Συχνά πυκνά αστικές πολιτικές δυνάμεις όλου του φάσματος, αλλά και διάφοροι δημοσιολόγοι, όταν αναφέρονται σε συνδικαλιστές σε «δημόσιες επιχειρήσεις», στο ίδιο το Δημόσιο, αναφέρουν ότι λειτουργούν «ως ξεχασμένο "Σοβιέτ"». Στόχος μέσα από τη λάσπη στο σοσιαλισμό, το ψέμα, τη διαστρέβλωση, να τον συκοφαντήσουν και από την άλλη να δημιουργήσουν στους εργαζόμενους απέχθεια για κάθε διεκδίκηση ικανοποίησης αναγκών από το κράτος, π.χ. για Παιδεία, Υγεία, φτηνό ρεύμα και νερό κ.λ.π. αλλά και απέχθεια για κάθε μελλοντική προσπάθεια ανατροπής της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τελευταίο παράδειγμα η αναφορά του πρωθυπουργού της τρικομματικής κυβέρνησης Αντ. Σαμαρά σε συνέντευξη στο «Εθνος της Κυριακής». Απαντώντας «αν τον φοβίζουν οι αντιδράσεις για τις αποκρατικοποιήσεις», είπε: «Σεβόμαστε τα συνδικαλιστικά δικαιώματα. Αλλά δεν πρόκειται να δεχτούμε καμία από τις γνωστές καταχρήσεις τους. Μερικοί δεν θέλουν να προστατέψουν τα εργασιακά δικαιώματα, προσπαθούν να ιδιοποιηθούν δημόσια υπηρεσία. Φέρονται σαν να είναι οι ΔΕΚΟ, δηλαδή η δημόσια περιουσία, ιδιοκτησία τους. Τους λέω ότι δεν είναι ιδιοκτησία τους. Λειτουργούν συχνά ως ξεχασμένο "Σοβιέτ"! Τους θυμίζω ότι τέτοιου τύπου έλεγχος των μεγάλων δημόσιων επιχειρήσεων από τα οργανωμένα συνδικάτα καταργήθηκε ακόμη και στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ενωση ήδη από τις πρώτες δεκαετίες του καθεστώτος. Αυτά που δεν υπάρχουν πουθενά στον κόσμο, αυτά που είναι εμπόδια στην ανάπτυξη, σύντομα θα αποτελέσουν παρελθόν και εδώ. Και μάλιστα ένα παρελθόν που κανείς δεν θέλει να θυμάται...».

Θα ήταν περιττό να πούμε ότι ο Σαμαράς και διάφοροι άλλοι πριν, όπως ο υπουργός Εργασίας Γ. Βρούτσης τον περασμένο Σεπτέμβρη, έχουν στοχευμένη συνειδητή επιλογή συκοφάντησης και των λαϊκών διεκδικήσεων ικανοποίησης των αναγκών τους, που τις έχουν τσακίσει, αλλά και κατασυκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, για να τους χειραγωγούν στην εκμετάλλευση και τη φτώχεια.

Καμία σχέση δεν έχει ο σοσιαλισμός με τη δική τους βαρβαρότητα, της ανέχειας, της ανεργίας και της εξαθλίωσης, που ήρθε μετά από δεκαετίες εξαγοράς της εργατικής αριστοκρατίας, εκφυλιστικών φαινομένων στο συνδικαλιστικό κίνημα με ευθύνη των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και του οπορτουνισμού. Καμία σχέση δεν έχουν οι κρατικοποιήσεις που έκαναν όλες οι αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στις άλλες χώρες της Ευρώπης, σε κάποια περίοδο, επειδή αυτό συνέφερε τότε το κεφάλαιο, με την κοινωνικοποίηση των επιχειρήσεων - άρα κατάργηση των καπιταλιστών ιδιοκτητών που ληστεύουν τους εργαζόμενους - και που λειτουργούν με κεντρικό σχεδιασμό και εργατικό έλεγχο προς όφελος αυτών που παράγουν τον πλούτο. Στη χώρα των Σοβιέτ (συμβούλια εξουσίας των εργατών - αγροτών) έγινε η πρώτη απόπειρα οικοδόμησης του σοσιαλισμού. Οι πρωτοφανέρωτες κατακτήσεις που είχαν οι εργαζόμενοι, οι παραγωγοί του πλούτου, εμπνέουν και σήμερα. Ταυτόχρονα διδάσκουν οι παραβιάσεις των σοσιαλιστικών νομοτελειών και τα λάθη που οδήγησαν στην καπιταλιστική παλινόρθωση και τα δεινά που βιώνουν σήμερα οι λαοί της.

Τα περί «σοβιετικού μοντέλου στην Ελλάδα» πατάνε στη χρόνια συκοφάντηση του σοσιαλισμού, αλλά πλέον είναι πολλοί αυτοί «που δεν πατάνε την μπανανόφλουδα». Από την πείρα τους διαπιστώνουν ότι για την αθλιότητα που βιώνουν ευθύνεται το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, η φιλομονοπωλιακή πολιτική των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών οργανισμών εργαλείων τους, η εξουσία των μονοπωλίων, που συνθλίβει εργάτες και αυτοαπασχολούμενους.