ΑΠΟ την όλη ιστορία με το ωράριο των καταστημάτων στο Κολωνάκι, καταλήξαμε να 'ναι... κατηγορούμενοι οι εμποροϋπάλληλοι επειδή κάνουνε λέει φασαρίες, και κατήγοροι εκείνοι που θέλουν να τους βάλουν να δουλεύουν 24 ώρες το 24ωρο!

***

Σωστό, διότι η κυρία τάδε, που έπιασε κουβέντα στο κομμωτήριο του μέχρι τις εννιά, δε θα μπορεί να πάει για ψώνια επειδή κάποιοι υπάλληλοι δε θέλουν να είναι παραγωγικοί; Τι έγιναν τα... ανθρώπινα δικαιώματα;

***

Απορίας άξιο πώς ο πρωθυπουργός δεν έχει παρέμβει ακόμα. Αν δεν αρχίσουμε τον εκσυγχρονισμό από τη γειτονιά μας τι διάβολο κάνουμε;

***

ΧΩΡΙΣ Μητσοτάκη το σημερινό Πολιτικό Συμβούλιο της Νέας Δημοκρατίας, αλλά αυτό δε θα τους εμποδίσει να ξαναγίνουν μπάχαλο.

***

Θα παρευρεθεί βέβαια κι ο Σουφλιάς κι ας μην είναι μέλος. Τα τυπικά θα κοιτάμε τώρα; Κι ο Εβερτ πρόεδρος υποτίθεται ότι είναι, αλλά...

***

Ετσι θα το πηγαίνει τώρα ο Μιλτιάδης, ένα Πολιτικό Συμβούλιο τη βδομάδα μέχρι το αποφασιστικής σημασίας συνέδριο. Είναι στα πλαίσια αυτού που λέμε "επιχειρησιακή ετοιμότητα".

***

Οσο για κάτι γκάλοπ που θέλουν τον Αβραμόπουλο αρχηγό της ΝΔ, μεγάλη χάρη θα κάνουν στον πολιτικό βίο της χώρας να το ξεχάσουν. Διότι με Σημίτη από τη μια και Αβραμόπουλο από την άλλη, θα μιλάμε πλέον για "πολιτική - υπνοστεντόν".

***

Τόσο εκσυγχρονισμό πια, δεν τον αντέχει κανείς!

***

ΓΙΑ την κατάκτηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας, παρεξηγήθηκαν ο Χαρδαβέλας κι η Νικολούλη, με την ιστορία που ξέσπασε με τα "Κακά Παιδιά". Το ότι προς στιγμήν κινδύνεψαν οι προϋπολογισμοί των εκπομπών, οι διαφημίσεις κι οι αμοιβές, δεν τους ένοιαξε καθόλου. Ούτε που τους πέρασε από το μυαλό...

"Η γνώμη της κυβέρνησης είναι, χωρίς να είμαι απόλυτα γνώστης αυτών των εκπομπών γιατί δεν τις έχω παρακολουθήσει, πως πρέπει να τηρείται μια δεοντολογία". Αυτά τα... εύηχα είπε χτες ο αρμόδιος για θέματα Τύπου υπουργός της κυβέρνησης, Δ. Ρέππας, με αφορμή τη γνωστή υπόθεση Χαρδαβέλα, κλπ.

Και εν πάση περιπτώσει, εντάξει, ας το πιστέψουμε ότι ο κύριος υπουργός δεν ξέρει τι διαδραματίζεται στις εν λόγω εκπομπές. Ειδήσεις, όμως δε βλέπει; Εκείνα τα... δραματοποιημένα, άθλια σκηνοθετημένα πλάνα, με τα οποία συνοδεύονται τα διάφορα "κοινωνικά" ρεπορτάζ, από ναρκωτικά μέχρι σατανισμούς, δεν τα έχει δει; Και εκείνη τη διάταξη του νόμου που ψήφισε η κυβέρνησή του, όπου ρητά αναφέρεται πως απαγορεύεται και τιμωρείται η δραματοποιημένη αναπαράσταση των ειδήσεων, δεν την έχει δει; Τίποτα, τέλος πάντως, δε βλέπουν;

Αποτέλεσμα εισαγγελικού "υπερβάλλοντος ζήλου" ή ειλημμένης πολιτικής απόφασης, για δυναμική απόκρουση των διεκδικητικών αγώνων των εργαζομένων, ήταν η χτεσινή αυτεπάγγελτη ποινική δίωξη, που ασκήθηκε εναντίον των εμποροϋπαλλήλων, με αφορμή τις κινητοποιήσεις τους για το ωράριο;

Αν δεχτεί κανείς την πρώτη εκδοχή, καινούρια, σκληρά ερωτηματικά αναφύονται για τη λειτουργία της Δικαιοσύνης σ' αυτό τον τόπο. Οπως: Για ποιους συντάσσονται και εφαρμόζονται, τελικά, οι νόμοι; Με ποια κριτήρια χαρακτηρίζονται κάποιοι ως "παρανομούντες"; Γιατί αποφυλακίζονται οι μεγαλέμποροι ναρκωτικών και στέλνονται στη φυλακή 17χρονα παιδιά για ένα "τσιγαριλίκι"; Πώς προχωρεί η κάθαρση στο δικαστικό σώμα από τα επίορκα εκείνα μέλη του, που, κοινώς, "τα παίρνουν"; Πόσες σοβαρές υποθέσεις μουχλιάζουν σε εισαγγελικά συρτάρια, αντί να ξεκαθαρίζονται;

Είναι, όμως, δύσκολο να δεχτεί κανείς ότι οι εμποροϋπάλληλοι έπεσαν θύματα του "υπερβάλλοντος ζήλου" του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών. Το πιθανότερο είναι, να έχει τεθεί σε εφαρμογή μια γενική κατεύθυνση της κυβέρνησης, για αναχαίτιση - και με τον τρόπο αυτό - κάθε έκφρασης δυσαρέσκειας των εργαζομένων απέναντι στα αντεργατικά και αντιλαϊκά της μέτρα.

Είτε έτσι, όμως, είτε αλλιώς, οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι υπαρκτές και σοβαρότατες, όπως και του κάθε δημόσιου λειτουργού σε δεύτερο επίπεδο.

Τον προειδοποιούμε, όμως, από τώρα, μην αρχίσει και μας λέει ότι σ' ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα μας περικοπούν οι διάφορες κοινοτικές επιχορηγήσεις. Οχι, βέβαια, γιατί βρίσκουμε κάτι τέτοιο απίθανο. Κάθε άλλο. Απλά σημειώνουμε από τώρα τα εξής:

α. Οι διάφορες κοινοτικές επιδοτήσεις έχουν, ήδη, ουσιαστικά "πεθάνει". Για παράδειγμα, δεν πρόκειται να υπάρξει Πακέτο Ντελόρ III και οι αγροτικές επιδοτήσεις, ήδη, βαδίζουν συρρικνωνόμενες, προς τις γνωστές ημερομηνίες λήξεώς τους.

β. Αρκετά δεν έχουμε πληρώσει τις μέχρι σήμερα επιδοτήσεις; Οχι μόνο, ή κυρίως, με τα χρήματα που δίνει η Ελλάδα στα ταμεία της ΕΕ, αλλά γιατί, με Δούρειο Ιππο τη δήθεν βοήθεια, έχουν ...αλλαχτεί τα φώτα στη βιομηχανική και αγροτική παραγωγική βάση της χώρας κι έχει πλημμυρίσει η ελληνική αγορά από εισαγόμενα προϊόντα, με όλες τις πολύμορφες και σοβαρότατες συνέπειες, που αυτά έχουν. Δεν κάθεται καλύτερα να κάνει ένα λογαριασμό ο υπουργός και να βρει για κάθε μία δραχμή κοινοτικής "βοήθειας", πόσες δραχμές παίρνανε πίσω οι "εταίροι" μας;..

γ. Οχι μόνο κοινοτικές επιδοτήσεις δε θα υπάρχουν σε μερικά χρόνια, αλλά θα κληθεί η Ελλάδα - με τη διεύρυνση της ΕΕ προς ανατολάς - να συμβάλει στη διαμόρφωση ταμείων, για τη "βοήθεια" - αγκίστρωμα των νεοεισερχόμενων χωρών. Και όλ' αυτά, για να πάθουν κι αυτές ό,τι έχουμε ήδη πάθει κι εμείς και, βέβαια, για να συσσωρεύουν κέρδη και δύναμη οι πολυεθνικές.

Σημαιοφόρος της κινδυνολογίας αναδείχθηκε τις μέρες αυτές ο υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης, Αλ. Παπαδόπουλος. Βλέπετε, κάπως, έπρεπε να δικαιολογήσει τις άγριες περικοπές στις παροχές προς την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις κυβερνητικές "οδηγίες" προς τους δημάρχους, για την επιβολή νέων, τοπικών φόρων.

"Να το πάρουν όλοι απόφαση, ότι πρέπει το 1997 και το 1998 να είναι χρόνια σκληρά", δηλώνει στα χτεσινά "Νέα" και συμπληρώνει: "Μας μένουν δύο χρόνια για να μην βρεθούμε μπροστά σε συμφορές... ". Δεν κάνει τον κόπο, όμως, να εξηγήσει, ποιες είναι αυτές οι συμφορές, που θα βρουν τη χώρα, εάν στα δύο επόμενα χρόνια η Ελλάδα δεν πιάσει τους στόχους της περιβόητης "σύγκλισης". Και όσο κι αν παιδέψαμε το μυαλό μας, δεν καταφέραμε να σκεφτούμε οτιδήποτε, που δε θα το πάθουμε έτσι κι αλλιώς, όσο συνεχίζεται η σημερινή πολιτική, είτε μπούμε στην ΟΝΕ είτε όχι. Μήπως, ο υπουργός - που δείχνει να κατέχει καλά το θέμα των συμφορών - μπορεί να μας διαφωτίσει λιγάκι περισσότερο..;

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι όσοι θεωρούν και ονομάζουν το χρηματιστήριο "ναό του καπιταλισμού" έχουν απόλυτο δίκιο. Σκέτη ζούγκλα είναι, όπου πολλοί χάνουν και ελάχιστοι κερδίζουν...