Δυναμώνει ο αγώνας των εργαζομένων στη Γαλλία, όπου μετά τις συνεχιζόμενες πολυήμερες απεργίες στα διυλιστήρια, κόντρα και στην προσπάθεια συκοφάντησης και τρομοκράτησης των απεργών από μεγαλοεργοδοσία - κυβέρνηση - εργατοπατέρες, συνδικάτα πολλών κλάδων καλούν σε απεργία την Τρίτη 18 Οκτώβρη, με αιχμή την υπεράσπιση μισθών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, όπως και του ίδιου του δικαιώματος στην απεργία.

Παρότι η κυβέρνηση Μακρόν αναγκάστηκε να αναγνωρίσει δημόσια το πασιφανές που ανέδειξαν οι απεργίες στα διυλιστήρια - τα τεράστια κέρδη των ενεργειακών μονοπωλίων που απορρίπτουν τα αιτήματα των εργαζομένων για πραγματικές αυξήσεις απέναντι στην ακρίβεια - υπερασπιζόμενη τα συμφέροντα της γαλλικής αστικής τάξης έδωσε εντολή για επιστρατεύσεις απεργών σε εγκαταστάσεις των ομίλων «Esso - ExxonMobil» και «Total», περιγράφοντας ως ...«μισθολογική διαφορά» που «δεν δικαιολογεί το μπλοκάρισμα της χώρας» τα δίκαια αιτήματα των απεργών για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, την ώρα που η ακρίβεια εξανεμίζει το εργατικό - λαϊκό εισόδημα.

Ετσι, από τη μία ο υπουργός Οικονομικών Μπρ. Λεμέρ δήλωνε για τη μεγαλοεργοδοσία του κλάδου ότι έχει «τη δυνατότητα και άρα το καθήκον» να αυξήσει τους μισθούς, ενώ από την άλλη ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ολ. Βεράν προειδοποιούσε ότι αν δεν αρθούν «όλα τα μπλόκα χωρίς καθυστέρηση (...) θα αναλάβουμε τις ευθύνες μας (...) μπορούμε να τους αναγκάσουμε να τα άρουν».

Κυβέρνηση και μεγαλοεργοδοσία επένδυσαν στον εκφοβισμό και τη συκοφάντηση των απεργών, αλλά - αντίθετα - η συμπαράσταση στους απεργούς μεγαλώνει και ο αγώνας εξαπλώνονται.

Την ίδια στιγμή, τα αστικά επιτελεία εντείνουν την προσπάθεια σπίλωσης των απεργών, αναμασώντας τα γνωστά περί «προνομιούχων εργαζομένων».

«Αλήθεια, ποιοι είναι οι πραγματικοί "έχοντες"; Εμείς που κάθε μέρα ερχόμαστε και βάζουμε μπροστά τις μηχανές ή ο εργοδότης μας που αύξησε τον μισθό του κατά 50% (!)», κατήγγειλαν προ ημερών συνδικαλιστές έξω από το διυλιστήριο της «Total» στη Μεντ (δυτικά της Μασσαλίας). Aναδεικνύοντας το χάσμα που χωρίζει τη διοίκηση του συγκεκριμένου κολοσσού και το προσωπικό του, πρόσθεταν ότι 1 στους 5 εργαζόμενους του ομίλου είναι «προσωρινά απασχολούμενοι» («interimaires», καθεστώς απασχόλησης που μειώνει δραστικά το λεγόμενο μισθολογικό και μη μισθολογικό «κόστος») και συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου. Ολα αυτά σε έναν από τους ισχυρότερους ενεργειακούς κολοσσούς παγκοσμίως, «χωμένο» σε χρυσοφόρες μπίζνες σε όλο τον πλανήτη...

Στο μεταξύ, χαρακτηριστικό της αξίας του αγώνα είναι ότι ενώ το προηγούμενο διάστημα η εργοδοσία της «Total» δεχόταν να διαπραγματευτεί μόνο με συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες - οι οποίες επίσης ρίχνουν λάσπη στην απεργία - στα μέσα της περασμένης βδομάδας δέχθηκε να διαπραγματευτεί και με τις αγωνιστικές δυνάμεις που πρωτοστατούν στις απεργίες.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, οι αγωνιστικές δυνάμεις του κλάδου δίνουν τη μάχη για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς, ενάντια σε διαχωρισμούς εργαζομένων που επιδιώκει η εργοδοσία.

Γενικές Συνελεύσεις σε διάφορα διυλιστήρια κατέληξαν σε αποφάσεις συνέχισης της απεργίας, όπως στη Γκονφρεβίγ της Νορμανδίας, αλλά και τη Δουνκέρκη, παρά τις εντολές για επίταξη που δόθηκαν και εκεί.

Πέρα από τα διυλιστήρια, ο απεργιακός αγώνας επεκτείνεται και σε άλλους τομείς στρατηγικής σημασίας, όπως τα πυρηνικά εργοστάσια της EDF, αλλά και εγκαταστάσεις αποθήκευσης φυσικού αερίου της «Engie».

Στην πρώτη γραμμή βρίσκεται από την πρώτη στιγμή η Ομοσπονδία Εργαζομένων στη Χημική Βιομηχανία FNIC CGT, που καλώντας όλο τον κλάδο σε 24ωρη απεργία στις 18/10, τόνιζε σε νέα ανακοίνωση: «Πρέπει να διαλέξουμε, αν θα δράσουμε ή αν θα υπομείνουμε (...) Δεν ακολουθούμε απλά τους εργαζόμενους στα διυλιστήρια, είμαστε κι εμείς μαζί τους».

Απόφαση για απεργία ανακοίνωσε και η Ομοσπονδία Εργαζομένων στο Εμπόριο και τις Υπηρεσίες (CGT Commerce et Services), τονίζοντας ότι «είναι όλοι οι κλάδοι που επηρεάζονται από το ιστορικό επίπεδο του πληθωρισμού που υποφέρουμε εδώ και μήνες (...) η ενότητα των εργαζομένων στον ίδιο σκοπό είναι η μόνη λύση για να λυγίσουν τα αφεντικά και να αναγκαστούν να αυξήσουν τους μισθούς».

Στην απεργία της 18ης Οκτώβρη καλεί και η Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Ορυχεία και την Ενέργεια, καταγγέλλοντας: «Για τους μετόχους και τους εργοδότες, όλα είναι δυνατά: Πάνω από 2 δισ. ευρώ μερίσματα για τη GRDF (σ.σ. εταιρεία Ενέργειας) στο διάστημα 2019-2022 και 2,5 δισ. ευρώ για την ENEDIS, 52% αύξηση για τον διευθύνοντα σύμβουλο της "TotalEnergies"... Αλλά για τους εργαζόμενους, (υπάρχει μόνο το): "Δέξου και σώπα" (...) Κόκκινα χαλιά για τους μεν, ψίχουλα, καταστολή και επιτάξεις για τους δε!».

Σε 24ωρη απεργία την Τρίτη προχωρούν και εργαζόμενοι στις Μεταφορές, με αποφάσεις συνδικάτων σιδηροδρομικών, στη SNCF, στη RATP (αστικές συγκοινωνίες Παρισιού), αλλά και άλλους κρίσιμους χώρους, όπως στα λιμάνια κ.τ.λ.

Στην έκφραση ολόπλευρης και διεθνούς αλληλεγγύης στον απεργιακό αγώνα των Γάλλων εργαζομένων καλεί το ΠΑΜΕ, ενώ ταξικά συνδικάτα πραγματοποιούν εξορμήσεις ενημέρωσης σε χώρους δουλειάς (όπως στα ΕΛΠΕ στον Ασπρόπυργο).

Σε ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ τονίζει ότι «οι προσπάθειες των πολυεθνικών και της γαλλικής κυβέρνησης να δημιουργήσουν "κοινωνικό αυτοματισμό" εναντίον των απεργών αποτυγχάνουν καθώς η εργατική τάξη σε όλη την Ευρώπη καταλαβαίνει ότι η νίκη των απεργών στα διυλιστήρια της Γαλλίας θα είναι όπλο στον αγώνα κάθε εργαζόμενου, κάθε κλάδου, κάθε χώρας για αυξήσεις στους μισθούς».

Επίσης, καταγγέλλει τον βρώμικο ρόλο της Συνομοσπονδίας Ευρωπαϊκών Συνδικάτων (ΣΕΣ), της οποίας ο πρόεδρος, Λορέν Μπερζέρ, επιτέθηκε στους απεργούς, χαρακτηρίζοντας τον αγώνα τους «προληπτική απεργία» και λέγοντας ότι «δεν χρειαζόμαστε απεργία», αλλά «κοινωνικό διάλογο»...

Τη Δευτέρα 17/10, αντιπροσωπεία του ΠΑΜΕ θα βρεθεί στη Γαλλία, μεταφέροντας την αλληλεγγύη των συνδικάτων της Ελλάδας.

Σε ολόπλευρη έκφραση αλληλεγγύης καλεί και το Ευρωπαϊκό Περιφερειακό Γραφείο της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας (EUROF WFTU), απευθυνόμενο σε όλα τα συνδικάτα και τους εργαζόμενους της Ευρώπης.