Παντοτινή τιμή και δόξα στο Διονύσιο Σολωμό, τα διακόσια χρόνια από τη γέννηση του οποίου γιορτάζουμε φέτος, αλλά εμείς θα μιλήσουμε για τον άλλο μεγάλο Επτανήσιο, πλάνητα και κυνηγημένο στην Ευρώπη, ποιητή των επαναστατικών ιδεών, "οδηγητή" της απελευθερωτικής εξανάστασης του σκλαβωμένου ελληνικού λαού. Τον Ανδρέα Κάλβο,το έργο του οποίου είναι ελάχιστα διαδεδομένο, αν όχι άγνωστο στην πλειοψηφία των Νεοελλήνων. Κι αυτό γιατί - πέραν της αντικειμενικής δυσκολίας επί δύο αιώνες να "εντοπιστεί" το σύνολο του έργου του - από τους επίσημους φορείς της παιδείας χρησιμοποιήθηκαν και ως άλλοθι οι "σκοτεινοί" χρόνοι του παράνομου και διωκόμενου επαναστατικού βίου του στην Ευρώπη, για να υποβαθμιστεί πολύ και επί πολλές δεκαετίες η ποίησή του από τα εκπαιδευτικά βιβλία. Χρειάστηκε κάποιοι να καταθέσουν την πολύχρονη ερευνητική και μελετητική "τρέλα" για τη ζωή και την ποίησή του, ώστε φιλομαθείς να διαβάσουν ποίηση του Κάλβου και οι Ελληνες, (πόσοι, άγνωστο), να μάθουν, έστω ότι υπήρξε... κάποτε ένας ποιητής που τον έλεγαν Κάλβο. Τα τελευταία χρόνια, ευτυχώς, στα προϋπάρχοντα βιβλία για τον ποιητή ή εκείνα με ποίησή του, προστίθενται και άλλα. Κάποια, μάλιστα, πολύ σημαντικά, που βοηθούν να σπάσει οριστικά το "φράγμα" της σιωπής και της άγνοιας για τον Κάλβο.

Ενα τέτοιο σημαντικό βιβλίο, κυκλοφόρησε από την "Ωκεανίδα",στην εξαίρετη φιλολογικά και καλαίσθητη εκδοτικά, σειρά "Οι Επτανήσιοι". Τίτλος του "Ανδρέας Κάλβος ΩΔΑΙ (Η λύρα - Λυρικά - Αποσπάσματα άτιτλου ποιήματος)".Ο αναγνώστης του βιβλίου αυτού δε θα γνωρίσει μόνο τη σπουδαία ποίηση του Κάλβου, αλλά και την ποιητικά αισθαντική και στοχαστικότατη φιλολογική επιμέλεια του καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Γιάννη Δάλλα.Ο άξιος ποιητής, φιλόλογος, μεταφραστής αρχαίων λυρικών ποιητών, δοκιμιογράφος καταθέτει μια υποδειγματική εργασία: Εκτενή εισαγωγή. Αναλύσεις κατά θεματικό περιεχόμενο (λ.χ. η ιταλική περίοδος, τα πρώτα ελληνόγλωσσα ποιήματα, η γλώσσα, η στιχουργία, η πνευματική απήχηση, η ιδεολογία, η ποιητική του Κάλβου κ.ά.). Σχόλια, σημειώσεις, ερμηνευμένο γλωσσάρι, βιβλιογραφία και ακόμα πίνακες, έγγραφα και φωτογραφίες - ντοκουμέντα. Ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει τη "Λύρα" (1824) και τα "Λυρικά" (1826) στα γαλλικά και αντικριστά στα ελληνικά και το απόσπασμα του άτιτλου, γραμμένο από τον Κάλβο στα ελληνικά, το οποίο συνοδεύεται με γλωσσολογικές και φιλολογικές σημειώσεις του Γ. Δάλλα.

Αρ. ΕΛΛΗΝΟΥΔΗ

Στη δίνη των ταραχών και των συγκρούσεων βυθίστηκε, εκ νέου, η Νιγηρία στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του φυλακισμένου ηγέτη της αντιπολίτευσης Μοσχούντ Αμπιόλα, λίγες ημέρες πριν από την προαναγγελθείσα απελευθέρωσή του.

Σφοδρές συγκρούσεις μαίνονται σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας, καθώς η πλειοψηφία των Νιγηριανών δε δείχνει να έχει πειστεί από τις διαβεβαιώσεις τόσο του καθεστώτος, όσο και της Ουάσιγκτον ότι ο θάνατος του Αμπιόλα οφείλεται σε φυσικά αίτια και ότι η διαδικασία μετάβασης στη δημοκρατία δεν πρόκειται να ανακοπεί. Σύμφωνα, μάλιστα, με δημοσιογραφικές πληροφορίες, οι συγκρούσεις αρχίζουν να παίρνουν διαστάσεις φυλετικής αντιπαράθεσης, καθώς η φυλή των Γιουρούμπας, που προέρχεται κυρίως από τη Νοτιοανατολική Νιγηρία όπου είχε γεννηθεί ο Αμπιόλα, έχει στραφεί εναντίον της φυλής των Χάουσας, που αποτελεί και τον κύριο κορμό της στρατιωτικής δικτατορίας.

Ο Μοσχούντ Αμπιόλα, ένας από τους ισχυρότερους επιχειρηματίες στο χώρο των ΜΜΕ και της ναυτιλίας, είχε, αρχικώς, υποστηρίξει σθεναρά το πραξικόπημα του στρατηγού Σάνι Αμπάχα, που πέθανε πριν από ένα μήνα, επίσης, από ανακοπή. Στη συνέχεια, όμως, στράφηκε κατά του καθεστώτος και διεκδίκησε την προεδρία στις εκλογές του 1993 ως ηγέτης της αντιπολίτευσης και, σύμφωνα με όλα τα στοιχεία θα την κέρδιζε, αν δεν επιβαλλόταν στρατιωτικός νόμος. Η νιγηριανή αντιπολίτευση πιστεύει ότι στον Αμπιόλα, που ήταν ιδιαίτερα λαοφιλής και πέθανε κατά τη διάρκεια συνάντησης που είχε με αξιωματούχους της χούντας και διπλωμάτες του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ασκήθηκαν έντονες πιέσεις από τη διεθνή κοινότητα και τον Κόφι Ανάν να παραιτηθεί από τη διεκδίκηση της προεδρίας και να συνεργαστεί με το καθεστώς για τη "μετάβαση στη δημοκρατία".

Ε. Μ.

Δε μ' αρέσουν,

δεν τους θέλω,

μα τους βγάζω

το καπέλο,

αφού, ναι,

δεν είδα άλλους

φορομπήχτες

πιο μεγάλους!

Πρώτοι είναι,

δίχως πλάκα,

στα χαράτσια

και στην τράκα

κι άσοι είναι,

όλα κι όλα,

στο "παιχνίδι"

"πάρτα όλα"!

Οντως θα 'θελα,

εν μέρει,

να τους έσφιγγα

το χέρι,

μα το άκρο μου

δεν τείνω

μην τ' αρπάξουνε

κι εκείνο!

Ο οίστρος

Φυσικά, δεν ήταν οι "ιερόσυλες", πύρινες φλόγες στην Αρχαία Αγορά, που απείλησαν τον Ιερό Βράχο της Ακρόπολης, όπως έγραψαν ορισμένες εφημερίδες, τη βδομάδα που πέρασε. Ιερόσυλη είναι η πολιτική της κυβέρνησης, που δε φρόντισε να προστατεύσει από τον κίνδυνο της πυρκαγιάς ούτε την Ακρόπολη! Αλήθεια, μήπως σκέφτεται να την απαξιώσει, ώστε στη συνέχεια να την ξεπουλήσει σε ιδιώτες; Εκεί που έχει φτάσει, τίποτα δεν πρέπει να αποκλείει κανείς με τους "εκσυγχρονιστές".

Κάποτε, πριν πολλές πολλές δεκαετίες, οι εργαζόμενοι πάλευαν και, τελικά, κατέκτησαν την αναγνώριση του δικαιώματος σε μια δουλιά, 8 ωρών τη μέρα, που τους παρείχε τα ελάχιστα για να ζήσουν αυτοί και οι οικογένειές τους. Μετά, όμως, ήρθαν οι επονομαζόμενοι νεοφιλελεύθεροι ή εκσυγχρονιστές ή οπαδοί του μονόδρομου ή ευρωπαϊστές και όλ' αυτά γκρεμίστηκαν εκ θεμελίων.

Αμφιβάλλετε ότι έτσι θ' αρχίζει η ιστορία σε μερικές δεκαετίες, αν δεν πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα σήμερα; Αν δεν αντισταθούμε όλοι, αποφασιστικά, ενωμένα και συντονισμένα, στα όσα προωθεί η κυβέρνηση;

Οσοι αμφιβάλλετε, διαβάστε τι δήλωσε ο υπουργός Εργασίας προχτές στο ρ/σ "9,84": "Η μερική απασχόληση είναι δικαίωμα κάθε εργαζόμενου, που κανείς δεν μπορεί να του στερήσει"!!! Πόσο απέχει αυτό, άραγε, από την ανακήρυξη σε... δικαίωμα της ανεργίας, της πείνας, της περιθωριοποίησης; Πόσο απέχει αυτό από την ανακήρυξη της άγριας εκμετάλλευσης και ξεζουμίσματος των μισθωτών και μεροκαματιάρηδων σε ύψιστο χρέος τους και εθνική υποχρέωση;

Την ίδια στιγμή, ο υφυπουργός Εργασίας, Χρ. Πρωτόπαππας, μετέχοντας στο Συμβούλιο Υπουργών Εργασίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στο Ινσμπουργκ, έβαζε θέμα της... άνισης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, επειδή οι δεύτερες παίρνουν γονικές άδειες, ενώ οι πρώτοι όχι!!!

Θέλετε τώρα να μάθετε με τι ασχολούνται, κυρίως, τα ΜΜΕ αυτές τις μέρες που η Ελλάδα "βγήκε στο σφυρί" και δέχεται αντιδημοκρατική επίθεση από τους κυβερνώντες και τη δικαστική εξουσία;

Με τους γάμους της Ντόρας και του Κωστάκη, τις ολιγοήμερες διακοπές της Αθηνάς Ωνάση, τον εγκλεισμό στο ψυχιατρείο του ηθοποιού Μπάρκουλη, το "δάγκωμα" μιας δικηγορίνας σε αστυνομικό, άντε και με τις "επί παντός του επιστητού", "παντός καιρού" και "εις οιονδήποτε τόπον" φλύαρες δηλώσεις του αρχιεπισκόπου.

Τα "κουτσουμπολιά" και οι "χαζομάρες" αποτελούν "ειδήσεις" για τα τηλεοπτικά κανάλια κι όχι τα προβλήματα που δημιουργεί στον ελληνικό λαό η νεοφιλελεύθερη πολιτική των "εκσυγχρονιστών" κυβερνώντων και των εκ Βρυξελλών εμπνευστών τους...

Οι τράπεζες, ο ΟΤΕ, η ΔΕΗ, ο ΟΣΕ, η "Ολυμπιακή", οι αστικές συγκοινωνίες, τα ΕΛΤΑ, η ΕΥΔΑΠ και τα λιμάνια στο "σφυρί", με πωλητή τον Σημίτη κι αγοραστές τον Λάτση, άλλους "χρυσοκάνθαρους" της ντόπιας ολιγαρχίας και πολυεθνικές. Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων ξανάρχεται και πάλι στο προσκήνιο. Ο Αποστολόπουλος του "Ιατρικού Κέντρου" και ο Κοντομηνάς της "Ιντεραμέρικαν" γιγαντώνουν τον ιδιωτικό τομέα της υγείας, ενώ η κυβέρνηση συρρικνώνει τον δημόσιο. Οι εργασιακές σχέσεις αλλάζουν προς το χειρότερο και εργατικά δικαιώματα, κατακτημένα με αγώνες και αίμα, αφαιρούνται. Ο Αρειος Πάγος αποφασίζει απαγόρευση της δράσης πολιτικών οργανώσεων στους εργασιακούς χώρους και τα δικαστήρια δουλεύουν πυρετωδώς, βγάζοντας παράνομες όλες τις απεργίες και καταδικάζοντας χιλιάδες αγωνιστές της αγροτιάς.

Κυβερνητική τροπολογία στη Βουλή απαγορεύει σε διευθυντές σχολείων και προϊστάμενους εκπαίδευσης να εκλέγονται σε δήμους και νομαρχίες. Την ίδια στιγμή το υπουργείο Εσωτερικών μαζί με την ΚΕΔΚΕ προωθούν "Κώδικα Δεοντολογίας", επιχειρώντας ουσιαστικά να βγάλουν εκτός μάχης τον ανατρεπτικό λόγο, από τις ερχόμενες εκλογές στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, ενώ το δασοκτόνο νομοσχέδιο του Στ. Τζουμάκα σηματοδότησε, ήδη, ένα νέο γύρο - περισσότερο καταστροφικό - πυρκαγιών στα δάση της χώρας.

Αυτή είναι, εν περιλήψει, η κατάσταση που επικρατεί, τις τελευταίες μέρες, στην Ελλάδα.

"Αν εμφανιστούν αυτοί οι περιβόητοι εθνικοί ευεργέτες και δωρητές, που θα επενδύσουν κεφάλαια χωρίς την προσδοκία κέρδους σε πανεπιστήμια, μπορεί κάλλιστα η Βουλή να εκτιμήσει ότι πρέπει να ιδρυθεί ένα ΝΠΔΔ που θα φέρει το όνομά τους, θα λειτουργεί ως πανεπιστήμιο και θα διέπεται από ορισμένους ηθικούς κανόνες που θα έχουν συμφωνηθεί με αυτούς τους δωρητές". Αυτά είπε προχτές ο κ. Βενιζέλος, αφού το πρόσφατο, πρωτοσέλιδο σχετικό θέμα της "Ελευθεροτυπίας"... φρόντισε να φέρει το θέμα των ιδιωτικών πανεπιστημίων και πάλι στην ημερήσια διάταξη.

Μόνο, που μας γέννησε ορισμένες απλές και εύλογες απορίες η δήλωση του υπουργού. Πρώτον, γιατί δεν κάνει καθαρό ποιος θα ασκεί την ουσιαστική διοίκηση σ' ένα τέτοιο πανεπιστήμιο - ΝΠΔΔ; Δεύτερον, αφού μιλάμε για ευεργέτες και δωρητές, που δεν προσδοκούν σε κέρδη, αλλά μόνο και μόνο στην υστεροφημία τους, γιατί να μη δώσουν τις όποιες δωρεές στο κράτος, με την υποχρέωση του τελευταίου να διατεθούν αποκλειστικά και μόνο στον τομέα αυτό; Και τέλος, δε φτάνουν τα πανεπιστήμια που ήδη υπάρχουν και χρειάζονται κι άλλα; Δεν κοιτάνε καλύτερα, να εξασφαλίσουν τις ελάχιστες αναγκαίες προϋποθέσεις υποδομής και έμψυχου δυναμικού στα υπάρχοντα;

Μήπως, ο κ. Βενιζέλος μπορεί να μας δώσει κάποιες απαντήσεις;

"Χορεύουν" τα δισεκατομμύρια αυτές τις μέρες στις ειδήσεις της μεγάλης πλειοψηφίας των ΜΜΕ. Από τη μια, οι κινήσεις του "μεγαλοκαρχαρία" Σ. Λάτση και από την άλλη, το επικείμενο ξεπούλημα ακόμη ενός 15% των μετοχών του ΟΤΕ, μαζί με τα δεκάδες δισεκατομμύρια, που αλλάζουν χέρια κάθε μέρα στο Χρηματιστήριο, αποτελούν συνήθως τις πρώτες ειδήσεις. Κι από κοντά, έρχονται διάφοροι... ειδήμονες - κυβερνητικοί και μη - και προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλ' αυτά είναι πολύ καλά και ωφέλιμα για τον τόπο, αφού - σύμφωνα με όσα λένε - αποδείχνουν την εμπιστοσύνη των επενδυτών στην ελληνική οικονομία.

Πράγματι, όμως, είναι έτσι; Σε τι ωφελείται, δηλαδή, η ελληνική οικονομία και οι Ελληνες εργαζόμενοι, από το γεγονός πως ξεπουλιούνται δυναμικές και κερδοφόρες δημόσιες επιχειρήσεις ή δυναμώνει η μονοπώληση του τραπεζικού τομέα από κάποιον κεφαλαιοκράτη; Την εμπιστοσύνη και το ενδιαφέρον των "επενδυτών" φανερώνουν τα γεγονότα αυτά ή τη λαχτάρα τους ν' αρπάξουν ό,τι περισσότερο μπορούν, αφού είναι δεδομένα και σίγουρα τα προσδοκώμενα, μεγάλα κέρδη; Για ποια ανάπτυξη μιλούν οι... ειδήμονες; Των υπερκερδών της ολιγαρχίας ή των θέσεων εργασίας και της βελτίωσης της θέσης των εργαζόμενων;

Ας παρατήσουν, λοιπόν, τα παραμύθια. Τζάμπα, άλλωστε, τα αραδιάζουν.