινεν.

Η νέα αυτή πρόταση του Χελμς και των άλλων μελών της Γερουσίας θεωρείται ως μια προσπάθεια να μειωθεί η συζήτηση για τον αποκλεισμό της Κούβας, που έχει ενταθεί από επιχειρήσεις που επιδιώκουν να εμπορευτούν με την Κούβα, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τομείς, όπως είναι τρόφιμα, φάρμακα και αγροτικά προϊόντα.

Την επιβεβαίωση στα λεγόμενα του Χελμς, πως το νομοσχέδιο αυτό δεν ενισχύει ούτε όμως χαλαρώνει τον αποκλεισμό στην Κούβα, έκανε και ο Αμερικανός Πρόεδρος Μπους.

Αναφερόμενος στην έλλειψη χρόνου που έχει ο Αμερικανός Πρόεδρος να μελετήσει καλύτερα το ζήτημα, επειδή αυτό το διάστημα αφιερώνει χρόνο σ' αυτούς που χρηματοδότησαν την εκλογική του καμπάνια, ο Κουβανός υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι γι' αυτό το λόγο είναι απληροφόρητος για τα αισθήματα της πλειοψηφίας των Κουβανών που βρίσκονται στις ΗΠΑ. Ο Πέρεζ Ρόκε επισήμανε πως τον τελευταίο χρόνο 120.000 τέτοιοι πολίτες ταξίδεψαν στην Κούβα, παρά τα εμπόδια που βρήκαν στο δρόμο τους. Ο Μπους θα πρέπει να έχει κατά νου πως οι περισσότεροι Κουβανοί που ζουν στη χώρα του είναι υπέρ του τερματισμού του αποκλεισμού και των ομαλών σχέσεων με την Κούβα.

Επίσης, ανέφερε πως τον περασμένο χρόνο περίπου 80.000 πολίτες των ΗΠΑ επισκέφθηκαν την Κούβα παράνομα, αψηφώντας τους κανόνες που έχουν επιβληθεί από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, και δήλωσε πως κάποιος θα πρέπει να εξηγήσει στον Μπους ότι περίπου το 80% του πληθυσμού ζητά αναθεώρηση της πολιτικής σχετικά με την Κούβα.

Ο ίδιος σημείωσε ότι ο Μπους σίγουρα γνώριζε ότι η Κούβα δε θα ήταν εύκολο πολιτικό θέμα και θύμισε ότι οι Κουβανοί έχουν ήδη αντιμετωπίσει 10 Προέδρους των ΗΠΑ. Η ανακοίνωσή του ότι το εμπάργκο στην Κούβα θα παραμείνει δεν έχει προκαλέσει ανησυχία ούτε ενδιαφέρον. «Θα παραμείνουμε ήρεμοι και αμετακίνητοι, πράττοντας αυτό που χρειάζεται στην Κούβα και στο διεθνή χώρο».

Χαμογελώντας, ο Πέρεζ Ρόκε ανέφερε ότι δεν μπορεί να προβλέψει την αντίδραση της Κούβας, αν τελικά εγκριθεί το νομοσχέδιο αυτό, επειδή «ο αιφνιδιασμός είναι το βασικό όπλο του αντάρτη και εμείς είμαστε ένα έθνος ανταρτών».

Στις 6 του Ιούνη 2001 πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το Συνέδριο των πραγματικά αγωνιζόμενων συνδικάτων της Ρωσίας, που είναι αντίθετα με την πολιτική που ακολουθεί η επίσημη Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Συνδικάτων της Ρωσίας. Συμμετείχαν αντιπρόσωποι των συνδικάτων και συνδικαλιστικών ενώσεων «Ζαστσίτα Τρουντά», των συνδικάτων λιμενεργατών, σιδηροδρομικών, εργαζομένων των υπηρεσιών της πολιτικής αεροπορίας, του συνδικάτου αεροπόρων της Ρωσίας, της Ομοσπονδίας Συνδικάτων ελεγκτών εναέριας κυκλοφορίας κ.ά. Παρατηρητές στο Συνέδριο έστειλε μάλιστα και η Ομοσπονδία Ανεξάρτητων Συνδικάτων της Ρωσίας, αφού, εξάλλου, κύριο θέμα του Συνεδρίου, που συγκινεί σήμερα και τις εργατικές κολεκτίβες, και τα μη συμβιβασμένα συνδικάτα, τα οποία προασπίζουν τα δικαιώματα των εργαζομένων, ήταν η επικείμενη ψήφιση από την Κρατική Δούμα του νέου Κώδικα Εργασίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Το ζήτημα είναι ότι στις 5 του Ιούνη υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων διοργανώθηκε «στρογγυλή τράπεζα», στην οποία υιοθετήθηκε «συμβιβαστική παραλλαγή» του σχεδίου Κώδικα Εργασίας. Αυτό ακριβώς αποτέλεσε αντικείμενο δριμύτατης, επιχειρηματολογημένης κριτικής στο Συνέδριο.

Το Συνέδριο Συνδικάτων της Ρωσίας υποστήριξε το σχέδιο Κώδικα Εργασίας που έχουν επεξεργαστεί εκπρόσωποι μιας σειράς συνδικάτων, ειδικοί του Ιδρύματος Εργατικής Ακαδημίας και το οποίο κατέθεσε στην Κρατική Δούμα ο βουλευτής Ολέγκ Σένιν. Πρόκειται στην ουσία για ένα πανσυνδικαλιστικό σχέδιο, μια και το υποστηρίζουν πολλά συνδικάτα της Ρωσίας. Στο Συνέδριο επισημάνθηκε ότι είναι η πιο προοδευτική παραλλαγή, διότι εγγυάται την προστασία από την ανεργία, μειώνει την εργάσιμη βδομάδα στις 35 ώρες, ανεβάζει το ελάχιστο ύψος της αμοιβής της εργασίας ως το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης, ανεβάζει το όριο του μισθολογίου ως το 80%, υποχρεώνει να καταβάλλονται οι μισθοί εγκαίρως και σε χρήματα, τιμαριθμοποιεί το μισθό, δηλαδή εξασφαλίζει την προστασία από τον πληθωρισμό, αναπτύσσει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και εξασφαλίζει την ελευθερία της συνδικαλιστικής δραστηριότητας των εργαζομένων.

Τι προτείνει όμως η «συμβιβαστική παραλλαγή», την οποία προετοίμασε ομάδα εργασίας της Κρατικής Δούμας και της κυβέρνησης; Αυτή η παραλλαγή χειροτερεύει ουσιαστικά τη θέση των μισθωτών εργαζομένων, περιορίζει τα δικαιώματα των συνδικάτων, παραβιάζει τους συνταγματικούς κανόνες και τους κανόνες του Διεθνούς Δικαίου. Στην ουσία οι εμπνευστές της «συμβιβαστικής παραλλαγής», με την ανοχή της ηγεσίας της Ομοσπονδίας Ανεξάρτητων Συνδικάτων, θέτουν ως σκοπό: Τον περιορισμό των δικαιωμάτων των εργαζομένων, τη νομιμοποίηση της ασυδοσίας και της αυθαιρεσίας των ιδιοκτητών, την παράταση της εργάσιμης μέρας, τη σύνταξη μαύρης λίστας των ανεπιθύμητων, τη στέρηση από τον εργαζόμενο της μονιμότητας και των εγγυήσεων, απολύσεις με βάση τα καπρίτσια της διοίκησης, την εξασθένιση και τη δυσφήμιση των συνδικάτων.

Στην Απόφαση του Συνεδρίου αναφέρεται ότι η δουλιά πάνω στον νέο Κώδικα Εργασίας πρέπει να έχει προτεραιότητα για όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε συνθήκες επιδείνωσης της πραγματικής θέσης των εργαζομένων και να θεωρηθεί απαραίτητο να συμπεριληφθούν στον νέο Κώδικα Εργασίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας κανόνες που θα εγγυούνται την ενίσχυση της νομικής προστασίας των εργαζομένων και την αναγκαία γι' αυτό διεύρυνση των δικαιωμάτων των συνδικάτων. Το Συνέδριο έκρινε ως απαράδεκτη τη συμμετοχή εκπροσώπων των συνδικάτων στην ομάδα εργασίας.

Το Συνέδριο κάλεσε όλα τα μέλη των συνδικαλιστικών ενώσεων, όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις να διοργανώσουν στις 19 του Ιούνη Μέρα κοινής δράσης για προοδευτικό Κώδικα Εργασίας και να πραγματοποιηθούν αυτή τη μέρα εργατικές συνελεύσεις, συγκεντρώσεις, πικετοφορίες, ολιγόχρονες διακοπές της παραγωγής, στη διάρκεια των οποίων να ηχούν οι σειρήνες των εργοστασίων και τα κλάξον των μέσων μεταφοράς, καθώς και άλλες συλλογικές κινητοποιήσεις με όλες τις προσιτές μορφές. Το Συνέδριο απηύθυνε σε όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις, σε όλους τους εργαζομένους Εκκληση, στην οποία αναφέρεται: «Να ενισχύσουν τα εργασιακά δικαιώματα!», «Ναι στον Κώδικα ενίσχυσης των εργασιακών δικαιωμάτων! Οχι στον Κώδικα της καταναγκαστικής εργασίας!».

Το Συνέδριο υιοθέτησε Εκκληση προς τους βουλευτές της Κρατικής Δούμας, στην οποία αναφέρεται: «Για να μην επιτραπεί η διάσπαση της κοινωνίας, σας καλούμε να υποστηρίξετε το πανσυνδικαλιστικό σχέδιο Κώδικα Εργασίας της Ρωσικής Ομοσπονδίας που κατέθεσε στην Κρατική Δούμα ο βουλευτής Ο. Β. Σένιν ως πιο προοδευτικό και ανταποκρινόμενο στις απαιτήσεις της εθνικής παραγωγής». Ανάλογη είναι και η Εκκληση του Συνεδρίου προς τον Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν. Το ντοκουμέντο αυτό εφιστά την προσοχή του Πούτιν στο γεγονός ότι η ομάδα εργασίας που επεξεργάστηκε το λεγόμενο συμβιβαστικό σχέδιο Κώδικα Εργασίας αφαιρεί από την πλειονότητα των δρώντων συνδικάτων το δικαίωμα της σύναψης συλλογικών συμβάσεων. «Η αιτιολόγηση της ιδιότητας του μέλους του συνδικάτου είναι αποκλειστικά η αποτελεσματικότητα της δράσης των συνδικάτων για την προάσπιση των συμφερόντων των εργαζομένων απέναντι στους εργοδότες. Οι δε συμφωνημένοι στην ομάδα εργασίας κανόνες του σχεδίου Κώδικα Εργασίας εκμηδενίζουν πρακτικά το δικαίωμα των συνδικάτων να εκπροσωπούν πολιτισμένα τα συμφέροντα των εργαζομένων και ωθούν σε διασυνδικαλιστική διαπάλη και σε σκληρές σχέσεις με τους εργοδότες», τονίζεται στην επιστολή προς τον Πρόεδρο, τον οποίο το Συνέδριο κάλεσε «να μην επιτρέψει τη διάσπαση της κοινωνίας» και να υποστηρίξει το πανσυνδικαλιστικό σχέδιο Κώδικα Εργασίας.

Τι θα απαντήσει στα συνδικάτα της Ρωσίας ο Πρόεδρος, η κυβέρνηση και η Κρατική Δούμα, θα δείξει ο καιρός. Οι δε σύνεδροι δήλωσαν την αποφασιστικότητά τους να συνεχίσουν τον ασυμβίβαστο αγώνα ενάντια στη «συμβιβαστική παραλλαγή» του Κώδικα Εργασίας που περιορίζει ουσιαστικά τα εργασιακά δικαιώματα των μισθωτών εργαζομένων της Ρωσίας.

Το εργατικό και φοιτητικό κίνημα του Παναμά πραγματοποίησε, το πρώτο δεκαήμερο του Μάη, μεγάλες συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας με αφορμή τις αυξήσεις στα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, όμως οι αιτίες είναι βαθύτερες όπως η ύφεση της οικονομίας, η αυξανόμενη ανεργία και κατά συνέπεια το αυξανόμενο κόστος ζωής.

Ολα άρχισαν όταν εκατοντάδες φοιτητές συγκρούστηκαν με μέλη των ΜΑΤ. Το υπουργείο Παιδείας, μόλις ξέσπασαν οι βίαιες συγκρούσεις μεταξύ φοιτητών και αστυνομίας, έδωσε εντολή να κλείσουν τα δημοτικά και τα γυμνάσια στην πρωτεύουσα της χώρας Τεγκουσιγουάλπα, ενώ το Εθνικό Πανεπιστήμιο, απ' όπου ξεκίνησε η πορεία χιλιάδων διαδηλωτών ανέστειλε όλες τις δραστηριότητές του.

Στο μεταξύ, και οι συνδικαλιστικές οργανώσεις προετοίμαζαν μαχητικές κινητοποιήσεις κατά της κυβερνητικής πολιτικής. Μετά από μία βδομάδα φοιτητικών διαδηλώσεων, το Υπουργικό Συμβούλιο με επικεφαλής τον πρώτο αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, Αρτούρο Βαλιαρίνο, κάλεσε τους ηγέτες των συνδικάτων σε μία συνάντηση σε στρογγυλό τραπέζι η οποία οργανώθηκε με τη μεσολάβηση της Καθολικής Αρχιεπισκοπής, που στόχο είχε την εκτόνωση της έντασης.

Τουλάχιστον 13 τραυματίες, πέντε εκ των οποίων από σφαίρες, και 150 συλληφθέντες ήταν ο απολογισμός των συγκρούσεων μεταξύ αστυνομίας και χιλιάδων διαδηλωτών που με το σύνθημα «Ενότητα για να νικήσουμε το νεοφιλελευθερισμό» πορεύτηκαν, στις 8 του Μάη, μέχρι το Προεδρικό Μέγαρο.

Στην κινητοποίηση, που οργάνωσε η Εθνική Κίνηση Υπεράσπισης της Κυριαρχίας (Monadeso) στην οποία εντάσσονται συνδικαλιστικές και φοιτητικές οργανώσεις, καθηγητές και δημόσιοι λειτουργοί, συγκεντρώθηκαν πάνω από 10.000 άτομα που απαίτησαν την αναστολή των αυξήσεων στα εισιτήρια των δημοσίων μέσων μεταφοράς που ψηφίστηκε με νόμο τον περασμένο Απρίλη.

Το Εθνικό Κίνημα των Νεολαιών του Παναμά κατήγγειλε την αντιδραστική κυβερνητική πολιτική, τονίζοντας ότι από τον περασμένο Γενάρη ο λαός του Παναμά πλήττεται από σειρά αυξήσεων στις τηλεφωνικές επικοινωνίες, στο ηλεκτρικό ρεύμα, στα φάρμακα, στα παράγωγα του πετρελαίου και πρόσφατα στα εισιτήρια των δημοσίων μέσων μεταφοράς.

Τους τελευταίους μήνες, συμπληρώνει το νεολαιίστικο κίνημα, η κυβέρνηση υπό τη Μιρέια Μοσκόσο αντιμετώπισε τις κοινωνικές κρίσεις επανειλημμένα με καταστολή, και εμείς συμπεραίνουμε ότι στον Παναμά η δημοκρατική ανοχή έχει τελειώσει και ότι η ισχύουσα αστική δημοκρατία είναι στην πραγματικότητα μία δικτατορία ολιγαρχικού χαρακτήρα».

Σύμφωνα με τον πολιτειολόγο Συμεών Εμίλιο Γκονσάλες «όλα δείχνουν ότι οι στιγμές που περνάει ολόκληρη η ήπειρος καθώς και η χώρα μας φαίνεται να είναι ένα σημείο καμπής στην ανάπτυξη του μαζικού κινήματος και της κοινωνικής διαμαρτυρίας. Οι κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας ευρέων λαϊκών στρωμάτων ενάντια στη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ασκούν οι Φαρισαίοι της ηπείρου είναι πια το κυρίαρχο, καθημερινό, κοινωνικό κλίμα των μαζών που λόγω αυτής της πολιτικής οδηγούνται σε όλο και μεγαλύτερη φτώχεια.

Οι οικονομικές και κοινωνικές αιτίες για τα παραπάνω δε χρειάζονται και πολλές εξηγήσεις: στη λεγόμενη χαμένη δεκαετία του '80, θα πρέπει να προστεθεί η δεκαετία της πτώχευσης του '90 και μπορούμε να προβλέψουμε ότι η πρώτη δεκαετία του τρέχοντος αιώνα θα είναι η δεκαετία της προσπάθειας απορρόφησης της ηπείρου από τις ΗΠΑ και του αγώνα των λατινοαμερικανικών μαζών για την οριστική κυριαρχία και ελευθερία».

Οσον αφορά τις εργατικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις στη χώρα του, συμπληρώνει: «Συνειδητοποιούμε τους κινδύνους αυτής της κατάστασης, την κοινωνική βία που αντικειμενικά προκαλεί, την άγρια καταστολή εκ μέρους της κυβέρνησης που ήδη έχει προκαλέσει και συνεπώς την αστάθεια που όλα αυτά επιφέρουν στη σταθεροποίηση της δημοκρατίας για την οποία πολλοί πολιτικοί μιλούν αλλά λίγοι πιστεύουν». Ο αναλυτής υποστηρίζει ότι οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας του τελευταίου μήνα «είναι η κρυσταλλοποιημένη έκφραση μιας μεγαλύτερης βίας, την οποία δε φαίνεται να λαμβάνει κανείς υπόψη. Αναφερόμαστε στην κοινωνική βία που σημαίνει ότι το 20% των πλουσιοτέρων του πληθυσμού έχει έσοδα 49% μεγαλύτερα από το μέσο εισόδημα του 20% των φτωχότερων... είναι η κοινωνική βία της ανεπάρκειας έως και των, εξ ολοκλήρου, ελλείψεων στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στην εκπαίδευση, στην κατοικία και τον πολιτισμό για την πλειοψηφία του λαού. Τελικά, γίνεται αφαίμαξη της κοινωνίας από τη λεηλασία μερικών και την αδιαφορία κάποιων άλλων».

Και ο πολιτειολόγος Σ. Εμίλιο Γκονσάλες καταλήγει: «Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα στην κοινωνική βία άλλων περιοχών. Ομως, δε θέλει πολύ ακόμα. Οι κοινωνικοί δείκτες φαίνεται να οδηγούν σε μία καθόλου επιθυμητή κατεύθυνση και σίγουρα δε θα είναι η κυβερνητική καταστολή εκείνη που θα μπορούσε να οδηγήσει τη χώρα σε ένα δρόμο ειρήνης και εθνικής ομοψυχίας. Ούτε, φυσικά, ο νεοφιλελευθερισμός που έχει οδηγήσει μεγάλες μάζες στην εξαθλίωση, αλλά ούτε και οι σειρήνες του ALCA (Ζώνη Ελευθέρου Εμπορίου για την Αμερική) που θέλει να μετατρέψει τις χώρες της λατινοαμερικανικής υποηπείρου, απλά, σε αγορές του ιμπεριαλισμού».