Αν κρίνει κανείς από τη στάση του Τύπου απέναντι στο «σχέδιο Ανάν», είναι φανερό ότι η άρχουσα τάξη είναι αποφασισμένη να «κλείσει» το Κυπριακό, στη βάση της αποδοχής των τετελεσμένων του «Αττίλα». Προσδοκά ότι έτσι θα πάψει να σπαταλάει «εθνικά κεφάλαια» σε μια «χαμένη υπόθεση». Επιδεικνύοντας τη γνωστή ικανότητα «προσαρμογής» στην εκάστοτε «νέα τάξη πραγμάτων», η εγχώρια πλουτοκρατία πασχίζει να πείσει ότι το «σχέδιο Ανάν» ανταποκρίνεται στο «εθνικό συμφέρον». Αποδέχονται, άλλη μια φορά, ότι το δίκαιο της «νέας τάξης» υπερτερεί του διεθνούς δικαίου.

Η ειρωνεία είναι ότι η Κύπρος έχει το διεθνές δίκαιο με το μέρος της, αλλά τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ δεν έχουν το ίδιο «ειδικό βάρος» με αυτά που αφορούν στο Ιράκ... Επισείουν άλλη μια φορά το «δώρο» της «ειρήνης» (του ραγιά), στην περίπτωση που «κάτσουμε φρόνιμα» και αφήσουμε τα ανόητα «όχι» στις επιθυμίες των αφεντικών της «νέας τάξης»... Ωστόσο, δεν αισθάνονται και τόσο στέρεο το έδαφος κάτω από τα πόδια τους. Ενδεικτικό της ανησυχίας τους είναι το άθλιο παιχνίδι που έστησαν αποκρύβοντας στην πραγματικότητα το «σχέδιο Ανάν» από την κρίση του ελληνικού λαού, τουλάχιστον τα πρώτα κρίσιμα από άποψη εντυπώσεων εικοσιτετράωρα.

Ενδεικτικό του πανικού της είναι, ακόμα, ότι προσπαθούν να κρατηθούν από ανυπόστατα και αστεία επιχειρήματα, όπως ότι, τάχα, το «σχέδιο Ανάν» προκάλεσε «δυσφορία στον Ντενκτάς και αμηχανία στην Αγκυρα» - το αντίθετο ακριβώς ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα - ή ότι το σχέδιο ήταν «καλύτερο από αυτό που ανέμενε η κυβέρνηση»(!). «Πρακτικό» συμπέρασμα; Η πορεία στην αμερικανική πρεσβεία την ερχόμενη Κυριακή έχει έναν ισχυρό επιπλέον λόγο να είναι πολύ πιο μαζική. Να ακουστεί μυριόστομη η απαίτηση να σταματήσει ο οριστικός ενταφιασμός του Κυπριακού, από αυτούς που το δημιούργησαν.