Κοινή ανακοίνωση εξέδωσαν η ΝΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ και η ΝΕ Ηλείας του ΚΚΕ, με αφορμή διάταγμα του υπουργείου Πολιτισμού που αποσπά το μνημείο του Επικούρειου Απόλλωνα από την Εφορεία Αρχαιοτήτων της Αρχαίας Ολυμπίας στην αντίστοιχη της Καλαμάτας και τις αντιδράσεις αποπροσανατολισμού που αυτό έχει προκαλέσει στις δύο τοπικές κοινωνίες με ευθύνη ΝΔ - ΠΑΣΟΚ.

Ολόκληρη η ανακοίνωση έχει ως εξής: «Τις τελευταίες μέρες οι εργαζόμενοι στους νομούς Ηλείας και Μεσσηνίας βρίσκονται θεατές ενός καλοσχεδιασμένου σχεδίου αποπροσανατολισμού από τα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά, που ενόψει των εκλογών τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ δε θέλουν να μπουν στην ημερήσια διάταξη. Στους δύο νομούς, τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ έχουν φέρει σαν πρώτο θέμα συζήτησης αν βρίσκεται ο Επικούρειος Απόλλωνας στην Ηλεία ή στην Μεσσηνία λες και ο Ικτίνος, όταν τον σχεδίαζε, του έβαλε ρόδες να μετακινείται πότε από εδώ και πότε από εκεί ή τον σχεδίασε μόνο για τους μεν ή τους δε.

Πρόκειται για Μαυρογιαλούρους του χειρότερου είδους και νομίζουν πως απευθύνονται σε κατοίκους μπανανίας. Υποτιμούν τη νοημοσύνη του λαού και τον κοροϊδεύουν ασύστολα. Ξυπνούν τοπικιστικά ένστικτα με γελοίους τρόπους με μόνο σκοπό τα ψηφαλάκια. Τέτοιου είδους θέματα είναι το "αλατοπίπερο" μιας προεκλογικής εκστρατείας, στην οποία κυριαρχεί η εναγώνια προσπάθεια της πλειοψηφίας των "πρωταγωνιστών" της να κρύψουν τα βασικά που τους ενώνουν, μπας και "τσιμπήσουν" κάποιους σταυρούς παραπάνω.

Κρύβουν και οι δύο την ουσία. Η οποία είναι ότι η πολιτιστική κληρονομιά (και) στον Επικούρειο Απόλλωνα αποτελεί αντικείμενο "επενδυτικών" σχεδίων διαφόρων ιδιωτικών φορέων, από "Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις" και "τουρ - οπερέιτορς" μέχρι "καθαρόαιμες" επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν ως πολιορκητικό κριό την "πολιτιστική χορηγία" και ακόμη την ίδια την ενσωματωμένη στην ιδιωτικοοικονομική διαχείριση "πρασινογάλαζη" Τοπική Αυτοδιοίκηση.

Και στην υπόθεση του Επικούρειου Απόλλωνα συγκρούονται και πάλι δύο πολιτικές: Η μία θεωρεί τον πολιτισμό χρυσοφόρο κέρας για το τουριστικό κεφάλαιο και τη βιομηχανία του θεάματος κλεισμένο σε αστραφτερά κέντρα με πανάκριβες υπηρεσίες για λίγους. Στο πλαίσιο αυτό, η όποια ανάδειξη αρχαιολογικών χώρων γίνεται στο όνομα της επιχειρηματικής και τουριστικής εκμετάλλευσης, με σκοπό το κέρδος και όχι το περιεχόμενο και την αισθητική των αρχαίων μνημείων. Η άλλη επιδιώκει ο πολιτισμός να γίνει κτήμα των πολλών, που τον διαφύλαξαν, τον ανέπτυξαν και εξακολουθούν με το μόχθο τους να τον δημιουργούν. Ο λαός έχει έναν ακόμη λόγο να συνταχθεί δραστήρια με την πολιτική του ΚΚΕ, στον αγώνα για την ελεύθερη πρόσβαση όλων στους αρχαιολογικούς χώρους, που πρέπει να μετατραπούν σε κοινωνική ιδιοκτησία στο έδαφος της φιλολαϊκής ανάπτυξης του πολιτισμού, στις συνθήκες της λαϊκής εξουσίας και οικονομίας.

Το ΚΚΕ λέει καθαρά ότι οι εργαζόμενοι και στην Ηλεία και στη Μεσσηνία έχουν κέρδος με την ψήφο τους στις 4 Οκτώβρη να ρίξουν και τα δύο κόμματα αθροιστικά, όσο γίνεται πιο κάτω και να ενισχυθεί το ΚΚΕ όσο γίνεται περισσότερο, για να αποκτήσει μεγαλύτερα "φτερά" η οργάνωση των εργαζομένων, έτσι ώστε από την επομένη των εκλογών να διεκδικούν με καλύτερους όρους.

Στις 4 Οκτώβρη ψηφίζουμε μόνο ΚΚΕ!».

«Ταφόπλακα» στην πόλη - «Ηρωα» του Λένινγκραντ (τιμητικός προσδιορισμός επί ΕΣΣΔ, λόγω της ηρωικής αντίστασης του λαού του κατά τη γνωστή πολύχρονη πολιορκία της πόλης από τους ναζί) βάζει το αστικό ρωσικό κράτος, μετά την προχθεσινή απόφαση των τοπικών αρχών να «κλείσουν» το ύψος του ουρανοξύστη που θέλει να χτίσει το ρωσικό ενεργειακό μονοπώλιο της «Γκαζπρόμ» ακριβώς στο κέντρο της, στα 403 μ. ύψος!

Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη εξέλιξη που θα καταστρέψει το ιστορικό κέντρο, την ιστορική και αρχιτεκτονική κληρονομιά μιας από τις ομορφότερες πόλεις της Ευρώπης, πόλης - συμβόλου της Επανάστασης του Οχτώβρη, άρρηκτας δεμένης με την ιστορία του ρωσικού λαού, σε όλα τα επίπεδα (επιστήμη, τέχνη κλπ.).

Το καταστροφικό αυτό σχέδιο καταστρώνεται από το 2005, προκαλώντας πλήθος οργισμένων αντιδράσεων από τους κατοίκους, τους φορείς των αρχιτεκτόνων και άλλων μαζικών φορέων, οι οποίοι κατήγγειλαν ότι ο ουρανοξύστης θα είναι η αρχή του τέλους της πόλης, αφού, όπως ομολογεί η κυβέρνηση, αποτελεί το «σύμβολο της νέας οικονομικής εποχής» της Ρωσίας, δηλαδή του άγριου καπιταλισμού που επιβλήθηκε μετά την αντεπανάσταση! Αλλωστε, η περιοχή που θα χτιστεί ο ουρανοξύστης προορίζεται να μετατραπεί σε «οικονομικό κέντρο», γεγονός που απειλεί ολόκληρο το ιστορικό κέντρο. Εύλογες συνέπειες αυτής της επιλογής θα είναι η ακόμη μεγαλύτερη εκτόξευση της αξίας γης, η καταστροφή των πανέμορφων κτιρίων που διατηρούνται και χρησιμοποιούνται για κατοίκηση επί αιώνες, μιας αρχιτεκτονικής που προστατεύθηκε με αίμα κατά την πολύχρονη πολιορκία από τους ναζί.

Αντίθετη στον ουρανοξύστη είναι και η ΟΥΝΕΣΚΟ, η οποία έχει εντάξει το ιστορικό κέντρο του Λένινγκραντ στον κατάλογο της παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Αντιπροσωπεία του οργανισμού επισκέφθηκε την πόλη το 2007, σημειώνοντας ότι η Πετρούπολη (όπως είναι το σημερινό όνομα του Λένινγκραντ) έχει διατηρήσει «εντυπωσιακά» τον αρχιτεκτονικό της ορίζοντα, που δε διαταράχτηκε καθόλου στους τρεις αιώνες ύπαρξής της. Θα διαταραχτεί, όμως, αν χτιστεί το τερατούργημα.

Να σημειωθεί ότι για την επικύρωση του ύψους του ουρανοξύστη χρειάζεται η υπογραφή της κυβερνήτριας του Λένινγκραντ, Βαλεντίνας Ματβιένκο. Κάτι που όμως είναι τυπικό, αφού η συγκεκριμένη κυβερνήτης ήταν από την αρχή από τους πλέον ένθερμους οπαδούς της καταστροφής, ενώ επί των ημερών της η αρχιτεκτονική κληρονομιά της πόλης αλώνεται από το κεφάλαιο.

Στο θέατρο «Χώρα» (από 1/10 και για 20 παραστάσεις) θα παιχθεί το έργο του Σάμουελ Μπέκετ «Ευτυχισμένες μέρες», σε μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνοθεσία Εκτορα Λυγίζου, σκηνογραφία Μαγιούς Τρικεριώτη, με την Μίνα Αδαμάκη ως Γουίνι. Μια μεσήλικη γυναίκα είναι κλεισμένη σε δωμάτιο παρακολούθησης, με μοναδική συντροφιά τον σχεδόν αμίλητο σύζυγό της. Το κορμί της είναι παγιδευμένο, τα λιγοστά της αντικείμενα φθίνουν, οι λέξεις στερεύουν, ο άντρας της δεν επικοινωνεί. Η γυναίκα, όμως, ονομάζει αυτή την κόλαση «παράδεισο» και τις ατελείωτες μέρες ρουτίνας «ευτυχισμένες».

Η σκηνοθεσία και η σκηνογραφία τοποθετεί το θεατή στη θέση παρατηρητή ενός ιδιότυπου reality show. Το μπεκετικό ζευγάρι είναι κλεισμένο σε ένα στούντιο-κουτί, που το μπροστινό του μέρος καλύπτεται από μια μεγάλη τζαμαρία. Οι φωνές τους μεταφέρονται στον έξω χώρο με μικρόφωνα και οι εικόνες τους, που καταγράφονται από τέσσερις κάμερες, προβάλλονται σε οθόνες.