«Αυτονόητες καταστάσεις που έχουν να κάνουν με έναν πολιτικό φορέα». Ετσι χαρακτηρίζει η χτεσινή ΑΥΓΗ τα όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Και ταυτόχρονα, η εφημερίδα, επιτίθεται στο ΚΚΕ και την ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος επειδή - λένε - κόβει «κάθε δίοδο συνεννόησης και δράσης ανάμεσα στις δυνάμεις της αριστεράς, αλλά και με το φόβο μήπως ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου από τα μέλη του Κόμματος που επιθυμούν την ενότητα της αριστεράς...». Και καταλήγει η ΑΥΓΗ γράφοντας ότι «η ηγετική ομάδα του ΚΚΕ, αδυνατώντας εμφανώς να καταλάβει πως η δημοκρατία αποτελεί διαρκή, πολύπλοκη και σύνθετη διαδικασία, επέλεξε αντί αυτού να επιβάλει την "τάξη και την ασφάλεια" στο εσωτερικό του Κόμματος».

Αυτό το «τάξη και ασφάλεια» καλύτερα να μην το ξεστομίζουν για το ΚΚΕ αυτοί που «χάιδεψαν αυτιά κουκουλοφόρων». Αυτοί που έστελναν μαθητές να χτυπηθούν στα αστυνομικά τμήματα συμβάλλοντας θελημένα ή αθέλητα στην επιβολή κρατικής βίας και καταστολής. Αυτοί που από τη στήριξη της εξέγερσης καταδίκαζαν κάθε βία. Αλλά ως εδώ μ' αυτά για τους «αριστερούς» στυλοβάτες του συστήματος.

Ας δούμε όμως και μερικές από τις «αυτονόητες καταστάσεις που έχουν να κάνουν με έναν πολιτικό φορέα», όπως αυτές εκδηλώνονται το τελευταίο διάστημα...

Το να καταγγέλλει κορυφαίο στέλεχος του ΣΥΝ ότι γίνονται εκκαθαρίσεις στο κόμμα με αφορμή τη διαδικασία κατάρτισης του ευρωψηφοδελτίου. Το αποτέλεσμα της εσωκομματικής διαδικασίας για την κατάρτιση του ευρωψηφοδελτίου να έχει μετατραπεί σε πεδίο αντιπαράθεσης για την καρέκλα και μάλιστα με κοσμιότατες φράσεις όπως «ζωγράφος είναι ο ευρωβουλευτής και θέλει να ολοκληρώσει το έργο του». 'Η άλλος να λέει «έβγαλαν αρκετά χρήματα όσοι είχαν εκλεγεί, τώρα ήρθε και η σειρά άλλων». Και για να μην ξεχνιόμαστε, όλα αυτά δεν εκφράζουν πολιτική ή ιδεολογική διαφοροποίηση. Γιατί μπορούν και τέτοια να λένε και για τα οφίτσια να τσακώνονται και ταυτόχρονα να εκφράζουν πολιτική διαχείρισης του συστήματος και υπονόμευσης του κινήματος, ως γνήσιοι οπορτουνιστές.

Πράγματι, μιλάμε για αυτονόητα πράγματα όσα συμβαίνουν στον ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ. Σε όλα τα κόμματα που παλεύουν για διακυβέρνηση στο πλαίσιο του καπιταλιστικού συστήματος, χωρίς καμία ριζοσπαστική πολιτική πρόταση προς όφελος των εργαζομένων και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Καθημερινά, τα βλέπουμε και τα ακούμε και στη ΝΔ, και στο ΠΑΣΟΚ, και στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ.

Και πράγματι, το ΚΚΕ, το Κόμμα της εργατικής τάξης δεν έχει καμία δουλειά με όλους αυτούς. Τώρα, τι εννοεί η ΑΥΓΗ με τους όρους «δημοκρατία», «πολύπλοκη και σύνθετη διαδικασία», μάλλον εννοεί όλα τα παραπάνω φαιδρά εκεί στον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά αυτές είναι οι αρχές κομμάτων που έχουν ρόλο ανάλογο του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ ως «δούρειος ίππος» του κεφαλαίου στο εργατικό κίνημα.

Μόνο που τους εργαζόμενους άλλα ενδιαφέρουν. Αλλωστε, συνάδει με το γεγονός ότι μπορούν τη μια να λένε άσπρο και την άλλη μαύρο για το ίδιο θέμα. Σάμπως, αυτό δεν κάνουν όταν κάνουν κριτική στην ΕΕ, ενώ έχουν στηρίξει όλες τις κεντρικές πολιτικές κατευθύνσεις του «ευρωμονόδρομου» και τις κοινές πολιτικές; Οταν ζητούν πολιτική ενοποίηση; Αυτό δεν κάνουν όταν τη μια μιλάνε για «την ανάγκη δημοκρατικής αναθεμελίωσης της ΕΕ», λες και θα εκδημοκρατίσουν τα μονοπώλια, θα φτιάξουν φιλεργατικούς καπιταλιστές, και από την άλλη για κατάργηση των νεοφιλελεύθερων άρθρων της Συνθήκης του Μάαστριχτ, αποπροσανατολίζοντας για την ταξική της ουσία, πιστεύοντας ότι θα βγουν λάδι που την έχουν ψηφίσει; Αν εννοούν πάντως δημοκρατία τη δημόσια φαγωμάρα τους τους τη χαρίζουμε και εμείς και οι εργάτες. Αλλωστε, αυτά είναι τα «αυτονόητά» τους...