Copyright 2019 The Associated

Ο λαός κηδεύει τους νεκρούς του από τη σφαγή που προκάλεσε ο στρατός στη Σενκάτα στο Ελ Αλτο

Ο Μοράλες από το Μεξικό καταδικάζει ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τις δολοφονίες διαδηλωτών από την αστυνομία και τον στρατό της πραξικοπηματικής κυβέρνησης και ταυτόχρονα καλεί να υπάρξει «κοινωνική ειρήνη», με προσφυγή σε νέες εκλογές, χωρίς ο ίδιος να είναι υποψήφιος, με διεθνείς παρατηρητές την Καθολική Εκκλησία, τον ΟΗΕ, την ΕΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το κόμμα του, που έχει την πλειοψηφία των 2/3 σε Βουλή και Γερουσία, όπου τις τελευταίες μέρες φαίνεται ότι γίνεται παζάρι για τον καθορισμό της νέας Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής και των τοπικών στις διάφορες επαρχίες.

Πάντως η αυτοανακηρυγμένη πρόεδρος Ανιες, μαριονέτα της πλουτοκρατίας της Σάντα Κρους και των ΗΠΑ, μαζί με τους διορισμένους υπουργούς δεν χάνει χρόνο. Απέλασε τους Κουβανούς γιατρούς και τους διπλωμάτες της Βενεζουέλας και επιβάλλει λογοκρισία σε ΜΜΕ που της ασκούν κριτική. Επίσης, φαίνεται ότι και στον κρίσιμο ενεργειακό τομέα κάνει ήδη επαφές με διάφορες πλευρές, και με «εταίρους» της προηγούμενης σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, όπως η Κίνα και η Ρωσία, που κρατάει στάση «συνδιαλλαγής» με την Ανιες και την αναγνωρίζει μέχρι τις νέες εκλογές ως «επικεφαλής του κράτους». Γίνεται δηλαδή ξεκάθαρο ότι παρά την απολύτως δικαιολογημένη αντίδραση του λαού στο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα, που έγινε με πρόσχημα τη «νοθεία από την πλευρά του Μοράλες» στις προεδρικές εκλογές της 20ής Οκτώβρη, η αστική τάξη, που ελέγχει σημαντικούς τομείς της οικονομίας με επίκεντρο τη Σάντα Κρους, ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της και στον ιδιαίτερα κερδοφόρο (κρατικοποιημένο στα 13 χρόνια της διακυβέρνησης Μοράλες) τομέα της Ενέργειας και του ορυκτού πλούτου (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άλλα μεταλλεύματα όπως λίθιο, κασσίτερος, ασήμι, χρυσός κ.ά.).

Τα γεγονότα στη Βολιβία επιβεβαιώνουν ότι είναι σε εξέλιξη μια συντονισμένη προσπάθεια ειδικά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ενάντια σε κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που είχαν άλλους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως προς την Κίνα και τη Ρωσία. Επιχειρείται δηλαδή να ανακτηθούν σφαίρες επιρροής έναντι ισχυρών ανταγωνιστών, με δεδομένο ότι και αστικές δυνάμεις που είχαν συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης φαίνεται να επιλέγουν τον άξονα ΗΠΑ. Στην περίπτωση της Βολιβίας, είναι φανερό ότι ο τεράστιος φυσικός πλούτος της είναι σημαντικό διακύβευμα. Τα συμβόλαια που έχουν κλειστεί με κινεζικά, ρωσικά και άλλα ενεργειακά μονοπώλια είναι στόχος των ΗΠΑ να ακυρωθούν. Φυσικά, Κίνα και Ρωσία είναι αναμενόμενο να αντιδράσουν.

Ενα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της παραγωγής λιθίου, ενός ορυκτού που αποκτά ιδιαίτερη στρατηγική σημασία τα τελευταία χρόνια, καθώς χρησιμοποιείται στα ολοκληρωμένα κυκλώματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, laptop, smartphones και στον πολλά υποσχόμενο στο μέλλον τομέα, των μπαταριών υβριδικών και των ηλεκτροκίνητων οχημάτων.

Με βάση έκθεση της αμερικανικής εταιρείας SRK, τον Φλεβάρη του 2019, η Βολιβία διαθέτει ένα απόθεμα 21 εκατομμυρίων τόνων λιθίου μόνο στις αλυκές του Ουγιούνι στην περιοχή Ποτοσί, με έκταση περίπου 10.570 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε υψόμετρο 3.600 μέτρων, το οποίο την φέρει να είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος αποθέματος του συγκεκριμένου ορυκτού στον κόσμο.

Η εκμετάλλευση του λιθίου στη Βολιβία, από το 2008, υπό τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Μοράλες, γίνεται από την κρατική εταιρεία «Μεταλλευτική Εταιρεία Βολιβίας» (Comibol) και συγκεκριμένα τη θυγατρική που δημιουργήθηκε, «Αποθέματα Λιθίου Βολιβίας». Το 2010 ο Μοράλες ανακοίνωσε τη λεγόμενη Εθνική Στρατηγική για την εκβιομηχάνιση των πόρων της Βολιβίας, για εξόρυξη του ανθρακικού λιθίου, εκβιομηχάνιση και εκσυγχρονισμό του κλάδου, εμπορική εκμετάλλευση. Στη συνέχεια διαπραγματεύτηκε με εταιρείες από αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών του Ιράν, της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Νότιας Κορέας. Τον Μάρτη του 2012 υπογράφηκε συμφωνία με την κοινοπραξία της Νότιας Κορέας «Kores-Posco» για την εγκατάσταση πιλοτικής μονάδας κατασκευής μπαταριών λιθίου. Σε αυτό το εργοστάσιο, το οποίο άρχισε να λειτουργεί στο τέλος του 2013, υπολογίζεται επένδυση 2,4 εκατομμυρίων δολαρίων. Στις αρχές του Φλεβάρη του 2019 επιλέχτηκε η κινεζική «Xinjiang TBEA Group» ως στρατηγικός εταίρος για πολλά έργα βιομηχανοποίησης λιθίου, στα οποία αναμένεται να επενδύσει περίπου 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Επίσης η γερμανική «ACI Systems» έχει μια κοινοπραξία για την εκμετάλλευση του λιθίου στην Ουγιούνι κυρίως για την παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα και επένδυση περίπου 900 εκατομμυρίων δολαρίων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτή την περιοχή εμφανίστηκαν τον Οκτώβρη οι πρώτες αντιδράσεις. Δύο «κοινωνικοί ηγέτες» ξεκίνησαν απεργία πείνας ζητώντας την ακύρωση των συμβάσεων εκμετάλλευσης λιθίου με επιχειρήσεις από τη Γερμανία και την Κίνα. Το μέτρο στο οποίο αντιδρούσαν είναι η θέσπιση τέλους 3% για την εκμετάλλευση του λιθίου, που αφορά μικρότερες εταιρείες.

Γίνεται έτσι φανερό ότι και στη Βολιβία ο φυσικός πλούτος, που θα μπορούσε σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, γίνεται στο πλαίσιο του καπιταλισμού κατάρα, με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να πληρώνουν τον σφοδρό ανταγωνισμό των καπιταλιστικών κολοσσών.

Copyright 2019 The Associated

Από τη μαζική συγκέντρωση στην Μπογκοτά

Με πολύ μαζική συμμετοχή πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη 21 Νοέμβρη η πανεθνική γενική απεργία στην Κολομβία, ξεπερνώντας και τις προσδοκίες των διοργανωτών, των 4 εργατικών συνδικαλιστικών συνομοσπονδιών, μεγάλων συνδικάτων όπως των εκπαιδευτικών, των εργαζομένων στην πετρελαιοβιομηχανία, στη χημική βιομηχανία, στην ηλεκτρική ενέργεια, στις δημόσιες υπηρεσίες. Δυναμικό «παρών» επίσης έδωσαν οι φοιτητικές ενώσεις, οι ενώσεις αγροτών και ιθαγένικων οργανώσεων.

Η συμμετοχή θεωρείται η μεγαλύτερη των τελευταίων δεκαετιών, με τους περισσότερους κλάδους της οικονομίας να παραλύουν, και εξέφραζε βροντερή κοινωνική αντίθεση στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης του Ιβάν Ντούκε και στο λεγόμενο «πακετάσο» (μεγάλο πακέτο μέτρων) που έχει εξαγγείλει και διαλύει τις εργασιακές σχέσεις, διευρύνοντας την επισφαλή εργασία, τη δουλειά με την ώρα, καθιερώνει μισθό για τους νέους στο 75% του βασικού, ενώ χτυπάει και το δικαίωμα των εργαζομένων σε αξιοπρεπείς μισθούς και συντάξεις.

Η απεργία επίσης έβαζε στο στόχαστρο την ιδιωτικοποίηση της Ασφάλισης και οργανισμών κοινής ωφέλειας, την ακρίβεια και τη φοροληστεία στα λαϊκά στρώματα, την ώρα που προωθούνται και νέες φοροαπαλλαγές για τις μεγάλες επιχειρήσεις. Επίσης, βασικό ζήτημα ήταν να σταματήσει η κυβέρνηση τις παραβιάσεις της ειρηνευτικής συμφωνίας με τους αντάρτες, να σταματήσουν οι δολοφονίες λαϊκών αγωνιστών κυρίως από παραστρατιωτικές οργανώσεις, με την ανοχή του κράτους (700 τα τελευταία τρία χρόνια από την υπογραφή της συμφωνίας), να σταματήσει η ποινικοποίηση του δικαιώματος στην απεργία και την κοινωνική διαμαρτυρία.

Από νωρίς το πρωί εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων και νέων κατέκλυσαν τους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας Μπογκοτά, του Κάλι, του Μεντεγίν, των τριών μεγαλύτερων πόλεων της χώρας, συνολικού πληθυσμού 48 εκατομμυρίων, αλλά και όλων των πρωτευουσών των 32 επαρχιών. Η κινητοποίηση αυτή πραγματοποιήθηκε παρά τα σκληρά μέτρα προληπτικής καταστολής και τρομοκρατίας της αντιδραστικής κυβέρνησης που είχαν προηγηθεί, με εφόδους της αστυνομίας σε σπίτια συνδικαλιστών, κομμουνιστών (κυρίως στην επαρχία Βάγιε ντελ Κάουκα), κοινωνικών οργανώσεων, με πρόσχημα την «έρευνα για εκρηκτικές ύλες που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν κατά τη διάρκεια των διαδηλώσεων». Επίσης, είχε δοθεί εντολή να κλείσουν τα χερσαία σύνορα, ο στρατός ήταν σε ετοιμότητα 1ου βαθμού για την επιβολή της «έννομης τάξης» και είχε δοθεί η δυνατότητα στις τοπικές αρχές να προχωρούν κατά την κρίση τους σε κατάσταση «έκτακτης ανάγκης», επί της ουσίας στρατιωτικού νόμου. Αυτό εφαρμόστηκε από τον δήμαρχο της πόλης Κάλι και μερικών ακόμα πόλεων, που επικαλέστηκαν τους βανδαλισμούς που σημειώθηκαν από μικρές ομάδες κουκουλοφόρων που αποκόπτονταν από τις διαδηλώσεις. Υπήρξαν επίσης περιπτώσεις αστυνομικών με πολιτικά μέσα στις συγκεντρώσεις, που εντοπίστηκαν και αποβλήθηκαν από αυτές.

Επίσης συγκρούσεις έγιναν και στην Μπογκοτά, μεταξύ αστυνομίας και κάποιων φοιτητών που τους απαγορεύτηκε να κατευθυνθούν προς το αεροδρόμιο της πόλης. Η μεγάλη παρουσία της αστυνομίας με διάφορα μέσα και με τις ειδικές δυνάμεις ESMAD (τα αντίστοιχα ΜΑΤ) ήταν προκλητική, έγινε εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων και χημικών, ενώ στο τέλος της μεγάλης συγκέντρωσης στην κεντρική πλατεία Σιμόν Μπολίβαρ, στις 4.30 το μεσημέρι, με αντλίες νερού και βροχή δακρυγόνων έγινε ανοιχτή επίθεση στο πλήθος για να το διαλύσουν. Καταγγέλλονται επίσης συλλήψεις αγωνιστών (άγνωστος αριθμός), ενώ η αντιδραστική κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι συνελήφθησαν μόνο «βάνδαλοι». Πάντως αναγκάστηκε επίσημα να επιβεβαιώσει τον θάνατο τουλάχιστον 3 διαδηλωτών και τον τραυματισμό άλλων 273 από την επέμβαση των ειδικών δυνάμεων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μετά τις 7 το βράδυ επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας, ενώ η λαϊκή διαμαρτυρία συνεχίστηκε έως αργά το βράδυ από τα μπαλκόνια και τις αυλές των σπιτιών, με το χαρακτηριστικό στις χώρες της Λατινικής Αμερικής «κασερολάσο», δηλαδή το χτύπημα σε κατσαρόλες. Αυτή η μορφή διαμαρτυρίας στην κρατική καταστολή και την αδιαφορία για τα λαϊκά αιτήματα επεκτάθηκε αργότερα και σε άλλες πόλεις. Μάλιστα, για το Σάββατο είχε προγραμματιστεί νέο «κασερολάσο», ενώ η Ενωτική Συνομοσπονδία Εργατών - CUT και η Πανεθνική Επιτροπή της Απεργίας (από το σύνολο των φορέων) έχει προγραμματίσει για τη Δευτέρα συνάντηση, όπου θα γίνει απολογισμός της επιτυχημένης απεργίας και θα οργανωθούν τα επόμενα βήματα, με κάποιες δυνάμεις να προτείνουν τη συνέχιση του αγώνα με νέα πανεθνική απεργία.

Χαρακτηριστικά, σε ανακοίνωσή της η Πανεθνική Επιτροπή Απεργίας χαιρετίζει τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που συνέβαλαν στην επιτυχία της απεργίας και σημειώνει: «Ηταν μια πολύ ευρεία έκφραση της μη συμμόρφωσης και εξέγερσης στα κυβερνητικά μέτρα που αναπτύχθηκε παρά τους ισχυρισμούς της κυβέρνησης, που προειδοποιούσε για "πορεία βίαιων και αναρχικών", ήταν η έκφραση μιας νέας Κολομβίας».

Δηλώνει ότι ζητάει άμεση συνάντηση με τον Πρόεδρο Ντούκε, «ώστε να πάρει θέση για τα αιτήματα ενάντια στη δέσμη μέτρων για οικονομικά, κοινωνικά, εργασιακά και περιβαλλοντικά ζητήματα, για τη ζωή, την ειρήνη και ανθρώπινα δικαιώματα» και καταλήγει: «Καλούμε το λαό να είναι σε εγρήγορση μπροστά σε αυτήν τη συνάντηση και σε ετοιμότητα για νέες κινητοποιήσεις στο δρόμο αν η εθνική κυβέρνηση διατηρήσει την παραμέληση των αξιώσεών μας».

Το Κολομβιάνικο ΚΚ, που στελέχη και μέλη του, όπως και της ΚΝ Κολομβίας, πήραν μέρος ενεργά στην επιτυχία της κινητοποίησης, σημειώνουν ότι πρέπει να ενταθεί η πίεση και καλούν σε κλιμάκωση του αγώνα στην πάλη για ριζικές κοινωνικές αλλαγές.