Ας κάνουν λίγο κράτει όλοι αυτοί που σείουν εκφοβιστικά το ψεύτικο και τεχνητό δίλημμα «λύση ή μη λύση», υπονοώντας ουσιαστικά, ότι η μη αποδοχή του σχεδίου Ανάν συνεπάγεται το χάος. Δηλαδή, αυτοί είναι υπέρ της οποιασδήποτε λύσης; Κι αν ναι, τότε, γιατί δεν το λένε καθαρά; Εάν, πάλι, δεν είναι υπέρ της οποιασδήποτε λύσης, γιατί δεν αραδιάζουν τα όποια επιχειρήματα έχουν υπέρ της συγκεκριμένης λύσης του σχεδίου Ανάν; Σε τι, για παράδειγμα, βοηθά το συγκεκριμένο σχέδιο στην προσέγγιση των δυο κοινοτήτων στην Κύπρο, Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, στο ξεπέρασμα των υπαρκτών πολύχρονων μεταξύ τους αντιθέσεων, προβλημάτων και τριβών; Μήπως, όχι μόνο δεν κάνει αυτό, αλλά το αντίθετο; Μήπως, με την καθιέρωση δύο ξεχωριστών ουσιαστικά κρατών παγιώνει και αναπαράγει όλες τις μέχρι σήμερα αντιθέσεις; Μήπως, με την καθιέρωση ενός εκτρωματικού μορφώματος στη θέση της «ομοσπονδιακής» διοίκησης προεξοφλεί ουσιαστικά την ακόμη μεγαλύτερη όξυνση των αντιθέσεων αυτών, όπως και τη γέννηση νέων και, επομένως, την επανάληψη - και, μάλιστα, σε ακόμη μεγαλύτερη έκταση και ένταση - των αδιεξόδων στο πολύπαθο Νησί;

Εκτός και όλοι όσοι μεταχειρίζονται τα προαναφερόμενα ψευτοδιλήμματα, πιστεύουν ότι δεν έχει καμιά σημασία το περιεχόμενο της όποιας λύσης, αφού η Κύπρος θα ενταχθεί στον επίγειο... παράδεισο της ΕΕ. Είναι - θα λέγαμε - η... κοσμοπολίτικη αντίληψη των πραγμάτων. Η αντίληψη, που θέλει το κεφάλαιο πάντα στους κερδισμένους και τους λαούς να πληρώνουν τα σπασμένα.