... Από χρόνια είμαστε οι χαμένοι, μιας εικονικής πραγματικότητας. Και λέω εικονική πραγματικότητα, γιατί πιστεύω ότι το σκηνικό διαμορφώνεται κατά 80%, 90% από τα δύο μεγάλα κόμματα και 10% από τα άλλα, είναι μια εικονική πραγματικότητα. Επρεπε να είναι αντίθετα: Οι προνομιούχοι 10% και οι εργαζόμενοι 90%. Βάζω τις έννοιες τώρα λίγο. Ειρήνη - πόλεμος. Φτώχεια - πλούτος. Δίκαιο - άδικο. Ηθικό - μη ηθικό. Ομως εκλογικά, χάνουμε. Παρότι υπερασπιζόμαστε τους φτωχούς, το δίκαιο, το ηθικό.

Οι εκλογές είναι ένα παιχνίδι της άρχουσας τάξης, με άδικες πρακτικές συνήθως, που σκοπό έχουν να παρουσιάζουν την κυριαρχία της στην οθόνη της εικονικής πραγματικότητας. Η ψήφος επομένως, είναι ένα εργαλείο, στα χέρια μας. Το χρησιμοποιούμε. Ομως, σε εποχή που τα προβλήματα οξύνονται, σε κάθε τομέα της ζωής μας, δεν μπορέσαμε να καρπωθούμε τη δυσαρέσκεια του κόσμου.

Πιστεύω ότι είμαι από τους ανθρώπους που πρέπει να είμαστε πάρα πολύ αναλυτικοί, με βαθιά ανάλυση και να ερμηνεύουμε τα πράγματα. Ομως, βάρος στον πολιτισμό, στον άνθρωπο, στο πνεύμα, στη μόρφωση, στις ιδέες.