Δεκατρείς μέρες μετά από την εγκαθίδρυση της πραξικοπηματικής κυβέρνησης της Γιανίνε Ανιες από την αντιδραστική αντιπολίτευση, που αυτοανακηρύχθηκε πρόεδρος και με τη στήριξη των ΗΠΑ ανέτρεψε τον σοσιαλδημοκράτη Πρόεδρο Εβο Μοράλες (που βρίσκεται με άσυλο στο Μεξικό), συνεχίζεται καθημερινά η βάρβαρη καταστολή των λαϊκών δυνάμεων. Ηδη σε 34 καταμετρούνται με μετριοπαθείς εκτιμήσεις τα θύματα σε όλη τη Βολιβία, με τελευταία σφαγή αυτήν της Τρίτης, στα διυλιστήρια της κρατικής εταιρείας υδρογονανθράκων στο Ελ Αλτο και την περιοχή Σαν Αντρές ντε Σενκάτα, με 10 νεκρούς ιθαγενείς Αϊμάρα, που είναι και η βάση του κόμματος του Μοράλες, Κίνημα για το Σοσιαλισμό - ΜAS, ενώ συνολικά το ιθαγένικο στοιχείο αντιπροσωπεύει το 60% του πληθυσμού.

Ο Μοράλες από το Μεξικό καταδικάζει ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας τις δολοφονίες διαδηλωτών από την αστυνομία και τον στρατό της πραξικοπηματικής κυβέρνησης και ταυτόχρονα καλεί να υπάρξει «κοινωνική ειρήνη», με προσφυγή σε νέες εκλογές, χωρίς ο ίδιος να είναι υποψήφιος, με διεθνείς παρατηρητές την Καθολική Εκκλησία, τον ΟΗΕ, την ΕΕ. Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το κόμμα του, που έχει την πλειοψηφία των 2/3 σε Βουλή και Γερουσία, όπου τις τελευταίες μέρες φαίνεται ότι γίνεται παζάρι για τον καθορισμό της νέας Εθνικής Εκλογικής Επιτροπής και των τοπικών στις διάφορες επαρχίες.

Πάντως η αυτοανακηρυγμένη πρόεδρος Ανιες, μαριονέτα της πλουτοκρατίας της Σάντα Κρους και των ΗΠΑ, μαζί με τους διορισμένους υπουργούς δεν χάνει χρόνο. Απέλασε τους Κουβανούς γιατρούς και τους διπλωμάτες της Βενεζουέλας και επιβάλλει λογοκρισία σε ΜΜΕ που της ασκούν κριτική. Επίσης, φαίνεται ότι και στον κρίσιμο ενεργειακό τομέα κάνει ήδη επαφές με διάφορες πλευρές, και με «εταίρους» της προηγούμενης σοσιαλδημοκρατικής κυβέρνησης, όπως η Κίνα και η Ρωσία, που κρατάει στάση «συνδιαλλαγής» με την Ανιες και την αναγνωρίζει μέχρι τις νέες εκλογές ως «επικεφαλής του κράτους». Γίνεται δηλαδή ξεκάθαρο ότι παρά την απολύτως δικαιολογημένη αντίδραση του λαού στο αμερικανοκίνητο πραξικόπημα, που έγινε με πρόσχημα τη «νοθεία από την πλευρά του Μοράλες» στις προεδρικές εκλογές της 20ής Οκτώβρη, η αστική τάξη, που ελέγχει σημαντικούς τομείς της οικονομίας με επίκεντρο τη Σάντα Κρους, ενδιαφέρεται να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της και στον ιδιαίτερα κερδοφόρο (κρατικοποιημένο στα 13 χρόνια της διακυβέρνησης Μοράλες) τομέα της Ενέργειας και του ορυκτού πλούτου (φυσικό αέριο, πετρέλαιο, άλλα μεταλλεύματα όπως λίθιο, κασσίτερος, ασήμι, χρυσός κ.ά.).

Τα γεγονότα στη Βολιβία επιβεβαιώνουν ότι είναι σε εξέλιξη μια συντονισμένη προσπάθεια ειδικά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού ενάντια σε κυβερνήσεις της Λατινικής Αμερικής που είχαν άλλους γεωπολιτικούς προσανατολισμούς τα προηγούμενα χρόνια, κυρίως προς την Κίνα και τη Ρωσία. Επιχειρείται δηλαδή να ανακτηθούν σφαίρες επιρροής έναντι ισχυρών ανταγωνιστών, με δεδομένο ότι και αστικές δυνάμεις που είχαν συνεργαστεί με τις κυβερνήσεις σοσιαλδημοκρατικής διαχείρισης φαίνεται να επιλέγουν τον άξονα ΗΠΑ. Στην περίπτωση της Βολιβίας, είναι φανερό ότι ο τεράστιος φυσικός πλούτος της είναι σημαντικό διακύβευμα. Τα συμβόλαια που έχουν κλειστεί με κινεζικά, ρωσικά και άλλα ενεργειακά μονοπώλια είναι στόχος των ΗΠΑ να ακυρωθούν. Φυσικά, Κίνα και Ρωσία είναι αναμενόμενο να αντιδράσουν.

Ενα άλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό της παραγωγής λιθίου, ενός ορυκτού που αποκτά ιδιαίτερη στρατηγική σημασία τα τελευταία χρόνια, καθώς χρησιμοποιείται στα ολοκληρωμένα κυκλώματα ηλεκτρονικών υπολογιστών, laptop, smartphones και στον πολλά υποσχόμενο στο μέλλον τομέα, των μπαταριών υβριδικών και των ηλεκτροκίνητων οχημάτων.

Με βάση έκθεση της αμερικανικής εταιρείας SRK, τον Φλεβάρη του 2019, η Βολιβία διαθέτει ένα απόθεμα 21 εκατομμυρίων τόνων λιθίου μόνο στις αλυκές του Ουγιούνι στην περιοχή Ποτοσί, με έκταση περίπου 10.570 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε υψόμετρο 3.600 μέτρων, το οποίο την φέρει να είναι ο μεγαλύτερος κάτοχος αποθέματος του συγκεκριμένου ορυκτού στον κόσμο.

Η εκμετάλλευση του λιθίου στη Βολιβία, από το 2008, υπό τη σοσιαλδημοκρατική κυβέρνηση Μοράλες, γίνεται από την κρατική εταιρεία «Μεταλλευτική Εταιρεία Βολιβίας» (Comibol) και συγκεκριμένα τη θυγατρική που δημιουργήθηκε, «Αποθέματα Λιθίου Βολιβίας». Το 2010 ο Μοράλες ανακοίνωσε τη λεγόμενη Εθνική Στρατηγική για την εκβιομηχάνιση των πόρων της Βολιβίας, για εξόρυξη του ανθρακικού λιθίου, εκβιομηχάνιση και εκσυγχρονισμό του κλάδου, εμπορική εκμετάλλευση. Στη συνέχεια διαπραγματεύτηκε με εταιρείες από αρκετές χώρες, μεταξύ αυτών του Ιράν, της Ιαπωνίας, της Κίνας και της Νότιας Κορέας. Τον Μάρτη του 2012 υπογράφηκε συμφωνία με την κοινοπραξία της Νότιας Κορέας «Kores-Posco» για την εγκατάσταση πιλοτικής μονάδας κατασκευής μπαταριών λιθίου. Σε αυτό το εργοστάσιο, το οποίο άρχισε να λειτουργεί στο τέλος του 2013, υπολογίζεται επένδυση 2,4 εκατομμυρίων δολαρίων. Στις αρχές του Φλεβάρη του 2019 επιλέχτηκε η κινεζική «Xinjiang TBEA Group» ως στρατηγικός εταίρος για πολλά έργα βιομηχανοποίησης λιθίου, στα οποία αναμένεται να επενδύσει περίπου 2,3 δισεκατομμύρια δολάρια. Επίσης η γερμανική «ACI Systems» έχει μια κοινοπραξία για την εκμετάλλευση του λιθίου στην Ουγιούνι κυρίως για την παραγωγή μπαταριών για ηλεκτρικά αυτοκίνητα και επένδυση περίπου 900 εκατομμυρίων δολαρίων.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε αυτή την περιοχή εμφανίστηκαν τον Οκτώβρη οι πρώτες αντιδράσεις. Δύο «κοινωνικοί ηγέτες» ξεκίνησαν απεργία πείνας ζητώντας την ακύρωση των συμβάσεων εκμετάλλευσης λιθίου με επιχειρήσεις από τη Γερμανία και την Κίνα. Το μέτρο στο οποίο αντιδρούσαν είναι η θέσπιση τέλους 3% για την εκμετάλλευση του λιθίου, που αφορά μικρότερες εταιρείες.

Γίνεται έτσι φανερό ότι και στη Βολιβία ο φυσικός πλούτος, που θα μπορούσε σε συνθήκες κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και κεντρικού επιστημονικού σχεδιασμού να ικανοποιήσει τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες, γίνεται στο πλαίσιο του καπιταλισμού κατάρα, με την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα να πληρώνουν τον σφοδρό ανταγωνισμό των καπιταλιστικών κολοσσών.