Σας γράφαμε χτες πόσα παίρνει μηνιαίως ο κ. Καλόφωνος, ο πρόεδρος της «Ολυμπιακής», για να φέρει σε πέρας το θεάρεστο έργο του ξεπουλήματος της εταιρίας. Επειδή, όμως, το θέμα δεν περιορίζεται στην «Ολυμπιακή», και κατόπιν του ενδιαφέροντος που επέδειξαν οι αναγνώστες της στήλης, θα συνεχίσουμε και σήμερα την προσπάθεια να σας μεταφέρουμε μια εξόχως παραστατική εικόνα για το τι σημαίνει εκείνο το «άξιος ο μισθός σας»...

***

Οπως έγραψε λοιπόν ήδη ο «Ρ», σε ένα πολύ διαφωτιστικό σχόλιό του την περασμένη Κυριακή, έχουμε και λέμε:

Πρόεδρος Χρηματιστηρίου: 17.600 ευρώ μηνιαίως (το να προΐσταται κανείς στο ξεπουπούλιασμα του κοσμάκη στη Σοφοκλέους είναι πολύ αποδοτικό...)

Διοικητής Εθνικής Τράπεζας: 17.600 ευρώ μηνιαίως (ξέρετε τι δύσκολη δουλιά είναι το ξεπούλημα της Εθνικής;...)

Πρόεδρος Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου: 15.300 ευρώ μηνιαίως (εδώ κι αν έχει κόπο να ξεπουλάς μια υπερκερδοφόρα επιχείρηση στους ιδιώτες...)

Διευθύνων Σύμβουλος ΕΛΠΕ: 15.260 ευρώ μηνιαίως (είναι μικρό πράγμα να χαρίζεις τα πετρέλαια στο Λάτση νομίζετε;...)

Διευθύνων Σύμβουλος ΔΕΗ: 14.670 ευρώ μηνιαίως (είδες η ΔΕΗ; Ειδικά όταν της «αλλάζεις τα φώτα»...)

***

Από κει και πέρα καλό είναι να γνωρίζουμε και τα εξής:

Οπως έγραψε το «Βήμα της Κυριακής», στην Ελλάδα που το μισό εργατικό δυναμικό αμείβεται με 11 ευρώ τη μέρα και που οι συνταξιούχοι ζουν με «τρεις και εξήντα», ο μέσος όρος των συνολικών αποδοχών που καρπώνονται ετησίως τα διευθυντικά στελέχη μεσαίων και μεγάλων επιχειρήσεων ανέρχεται στα 292.000 ευρώ!

Με βάση τα ίδια στοιχεία που επεξεργάστηκε η KPMG, η αύξηση του μέσου μισθού των γενικών διευθυντών στην Ελλάδα κατά το διάστημα που κυβερνάει ο κ. Σημίτης (1994-2003) ανήλθε στο 127% (!!!) και από τα 80.000 ευρώ ο μισθός τους έφτασε (χωρίς τα πριμ κλπ.) στα 183.000 ευρώ!!!

***

Ας τα συγκρίνουν αυτά οι εργαζόμενοι με τους δικούς τους μισθούς, οι συνταξιούχοι με τις συντάξεις τους και οι άνεργοι με τα επιδόματα ανεργίας.

Το συμπέρασμα που θα προκύψει (αβίαστα) είναι η βασιμότητα των λόγων που οδηγούν τον πρωθυπουργό στα επανειλημμένα «αντιδεξιά» του λογύδρια καθώς το ΠΑΣΟΚ είναι το κόμμα των ...«μη προνομιούχων».

Η Βουλγαρία θα προσφέρει 5.000 στρατιώτες της για να συμμετάσχουν σε ΝΑΤΟικές επιχειρήσεις όταν θα γίνει πλήρες μέλος, διακηρύττει σε συνέντευξή του σε βουλγαρική εφημερίδα ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου της χώρας Nikola Kolev.

Η Σόφια, θέλοντας να εμφανιστεί η προθυμότερη των πρόθυμων υποτελών των Αμερικανών δίνει γην, ύδωρ κι από πάνω πληρώνει κιόλας τα... μεταφορικά. Στην προκειμένη περίπτωση μιλάμε για περισσότερα από 100 εκατομμύρια δολάρια. Τόσα θα κοστίσει η «αναβάθμιση» των όπλων που πρέπει να γίνει, προκειμένου η προσφερόμενη μεραρχία να είναι συμβατή με τις υπόλοιπες δυνάμεις του ΝΑΤΟ.

Ανάλογες προσφορές με αυτή της Βουλγαρίας, σε έναν πρωτοφανή διαγκωνισμό προθυμίας, υποβάλλουν και η Ρουμανία, η Εσθονία, η Λιθουανία και η Σλοβακία, περιμένοντας την πλήρη ένταξή τους στο ΝΑΤΟ μέσα στο 2004. Η «νέα Ευρώπη», των μετά του '89 γεγονότων, πόσο «ελεύθερη» και πόσο γονατιστή, μπροστά στον... αυτοκράτορα.

Κάπως έτσι έδωσαν οι αμερικανικές αρχές την «είδηση» στον Τύπο, για μια μάχη που έγινε το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Ιράκ. Ηταν μια «είδηση» που όπως αποδείχτηκε λίγο αργότερα, απλώς εκπληρούσε το βασικό κανόνα της προπαγάνδας: Οσο μεγαλύτερο είναι το ψέμα τόσο πιο εύκολα γίνεται αποδεκτό.

***

Τα μόνα πτώματα που βρέθηκαν στη Σαμάρα, ήταν τα πτώματα οκτώ άτυχων άμαχων κατοίκων της πόλης. Αυτοί πλήρωσαν με τη ζωή τους την τακτική της «αξιοποίηση της υπέρτερης δύναμης πυρός» που χρησιμοποίησαν οι Αμερικανοί για να ξεφύγουν από την ενέδρα.

***

Παλιά όταν έδερναν (κακώς) απεργοσπάστη, κανείς δε μιλούσε για το «δικαίωμα» (!) του απεργοσπάστη να είναι απεργοσπάστης. Μεγαλύτερη απαξία από αυτή (να είσαι απεργοσπάστης) δύσκολα έβρισκες. Κι αν ήσουν απεργοσπάστης, το μόνο δικαίωμα που σου αναγνωριζόταν ήταν να μη σε δέρνουν. Τότε ήταν που ο (μεγαλοσυνδικαλιστής) Πρωτόπαππας φώναζε ότι «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη».

Από τότε πέρασαν χρόνια. Το ΠΑΣΟΚ ξύρισε το μουστάκι του (μεγαλοσυνδικαλιστή) Πρωτόπαππα. Οι εργατοπατέρες έγιναν υπουργοί. Στη δούλεψή τους έχουν πια απεργοσπάστες. Και φτιάξανε νέο νόμο: «Νόμος (τους) είναι το δίκιο του... απεργοσπάστη»...

(σ.σ.: το μόνο που παραμένει σταθερό στον κόσμο της ΠΑΣΟΚικής μετάλλαξης είναι ότι κακώς οι εργάτες τον δέρνουν τον απεργοσπάστη - όταν τον δέρνουν και αν τον δέρνουν. Ισως είναι αρκετό να τον φτύνουν...).