«Οι Ιταλοί εργαζόμενοι πρέπει να φτιάξουν ένα κομμουνιστικό κόμμα». Αυτό το σύνθημα «άκουσε» να φωνάζουν οι διαδηλωτές του ΚΚΕ στη Φλωρεντία ένας από τους ανταποκριτές του «ανεξάρτητου» δικτύου «Indymedia», που διαμαρτύρονταν, μάλιστα, για το τι δουλιά έχουν οι ΚΚΕδες στη Φλωρεντία.

Καλά, ιταλικά δεν ήξερε. Δε ρώταγε..; Δεν του έκανε καν εντύπωση, γιατί οι Ιταλοί κομμουνιστές χειροκροτούσαν τους Ελληνες, όταν φώναζαν αυτό που περίπου άκουσε ο «ανεξάρτητος» ανταποκριτής; Θα μάθαινε τότε, πως το σύνθημα «Δεν υπάρχει κατάκτηση, δεν υπάρχει νίκη, χωρίς ένα μεγάλο κομμουνιστικό κόμμα» (αυτό φώναζαν, και μάλιστα στα ιταλικά, οι διαδηλωτές του ΚΚΕ) είναι ένα από τα πλέον αγαπημένα συνθήματα του πάλαι ποτέ Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ισως, όμως, και ήξερε και καταλάβαινε ο «ανεξάρτητος». Κι αφού δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει αυτό που ευθέως δηλώνει το σύνθημα και χειροκροτούσαν οι Ιταλοί, έκανε την παραχάραξη. Ως γνήσιος αντικομμουνιστής.

Στις 8 παρά κάτι πήραμε το «σχέδιο Ανάν», έλεγε προχτές, αργά το βράδυ, ο Γ. Παπανδρέου, στη διάρκεια εκπομπής στο «Μέγκα». Και συμπλήρωνε ότι ο όγκος των 140 περίπου σελίδων του σχεδίου δεν είχε επιτρέψει μια προσεκτική ανάγνωσή του, πόσο μάλλον τη μελέτη του, στις ώρες που είχαν μεσολαβήσει από την έναρξη της εκπομπής. Τότε, όμως, πώς ο Κ. Σημίτης έκανε δηλώσεις στις 8.30, μόλις 45 λεπτά μετά την παραλαβή του σχεδίου, προεξοφλώντας ότι το «σχέδιο Ανάν» αποτελεί μια «αφετηρία διαπραγμάτευσης»; Χωρίς, να το διαβάσει προηγουμένως;

Ας μας επιτρέψει, λοιπόν, ο υπουργός Εξωτερικών, να πούμε πως ακούμε βερεσέ τα παραπάνω. Εδώ οι εφημερίδες είχαν και δημοσίευσαν βασικά σημεία του «σχεδίου Ανάν», και, μάλιστα, από την περασμένη βδομάδα, και θέλει να πιστέψουμε ότι η κυβέρνηση δεν ήξερε τίποτε; `Η, μήπως, θέλει να πιστέψουμε, σώνει και καλά, ότι ο Κ. Ανάν έφερε ένα σχέδιο, που ανατρέπει τη λογική όλων των μέχρι σήμερα αποφάσεων του ΟΗΕ για το Κυπριακό και αυτό έγινε χωρίς τις απαραίτητες - τουλάχιστον - διαβουλεύσεις, παρασκηνιακές επαφές και βολιδοσκοπήσεις με τα άμεσα ενδιαφερόμενα μέρη;

Ας κάνουν λίγο κράτει όλοι αυτοί που σείουν εκφοβιστικά το ψεύτικο και τεχνητό δίλημμα «λύση ή μη λύση», υπονοώντας ουσιαστικά, ότι η μη αποδοχή του σχεδίου Ανάν συνεπάγεται το χάος. Δηλαδή, αυτοί είναι υπέρ της οποιασδήποτε λύσης; Κι αν ναι, τότε, γιατί δεν το λένε καθαρά; Εάν, πάλι, δεν είναι υπέρ της οποιασδήποτε λύσης, γιατί δεν αραδιάζουν τα όποια επιχειρήματα έχουν υπέρ της συγκεκριμένης λύσης του σχεδίου Ανάν; Σε τι, για παράδειγμα, βοηθά το συγκεκριμένο σχέδιο στην προσέγγιση των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, στο ξεπέρασμα των υπαρκτών πολύχρονων μεταξύ τους αντιθέσεων, προβλημάτων και τριβών; Μήπως, όχι μόνο δεν κάνει αυτό, αλλά το αντίθετο; Μήπως, με την καθιέρωση δύο ξεχωριστών ουσιαστικά κρατών παγιώνει και αναπαράγει όλες τις μέχρι σήμερα αντιθέσεις; Μήπως, με την καθιέρωση ενός εκτρωματικού μορφώματος στη θέση της «ομοσπονδιακής» διοίκησης προεξοφλεί ουσιαστικά την ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των αντιθέσεων αυτών, όπως και τη γέννηση νέων και, επομένως, την επανάληψη - και, μάλιστα, σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση και ένταση - των αδιεξόδων στο πολύπαθο Νησί;

Εκτός και όλοι όσοι μεταχειρίζονται τα προαναφερόμενα ψευτοδιλήμματα, πιστεύουν ότι δεν έχει καμιά σημασία το περιεχόμενο της όποιας λύσης, αφού η Κύπρος θα ενταχθεί στον επίγειο... παράδεισο της ΕΕ. Είναι - θα λέγαμε - η... κοσμοπολίτικη αντίληψη των πραγμάτων. Η αντίληψη, που θέλει το κεφάλαιο πάντα στους κερδισμένους και τους λαούς να πληρώνουν τα σπασμένα.