Κατά 168% αυξήθηκαν τα κέρδη προ φόρων της «Αλουμίνιον της Ελλάδος» στο εννεάμηνο Γενάρης - Σεπτέμβρης 2004, σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του προηγούμενου χρόνου. Αυτό προκύπτει από προχτεσινή ανακοίνωση της εταιρίας, ενώ ο κύκλος εργασιών σημείωσε αύξηση μόνον 11,1%. Μάλιστα, όπως σημειώνεται στην τελευταία, τα αποτελέσματα αυτά «επηρεάστηκαν από τις θετικές εξελίξεις των τιμών της αλουμίνας και του αλουμινίου στο χρηματιστήριο μετάλλων του Λονδίνου (LME), καθώς και από τις ικανοποιητικές τεχνικές και λειτουργικές επιδόσεις των εταιρειών».

Με άλλα λόγια, δηλαδή, την προκλητική αύξηση των κερδών της «Αλουμίνιον της Ελλάδος», την πληρώνουν ήδη οι εργαζόμενοι - καταναλωτές των οποιωνδήποτε προϊόντων από αλουμίνιο («θετικές εξελίξεις τιμών») και οι εργαζόμενοι στην επιχείρηση, των οποίων αυξήθηκε η εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα («ικανοποιητικές τεχνικές και λειτουργικές επιδόσεις»).

Μπόλικα ήταν τα διάφορα σχόλια, που έγιναν με αφορμή, τόσο τις δηλώσεις του Κ. Μητσοτάκη, όσο και την τοποθέτηση του Κ. Σημίτη στην επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας στη Βουλή. Αξιοσημείωτα, πάντως, είναι δύο συμπεράσματα: Πρώτον, η πλήρης συμφωνία της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ σε μια εξωτερική πολιτική πλήρως προσαρμοσμένη στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων. Δεύτερον, το γεγονός, πως οι ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις και, ιδιαίτερα, αυτές μεταξύ ΗΠΑ και ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ, διατρέχουν και τα δύο κόμματα. Χαρακτηριστικό του δεύτερου είναι και το παρακάτω απόσπασμα από χτεσινό ρεπορτάζ του «Βήματος»: «Για παράδειγμα, ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Φλωρίδης σχολιάζοντας τις θέσεις του κ. Μητσοτάκη έλεγε χτες: "Προσυπογράφω σχεδόν τα πάντα από αυτά που είπε ο κ. Μητσοτάκης, εκτός από τις εμμονές του σε ορισμένες διαπιστώσεις του σε βάρος των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ". Την ίδια στιγμή, υψηλόβαθμο κοινοβουλευτικό στέλεχος της ΝΔ, κληθείς να σχολιάσει τις θέσεις του κ. Σημίτη, έλεγε μεταξύ αστείου και σοβαρού (σε κατ' ιδίαν συζήτηση): "Μακάρι να είχαμε τον Σημίτη υπουργό Εξωτερικών"».

Μπορεί, οι ηγέτες της ΕΕ ή και άλλων χωρών, να λένε διάφορα και να υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια, αλλά το φαινόμενο της συνεχούς διεύρυνσης της φτώχειας - παρά και ενάντια στη συνεχή αύξηση του παραγόμενου πλούτου - είναι διεθνές και εμφανίζεται σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες.

Μια ακόμη απόδειξη του φαινομένου αυτού έρχεται από τη γειτονική μας Ιταλία και την έρευνα του ινστιτούτου Ipsos. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας αυτής, οι ιταλικές οικογένειες γίνονται όλο και περισσότερο φτωχές, καθώς το 48% του συνόλου δεν κατάφερε τους τελευταίους 12 μήνες να αποταμιεύσει ούτε μια δεκάρα.

Ο αριθμός των οικογενειών που δεν μπορούν να εξοικονομήσουν κάποια χρήματα για ώρα ανάγκης έχει αυξηθεί από το 38% που ήταν το 2001 στο 43% το 2003 και στο 48% το 2004. Ενώ, οι οικογένειες που καταφέρνουν, πάντα με στερήσεις, να βάζουν στην άκρη κάποια μικρά ποσά, έχουν μειωθεί δραστικά, αφού το 2001 έφταναν το 48%, το 2003 μειώθηκαν στο 38% και φέτος κατέβηκαν στο 34%.

Αυτά λέει η έρευνα του ιταλικού ινστιτούτου και σημειώνει ακόμη ότι το 51% των ερωτηθέντων εξέφρασε μεγάλη απαισιοδοξία για το επόμενο έτος, όσον αφορά στα οικονομικά τους, τα οποία πιστεύουν ότι θα μειωθούν ακόμα περισσότερο.