ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Καταιγίδα σε συντάξεις και Υγεία

Γρηγοριάδης Κώστας

«Τα επόμενα χρόνια θα χρειαστούν μέχρι δύο και τρεις νόμοι και ανάλογα με τις δημοσιονομικές εξελίξεις- γιατί το ασφαλιστικό είναι πρόβλημα βαθύτατα δημοσιονομικό- θα μπορέσει να οδηγηθεί, να οδηγήσουμε τα πράγματα, στην κατοχύρωση, δηλαδή, ενός ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο δε θα καταρρεύσει και θα διασφαλίσει και τις συντάξεις, αλλά και η άλλη πλευρά του ασφαλιστικού, η οποία δεν έχει συζητηθεί ακόμη, είναι οι δαπάνες Υγείας του ασφαλιστικού συστήματος», είπε ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος, σε συνέντευξή του στην «Ημερησία του Σαββάτου» (10-11 Νοεμβρίου 2001).

Ερχεται, δηλαδή, καταιγίδα για τις συντάξεις και την Υγεία. Ηδη τα ασφαλιστικά ταμεία χρηματοδοτούν κατά 76% τα νοσοκομεία, ενώ η κρατική επιχορήγηση έπεσε στο 3%. Και ο Αλ. Παπαδόπουλος ετοιμάζει νέες επιβαρύνσεις στους ασθενείς: Το χαράτσι των ιδιωτικών ιατρείων στα νοσοκομεία τα απογεύματα και την πλήρη ιδιωτικοποίηση της Υγείας.

Οι εργαζόμενοι, όμως, άλλα ζητήματα διεκδικούν και άλλους στόχους βάζουν. Γιατί, το κοινωνικοασφαλιστικό σύστημα, δηλαδή το τρίπτυχο Συνταξιοδοτικό - Υγεία - Πρόνοια, δεν μπορεί παρά να είναι ενιαίο - δημόσιο και δωρεάν για όλο το λαό.

Οι «παράπλευρες απώλειες» στα κανάλια

«Να δούμε, αν θα μπορέσουν να πνίξουν και τη σημερινή μας φωνή - φωνή λαού», αναρωτήθηκε ο Μ. Θεοδωράκης, μιλώντας προχτές στο συγκλονιστικό πραγματικά συλλαλητήριο στο Σύνταγμα. Φυσικά, τόσο αυτός όσο και οι χιλιάδες που κατέβηκαν στους δρόμους «για να σταματήσει ένα ακόμα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας», δεν είχε τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν την υποδοχή που επιφύλαξαν τα κανάλια στα δελτία ειδήσεων, που βρίσκονται εκείνη την ώρα σε εξέλιξη. Δεν έχασαν όμως και τίποτα, γιατί τα «μεγάλα» και «σοβαρά» κανάλια επιδίδονταν σε βιασμούς των «ψυχών» των τηλεθεατών τους, αναπαράγοντας ό,τι χυδαίο και άγριο συνέβαινε στο αστυνομικό δελτίο. Κανείς δεν αγνοεί και δεν έχει αυταπάτες για το τι σημαίνουν «παράπλευρες απώλειες» στον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας». Και τα τηλεοπτικά κανάλια δείχνουν ότι έχουν πληγεί βαρύτατα. Εχει καθ' όλα δίκιο ο μεγάλος μουσικοσυνθέτης όταν καταγγέλλει ότι «μια άτυπη λογοκρισία ντροπιάζει τη μεγάλη πλειοψηφία των ελληνικών Μέσων Ενημέρωσης, προσπαθώντας να πνίξει κάθε αντίθετη φωνή». Εμείς, όμως, προχωράμε.

Το πραγματικό αντίκρισμα

Πρωτόκολλο για την επανεισδοχή των μεταναστών, που προέρχονται από το τουρκικό έδαφος, υπέγραψαν προχτές ο Γ. Παπανδρέου και ο Ισ. Τζεμ και αρκετοί το παρουσιάζουν σαν μια σημαντική συμβολή στην αντιμετώπιση του προβλήματος των μεταναστών. Είναι έτσι, όμως;

Πρώτον, το συγκεκριμένο πρωτόκολλο υποτίθεται πως επιχειρεί να μειώσει την εισροή μεταναστών από την Τουρκία στην Ελλάδα και όχι αυτό καθ' αυτό το πρόβλημα. Για το τελευταίο, η κυβέρνηση της χώρας μας -στο μέτρο των δυνάμεών της, βέβαια- κάνει ό,τι μπορεί, για να αυξάνεται καθημερινά και περισσότερο, συμμετέχοντας και συμφωνώντας σε όλα με τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, ακόμη και με τον πόλεμο στο Αφγανιστάν. Δεύτερον, το πρωτόκολλο δεν αντιμετωπίζει ούτε το πρόβλημα της εισροής και, μάλλον, σε άλλα κυρίως αποσκοπεί. Και τούτο, γιατί -σύμφωνα με όσα προβλέπει- ουσιαστικά θα αποφασίζει η Αγκυρα, αν και πόσους μετανάστες θα δέχεται πίσω. Και ακόμη, γιατί η συγκεκριμένη διάταξή του, περί επανεισδοχής εντός 90 το πολύ ημερών, είτε το καθιστά ανενεργό, είτε «σπρώχνει» την κυβέρνηση στην παραβίαση ακόμη και των σχετικών κοινοτικών οδηγιών, που προβλέπουν την παροχή μιας σειράς στοιχειωδών εγγυήσεων στους μετανάστες και τους πρόσφυγες (π.χ. να ζητήσουν άσυλο, να εξεταστεί η αίτησή τους, να ασκήσουν προσφυγή σε περίπτωση απόρριψης, κλπ).

Χολιγουντιανά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΟ ΧΤΕΣΙΝΟ δυστύχημα στη Νέα Υόρκη, όμως οι μηχανισμοί της αμερικανικής κυβέρνησης είναι προφανές, από την πρώτη στιγμή, ότι το μόνο που σκέφτονται είναι το πώς θα το αξιοποιήσουν.

Ελέγχουν τι τους συμφέρει να κάνουν: Να μιλήσουν για τρομοκρατικό χτύπημα ή για δυστύχημα; Οσο για την αλήθεια, για το τι πραγματικά συνέβη, να είστε βέβαιοι πως δεν έχει καμία θέση στο δίλημμα αυτό.

Τα περί λύπης για τα θύματα εντάσσονται, βέβαια, στην επικοινωνιακή τους πολιτική, αλλά ουδεμία σχέση έχουν με τα ουσιαστικά τους κίνητρα. Αμφιβάλλει μήπως κανείς;

ΠΡΑΓΜΑΤΙ, ΟΓΚΩΔΗΣ ο χαρτοφύλακας που προσκόμισε ο Λαλιώτης χτες στον ανακριτή για την υπόθεση της Μαγιο Ινβεστμεντ Κορπορέισον. Φρόντισε, μάλιστα, να τον «πάρουν» οι κάμερες.

Αραγε, είχε όντως τόσα χαρτιά μέσα ή τον παραγέμισε και ...κοψομεσιάστηκε για την επικοινωνιακή τακτική του Κινήματος, ως γραμματέας που είναι;

Μια απορία είναι διάχυτη, όμως: Πώς μπορούν και δε γελάνε και ο Λαλιώτης και ο Ρουσόπουλος, όταν μιλούν για «άπλετο φως» στην υπόθεση αυτή; Γιατί σίγουρα γνωρίζουν ότι η φράση «άπλετο φως» σε υποθέσεις τέτοιων εταιριών είναι τουλάχιστον ανέκδοτο, είτε υπάρχει, είτε όχι εμπλοκή της ΝΔ.

ΤΟ 70% ΤΩΝ κινηματογραφικών εισιτηρίων κόβονται για αμερικανικές ταινίες, σύμφωνα με στοιχεία του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου, ενώ οι ελληνικές ταινίες στην Ελλάδα αποτελούν μόλις το 8% των προβολών!

Τώρα, μάλιστα, που γίνονται και ...κρατικές επενδύσεις των ΗΠΑ στο Χόλιγουντ, προκειμένου να δημιουργηθούν «πατριωτικές ταινίες» λόγω του πολέμου, όπως καταλαβαίνετε, έχουμε να δούμε πολύ σκουπίδι στις κινηματογραφικές αίθουσες.

ΤΗΝ ΕΞΕΥΡΕΣΗ χιλιάδων εθελοντών για το 2004, ζήτησε από την Εκκλησία η Γιάννα Αγγελοπούλου στο μνημόνιο συνεργασίας που υπέγραψαν χθες. Εμ, βέβαια... μόνον έτσι μπορεί να λειτουργήσει αυτός ο θεσμός.

Γρηγοριάδης Κώστας

«Δημοκρατία... »

Δεν ήταν άνθρωποι οι οποίοι έβαζαν βόμβες. Ηταν άνθρωποι που διάβαζαν και δίδασκαν σε σεμινάρια τον Μαρξ». Ετσι σχολιάζει καθηγητής του πανεπιστημίου του Μίτσιγκαν τον τρόπο που χρησιμοποιήθηκε ο «νόμος περί στάσης» τη δεκαετία του '50. Πρόκειται για νόμο που χρονολογείται από το 1790 (τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου στις ΗΠΑ) και σύμφωνα με το «Ασοσιέιτεντ Πρες» οι αμερικανικέες διωκτικές αρχές είναι έτοιμες για την επανενεργοποίησή του. (Κυριακάτικος Ριζοσπάστης 11-11-01).

Ακόμα και ιστορικά να μην υπήρχε το προηγούμενο που αναφέρει ο Αμερικανός καθηγητής, πάλι θα έπρεπε να αναμενόταν σαν πιθανότητα ανάλογης χρήσης ενός νόμου που έχει δημιουργηθεί για να τιμωρεί την ίδια τη σκέψη. Είναι εκεί πλέον που χωράνε όλοι σαν πιθανοί ένοχοι. Είναι εκεί που αποκαλύπτεται η ίδια η φύση του συστήματος, που σε περιπτώσεις φοράει «στολή παραλλαγής» τη λεγόμενη δημοκρατία, το Σύνταγμα, τους διάφορους αστικούς θεσμούς και ό,τι άλλο έχουν σκαρφιστεί όλα αυτά τα χρόνια, για να εξασφαλίζουν τις αυταπάτες και την ανοχή από τους λαούς.

Επενδύουν σε τέτοιες μεταμφιέσεις, για να κρύψουν τόσο την ασχήμια της εκμετάλλευσης, όσο και την ίδια την ανασφάλειά τους για την τύχη του συστήματος. Ξέρουν, όμως, τα εγκλήματα που κάνουν καθημερινά και γι' αυτό, πίσω από τα «δημοκρατικά» κοστούμια και κατά περίπτωση στο όνομά τους, έχουν πάντα στην εφεδρεία το αληθινό τους πρόσωπο, σαν το λύκο του γνωστού παιδικού παραμυθιού...

Αν κάποιοι, ιδιαίτερα «ευαίσθητοι» για το πώς λειτουργούν οι λεγόμενοι θεσμοί της δημοκρατίας, τα βρίσκουν όλα αυτά υπερβολικά, ας αναρωτηθούν οι ίδιοι, τι συνέβη στην ανεκτικότητά τους και χωνεύουν πλέον την καταπάτηση ακόμα και των πιο στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων που κατά περίπτωση και συσχετισμούς δύναμης επιχειρείται να περάσουν σχεδόν σε κάθε γωνιά του λεγόμενου πολιτισμένου κόσμου; Στις ίδιες τις ΗΠΑ έχουν φτάσει σε τόσο ακραία όρια, που διερωτάται κανείς αν όταν τελικά μπουν όλα αυτά σε εφαρμογή θα μείνει τίποτα όχι από τα δικαιώματα, αλλά από την ίδια την ουσία του ανθρώπου. Για παράδειγμα, αναφέρεται η νομιμοποίηση της παρακολούθησης των τηλεφώνων και των ηλεκτρονικών συνδιαλέξεων, το δικαίωμα του κατηγορουμένου να γνωρίζει το κατηγορητήριο, το δικαίωμα των συλληφθέντων να δουν δικηγόρο κ.ά.

Με αυτό τον τρόπο η κυρίαρχη τάξη των ΗΠΑ, εκτός από το γεγονός ότι προσπαθεί να βάλει «τα δυο πόδια σ' ένα παπούτσι» στον ίδιο τον αμερικανικό λαό, ταυτόχρονα διεισδύει και στα δικαιώματα των άλλων λαών. Αφού αυτή τα κάνει γεγονός, αυτομάτως αυτό δημιουργεί πραγματικότητα άρα και δυνατότητα αποδοχής και από τους άλλους λαούς. Αλλωστε, μιμητές με ανάλογα μέτρα ήδη έχει σχεδόν σε κάθε χώρα του καπιταλιστικού κόσμου. Πολλά εξαρτώνται από τους συσχετισμούς δύναμης που διαμορφώνονται και γι' αυτό σε καμιά περίπτωση οι λαοί δεν πρέπει να πιστεύουν πως «δίνοντας χώρο»... θα γλιτώσουν. Η μόνη εγγύηση είναι η δική τους αντίσταση μέχρι την ανατροπή «των λύκων»...

Παύλος ΑΛΕΠΗΣ