Ογκούται το κίνημα συμπαράστασης στα εφτά μέλη της ΚΝΕ από την Καλαμάτα, που καταδικάστηκαν από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο για την αντιιμπεριαλιστική τους δράση, αλλά και διαμαρτυρίας για την απόφαση που ποινικοποιεί την πολιτική δράση.

Η Γραμματεία της ΕΕΔΥΕ, με ανακοίνωσή της, εκφράζει «τη συμπαράστασή της στα 7 μέλη της ΚΝΕ που καταδικάστηκαν από το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Καλαμάτας σε 4 μήνες φυλάκιση με 3 χρόνια αναστολή, επειδή έγραφαν συνθήματα καταδίκης της επίσκεψης του Αμερικανού πρέσβη στην Καλαμάτα. Παράλληλα, θεωρεί την απόφαση του δικαστηρίου ως αστήριχτη και αδικαιολόγητη που ποινικοποιεί την πολιτική έκφραση και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών σε μια περίοδο που από τη μια σε ολόκληρο τον κόσμο δυναμώνει το αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα, από την άλλη ο ιμπεριαλισμός δείχνει το πιο αποκρουστικό του πρόσωπο επεμβαίνοντας, δολοφονώντας κράτη και λαούς που αντιστέκονται στα σχέδιά του. Οσοι προσπαθούν να κάμψουν το φρόνημα και τον αγώνα όλων εκείνων που αγωνίζονται ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων, χρησιμοποιώντας τρομονόμους και εφαρμόζοντας αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά μέτρα, ακόμα και τη δικαιοσύνη, ματαιοπονούν.

Η ενωμένη ανυπότακτη πάλη του λαού και της νεολαίας - τονίζει η Γραμματεία της ΕΕΔΥΕ - το δυνατό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό μέτωπο θα τους χαλάσει τα σχέδια».

Ο επίτιμος πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας, Ευάγγελος Μαχαίρας, με δήλωσή του για την απόφαση του πλημμελειοδικείου Καλαμάτας, σημειώνει τα παρακάτω:

«Η απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου της Καλαμάτας, με την οποία καταδικάστηκαν σε φυλάκιση τεσσάρων μηνών εφτά νέοι για πρόκληση βλάβης στον τοίχο ποδοσφαιρικού γηπέδου, με τη μορφή ρύπανσης, είναι: πρώτον, νομικά αβάσιμη γιατί κατά το άρθρο 383 του Ποινικού Κώδικα για την ποινική δίωξη των παραβατών του άρθρου 381 (φθορά ξένης περιουσίας) απαιτείται έγκληση ταυ παθόντος (και στην προκειμένη περίσταση του ποδοσφαιρικού σωματείου στο οποίο ανήκει, το ποδοσφαιρικό γήπεδο), η οποία δεν υπήρξε.

Δεύτερον, μέσο πολιτικής δίωξης διότι, τα μέλη όλων των κομμάτων και οργανώσεων γράφουν συνθήματα στους τοίχους αλλά δεν τιμωρήθηκαν ποτέ, ούτε: πρόκειται να τιμωρηθούν αν δεν είναι μέλη του ΚΚΕ ή της ΚΝΕ. Στην προκειμένη περίπτωση οι καταδικασθέντες ήταν μέλη της ΚΝΕ.

Τρίτον, είναι απόφαση σκοπιμότητας και ο συγκεκριμένος σκοπός της ήταν η ικανοποίηση του Αμερικανού πρεσβευτή, Τόμας Μίλερ, του οποίου η επίσκεψη στην Καλαμάτα χαρακτηριζόταν ως ανεπιθύμητη και πραγματικά ήταν ανεπιθύμητη, όχι μόνο στα μέλη της ΚΝΕ αλλά στην πλειοψηφία του λαού της Καλαμάτας, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι ο δήμαρχος της Καλαμάτας, παρέστη στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης των κατηγορουμένων, στο πλευρό των οποίων είχαν ταχθεί ο νομάρχης, το Εργατικό Κέντρο Καλαμάτας, οι σπουδαστικοί σύλλογοι και άλλοι μαζικοί φορείς. Είναι η δεύτερη φορά κατά την οποία τα Δικαστήρια της Καλαμάτας δικάζουν με γνώμονα όχι τη δικαιοσύνη αλλά τη σκοπιμότητα (η πρώτη ήταν η αθώωση των Αγγλων «τουριστών» που φωτογράφιζαν στρατιωτικές εγκαταστάσεις στη Μεσσηνία).

Είναι τέλος επικίνδυνη, γιατί μας επαναφέρει στις συνθήκες του 1945-1950 που οι αγωνιστές της ΕΑΜικής, Εθνικής Αντίστασης διώκονταν για κάθε τους εκδήλωση, για τα έντυπά τους, για τα τραγούδια τους, για τις συγκεντρώσεις τους, ενώ αφήνονταν ατιμώρητοι οι συμμορίτες της Δεξιάς που δολοφονούσαν, έκαιγαν σπίτια, λεηλατούσαν, βίαζαν γυναίκες και τρομοκρατούσαν, με αποτέλεσμα να φτάσουμε στον εμφύλιο πόλεμο.

Η απόφαση αυτή πρέπει να αναιρεθεί και να αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγήν. Οι δε δικαστές της Καλαμάτας πρέπει να θυμούνται τον αείμνηστο εισαγγελέα Παύλο Δελαπόρτα που είχε γράψει το περίφημο "Ημερολόγιο Ενός Πιλάτου" για τους εισαγγελείς και τους δικαστές της περιόδου 1945-1950, οι οποίοι συνέβαλαν αρκετά για την ελληνική τραγωδία».