Εδώ, σηκώνει κανείς τα χέρια ψηλά. Ακριβώς πάνω απ' το σχόλιό του, το ρεπορτάζ της εφημερίδας του καταγράφει «χημικά, βία, 8 τραυματίες, 35 συλλήψεις (...) ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Σ. Κεδίκογλου έκανε λόγο για "επιδρομή στο γραφείο του υπουργού, υλικές καταστροφές και απειλές (...) που στοχεύουν να δυναμιτίσουν το κλίμα σε μια πολύ κρίσιμη εποχή για τη χώρα"...».
Αν στο μυαλό του Τ. Παππά το όργιο αυταρχισμού και καταστολής, η ωμή προβοκάτσια που στήθηκε, οι συλλήψεις, η παραπομπή των συλληφθέντων στο αυτόφωρο και όλα όσα διαδραματίζονται από την Τετάρτη, ισοδυναμούν με «σεμνές και ταπεινές αντιδράσεις» και κυβερνητική «γαλαντομία», τότε θα πρέπει να ψαχτεί πολύ σοβαρά.
Κι ακόμα σοβαρότερα όταν όλα αυτά όχι μόνο τα βαφτίζει «χάιδεμα» του ΚΚΕ από την κυβέρνηση, αλλά τα αιτιολογεί ισχυριζόμενος ότι η αντιπαράθεση και η κριτική που το ΚΚΕ ασκεί στο ΣΥΡΙΖΑ, βολεύει την κυβέρνηση. Οφείλουμε βέβαια να αναγνωρίσουμε ότι αυτό το «επιχείρημα» δεν είναι δικής του εμπνεύσεως. Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που κατά καιρούς και προκειμένου να αντιπαρέλθει την κριτική που του ασκεί το ΚΚΕ, «ξεγλιστράει» με την κατηγορία ότι αυτή βοηθά το «μνημονιακό στρατόπεδο». Την ίδια άθλια συκοφαντική προπαγάνδα έκανε το ΠΑΣΟΚ και οι δημοσιολόγοι των ΜΜΕ που το στήριζαν, κατά του ΚΚΕ. Φτηνό το κόλπο του αλλά επικίνδυνο στη χειραγώγηση του λαού στην αστική πολιτική.
«Τα προβλήματα των αγροτών και των ασφαλισμένων λύνονται με διάλογο στη βάση θετικών και ρεαλιστικών προτάσεων. H τεχνητή ένταση και η επίδειξη "πυγμής" δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση των ουσιαστικών προβλημάτων των εργαζομένων». Αυτά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΔΗΜΑΡ «για τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την κατάληψη του υπουργείου Εργασίας».
Ουσιαστικά, ζητά απ' το λαό να βάλει την ουρά στα σκέλια, να εγκαταλείψει κάθε σκέψη αγωνιστικής διεκδίκησης και να διαπραγματεύεται με την κυβέρνηση πόσα θα χάνει κάθε φορά. Ετσι που να έχει και την ικανοποίηση ότι μπορεί να χάνει αλλά χάνει με ...διάλογο. Εκεί παραπέμπει η πρόταση για διάλογο στη βάση «ρεαλιστικών προτάσεων». Ρεαλισμός για τη ΔΗΜΑΡ και την κυβέρνηση στο σύνολό της είναι ο ισχυρισμός πως «το ταμείον είναι μείον» και πρέπει να «αιμοδοτείται» απ' τις περικοπές μισθών, συντάξεων, δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα κ.τ.λ. Αν και σκόπιμα θολή η ανακοίνωση στο δεύτερο τμήμα της, μπορούμε να συμπεράνουμε απ' τα συμφραζόμενα ότι σαν τεχνητή ένταση και επίδειξη πυγμής η ΔΗΜΑΡ αποκηρύττει τις κινητοποιήσεις εργατών και αγροτών...
Μάλιστα ο Ν. Μπίστης, στέλεχός της, περιδιαβαίνει τα κανάλια και επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο επιχείρημα, και με ύφος ανθρώπου που πιστεύει ότι λέει μεγάλη σοφία, εναντίον των αγροτών. Οτι, δηλαδή, το μνημόνιο το έχουμε τρία χρόνια, αλλά το μπλόκο της Νίκαιας πολύ περισσότερα, υπονοώντας ότι το ΚΚΕ υποκινεί τους αγρότες σε σχεδόν εθιμοτυπικές κινητοποιήσεις για τις εντυπώσεις. Ας τον πληροφορήσουμε, λοιπόν, ότι το μνημόνιο το έχουμε τρία χρόνια αλλά την εξουσία των παρασίτων που το γέννησε την έχουμε ανέκαθεν. Οτι, εξαιτίας της και της ευρωενωσιακής της συμμαχίας, οι αγρότες και πριν 13 και πριν 3 χρόνια αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα που σήμερα έχουν οξυνθεί στο μη περαιτέρω.
Προφανώς, η ΔΗΜΑΡ και οι κυβερνητικοί της εταίροι επιθυμούν σιγή νεκροταφείου στη χώρα. Προφανώς και θέλουν τον λαό να ανακράζει ολημερίς «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω». Κι επειδή δεν το καταφέρνουν, με μοιρασμένους ρόλους καταφεύγουν στον αυταρχισμό και την καταστολή, στη συκοφαντία και τη διαστρέβλωση, ενίοτε και στις «στοργικού» ύφους νουθεσίες... Αλλά και πάλι δε θα καταφέρουν το σκοπό τους. Δεν υπάρχει τρόπος ικανός να αποτρέψει ένα λαό όταν αποφασίσει να διεκδικήσει όσα του ανήκουν. Τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τους ανθρώπους του μόχθου που αναμετρώνται καθημερινά με την ανέχεια, την ανεργία, τα απεγνωσμένα βλέμματα των παιδιών τους των οποίων δεν μπορούν να ικανοποιήσουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, όταν αποφασίσουν να πάρουν τη ζωή τους στα χέρια τους.
Επικροτεί τη συμφωνία, αλλά ασκεί κριτική ως προς το μέγεθος των κεφαλαίων που θα διατεθούν, την ασάφεια στο χρονοδιάγραμμα και στις «κατευθύνσεις των προσδοκώμενων ωφελειών». Επικροτεί δηλαδή τις μπίζνες ανάμεσα σε επιχειρηματικούς ομίλους των δύο χωρών, που θα περπατήσουν στο βαθμό που διασφαλίζεται ικανοποιητικό κέρδος και πάνω στα ερείπια των δικαιωμάτων των εργαζομένων.
Ηταν σαφέστατος άλλωστε ο πρωθυπουργός όταν διαφήμιζε στους Καταριανούς τα αποτελέσματα της πολιτικής του, τη φτηνή εργατική δύναμη και την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το ίδιο και ο πρόεδρος του ΕΒΕΑ Κ. Μίχαλος δήλωσε με σαφήνεια ότι «η Ελλάδα έχει λάβει όλα εκείνα τα αναγκαία μέτρα και έχει υλοποιήσει σημαντικές μεταρρυθμίσεις, καθιστώντας ευνοϊκότερες τις συνθήκες για την προσέλκυση μεγάλων επενδύσεων».
Επικροτώντας ο ΣΥΡΙΖΑ τέτοιου είδους συμφωνίες, επικροτεί το έδαφος πάνω στο οποίο αυτές συνάπτονται των σφοδρών αντιλαϊκών ανατροπών που έχουν συντελεστεί. Αυτού του είδους την ανάπτυξη οραματίζεται και ο ίδιος αν κυβερνήσει, αυτές οι ανατροπές θα είναι ο μαγνήτης των επενδυτών που θέλει να προσελκύσει.