Οχι μόνο δεν είναι «ντροπή» να εμποδίζεις την είσοδο μιας χώρας στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αλλά είναι χρέος και διεθνιστικό καθήκον προς αυτή τη χώρα και το λαό της, την κάθε χώρα, είτε πρόκειται για την Κύπρο, είτε για την Τουρκία, είτε για την ΠΓΔΜ, η αποτροπή της ένταξής τους σε αυτές τις λυκοσυμμαχίες.

***

Φυσικά, η ελληνική κυβέρνηση όταν λέει ότι θα εμποδίσει την είσοδο των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ δεν εμφορείται από απόψεις σαν την παραπάνω. Βάσει των δικών της συστημάτων «αξιών», ένα «όχι» για την είσοδο της ΠΓΔΜ στο «καλό» ΝΑΤΟ αποτελεί μια κίνηση απολύτως ενταγμένη στο σκάκι που παίζει ο ευρωατλαντισμός στην περιοχή.

*

Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να δούμε είναι ο ρόλος της Ελλάδας μέσα σε αυτό το σκάκι.

Η συνέντευξη του Μπερνς σε εφημερίδα των Σκοπίων είναι αποκαλυπτική: Θα είναι «ντροπή» για την Ελλάδα αν αποτρέψει την είσοδο της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, είπε ο Μπερνς.

Δείτε, τώρα, τα δυο μέτρα και δυο σταθμά: Οταν η Τουρκία έθεσε «βέτο» στην ΕΕ, για να διατηρήσει τη δυνατότητα να πει «όχι» σε πιθανή είσοδο (σ.σ.: κούφια η ώρα!) της Κύπρου στο ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ όχι μόνο δε θεώρησαν «ντροπή» κάτι τέτοιο, αλλά έσπευσε η Κοντολίζα Ράις να δώσει διά τηλεφώνου την εντολή στους αρμοδίους της ΕΕ να μη θίξουν στο ελάχιστο και αντίθετα να εγγυηθούν αυτό ακριβώς το δικαίωμα της Τουρκίας, που στην περίπτωση, όμως, της Ελλάδας η άσκησή του συνιστά «ντροπή»...

*

Το πόσο υποβαθμισμένο πιόνι είναι η Ελλάδα στην αμερικανική βαλκανική σκακιέρα προκύπτει αβίαστα.

***

Το χειρότερο, όμως, δεν είναι αυτό. Το χειρότερο είναι ότι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα «αναβαθμίσει» την Ελλάδα σε αυτό το παιχνίδι των ΗΠΑ στην περιοχή.

Δεν τους πειράζει που είναι πιόνια, τους πειράζει που δεν είναι «προνομιακά» πιόνια! Αυτό είναι το «όραμά τους» για την Ελλάδα: Να την κάνουν «προνομιακό» πιόνι των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ, της ΕΕ. Γι' αυτό ακριβώς τα δικά τους «όχι», τα «βέτο», οι «αστερίσκοι» στα διάφορα ευρωατλαντικά φόρα - ακόμα και στις σπάνιες περιπτώσεις που δε μένουν ανέξοδες διπλωματικές ρητορείες για εσωτερική κατανάλωση - είναι ακριβώς ίδια με τα «ναι» τους. Εξίσου υποτελή, εξίσου εθελόδουλα, εξίσου συνένοχα με τα «μάλιστα» και τα «ευχαριστώ» τους.

«Ενας σημαντικός αριθμός ανθρώπων βασανίστηκαν και σκοτώθηκαν επειδή πρόφεραν τη λέξη "ελευθερία". Χιλιάδες άνθρωποι από τη Γουατεμάλα, το Σαλβαδόρ, την Τουρκία, την Παλαιστίνη, την Αϊτή, τη Βραζιλία, την Ελλάδα, την Ουρουγουάη, το Ανατολικό Τιμόρ, τη Νικαράγουα, τη Νότια Κορέα, την Αργεντινή, τη Χιλή, τις Φιλιππίνες και την Ινδονησία. Ανθρωποι που σκοτώθηκαν από τις δυνάμεις που στηρίχτηκαν οικονομικά από τις ΗΠΑ (...) Στο όνομα όλων αυτών των νεκρών, πρέπει να επιδείξουμε την αρμόζουσα περιφρόνηση στο ιλιγγιώδες χάος που υπάρχει ανάμεσα στη γλώσσα της αμερικανικής κυβέρνησης και των πράξεών της.

» (...) τώρα μπορούμε να πούμε πως οι ΗΠΑ έβγαλαν τη μάσκα. Ασφαλώς διατηρούν ακόμη το χαμόγελο (οι Αμερικανοί Πρόεδροι πάντα είχαν ένα εκτυφλωτικό χαμόγελο), αλλά η συμπεριφορά τους είναι απείρως πιο σκληρή και προφανής από ποτέ άλλοτε. Η κυβέρνηση Μπους έλαβε αποστάσεις από τη Συνθήκη για τους Αντιβαλλιστικούς Πυραύλους, τη Συνθήκη για την Απαγόρευση Πυρηνικών Δοκιμών και τη Συνθήκη για τα Βιολογικά Οπλα... αρνήθηκαν να επικυρώσουν το σχέδιο του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου (...) Με λίγα λόγια, είναι πάντα έτοιμες να στείλουν τους πεζοναύτες τους όπου θέλουν.

» Αλαζόνες, αδιάφορες, περιφρονώντας το διεθνή νόμο, αμφισβητώντας κάθε αρμοδιότητα του ΟΗΕ ή σε άλλες περιπτώσεις χειραγωγώντας τον, οι ΗΠΑ είναι σήμερα η πιο επικίνδυνη δύναμη που γνώρισε ποτέ ο κόσμος - ένα αυθεντικό "κράτος - παρίας" (...) και η Ευρώπη - ιδιαίτερα η Βρετανία - είναι συνένοχη.

» (...) Αυτές οι σκέψεις μου ισχύουν ακόμη περισσότερο σήμερα από ό,τι την ημέρα που τις (σ.σ.: πρώτο)εξέφρασα, στις 10 Σεπτεμβρίου του 2001. Το «κράτος - παρίας» επιβεβαίωσε - (...) χωρίς να ντραπεί - πως ήταν ένα τέλειο τέρας, ένας πρωταθλητής του κακού με χρυσή πανοπλία. Κήρυξε τον πόλεμο σε ολόκληρο τον κόσμο. Δεν ξέρει παρά μόνο μία γλώσσα, αυτήν των βομβών και του θανάτου».

*

Λόγια του θεατράνθρωπου Χάρολντ Πίντερ, που σε λίγες μέρες θα τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας, όπως δημοσιεύτηκαν στο αφιέρωμα του βρετανικού περιοδικού Granta (Αύγουστος 2002) με θέμα «Eνας χρόνος μετά» τους Δίδυμους Πύργους.

***

ΥΓ(1): «Θα τον έφτυνα αν τον συναντούσα», είχε πει ο Πίντερ για τον Μπλερ και τη στάση του στο Ιράκ. Διάφορα γνωστά ΠΑΣΟΚοπαπαγαλάκια των ΜΜΕ, που τώρα κάνουν ότι χαίρονται για το Νόμπελ στον Πίντερ, απ' ό,τι θυμόμαστε χαίρονταν και τότε που ο Σημίτης συνάντησε τον Μπλερ, αλλά δεν τον έφτυσε, αντίθετα, όπως παρακολούθησε όλη η Ελλάδα αηδιασμένη (πλην των παπαγαλακίων), τον έγλειφε, να του δώσει κάτι από τα γλυπτά του Παρθενώνα γιατί «έρχονταν εκλογές»...

*

ΥΓ(2): «Αν σφίγγεις το χέρι του δολοφόνου, δεν έχεις ηθική», έλεγε ο Πίντερ για τους εγκληματίες του ΝΑΤΟ και τις ορντινάντσες τους, κατά το βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας. Οσοι από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ κάνουν ότι χαίρονται για το Νόμπελ στον Πίντερ, προφανώς, κάτι θα ξέρουν από την «ηθική» εκείνων που όταν τους φτύνεις κάνουν ότι βρέχει...

Ανακοίνωση ...«κολοκοτρωνέικη» εξέδωσε χτες ο αρμόδιος τομεάρχης του ΠΑΣΟΚ Χρ. Παπουτσής, με αφορμή τα όσα είπε ο Μπερνς στη συνέντευξη που παραχώρησε σε εφημερίδα των Σκοπίων. Απλώς να θυμίσουμε στον κύριο Παπουτσή ότι ο Μπερνς, πριν γίνει υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, είχε διατελέσει πρεσβευτής της Αμερικής στην Αθήνα. Ηταν ακριβώς εκείνη η εποχή που το «εθνικό φιλότιμο» της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε δώσει στον Μπερνς το δικαίωμα να περιφέρεται και να δρα στη χώρα σαν «ανθύπατος». Αν έχει κάποια επιπλέον απορία ο κ. Παπουτσής για τα έργα και ημέρες του Μπερνς στην Ελλάδα, επί ΠΑΣΟΚ, ας ρωτήσει τον τότε πρόεδρο της Βουλής, Απ. Κακλαμάνη...