ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Κυριακή 5 Ιούνη 2005
Σελ. /40
ΔΙΕΘΝΗ
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΑΣΙΑ - ΚΙΝΑ
Κόμβος συμφερόντων

Καταυλισμός Ουζμπέκων προσφύγων στα σύνορα με την Κιργιζία

Associated Press

Καταυλισμός Ουζμπέκων προσφύγων στα σύνορα με την Κιργιζία
Μια άλλη διάσταση για τις πρόσφατες αιματηρές εξελίξεις στο Ουζμπεκιστάν δίνει με άρθρο του ο Β. Ντράπκιν, πολιτικός σχολιαστής της εφημερίδας «ΠΡΑΒΝΤΑ» του Κομμουνιστικού Κόμματος Ρωσικής Ομοσπονδίας (ΚΚΡΟ).

Σύμφωνα με την εκτίμησή του, αν και τα γεγονότα στο Ουζμπεκιστάν έχουν να κάνουν τόσο με τη μαζική εξαθλίωση του λαού, όσο και με τον αυταρχισμό της εξουσίας, την ίδια ώρα κυριαρχεί η σύνδεση των συγκεκριμένων γεγονότων με διεθνείς εξελίξεις. Στο άρθρο υποστηρίζεται ότι ο βασικός στόχος της εξέγερσης ήταν η δημιουργία σοβαρού εσωτερικού προβλήματος στην Κίνα, αντίστοιχου και ίσως σοβαρότερου με αυτού της Τσετσενίας, που αντιμετωπίζει η Ρωσία.

Στο στόχαστρο η επαρχία Σιντζιάν

Σύμφωνα με το άρθρο της «ΠΡΑΒΝΤΑ», οι εξελίξεις στο Αντιζάν ήταν «μια κατευθυνόμενη έκρηξη της λαϊκής αγανάκτησης». Σ' αυτήν ενεργό ρόλο ανέλαβαν ένοπλοι ισλαμιστές, που προέρχονταν από το Αφγανιστάν και χρησιμοποίησαν έτοιμες από τα πριν βάσεις στο έδαφος του Ουζμπεκιστάν. Με τη δύναμη των όπλων, αλλά και εγκληματιών που απελευθέρωσαν από τις φυλακές, όπως και την κάλυψη που τους παρείχαν αγανακτισμένοι πολίτες, προχώρησαν προς τα σύνορα με την Κιργιζία.

Σύμφωνα με τον Ντράπκιν, «στόχος τους ήταν να περάσουν το σύνορο με την Κίνα και να πάνε στο Σιντζιάν.

Να σημειωθεί ότι το Σιντζιάν αποτελεί το 1/6 όλου του εδάφους της Κίνας. Εκεί κυριαρχούν οι Ουιγκούριοι, Ουζμπέκοι, Ταντζίκοι, Κιργίζιοι, ενώ είναι σχετικά λίγοι οι Κινέζοι. Σε γενικές γραμμές, η περιοχή είναι μουσουλμανική».

Οπως σημειώνεται στο άρθρο, στο παρελθόν σ' αυτήν την περιοχή της Κίνας, που από τις δυτικές πηγές χαρακτηρίζεται και ως «Ανατολικό Τουρκεστάν», έχουν σημειωθεί ένοπλες συγκρούσεις Ουιγκούριων αποσχιστών με κινεζικές δυνάμεις.

Ο Ντράπκιν ευθέως σημειώνει πως «οι ΝΑΤΟικές βάσεις που βρίσκονται στην Κιργιζία και στο Ουζμπεκιστάν θα μπορούσαν πλήρως να χρησιμοποιηθούν για τον εφοδιασμό με όπλα και τεχνικό εξοπλισμό των Ουιγκούριων αποσχιστών. Είναι ένας πολύ σοβαρός παράγοντας».

Σημειώνεται, επίσης, πως η κατάσταση μοιάζει με την αντίστοιχη, με την οποία έρχεται αντιμέτωπη η Ρωσία στην Τσετσενία και πως από τη μεριά των ΗΠΑ επιδιώκεται να δημιουργηθεί στην Κίνα ένα τέτοιο πρόβλημα, «που θα υποσκάψει πρώτα απ' όλα τις πολιτικές θέσεις της μεγάλης χώρας και στη συνέχεια, καθώς εξελίσσεται η κατάσταση, θα υποσκάψει και τις στρατιωτικές θέσεις της», αλλά και θα αποτελέσει πηγή γενικότερης αποσταθεροποίησης κατά της Ρωσίας και των άλλων κεντρο-ασιατικών χωρών.

Η στάση της Κίνας

Οπως σημειώνεται, το Πεκίνο με μεγάλη προσοχή παρακολουθεί την κατάσταση και κάνει προσπάθειες ανάπτυξης της καθυστερημένης αυτής περιοχής της κινεζικής ενδοχώρας. Με γοργούς ρυθμούς προχωρά η κατασκευή αεροδρομίων, δρόμων, ενώ πρόσφατα οι σιδηροδρομικές γραμμές ένωσαν την περιοχή με την παλιά πρωτεύουσα του Καζαχστάν, την Αλμά - Ατά. Από το Καζαχστάν προς το Σιντζιάν κατασκευάστηκε αγωγός πετρελαίου, που σημαίνει ότι η επαρχία αποκτά πρόσβαση σε φθηνά καύσιμα. Τονίζεται, επίσης, πως και ο λαϊκο-απελευθερωτικός στρατός της Κίνας θα κάνει ό,τι μπορεί για να υπερασπίσει την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας του.

Στο άρθρο δεν παραλείπεται να σημειωθεί ο ρόλος που μπορεί να παίξει στην αποσόβηση μιας πιθανής και γενικότερης κρίσης στην περιοχή η Οργάνωση Συνεργασίας της Σαγκάης (ΟΣΣ), στην οποία συμμετέχουν η Κίνα, η Ρωσία, καθώς και τα κεντρο-ασιατικά κράτη. Η ΟΣΣ, όπως είναι γνωστό, έχει τη δική της αντιτρομοκρατική «δομή», με στόχο πρώτα απ' όλα τις αποσχιστικές τάσεις της περιοχής.

Προς όξυνση της αντιπαράθεσης

Ασχετα από το αν μπορεί κανείς να συμφωνήσει με το σύνολο των εκτιμήσεων του πολιτικού σχολιαστή της «ΠΡΑΒΝΤΑ», γίνεται φανερό πως στην περιοχή όλο και περισσότερο έρχονται σε αντιπαράθεση οι σχεδιασμοί και τα συμφέροντα μεγάλων δυνάμεων.

Στα τέλη του Μάη, την Κίνα επισκέφθηκε ο Ισλάμ Καρίμοφ, Πρόεδρος του Ουζμπεκιστάν. Λίγες μέρες μετά την αιματηρή καταστολή των εξεγερμένων στο Αντιζάν, ο Ι. Καρίμοφ έγινε δεκτός στο Πεκίνο για να υπογράψει μια δεκάδα συμφωνιών με την Κίνα, μεταξύ των άλλων το «Σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας», αλλά και συμφωνία για κινεζικές επενδύσεις στον τομέα της εξόρυξης και εκμετάλλευσης των πετρελαϊκών αποθεμάτων του Ουζμπεκιστάν.

Λίγες ώρες αργότερα, ο Λιου Τζιαντσάο, εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της ΛΔ της Κίνας, δήλωσε στην κινεζική εφημερίδα «Χουασιά Σιμπάο» ότι η κινεζική κυβέρνηση «εξετάζει σοβαρά» το ζήτημα της αποστολής στρατευμάτων στην Κιργιζία. Είχε προηγηθεί η δήλωση του εκτελούντα χρέη προέδρου της Κιργιζίας Κ. Μπακίεφ, ότι εξαιτίας των γεγονότων στο Ουζμπεκιστάν και του μεγάλου κύματος των προσφύγων στις νότιες περιοχές της Κιργιζίας, η χώρα του είναι σύμφωνη να εγκατασταθούν στρατιωτικές δυνάμεις της Οργάνωσης του Συμφώνου Συλλογικής Ασφάλειας (στο οποίο συμμετέχουν Ρωσία, Λευκορωσία, Αρμενία, Καζαχστάν, Κιργιζία και Τατζικιστάν), όσο και της Οργάνωσης Συνεργασίας της Σαγκάης, όπου, εκτός της Ρωσίας, ηγετικό ρόλο παίζει και η Κίνα.

Οπως γράφει η ρωσική εφημερίδα «Νεζαβισίμαγια Γκαζέτα», αν και πρέπει να θεωρείται αμφίβολη στο άμεσο μέλλον η αποστολή κινεζικών στρατευμάτων στην Κιργιζία, την ίδια ώρα «οι σχετικές πληροφορίες δεν είναι τυχαίες. Το ασιατικό έδαφος της ΚΑΚ μπορεί να γίνει ζώνη ανταγωνισμού ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις, λαμβάνοντας υπόψη ότι στην Κιργιζία υπάρχουν, τόσο αμερικανικές, όσο και ρωσικές στρατιωτικές βάσεις και ο κινέζικος στρατός, που βρίσκεται κοντά, μπορεί να βρεθεί εκεί σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα».

Από τη μεριά της, η εφημερίδα «Νόβιε Ιζβέστια» σημειώνει πως οι ΗΠΑ, εδώ και καιρό, έχουν δείξει το ενδιαφέρον τους για τις εξελίξεις στην περιοχή και πως «η διαμάχη ανάμεσα σε ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, δηλαδή στους βασικούς παίκτες αυτού του γηπέδου, μπορεί να οξυνθεί».


Ι. Π.


Πλήρης υποταγή

Λέγεται ότι πλειστάκις στην πολιτική η εξωτερική εμφάνιση προσπαθεί να καλύψει την εσωτερική της πραγματικότητα. Αυτός ο διαπιστωμένος κανόνας δεν μπορεί να ειπωθεί για την εμφάνιση του Ελληνα πρωθυπουργού στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ουάσιγκτον των ΗΠΑ. Ο κ. Κ. Καραμανλής υπήρξε τόσο συνεπής στις ανοιχτές προθέσεις της κυβερνητικής του πολιτικής ώστε δικαίως να διεκδικεί... βραβείο ειλικρίνειας. Αυτό τουλάχιστον ας αναγνωριστεί στον πρώην πρόεδρο της Νεοδημοκρατικής Κίνησης Ειρήνης, ΚΙΠΑΕΑ. Ηταν τόσο θερμή η εμφάνιση, οι λόγοι και οι προθέσεις της εξωτερικής πολιτικής του Ελληνα πρωθυπουργού ώστε να δίνεται η εντύπωση επιστροφής του χρόνου στην αλήστου μνήμης δεκαετία του 1950 σε σύγχρονες συνθήκες. Εάν όμως εκείνη η πολιτική του «στρατηγέ μου, ιδού ο στρατός σας» είχε μια λογική συνάφεια ως απότοκος του εμφυλίου πολέμου, ερωτάται ποια είναι η σημερινή συνάφεια.

Οι ευρωλάγνοι, ως συνήθως, θα πουν τα στερεότυπα περί της ανάγκης ανεξαρτησίας της Ευρώπης έναντι των ΗΠΑ και άλλες παρόμοιες κοινοτοπίες. Δε θα πουν γιατί το εκάστοτε οικονομικό, πολιτικό και στρατηγικό Διευθυντήριο των Βρυξελλών πεισματικά ευθυγραμμίζεται με την ιμπεριαλιστική πολιτική των ΗΠΑ στα κύρια ζητήματα. Δε θα πουν για την ανάγκη διάλυσης του στρατοκρατικού συνασπισμού του ΝΑΤΟ. Γι' αυτούς η ανάγκη διάλυσης των στρατιωτικών συνασπισμών έληξε με τη μονομερή διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας. Απ' αυτή την άποψη η ανοιχτή και χωρίς φιοριτούρες προσαρμογή του κ. Κώστα Καραμανλή στην πολιτική των ΗΠΑ κι ενώπιον του Προέδρου τους Τζορτζ Μπους - Τζούνιορ υπήρξε τουλάχιστον ειλικρινής.

Κάποιοι θα μπορούσαν να περιμένουν ότι ο Ελληνας πρωθυπουργός θα έβαζε προς συζήτηση τα λεγόμενα «καυτά θέματα» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής (Τουρκία, ΠΓΔΜ, Κύπρος, ασφάλεια στα Βαλκάνια κλπ.). Ομως επρόκειτο για την επιπρόσθετη διασφάλιση στήριξης της πολιτικής των ΗΠΑ. Θα 'λεγε ίσως κάποιος ότι αυτό δεν είναι κάτι καινούριο. Σύμφωνοι. Μόνο που τώρα η αυξανόμενη κρισιμότητα των θεμάτων επιβάλλει αυξημένη προσήλωση και κυρίως συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις. Αυτό ακριβώς έδωσε ο κ. Κ. Καραμανλής στην χωρίς περιστροφές απαίτηση του Προέδρου των ΗΠΑ. Αυτό σημαίνει η δημόσια δήλωση περί αναβάθμισης της Ελλάδας από παραδοσιακό φίλο σε στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ. Το ίδιο κι η επιβεβαίωσή της με άλλα λόγια από τον Ελληνα πρωθυπουργό.

Συμπερασματικά, το όλο «στήσιμο» της εμφάνισης του κ. Κ. Καραμανλή έδειξε την ανοιχτή και χωρίς όρους υποταγή της ελληνικής κυβέρνησης και μαζί της Ελλάδας στα κελεύσματα των ΗΠΑ. Αυτό που μένει μπροστά είναι το ακριβές περιεχόμενο εφαρμογής της δηλωμένης υποταγής των νέων καιρών. Τα προβλήματα είναι συγκεκριμένα: Οι επιδιώξεις αποκλειστικού ελέγχου του Αιγαίου από τις ΗΠΑ μέσω της ελληνο-τουρκικής συγκυριαρχίας. Η ΝΑΤΟική λύση του Κυπριακού με τη μεταβολή της τουρκικής στρατιωτικής παρουσίας σε ΝΑΤΟική. Η μεταβολή των συνόρων στα Βαλκάνια με αρχή το Κοσσυφοπέδιο. Η διατήρηση της ΠΓΔΜ σε φιτίλι αποσταθεροποίησης, όπως και της Αλβανίας. Το οξύτατο ζήτημα της άμεσης στρατιωτικής συμμετοχής της Ελλάδας στο Ιράκ και όπου αλλού. Ολα αυτά κι άλλα είναι στην πρώτη γραμμή των αμερικανοΝΑΤΟικών απαιτήσεων. Γι' αυτό απαιτήθηκε, ως φαίνεται, από τον Ελληνα πρωθυπουργό ανοιχτή επιστροφή στο καθεστώς των ελληνο-αμερικανικών σχέσεων της δεκαετίας του 1950 με τη μορφή των σύγχρονων δεδομένων.


Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ



Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ