ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το ΠΑχταΣΟΚ είναι εδώ!

Πάχτας: Μια υπόθεση με ... ουρά

Πολλοί ισχυρίζονται ότι η υπόθεση Πάχτα «σφράγισε» το εκλογικό αποτέλεσμα. Θα δούμε. Το σίγουρο είναι ότι το όλο θέμα έδωσε την ευκαιρία για ενδοΠΑΣΟΚικές διαφοροποιήσεις με ...νόημα.

***

Ο Θ. Πάγκαλος, για παράδειγμα, φαίνεται να αναζητούσε μια αφορμή για διαφοροποίηση από τον Γ. Παπανδρέου. Είδε ότι η επιστροφή του εκεί που πριν «έφτυνε» (στον Κ. Σημίτη) τον οδήγησε σε κάτι πολύ χειρότερο (να στηρίζει τον «άσπονδο φίλο» του Γ. Παπανδρέου). Κυρίως, είδε ότι ακόμα κι αν υπήρχε μια «λογική ήττα» στις εκλογές (με τον Σημίτη) τώρα με τον Γιώργο Παπανδρέου δε θα μπορούσε να καρπωθεί ο ίδιος τη μείωση της «ψαλίδας». Ετσι, βρήκε την αφορμή με την υπόθεση των «10» να διαφωνήσει με την αποπομπή (να αμφισβητήσει τον Παπανδρέου, ουσιαστικά) και αμέσως μετά να θέσει θέμα ακόμα και για τη διαδικασία εκλογής του Γ. Παπανδρέου στην προεδρία του ΠΑΣΟΚ. Στην ουσία, αυτό που κάνει ο Πάγκαλος είναι να προσπαθεί να πλασαριστεί - μετά τις εκλογές - ως ένας τρίτος πόλος (μαζί με τους Γ. Παπανδρέου και Ε. Βενιζέλο) μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Κάτι ανάλογο, δε, φαίνεται να παρακίνησε και τον Α. Τσοχατζόπουλο, που έσπευσε κι αυτός να πάρει θέση υπέρ κάποιων αποπεμφθέντων.

***

Το συμπέρασμα, επομένως, είναι ότι η ιστορία Πάχτα, δεν αφορά μόνο στο προεκλογικό ΠΑΣΟΚ. Αλλά έδωσε κι ένα στίγμα προθέσεων ορισμένων για το ΠΑΣΟΚ των ...μετεκλογικών εξελίξεων.

Eurokinissi

Ποιοι είναι αυτοί που «διώχνουν» τον Ντούσαν Μπάγιεβιτς από την ΑΕΚ; Τον σημαντικότερο προπονητή των ελληνικών γηπέδων. Είναι οι ίδιοι «κάφροι» που διώχνουν τον κόσμο από τα γήπεδα, που έχουν μετατρέψει το ποδόσφαιρο σε πόλεμο, την κερκίδα σε πεδίο μάχης, την αγάπη για τον αθλητισμό σε μίσος για τον αντίπαλο. Αυτοί οι «τύποι» δεν είναι τίποτε άλλο από ένα κομμάτι του σάπιου οικοδομήματος του ελληνικού ποδοσφαίρου. «Κίτρινοι» (στην προκειμένη περίπτωση), «κόκκινοι», «πράσινοι» ή «ασπρόμαυροι», όλους τους ενώνει το «ακατοίκητο» του εγκεφάλου τους. Ψάχνουν κάθε Σαββατοκύριακο να εξοντώσουν τον εχθρό τους. Κι αν κρίνει κανείς από τις άδειες κερκίδες, τα έχουν καταφέρει. Ας τους έχουν οι ομάδες - εταιρίες, κι ας τους χαίρονται. Αυτές τους έκαναν έτσι, σ' αυτές ανήκουν.

1961 Μυστικές συνομιλίες Ντε Γκολ - Μακμίλαν στο Παρίσι, με θέμα την ένταξη της Βρετανίας στην ΕΟΚ.

1964 Η Γαλλία αναγνωρίζει επισήμως τη Λαϊκή Κίνα, προκαλώντας τη μετά βίας συγκαλυπτόμενη οργή της Ουάσιγκτον, ενώ μετά την αναγνώριση, το Πεκίνο απαιτεί από το Παρίσι να διακόψει τις διπλωματικές σχέσεις του με την εθνικιστική Κίνα.

1971 Ο υπουργός Δικαιοσύνης των ΗΠΑ και δεξί χέρι του Προέδρου Νίξον, Τζον Μίτσελ, ισχυρίζεται ότι η παρακολούθηση ιδιωτικών τηλεφωνικών συνομιλιών αποτελεί συνταγματικό του δικαίωμα και εφεσιβάλλει απόφαση δικαστηρίου του Ντιτρόιτ, που απαγορεύει τις παρακολουθήσεις.

1976 Σε έκθεση του Κογκρέσου για τις παράνομες δραστηριότητες της CIA, αποκαλύπτεται ότι πολλοί ηγέτες ξένων χωρών περιλαμβάνονται στους «συνεργάτες» της Υπηρεσίας. Μεταξύ αυτών ο Σάχης της Περσίας, ο βασιλιάς της Ιορδανίας Χουσεΐν, ο δικτάτορας του Ζαΐρ Μομπούτου Σέσε Σέκο και άλλοι.

Ανθρωπάκια!

Πήγε ο Βαρθολομαίος στην Κούβα και είχε το κουράγιο να πει το αυτονόητο: Οτι το εμπάργκο κατά ενός ολόκληρου λαού είναι ένα έγκλημα. Οσο για κάτι άλλα ανθρωπάκια, είναι ακριβώς αυτό: Ανθρωπάκια! Φίλοι του Πάουελ, βλέπετε. Και οι «πράσινοι» και οι «γαλάζιοι». Πώς - επομένως - να τολμήσουν να ψελλίσουν κάτι για το έγκλημα; Εδώ δεν έχουν το κουράγιο να προσκαλέσουν τον Φ. Κάστρο στην Ολυμπιάδα της Αθήνας! Εδώ έφτασαν να πουν - τη θυμάστε τη σχετική δήλωση Παπανδρέου; - ότι θα αποφανθεί η Σένγκεν (!) για το αν θα έρθει ο Κάστρο στην Ολυμπιάδα! Εδώ έφτασαν στο σημείο (επί Ελληνικής Προεδρίας) να βγάζουν ευρωενωσιακά διατάγματα κατά της Κούβας για την ένταση του εμπάργκο.

Τόσο μικροί, τόσο λίγοι, τόσο «νέοι»...

«Ψιτ, φίλε»!

Κι όπως γράφτηκε χτες (στο «Εθνος»), ανάμεσα στα πρόσωπα που «θα μπουν στην πρώτη γραμμή» και τα οποία «θέλει να αξιοποιήσει» ο Γ. Παπανδρέου, εκτός από την Μαρία Δαμανάκη, θα είναι και ο Μίμης Ανδρουλάκης.

Και τώρα ρωτάμε: Τι έχουν να πουν διάφοροι «φίλοι» των ΜΜΕ, που πριν μερικά χρόνια ελεεινολογούσαν το ΚΚΕ, και είχαν πάρει υπό την προστασία τους διάφορους «ανανεωτές», οι οποίοι ήθελαν να σύρουν το ΚΚΕ εκεί που τελικά - και νομοτελειακά - σύρθηκαν οι ίδιοι; Μήπως το ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε; Ε, «φίλοι»;...

Κύπρος

Τη μια έρχεται στο φως ότι ο Γ. Παπανδρέου δέχεται επιστολές από τον πρεσβευτή Μίλερ, με τις οποίες οι ΗΠΑ απαιτούν την αποστολή Ελλήνων φαντάρων στο Ιράκ. Ουδεμία ενημέρωση του λαού, εν κρυπτώ και παραβύστω οι συνεννοήσεις, και μόνον όταν ο Τύπος έφερε το θέμα στη δημοσιότητα (τρεις μήνες αργότερα!), το ΠΑΣΟΚ, του «νέου» ύφους και ήθους, αποφάσισε να ψελλίσει κάποιες χλιαρές αρνήσεις στο αμερικανικό αίτημα (προεκλογική περίοδος γαρ).

***

Τώρα μαθαίνουμε ότι ο Πάουελ, που - κατά δήλωσή του - τυγχάνει και «πολύ καλός φίλος του Γιώργου», ασκεί πιέσεις στην Ελλάδα, για να ασκήσει με τη σειρά της πιέσεις στην κυπριακή κυβέρνηση ώστε να κουκουλωθεί μια ώρα αρχύτερα το Κυπριακό. Ομως, τόσες μέρες αργότερα, ο κ. Παπανδρέου - που δέχτηκε το σχετικό τηλεφώνημα του Πάουελ - δε μας έχει μιλήσει επισήμως. Ουδεμία ενημέρωση, ούτε για το τι ακριβώς ζητάει ο Πάουελ, ούτε για τις «συνεννοήσεις» γύρω από το Κυπριακό πίσω από την πλάτη και του κυπριακού και του ελληνικού λαού.

***

Και, τέλος πάντων, τι είδους «νέο» ύφος και ήθος είναι αυτό; Είναι προσωπική υπόθεση του κ. Παπανδρέου το Κυπριακό; Το Κυπριακό είναι υπόθεση που αφορά στις τηλεφωνικές συνδιαλέξεις του Παπανδρέου με τον Πάουελ και μόνο;;!!

ΥΓ: Οι θιασώτες του σχεδίου Ανάν, που διατείνονταν ότι αποτελεί «μια καλή βάση για λύση» του Κυπριακού, μπορούν να μας εξηγήσουν γιατί το σχέδιο Ανάν το «λατρεύουν» τόσο πολύ ο Μπους και ο Πάουελ;