Στο συνέδριο, με θέμα «Ο ρόλος και οι αρμοδιότητες της Αυτοδιοίκησης στη διαχείριση και την προστασία των υδατικών πόρων», παρουσιάστηκαν οι θέσεις των δύο συλλογικών οργάνων, βάσει μελέτης του Ινστιτούτου Τοπικής Αυτοδιοίκησης για το θέμα. Κεντρική φιλοσοφία της μελέτης είναι η εφαρμογή από τους δήμους, μέχρι το 2010 νέων τιμολογίων, με αυξητική τάση. Χαρακτηριστικά σημειώνεται ότι «η σημερινή τιμολογιακή πολιτική νερού τις περισσότερες φορές δεν καλύπτει το πραγματικό κόστος της ύδρευσης. Αυτό πρέπει να αλλάξει για να ανακτηθεί το κόστος του νερού, αλλά και το κόστος για την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων».

Συγκεκριμένα, σε ό,τι αφορά το τι πρέπει να κάνουν οι δήμοι, μέσω των δημοτικών επιχειρήσεων ύδρευσης και αποχέτευσης (ΔΕΥΑ), προτείνεται, ανάμεσα σε άλλα, η εφαρμογή πολιτικών τιμολόγησης νερού, ώστε όχι μόνο να αντιμετωπίζεται το κόστος αλλά και να αποκαθίσταται κάθε πρόβλημα σε υδροφόρα συστήματα. Η δε τιμολογιακή πολιτική προτείνεται να προσδιοριστεί με βάση την αντίληψη «ο ρυπαίνων πληρώνει».

Χαρακτηριστικό δε της... κοινωνικής πολιτικής, που διαπνέει τη φιλοσοφία της μελέτης, είναι ότι δεν προτείνεται έκπτωση στα φτωχά νοικοκυριά. Προτείνεται όχι υποτιμολόγηση του νερού αλλά... βοήθεια στα φτωχά νοικοκυριά μέσω του συστήματος φορολόγησης ή κοινωνικής πρόνοιας.

Μάλιστα, όπως υπογραμμίζεται, «είναι βέβαιο ότι θα επιβληθεί στο άμεσο μέλλον και τέλος χρήσης του νερού» και προαναγγέλλεται η επιβολή και από τους δήμους τέλους άρδευσης στους αγρότες. Αλλωστε, στη μελέτη προτείνεται ότι «η Νομαρχιακή και η Τοπική Αυτοδιοίκηση επιβάλλεται να διαδραματίσουν πρωταγωνιστικό ρόλο, αναβαθμίζοντας υπηρεσίες και ειδικά τις σχετικές με τον τομέα αρδεύσεων».

«Πρέπει να γίνουν σημαντικές αλλαγές για τη διαχείριση» των υδάτινων πόρων, είπε ο πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, Ν. Κακλαμάνης, στην ομιλία του, και στην κατεύθυνση αυτή πρότεινε ισχυρότατες τιμολογιακές διαφοροποιήσεις. Αναβαθμισμένο ρόλο της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης στη διαχείριση των υδάτινων πόρων ζήτησε ο πρόεδρος της ΕΝΑΕ, Δ. Δράκος, χαρακτηρίζοντας σωστές τις πρωτοβουλίες του ΥΠΕΧΩΔΕ, το πρόγραμμα του οποίου για τη διαχείριση και προστασία των υδάτινων πόρων προβλέπει ανάμεσα σε άλλα τον καθορισμό της τιμής του νερού για όλες τις χρήσεις μέσω της σχέσης κόστους - οφέλους.

Χωρίς περιστροφές αναφέρεται ότι «όλοι οι διαχειριστές των ακτών, δήμοι, ξενοδόχοι και κάμπινγκ» επιθυμούν να λάβουν «Γαλάζια Σημαία», καθώς «τα μεγάλα ταξιδιωτικά γραφεία του εξωτερικού δίνουν ιδιαίτερη σημασία στη Γαλάζια Σημαία όταν επιλέγουν τους προσδιορισμούς που προτείνουν στους πελάτες τους». Πρόκειται εν ολίγοις για μια επινόηση του Παγκόσμιου Οργανισμού Τουρισμού, της ΕΕ, του ΟΗΕ, με τη στήριξη των κυβερνήσεων και της ελληνικής, της ΚΕΔΚΕ και Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων και σε συμφωνία με ταξιδιωτικά γραφεία και επιχειρηματίες που διαχειρίζονται παραλίες.

Γι' αυτό, άλλωστε, και αυξάνει ο αριθμός των βραβευμένων ακτών σε αναλογία με την αυξανόμενη επιχειρηματική εκμετάλλευσή τους. Το 1988 οι βραβευμένες ακτές ήταν μόλις 7. Από το 1991 μέχρι σήμερα έχουν υπερδιπλασιαστεί. Ουσιαστικά, η όλη υπόθεση έχει εκφυλιστεί σε μία ακόμα επιχειρηματική υπόθεση.

Είναι ενδεικτικό ότι εκτός από την ποιότητα των νερών κολύμβησης, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα κριτήρια «φωτογραφίζουν» είτε οργανωμένη πλαζ με εισιτήριο, είτε παραλία με άλλες επιχειρηματικές δραστηριότητες. Ναυαγοσώστες, εγκαταστάσεις υγιεινής με ελεγχόμενο σύστημα αποχέτευσης, αναφορά στην οργάνωση δραστηριοτήτων του διαχειριστή ακτής, έντυπες πληροφορίες και οδηγίες για την ακτή κ.ά.

Τα παραπάνω θα έπρεπε να υπάρχουν σε όλες τις ακτές με την κεντρική ευθύνη του κράτους. Ωστόσο, η σημερινή πραγματικότητα είναι τέτοια που στις ιδιωτικές πλαζ με το τσουχτερό εισιτήριο, οι επιχειρηματίες διαθέτουν και κάποιο ποσό για να τηρήσουν αυτές τις προδιαγραφές. Και βέβαια γι' αυτή την κατάσταση ευθύνονται οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που έχουν ξεπουλήσει και εμπορευματοποιήσει μεγάλο μέρος των ακτών της Αττικής και της υπόλοιπης χώρας. Η πλειοψηφία των ακτών που βραβεύτηκαν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία...