«Ντε φάκτο αναγνώριση» του κράτους του Ισραήλ από τον Λίβανο, μια «εχθρική χώρα», χαρακτήρισε την Πέμπτη ο Ισραηλινός πρωθυπουργός, Γιαΐρ Λαπίντ, τη συμφωνία που υπέγραψαν οι κυβερνήσεις αμφοτέρων των χωρών για τη διευθέτηση θαλάσσιων συνόρων σε έως πρότινος διαφιλονικούμενη περιοχή, συμφωνία όχι απευθείας αλλά με διαμεσολάβηση των ΗΠΑ. Επί της ουσίας σε συνθήκες νέας μεγάλης όξυνσης των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών για την Ενέργεια, η συμφωνία βάζει και «με τη βούλα» τις ΗΠΑ σε ρόλο «μόνιμου» διαιτητή και «μεσολαβητή» για τους υδρογονάνθρακες στην Ανατολική Μεσόγειο και ανάγει τους ενεργειακούς κολοσσούς σε «κράτος εν κράτει» στην εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Την ίδια ώρα και στη χώρα μας χρησιμοποιείται ως «πιλότος» για τις προετοιμαζόμενες διευθετήσεις με την Τουρκία.

Πάντως, ο Λιβανέζος Πρόεδρος, Μισέλ Αούν, αμφισβήτησε τη θέση του Λαπίντ που διατυπώθηκε πριν από την ομόφωνη έγκριση από το ισραηλινό υπουργικό συμβούλιο. Επιχείρησε έτσι την υποβάθμιση του γεγονότος λέγοντας ότι η συμφωνία «είναι απολύτως τεχνικής φύσεως» και δεν έχει καμία «πολιτική διάσταση». Επίσης, ο ηγέτης της λιβανέζικης σιιτικής οργάνωσης «Χεζμπολάχ», Χασάν Νασράλα, σημείωσε ότι «με την υπογραφή της συμφωνίας (...) η αποστολή της Αντίστασης τελείωσε». Μίλησε για «μεγάλη νίκη για τον Λίβανο», όπως και ο Αούν, διαβεβαίωσε ότι δεν πρόκειται για μια «διεθνή συμφωνία ούτε για αναγνώριση του Ισραήλ».

Ο Αμερικανός Πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, συναντώντας αργά το βράδυ της Τετάρτης στον Λευκό Οίκο τον Ισραηλινό ομόλογό του, Ισαάκ Χέρτζογκ, χαιρέτισε την υπογραφή της συμφωνίας, την χαρακτήρισε «ιστορική εξέλιξη που χρειάστηκε πολύ θάρρος ειδικά από το Ισραήλ», επισημαίνοντας υποκριτικά ότι «τα κοιτάσματα Ενέργειας, ιδιαιτέρως στην Ανατολική Μεσόγειο, δεν πρέπει να είναι αιτία σύγκρουσης αλλά εργαλείο συνεργασίας, σταθερότητας, ασφάλειας και ευημερίας», όταν είναι δεδομένο ότι είναι πεδίο σφοδρού ανταγωνισμού των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων σε βάρος των λαών, που βιώνουν την ενεργειακή φτώχεια.

Tην Κυριακή 30 Οκτώβρη σε κλίμα έντονης ενδοαστικής αντιπαράθεσης και πόλωσης πραγματοποιείται ο δεύτερος γύρος των προεδρικών εκλογών στη Βραζιλία, όπου αναμετρώνται ο σοσιαλδημοκράτης πρώην Πρόεδρος Λουίς Ινάσιο Λούλα ντα Σίλβα, που πήρε στον πρώτο γύρο 48,43% με τη συμμαχία «Βραζιλία της ελπίδας», και ο ακροδεξιός νυν Πρόεδρος Ζαΐρ Μπολσονάρο, του Φιλελεύθερου Κόμματος, με 43,20%. Ο μεν πρώτος προβάλλεται ως ο «προοδευτικός» που θα βγάλει τη χώρα από το ...«σκοτάδι και τον φασισμό», ο δε δεύτερος, γνωστός και ως «Τραμπ της Βραζιλίας», μιλάει για «ισχυρή χώρα» που θα αποτρέψει δήθεν την επάνοδο του ...κομμουνισμού, που δήθεν πρεσβεύει ο Λούλα. Βέβαια, τον λαϊκιστή πρώην στρατιωτικό Μπολσονάρο έφεραν στο προσκήνιο η αντιλαϊκή φιλομονοπωλιακή πολιτική των σοσιαλδημοκρατικών κυβερνήσεων Λούλα και Ρουσέφ, τα προηγούμενα χρόνια. Αυτές στην αρχή εφάρμοσαν επιδοματική πολιτική και πήραν κάποια μέτρα άμβλυνσης της ακραίας φτώχειας, αλλά διαχειρίστηκαν την καπιταλιστική βαρβαρότητα προωθώντας τα συμφέροντα συγκεκριμένων τμημάτων του κεφαλαίου.

Το διακύβευμα για την αστική τάξη και με τη συγκεκριμένη αναμέτρηση Λούλα - Μπολσονάρο αφορά στο μείγμα εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής, όπως και στην επιλογή διεθνών συμμαχιών και τον βαθμό σύνδεσης με το ευρωατλαντικό (ΗΠΑ, ΕΕ) ή το ευρασιατικό μπλοκ (Ρωσία, Κίνα). Ωστόσο ειδικά ο Λούλα έχει τη δυνατότητα να εγκλωβίζει σημαντικές λαϊκές δυνάμεις προβάλλοντας τη γνωστή αυταπάτη του «ανθρώπινου» καπιταλισμού. Για τα λαϊκά στρώματα η κατάσταση είναι εκρηκτική, με τον μισό πληθυσμό των 214 εκατομμυρίων γύρω ή στο όριο της φτώχειας και τα 33 εκατομμύρια να είναι οι επίσημα καταγεγραμμένοι πεινασμένοι.

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν, όπως και στον πρώτο γύρο, προβάδισμα στον Λούλα. Φαίνεται να προηγείται κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες, καθώς έχει εξασφαλίσει τη στήριξη της υποψήφιας του φιλελεύθερου Βραζιλιάνικου Δημοκρατικού Κόμματος, Σιμόνι Τέμπετ, με 4,16% και του υποψήφιου του Δημοκρατικού Εργατικού Κόμματος, Σίρο Γκόμες, που πήρε 3,04%. Ωστόσο τις τελευταίες μέρες η πόλωση εντείνεται, όπως και η προσπάθεια εξαγοράς των πιο εξαθλιωμένων τμημάτων του λαού, με τον Μπολσονάρο να πρωτοστατεί στην κινδυνολογία και τις απειλές, ενώ προειδοποιεί ότι δεν θα αναγνωρίσει αποτέλεσμα νοθείας, υπονοώντας εκλογή του αντιπάλου του.

Συνεχίζονται οι λαϊκές, νεανικές κινητοποιήσεις σε δεκάδες πόλεις του Ιράν, που ξεκίνησαν στις 17 Σεπτέμβρη με αφορμή τον θάνατο της 22χρονης Μαχσά Αμινί στη διάρκεια κράτησής της από την αστυνομία «ήθους», επειδή δεν φορούσε «επιμελώς» την ισλαμική μαντίλα.

Την Πέμπτη, ο Ιρανός Πρόεδρος Εμπραχίμ Ραΐσι με αφορμή την προχτεσινή τρομοκρατική επίθεση τζιχαντιστών του «Ισλαμικού Κράτους» σε μαυσωλείο της πόλης Σιράζ (με αποτέλεσμα τουλάχιστον 13 νεκρούς και περίπου 27 τραυματίες) προειδοποίησε ότι οι «ταραχές» που έχει προκαλέσει ο θάνατος της Αμινί «ανοίγουν τον δρόμο για τρομοκρατικές επιθέσεις».

Παράλληλα, ο πνευματικός ηγέτης του Ιράν Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ κάλεσε από τηλεοράσεως τους Ιρανούς «να ενωθούν» και δεσμεύθηκε για την τιμωρία των δραστών της επίθεσης στο Σιράζ.

Η ιρανική κυβέρνηση επιρρίπτει την ευθύνη για το κύμα διαμαρτυρίας στις ΗΠΑ και το Ισραήλ, θεωρώντας πως υποκινούν τις «ταραχές» για τα δικά τους συμφέροντα, κάτι που αν και έχει βάση, δεν αναιρεί τις λαϊκές αντιδράσεις στο αυταρχικό καθεστώς. «Πρόθεση του εχθρού είναι να διαταράξει την πρόοδο της χώρας και οι ταραχές αυτές ανοίγουν τον δρόμο για τρομοκρατικές ενέργειες», δήλωσε ο Ιρανός Πρόεδρος.