«Τα προβλήματα των αγροτών και των ασφαλισμένων λύνονται με διάλογο στη βάση θετικών και ρεαλιστικών προτάσεων. H τεχνητή ένταση και η επίδειξη "πυγμής" δεν συμβάλλει στην αντιμετώπιση των ουσιαστικών προβλημάτων των εργαζομένων». Αυτά αναφέρει σε ανακοίνωσή της η ΔΗΜΑΡ «για τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την κατάληψη του υπουργείου Εργασίας».

Ουσιαστικά, ζητά απ' το λαό να βάλει την ουρά στα σκέλια, να εγκαταλείψει κάθε σκέψη αγωνιστικής διεκδίκησης και να διαπραγματεύεται με την κυβέρνηση πόσα θα χάνει κάθε φορά. Ετσι που να έχει και την ικανοποίηση ότι μπορεί να χάνει αλλά χάνει με ...διάλογο. Εκεί παραπέμπει η πρόταση για διάλογο στη βάση «ρεαλιστικών προτάσεων». Ρεαλισμός για τη ΔΗΜΑΡ και την κυβέρνηση στο σύνολό της είναι ο ισχυρισμός πως «το ταμείον είναι μείον» και πρέπει να «αιμοδοτείται» απ' τις περικοπές μισθών, συντάξεων, δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα κ.τ.λ. Αν και σκόπιμα θολή η ανακοίνωση στο δεύτερο τμήμα της, μπορούμε να συμπεράνουμε απ' τα συμφραζόμενα ότι σαν τεχνητή ένταση και επίδειξη πυγμής η ΔΗΜΑΡ αποκηρύττει τις κινητοποιήσεις εργατών και αγροτών...

Μάλιστα ο Ν. Μπίστης, στέλεχός της, περιδιαβαίνει τα κανάλια και επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο επιχείρημα, και με ύφος ανθρώπου που πιστεύει ότι λέει μεγάλη σοφία, εναντίον των αγροτών. Οτι, δηλαδή, το μνημόνιο το έχουμε τρία χρόνια, αλλά το μπλόκο της Νίκαιας πολύ περισσότερα, υπονοώντας ότι το ΚΚΕ υποκινεί τους αγρότες σε σχεδόν εθιμοτυπικές κινητοποιήσεις για τις εντυπώσεις. Ας τον πληροφορήσουμε, λοιπόν, ότι το μνημόνιο το έχουμε τρία χρόνια αλλά την εξουσία των παρασίτων που το γέννησε την έχουμε ανέκαθεν. Οτι, εξαιτίας της και της ευρωενωσιακής της συμμαχίας, οι αγρότες και πριν 13 και πριν 3 χρόνια αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα που σήμερα έχουν οξυνθεί στο μη περαιτέρω.