ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΑΣΟΚ και «κοινωνικό κράτος»

Φέρει το βαρύγδουπο τίτλο: «Το σχέδιο του ΠΑΣΟΚ για την αποκατάσταση του κοινωνικού κράτους»... Τα «φιλικά» προς το ΠΑΣΟΚ συγκροτήματα του Τύπου έσπευσαν να το χαρακτηρίσουν «πακέτο παροχών» για την αντιμετώπιση της «φτώχειας, της ανεργίας, των προβλημάτων στην υγεία». Ο Γ. Παπανδρέου έθεσε ως προτεραιότητα του ΠΑΣΟΚ τη «χρηματοδότηση των κοινωνικών πολιτικών» μπροστά στην οικονομική κρίση. Ολα αυτά ακούγονται εντυπωσιακά αλλά η βάση πάνω στην οποία στηρίζεται η...«κοινωνική πολιτική» του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη διαχείριση και αναπαραγωγή της φτώχειας, της εκμετάλλευσης, της ανέχειας.

Το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, υπόσχεται «αξιοπρεπή διαβίωση για κάθε πολίτη» και «μείωση της φτώχειας» αλλά φροντίζει αυτές οι...«εγγυήσεις» του να αποσυνδεθούν από αυξήσεις στους μισθούς που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Ετσι προσφέρει ένα επίδομα «κοινωνικής αλληλεγγύης» που θα αντιστοιχεί σε 68 λεπτά του ευρώ τη μέρα για κάθε μέλος μιας τετραμελούς οικογένειας που έχει μηνιαίο εισόδημα μέχρι 750 ευρώ(!!). Μ' ένα επίδομα πτωχοκομείου το ΠΑΣΟΚ ήρθε να εξαγνίσει την υπογραφή των συνδικαλιστικών του στελεχών στη ΓΣΕΕ που υπέγραψαν Συλλογική Σύμβαση Εργασίας με το ΣΕΒ για «αύξηση» του ενός ευρώ τη μέρα στο μεροκάματο των εργαζόμενων, την οποία χαιρέτισε ο Γ. Παπανδρέου ως «υπόδειγμα κοινωνικής συμφωνίας»!!

Αφού με τα 68 λεπτά του ευρώ ξεμπέρδεψε με τη φτώχεια, το ΠΑΣΟΚ έβαλε πλώρη για να διασφαλίσει το «δικαίωμα κάθε πολίτη στην ποιοτική εργασία». Πώς; Με τη γνωστή μέθοδο που ακολουθούν τα κόμματα της αστικής τάξης, που στο όνομα της αντιμετώπισης της ανεργίας, ενισχύουν τους κεφαλαιοκράτες, προσφέροντας φτηνό εργατικό δυναμικό. Το ΠΑΣΟΚ προτείνει «επιδότηση των ασφαλιστικών εισφορών των νέων έως 30 χρονών για τέσσερα χρόνια», απαλλάσσοντας τους εργοδότες από την καταβολή ασφαλίστρου. Οι...«σοσιαλιστές» όμως δεν αρκούνται σ' αυτό και προσφέρουν «Stage στον ιδιωτικό τομέα» διάρκειας 9 μηνών... χορηγώντας ανασφάλιστους εργαζόμενους στα αφεντικά! Από κοντά έρχονται και οι προτάσεις για «κοινωνική εργασία» και «προγράμματα διά βίου μάθησης», που σε συνδυασμό με την ψήφο του ΠΑΣΟΚ στο Ευρωκοινοβούλιο τον προηγούμενο Δεκέμβρη για την καθιέρωση εβδομαδιαίας εργασίας μέχρι και 70 ωρών, συμπληρώνουν την επίθεση για την κατάργηση κάθε εργασιακού δικαιώματος.

Στο ψευδεπίγραφο «σχέδιο αποκατάστασης του κοινωνικού κράτους», το ΠΑΣΟΚ δεν παρέλειψε να μοιράσει υποσχέσεις για «μείωση του κόστους υγείας στον οικογενειακό προϋπολογισμό» και την «παροχή ασφαλούς σύνταξης για κάθε Ελληνα πολίτη». Εμπαίζοντας τον ελληνικό λαό το ΠΑΣΟΚ, που έφερε το νόμο «Ρέππα» για σύνταξη στα 67 χρόνια(!) και μείωση των συντάξεων και στο πρόγραμμά του προτείνει την παραπέρα «παράταση του εργάσιμου βίου» και το πετσόκομμα των κατηγοριών των Βαρέων και Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων, εμφανίζεται σαν υπερασπιστής των συνταξιούχων. Χωρίς καμιά αιδώ τάζει ένα «καλύτερο ΕΣΥ», όταν με την πολιτική του εμπορευματοποίησε το χώρο της Υγείας.

Αυτοί είναι οι πυλώνες του «κοινωνικού κράτους» και της...«ανθρώπινης κοινωνίας» που επαγγέλλεται το ΠΑΣΟΚ όταν γίνει κυβέρνηση. Μιας κοινωνίας που παραδίδει τους εργαζόμενους βορά στις ορέξεις του κεφαλαίου. Το ΠΑΣΟΚ βαφτίζοντας το «κρέας-ψάρι» προσπαθεί να κρύψει ότι η πολιτική του είναι δομημένη στη διαιώνιση των καπιταλιστικών σχέσεων παραγωγής και στην παραπέρα εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, με μοναδική επιδίωξη, ενόψει της κρίσης, να φορτώσει τα βάρη στο λαό, διασφαλίζοντας την κερδοφορία των πλουτοκρατών.

Παναγιώτης ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΣ

«Παζάρια» αποπροσανατολισμού

Παπαγεωργίου Βασίλης

Απολύτως καμία σημασία δεν έχει για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα αν η οικονομία της χώρας θα μπει σε καθεστώς επιτήρησης από τις Βρυξέλλες, λες και δε βρίσκεται εδώ και δεκαετίες μάλιστα με συνειδητή επιλογή της εγχώριας πλουτοκρατίας. Από την άποψη αυτή, μόνο αποπροσανατολιστικά είναι τα λεγόμενα περί δήθεν σκληρών παζαριών που κάνει τάχα η κυβέρνηση με τις Βρυξέλλες για να δοθούν τρία και όχι δύο χρόνια ως «περίοδος χάριτος» για να καταφέρει η κυβέρνηση να ρίξει το έλλειμμα και πάλι κάτω από το 3% του ΑΕΠ όπως ορίζει το Σύμφωνο Σταθερότητας της ΕΕ. Ετσι και αλλιώς, είτε με επιτήρηση είτε όχι, είτε με το έλλειμμα πάνω από 3% του ΑΕΠ είτε κάτω, οι εργαζόμενοι θα συνεχίσουν να πληρώνουν, όπως έκαναν αδιάλειπτα και στο παρελθόν. Τα δήθεν «παζάρια» λοιπόν επιδιώκουν να κρύψουν από τα μάτια των εργαζομένων το κυρίαρχο, την άγρια επίθεση που έχει εξαπολυθεί προκειμένου να πληρώσουν οι εργαζόμενοι τα βάρη της καπιταλιστικής κρίσης. Θέλουν να κρύψουν ότι στο όνομα της απασχόλησης θα εγκατασταθεί ο εργασιακός Μεσαίωνας, με ελαστικές μορφές απασχόλησης, ανασφάλιστη εργασία, μισθούς πείνας, κ.ο.κ. Σε αυτά πρέπει να επικεντρώσουν την προσοχή τους οι εργαζόμενοι και να οργανώσουν την αντεπίθεση και την πάλη της. Τα άλλα τα ακούνε βερεσέ...

Συμφέροντα που καίνε...

Ο Αυστραλός πρωθυπουργός Κέβιν Ραντ χαρακτήρισε «μαζική δολοφονία» την περίπτωση κάποιες από τις πυρκαγιές, που αποτεφρώνουν τη χώρα του και έχουν στοιχίσει τη ζωή σε πάνω από 189 νεκρούς, «να οφείλονται σε εμπρησμούς». Ομως, όπως παρατηρεί ο αναγνώστης μας από την Αυστραλία, ο Κέβιν Ραντ καλά θα κάνει να μιλήσει «συγκεκριμένα». Να τι επισημαίνει εύστοχα σε ηλεκτρονική επιστολή που έστειλε στην εφημερίδα μας: «Αν υπάρχουν πίσω από τις φωτιές πολυεθνικές εταιρείες, που αποβλέπουν στο πετρέλαιο, τα μέταλλα και το ουράνιο της Αυστραλίας, και τους εμπόδιζαν τα πανέμορφα δάση, ας τους καταγγείλει με παρρησία, αφήνοντας στην μπάντα τις στολισμένες κουβέντες, που εντυπωσιάζουν και συγκινούν. Η μέχρι τα τώρα, όμως, πολιτεία του δε μας επιτρέπει να ελπίζουμε σε τέτοια πράγματα. Ακόμα κι αν γίνουν ανακρίσεις ποτέ δε θ' αγγίξουν τις παντοδύναμες πολυεθνικές. Υστερα, τέτοια εγκλήματα είναι καλά οργανωμένα και δεν αφήνουν περιθώρια αποδείξεων...».

Είναι άλλη μια πλευρά που τείνει να αποδείξει ότι πίσω από μεγάλες καταστροφές βρίσκονται συνήθως μεγάλα καπιταλιστικά συμφέροντα. Αλλωστε και στη χώρα μας η πυρπολημένη Πελοπόννησος το επιβεβαιώνει...

... με θύμα πάντα το λαό

Και ο αναγνώστης μας συνεχίζει:

«Βγάλτε κομπιουτεράκι και υπολογίστε τις ...πλουσιοπάροχες αποζημιώσεις της αυστραλιανής κυβέρνησης στους πυρόπληκτους, στους τραπεζίτες και στον Πάπα που πέρσι είχε ...επισκεφθεί το Σίδνεϊ».

Ο αναγνώστης μας μας θυμίζει ορισμένα στοιχεία:

1) Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έδωσε στους χιλιάδες πυροπαθείς 10.000.000 ψωροδολάρια, δηλαδή 5 εκατομμύρια ευρώ! Για την ακρίβεια, ο κάθε ενήλικος θα πάρει 1.000 δολάρια (500 ευρώ) και το κάθε παιδί 400 δολάρια (200 ευρώ). Μα αν πούμε πως οι άνθρωποι αυτοί τα έχασαν όλα - σπίτια, ρουχισμό, τρόφιμα κτλ. - αυτά τα ψίχουλα δε θα τους φτάσουν ούτε για μια μέρα! Δε θα μπορούσε τάχατες η κυβέρνηση να δώσει μερικά δισεκατομμύρια;

2) Ο πακτωλός «βοήθειας» εκατομμυρίων δολαρίων που προορίζεται για τις βιομηχανίες και τους χρηματοπιστωτικούς κολοσσούς, που ευθύνονται για την οικονομική κρίση, συνεχίζεται...

3) Μόνο για την επίσκεψη πέρσι του Πάπα, στο Σίδνεϊ, οι κυβερνήσεις - τοπική, της Νέας Νότιας Ουαλίας και η ομοσπονδιακή - ξόδεψαν κάπου 95 εκατομμύρια δολάρια!

Συμπέρασμα; Οι καπιταλιστές και ο Πάπας έχουν μεγαλύτερη ανάγκη απ' τους πυρόπληκτους, άστεγους, καμένους (κυριολεκτικά και μεταφορικά) Αυστραλούς...

Φτάνει πια!

«Η μεγάλη καταστροφή στην Πάρνηθα θέτει ξανά επί τάπητος την "έρημο από μπετόν" στο Λεκανοπέδιο. Η κατάσταση αυτή είναι αναστρέψιμη; Αν, βεβαίως, σκεφθεί κανείς ότι η Αθήνα έχει αναλογία πρασίνου μόλις 2,8 τ.μ. ανά κάτοικο, ενώ οι περισσότερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες έχουν περίπου 10 τ.μ. ανά κάτοικο, θα απαντήσει αρνητικά. Ομως, παρά ταύτα υπάρχουν δυνατότητες βελτιώσεως».

Αυτά γράφει σε άρθρο του στην «Ελευθεροτυπία» ο ευρωβουλευτής της ΝΔ Ιω. Βαρβιτσώτης. Ποιο είναι όμως το διά ταύτα; «Ο χώρος του Ελληνικού, με την εφαρμογή ενός ήπιου πολεοδομικού σχεδίου, μπορεί να αποφέρει έσοδα, ώστε να χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία ελεύθερων χώρων και χώρων πρασίνου σε υποβαθμισμένες περιοχές της Αττικής»!

Δηλαδή, ο ευρωβουλευτής της ΝΔ επαναλαμβάνει («σπρώχνει», για την ακρίβεια) το σχέδιο για την οικοπεδοποίηση - εμπορευματοποίηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, που ξεκίνησε επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, με τις ευλογίες του ίδιου του τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη και το οποίο ανέλαβε να υλοποιήσει η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ.

Τι σημαίνει το σχέδιο αυτό; Αντί να αυξήσουμε το ισοζύγιο πρασίνου στο πολύπαθο Λεκανοπέδιο, να παραδώσουμε στο μεγάλο κεφάλαιο έναν από τους μεγαλύτερους δημόσιους ελεύθερους χώρους της Αττικής για να τον τσιμεντώσουν και να «φυτεύσουν» εκεί άλλη μια πόλη 20.000 κατοίκων!

Με κάτι τέτοιες «ιδέες», όλων αυτών που κυβερνούν επί δεκαετίες τον τόπο, η Αθήνα έγινε τερατούπολη και μεταβλήθηκε σε πρωτεύουσα του νέφους και του μπετόν. Φτάνει πια. Δε θέλουμε άλλους τέτοιους «πράσινους» σωτήρες...

Φασαρία για το τίποτα

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΣΟΒΑΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ κατηγορία εκτόξευσε εναντίον της κυβέρνησης ο Θ. Πάγκαλος. Πραγματικά εντυπωσιαστήκαμε...

Δεν πηγαίνουν, λέει, οι υπουργοί της στις συνόδους υπουργών και στέλνουν τους υφυπουργούς.

Τι να λέμε, πραγματικά στόχευσε στην ...καρδιά της κυβερνητικής πολιτικής, αποδεικνύοντάς μας ότι όσο το ΠΑΣΟΚ είναι αντιπολίτευση δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτε.

Τη ...λεπτομέρεια ότι - ασχέτως αν πάνε ή δεν πάνε στις συνόδους - οι υπουργοί της ΝΔ εφαρμόζουν απαρέγκλιτα τις αντιλαϊκές αποφάσεις των Βρυξελλών την παρέκαμψε φυσικά ο Θ. Πάγκαλος.

Αλλωστε, τι άλλο θα μπορούσε να κάνει; Μήπως θα μπορούσε να διαφωνήσει με όσα αποφασίζονται; `Η μήπως το ΠΑΣΟΚ έχει διαφορετικές, φιλολαϊκές θέσεις;

Οχι βέβαια, ένα ...«σύγχρονο κόμμα ευρωπαϊκού προσανατολισμού» είναι, όπως συχνά διαλαλεί. Κι αυτό ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνει.

Εν κατακλείδι, όση ...φασαρία κι αν κάνει ο Θ. Πάγκαλος, όποιες εκφράσεις κι αν χρησιμοποιεί, όσο κι αν «κερδίζει» τηλεοπτικό χρόνο, η ουσία δεν αλλάζει. Η αντιπολίτευσή τους είναι άσφαιρη.

ΑΝΤΕ ΠΑΛΙ αποχωρεί ο Γ. Μανώλης από την κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας.

Πρέπει να είναι η ...100ή φορά περίπου που γίνεται θόρυβος για την επικείμενη αποχώρησή του. Στο τέλος θα αποχωρήσει στ' αλήθεια και ουδείς θα τον πιστεύει.

Προφανώς για τον συγκεκριμένο βουλευτή - όπως και για άλλους που ακολουθούν την τακτική του - ...κακή δημοσιότητα δεν υπάρχει.

Ισως να βολεύεται ολίγον και η κυβέρνηση από αυτή την υπόθεση. Της αρέσει να δείχνει ότι γίνεται ...διάλογος στο εσωτερικό της και υπάρχουν διαφωνίες (άρα και πιθανότητες) για πιο «απαλή» πολιτική...

Μόνο που σε αυτές τις ιστορίες δε μετράει το τι λες κατά καιρούς αλλά το τι κάνεις. Και μέχρι τώρα οι αντιλαϊκές επιλογές της ΝΔ περνάνε χωρίς να διαφωνεί κανείς τους.

Γρηγοριάδης Κώστας