ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

«Αλλαγή κατεύθυνσης» στις ΗΠΑ;

Αρχισε η αντίστροφη μέτρηση...», «αλλαγή κατεύθυνσης στην πολιτική των ΗΠΑ...», «η δημοκρατία βρίσκει πάντα τρόπους να διορθώνει...», «τρεις γυναίκες πλέον πρωταγωνιστούν στα πολιτικά πράγματα», «ο Μπους θα είναι υποχρεωμένος να συγκυβερνήσει...», ακόμα και να μη τα ξαναδιαβάζαμε-ακούγαμε για χιλιοστή φορά, ξέραμε πολύ καλά πριν ακόμα από τις εκλογές στις ΗΠΑ πως κάπως έτσι θα σχολίαζαν το αποτέλεσμα οι εκπρόσωποι-παπαγάλοι του εκμεταλλευτικού συστήματος. Αλλωστε το είχαμε ξαναδεί το έργο το 1992, όταν ο «κεντροαριστερός» σύμφωνα με το ΠΑΣΟΚ αλλά και τον ΣΥΝ, Κλίντον, αντικαθιστούσε τον πατέρα Μπους.

Η ίδια πάντα αλλά και εξαντλημένη πλέον τακτική: Μπόλικες αερολογίες, που ελπίζουν ότι καμουφλάρουν το πραγματικό αποτέλεσμα και επίσης τον χαρακτήρα του ιμπεριαλισμού, που όσο και να τον πλένεις...

Επειδή όμως η τέτοια αερολογία πάει όπως πάντα να πάρει την πρώτη εντύπωση (μετά ακολουθούν τα γεγονότα), μια ματιά στην πραγματικότητα θα μας φέρει στα ίσα μας. Μερικές από τις προτεραιότητες των Δημοκρατικών είναι η ενίσχυση του αστυνομικού κράτους, ειδική προσοχή στις αναδυόμενες τρομοκρατικές απειλές από περιοχές όπως Νοτιοανατολική Ασία και Αφρική, διάθεση περισσότερων πόρων για τέτοιες περιπτώσεις όπως ΛΔ Κορέας και Ιράν...

Με βάση αυτά και μόνο, το δίκιο, που μπορεί να έχουν οι επιτήδειοι προπαγανδιστές του συστήματος, είναι πως πραγματικά θα γίνει «αλλαγή κατεύθυνσης» έτσι που ο ιμπεριαλισμός των ΗΠΑ, να μπορεί να είναι ακόμα πιο επιθετικός και αποτελεσματικός. Ετσι που να ικανοποιηθούν και άλλα μονοπώλια, που έχουν συμφέροντα σε διαφορετικές περιοχές (ΝΑ Ασία, Αφρική κ.α.) Αυτό φυσικά δεν αναιρεί πιθανούς ελιγμούς και ίσως κάποια πισωγυρίσματα (π.χ. στη διαχείριση του πολέμου στο Ιράκ). Η στρατηγική όμως όχι μόνο παραμένει αλλά και ομολογείται τόσο για να περνάει εξετάσεις από το κεφάλαιο όσο και για να απειλεί αντίπαλους ιμπεριαλιστές και οπωσδήποτε να τρομοκρατεί λαούς.

Αλλωστε σε όλες αυτές τις εξετάσεις έχουν αριστεύσει και οι Δημοκρατικοί. Από τις πιο πρόσφατες είναι ο βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας, του Σουδάν, του Αφγανιστάν, η επέμβαση στη Σομαλία, οι για χρόνια αεροπορικές επιδρομές στο Ιράκ...

Οσο για τα πρόσωπα-σωτήρες που εισβάλλουν ξαφνικά στη ζωή μας από τις οθόνες των τηλεοράσεων σαν νυμφίοι μέσα στο βαθύ σκοτάδι, για παράδειγμα η πάμπλουτη κα Ν. Πελόσι (καινούρια πρόεδρος της Βουλής) είχε ψηφίσει υπέρ του πολέμου στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και επίσης υπέρ του νόμου ΠΑΤΡΙΟΤ (αντιτρομοκρατικός). Το ότι τα μάζεψε κάπως προεκλογικά δεν πρέπει να λέει και πολλά στην ουσία, αφού κοτζάμ Σβαρτσενέγκερ (ρεπουμπλικάνος) αρνήθηκε να συναντήσει τον Μπους προεκλογικά για να μη χάσει ψήφους. Βλέπετε το παραμύθι περί τοπικών ιδιομορφιών και προσωπικοτήτων δεν είναι ακριβώς μόνο ελληνική ανακάλυψη. Τηρουμένων των αναλογιών, τις ίδιες ξεθωριασμένες μεταμφιέσεις βάζουν χρόνια τώρα, όπου γης, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου.

Το ποιοι είναι καλοί και ποιοι είναι κακοί εκπρόσωποι του ιμπεριαλισμού αφορά μόνο τον ίδιο τον ιμπεριαλισμό. Αφορά την αποτελεσματική ή όχι προώθηση της στρατηγικής του. Τα συμφέροντα των λαών βρίσκονται ακριβώς απέναντι απ' όλους αυτούς. Η μόνη «αλλαγή κατεύθυνσης», που θα αφορά τους λαούς, θα είναι αυτή, που θα πάρει σβάρνα και θα εξαλείψει οριστικά τη δικτατορία των μονοπωλίων μαζί με τους όποιους εκπροσώπους (γυναίκες ή άντρες, λευκούς ή μαύρους, χριστιανούς ή μουσουλμάνους)...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ

Η προετοιμασία της αντιασφαλιστικής εφόδου

Παπαγεωργίου Βασίλης

Συστηματικά και για πολλούς μήνες η κυβέρνηση προετοιμάζει το έδαφος ώστε να εμφανίσει ως «αναπόφευκτες» και «νομοτελειακές» τις ανατροπές στο Ασφαλιστικό. Η μέθοδος που χρησιμοποιεί είναι δοκιμασμένη. Βγάζει στην αρχή μπροστά τους «λαγούς» και στη συνέχεια η ίδια διαβεβαιώνει ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στις γνωστές θέσεις της. Ετσι «το πράγμα ωριμάζει» μέχρι να έρθει το πλήρωμα του χρόνου... Βγαίνει για παράδειγμα, ο Ν. Αναλυτής της ΟΚΕ, που η ίδια έχει διορίσει και θέτει θέμα για αύξηση των ορίων ηλικίας στα 67 έτη, αλλά την άλλη μέρα ο Σ. Τσιτουρίδης καθησυχάζει ότι δεν είναι αυτές οι θέσεις της κυβέρνησης. Αλλο. Βγαίνει ο ΓΓ του υπουργείου Απασχόλησης και προτείνει τη θεσμοθέτηση της «μερικής σύνταξης» και της μερικής απασχόλησης ταυτόχρονα για τους εργαζόμενους μετά τα 50 και έως τα 65 έτη, ανοίγοντας το δρόμο για επιμήκυνση του εργάσιμου βίου. Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος όταν ρωτήθηκε χτες από το «Ρ» παρίστανε τον ανήξερο - «ειλικρινά σας λέω ότι δε γνωρίζω», είπε με πάσα σοβαρότητα ο Θ. Ρουσόπουλος, ενώ το θέμα χτες ήταν πρωτοσέλιδο... Είναι ολοφάνερο ότι επιχειρούν να μας «δουλέψουν», ενώ έχουν αποφασίσει να πετσοκόψουν άγρια τα ασφαλιστικά δικαιώματα. Δε θα τους περάσει ό,τι και αν κάνουν.

«Γράφεις σχολικά βιβλία;»

Οπως όλοι γνωρίζουν, οι κυβερνήσεις του δικομματισμού, πιστές στα δόγματα της ΕΕ, ανέθεσαν σε εκδοτικούς οίκους - μεγάλες ιδιωτικές επιχειρήσεις - την προεκτύπωση των σχολικών βιβλίων. Κάποιες από αυτές τις επιχειρήσεις «έστησαν» και «δικές τους» συγγραφικές ομάδες ή προσέγγισαν τις συγγραφικές ομάδες που τα βιβλία τους επιλέχτηκαν από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, προκειμένου να φτιάξουν για λογαριασμό των εκδοτικών οίκων τα αντίστοιχα «βοηθήματα» των βιβλίων, τα γνωστά λυσάρια. Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει και, προπάντων, κερδίζει...

Σημειώνουμε όλα τα παραπάνω, γιατί -εκτός των άλλων- πρόσφατα διαβάσαμε την παρακάτω αγγελία: «Η .....(αναφέρεται η επωνυμία της εκδοτικής επιχείρησης) ζητά ιστορικό για τη συγγραφή εκπαιδευτικών βιβλίων ιστορίας δημοτικού, γυμνασίου, λυκείου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να στείλουν βιογραφικό στη διεύθυνση..., κλπ κλπ».

Προφανώς, κάπως έτσι, επιλέγουν και προσλαμβάνουν τους συγγραφείς των εκπαιδευτικών βιβλίων και των «βοηθημάτων». Μέσω «μικρών αγγελιών». Και μετά, οι κυβερνώντες και διάφοροι άλλοι επικρίνουν τους ξεσηκωμένους μαθητές και κόπτονται για την ανάγκη λειτουργίας των σχολείων.

Μόνιμη η σκληρή λιτότητα

Σαφής ήταν ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, Γ. Αλογοσκούφης, στην πρόσφατη και εφ' όλης της ύλης συνέντευξη Τύπου. Η αναμενόμενη έξοδος της ελληνικής οικονομίας από το καθεστώς δημοσιονομικής επιτήρησης των Βρυξελλών δε συνεπάγεται τη λήξη της πολιτικής σκληρής λιτότητας σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, ούτε το σταμάτημα των αντεργατικών διαρθρωτικών αλλαγών. Η λιτότητα θα συνεχιστεί τουλάχιστον ως το 2012, με στόχο την επίτευξη ισοσκελισμένων ή ελαφρά πλεονασματικών προϋπολογισμών, σημείωσε ο υπουργός και συμπλήρωσε, σχετικά με τις αντεργατικές αλλαγές: «Ειδικά οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν τη διαδικασία της Λισαβόνας θα πρέπει να ενταθούν τα επόμενα χρόνια για να ενισχύσουμε την ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας».

Σημειώνουμε τα παραπάνω, για όλους όσοι έτρεφαν αυταπάτες ότι η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης αποτελεί ένα αναγκαίο κακό και οφείλεται στην επιτήρηση των Βρυξελλών. Να είστε σίγουροι ότι και μετά το 2012, ακόμη κι αν επιτευχθούν οι πλεονασματικοί προϋπολογισμοί, οι τότε εκπρόσωποι του δικομματισμού θα βρουν κάποιες άλλες δικαιολογίες για να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο. Αλλωστε, η ανάγκη «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας» (δηλαδή, η ενίσχυση των επιχειρηματικών κερδών) είναι μόνιμη και συνεχώς εντεινόμενη, ιδιαίτερα στον σύγχρονο καπιταλισμό. Η μόνη, ωφέλιμη για το λαό διέξοδος βρίσκεται στην ανατροπή της πολιτικής αυτής και στη ριζική αλλαγή πορείας της χώρας.

Ολα... ζάχαρη

Ανακοινώθηκε και επισήμως ότι το εργοστάσιο της «Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης» (ΕΒΖ), στη Λάρισα κλείνει. Ανάλογη εξέλιξη θα υπάρξει για το εργοστάσιο στην Ξάνθη, ενώ ουδείς εγγυάται ότι θα μείνουν σε λειτουργία τα υπόλοιπα τρία. Το κλείσιμο του εργοστασίου της Λάρισας - που ήρθε μετά την απόφαση της ΕΕ για δραστική μείωση της τιμής των τεύτλων και της ζάχαρης - θα εξαναγκάσει τους 4.000 και πλέον τευτλοπαραγωγούς στην ευρύτερη περιοχή της Θεσσαλίας και της Φθιώτιδας να εγκαταλείψουν μια δυναμική καλλιέργεια, η οποία τους άφηνε ένα καλό εισόδημα. Ταυτόχρονα 900 εργαζόμενοι του εργοστασίου της Λάρισας θα χάσουν τη δουλιά τους και εκατοντάδες άλλοι - μεταφορείς, εξαγωγείς κ.ά. - θα μείνουν ξεκρέμαστοι.

Τι απαντούν οι κυβερνώντες στις διαμαρτυρίες αγροτών και εργαζομένων γι' αυτή την εξέλιξη; Προσπαθούν να προλάβουν τις αντιδράσεις, υποσχόμενοι ότι στη θέση του εργοστασίου θα δημιουργηθεί μονάδα παραγωγής βιοαιθανόλης, η οποία θα λειτουργήσει σε δυο με τρία χρόνια. Για την παραγωγή βιοαιθανόλης - λένε - θα χρησιμοποιούνται και τεύτλα και στο νέο εργοστάσιο θα συνεχίσουν να δουλεύουν οι σημερινοί εργαζόμενοι, μετά από μετεκπαίδευσή τους στη νέα τεχνολογία.

«Ολα... ζάχαρη», δηλαδή, για την κυβέρνηση, αλλά όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτές οι υποσχέσεις είναι «παρηγοριά στον άρρωστο μέχρι να βγει η ψυχή του». Η ουσία είναι ότι η τευτλοκαλλιέργεια συρρικνώνεται στη Θεσσαλία και μια ακόμα βιομηχανία κλείνει στη Λάρισα, όπου, όπως ανακοίνωσε το τοπικό Επιμελητήριο, στα τελευταία τρία χρόνια, έκλεισαν 4.000 επιχειρήσεις....

Τα τρακαρισμένα...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΔΕ ΘΑ ΦΡΕΝΑΡΕΙ τις «μεταρρυθμίσεις» της κυβέρνησης, δηλώνει ο πρωθυπουργός, χωρίς φυσικά να προκαλεί σε κανέναν έκπληξη. Μιλάμε, περίπου, για ένα κυβερνητικό πρόγραμμα του τύπου «τρελό φορτηγό».

Το μόνο που δεν έχει σκεφτεί ο Κώστας Καραμανλής είναι πως όποιο όχημα παρασέρνει οτιδήποτε στο διάβα του, στην καλύτερη των περιπτώσεων, τρακάρει στο τέλος σε κάποια κολόνα ή ακόμη χειρότερα καταλήγει σε κανέναν γκρεμό.

Εμάς όμως μας ανησυχεί τι ζημιά θα κάνει μέχρι τότε. Οπότε υποχρέωση όλων όσοι καταλαβαίνουν τι γίνεται είναι να βρει το φορτηγό, όσο γίνεται γρηγορότερα, σε ...τοίχο και μάλιστα στιβαρό.

ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ, αν δεν το ξέρετε, οι βαθυστόχαστες αναλύσεις του ΠΑΣΟΚ για το ...σοσιαλισμό. Ο πρόεδρός του ανακοίνωσε χτες τον νέο ορισμό της κοινωνικής πολιτικής.

Οπως είπε, είναι έξω από το σκεπτικό του η «επιδοματική» πολιτική, γιατί αυτό οδηγεί τους εργαζόμενους στο περιθώριο και δεν τους φέρνει στο κέντρο της κοινωνικής ζωής.

Αν αυτό σας θυμίζει τις εκφράσεις του Σάββα Τσιτουρίδη, όταν κόβει επιδόματα ανεργίας, προκειμένου να επιδοτήσει τις ασφαλιστικές εισφορές ή να επιχορηγήσει την εργασία, αυξάνοντας ακόμη παραπέρα τις παροχές προς τους εργοδότες, δεν είναι φυσικά καθόλου τυχαίο.

Φανταζόμαστε θα υπάρχει μια εξίσου ...σοσιαλιστική προσέγγιση και για τους συνταξιούχους. Δεν είναι δυνατόν να τους αφήσει ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς να οδηγηθούν στην κοινωνική απομόνωση, παίρνοντας ας πούμε μια σύνταξη στα 60 τους χρόνια. Θα τους αφήσει να βαριούνται και να μην έχουν τι να κάνουν στο υπόλοιπο της ζωής τους;..

Αυτά τα πράγματα είναι αντικοινωνικά και απαράδεκτα. Οπότε με βάση αυτό το σκεπτικό, πρέπει να υπάρξουν «κίνητρα» παραμονής στην «κοινωνική ζωή». Οπως π.χ. μια μείωση των συντάξεων και μια αύξηση του ορίου ηλικίας για σύνταξη. Αλλωστε, το ΠΑΣΟΚ ξέρει να φτιάχνει ασφαλιστικά συστήματα. Το απέδειξαν στο παρελθόν ο Σημίτης και ο Γιαννίτσης.

Γρηγοριάδης Κώστας