Μια ιδιόμορφη άποψη περί ελέγχου έχει η κυβέρνηση. Είναι κι αυτό ένα ακόμη δείγμα, του πόση λίγη σημασία έχουν όλα όσα κατά καιρούς ακούγονται, για τους θεσμούς, που θα προστατεύουν τους πολίτες και θα ελέγχουν την κυβέρνηση. Και εξηγούμαστε:

Στη χώρα μας λειτουργεί μια επιτροπή, με την επωνυμία "Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα", της οποίας έργο είναι η προστασία των πολιτών από το φακέλωμά τους, με τη χρήση διάφορων προσωπικών στοιχείων. Προστασία, η οποία προφανώς θα πρέπει να παρέχεται στον πολίτη και έναντι της κυβέρνησης και των μηχανισμών της.

Συνακόλουθα θα πρέπει και τα άτομα που θα στελεχώνουν την επιτροπή να έχουν την ανεξαρτησία εκείνη, που θα τους επιτρέπει να ελέγχουν τις διάφορες κρατικές υπηρεσίες που θα επιδίδονται στο "θεάρεστο έργο" του ηλεκτρονικού φακελώματος.

Και, όμως, η κυβέρνηση μην τηρώντας ούτε καν τα προσχήματα πρότεινε για διορισμό, ως αναπληρωματικό μέλος της επιτροπής μια κυρία, η οποία είναι σύμβουλος του πρωθυπουργού σε θέματα οργάνωσης και διοίκησης και σε θεσμικά θέματα της "κοινωνίας της πληροφορίας"!

Η επικύρωση του διορισμού ήρθε στη διάσκεψη των προέδρων της Βουλής και όπως ήταν φυσικό συνάντησε την αντίθεση του εκπροσώπου του ΚΚΕ, ο οποίος τόνισε ότι δεν μπορεί να συμφωνήσει σε μια τέτοια επιλογή, αφού η ιδιότητα του συμβούλου του πρωθυπουργού, με κανέναν τρόπο δεν εγγυάται την προστασία του πολίτη, καθώς μέσα στους ελεγχόμενους πρέπει να είναι πρώτα και κύρια η κυβέρνηση.

Πώς να το κάνουμε. Το να είσαι ελεγκτής και ελεγχόμενος, ταυτόχρονα, ούτε καν με τον "εκσυγχρονισμό" δεν ταιριάζει...

Οι αγρότες, που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη και τους αφορά η ρύθμιση από την ΑΤΕ, εκτιμάται ότι είναι "πλέον των 50.000". Αυτό ακριβώς σημείωνε η προχτεσινή ανακοίνωση της διοίκησης της Αγροτικής Τράπεζας.

Αραγε, είναι μόνο τόσοι οι αγρότες, που έχουν ληξιπρόθεσμα χρέη, έως τις 31/12/96, και τους συμπεριλαμβάνει η ρύθμιση - απάτη, που εξάγγειλε προχτές η κυβέρνηση; Αν είναι έτσι, τότε προς τι τα κυβερνητικά "μεγάλα λόγια", περί σοβαρού και γενναίου μέτρου, κλπ., κλπ.; Και τι θα γίνει με τα αρκετές εκατοντάδες χιλιάδες φτωχά και μικρά αγροτικά νοικοκυριά, που αντιμετωπίζουν το φάσμα του ξεκληρίσματος;

Χρειάζονται, μήπως, και άλλες αποδείξεις, για τον απόλυτα δίκαιο χαρακτήρα των αγροτικών κινητοποιήσεων και των αιτημάτων τους;

Ολο και περισσότερα πυρά δέχεται η περιβόητη λογική της παγκοσμιοποίησης, που συχνά πυκνά και οι εγχώριοι κυβερνώντες τη χρησιμοποιούν, για να δικαιολογήσουν τις βαθιά αντιλαϊκές επιλογές και πολιτικές τους. Και δεν αναφερόμαστε σε πυρά από κομμουνιστές, αλλά από αστούς αναλυτές, οικονομολόγους ή διεθνολόγους, ακόμη και από εκπροσώπους αστικών κυβερνήσεων. Μετά, την πρόσφατη σύνοδο του Νταβός, όπου ο Ινδός υπουργός Οικονομικών - αλλά και αρκετοί άλλοι - χαρακτήρισε την έννοια παγκοσμιοποίηση, ως "μια διεθνή βρισιά με 15 γράμματα", ήρθε η σύνοδος της "Ομάδας των 15" αναπτυσσόμενων χωρών, που άρχισε προχτές στην Τζαμάικα.

"Το μοντέλο της παγκοσμιοποίησης, που έχει οικοδομήσει η Δύση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), οδηγεί τις αναπτυσσόμενες χώρες στην εξαθλίωση και τη φτώχεια. Αυτή την κραυγή αγωνίας εξέφρασαν με έντονη επικριτική διάθεση, οι ηγέτες της "Ομάδας των 15" αναπτυσσόμενων χωρών". Ετσι μετέδωσε το πρακτορείο Ρόιτερ, το στίγμα της συνόδου. Οπως ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός της Μαλαισίας, Μαχάθιρ Μοχάμεντ, σημειώνει το πρακτορείο, οι δυτικές μέθοδοι για την αντιμετώπιση της χρηματοπιστωτικής κρίσης βυθίζουν ακόμη περισσότερο στη φτώχεια τους λαούς της Ασίας και υφαρπάζουν την επίπονα κατακτηθείσα ανεξαρτησία τους.

Μια όμως και ο τίτλος της "Καθημερινής" ισχυρίζεται ότι "όλοι οι δείκτες επιβεβαιώνουν τη σύγκλιση", μπαίνουμε στον πειρασμό να πούμε κάτι και γι' αυτό.

Βρισκόταν ή όχι το 1981, χρονιά της επίσημης ένταξης της χώρας στην τότε ΕΟΚ, το μέσο κατά κεφαλήν ΑΕΠ της Ελλάδας στο 58% του μέσου κοινοτικού όρου; Βρίσκεται ή όχι σήμερα στο 48%, σύμφωνα με τα τελευταία επίσημα στοιχεία της Στατιστικής Υπηρεσίας της Κομισιόν; Ανέβηκε ή όχι σε διψήφιο αριθμό το ποσοστό της επίσημης ανεργίας; Βρίσκεται ή όχι η χώρα σε όλους τους δείκτες (παιδεία, υγεία, πρόνοια, πολιτισμός, αθλητισμός κλπ.) στα τελευταία - αν όχι στο τελευταίο - σκαλοπάτια;

Για ποια σύγκλιση μιλάνε, λοιπόν;

"Ολοι οι δείκτες επιβεβαιώνουν τη σύγκλιση - Κατά κοινή διαπίστωση των ξένων ειδικών". Αυτός ήταν ο χτεσινός, πρωτοσέλιδος τίτλος και υπότιτλος της "Καθημερινής". Και στο σχετικό θέμα σημείωνε: "Την ώρα που η χώρα συνταράσσεται από αλλεπάλληλες κοινωνικές αντιδράσεις, η οικονομία της μεταδίδει υγεία απίθανη, κερδίζοντας εγχώριους και ξένους επενδυτές...".

Είναι, όμως, έτσι τα πράγματα; Η ελληνική οικονομία "μεταδίδει υγεία απίθανη"; Μα, τότε, οι αγρότες, οι εργαζόμενοι στο χώρο της υγείας, οι αλματωδώς αυξανόμενοι άνεργοι, οι φτωχοί, που συνεχώς πληθαίνουν, οι συνταξιούχοι με τις συντάξεις πείνας και ελεημοσύνης, πολλοί άλλοι, που διαμαρτύρονται ή αγωνίζονται και, τέλος πάντων, μόνο καλή γνώμη για την οικονομία της χώρας δεν έχουν, τι είναι; Τρελοί; Δεν ξέρουν τι τους γίνεται; Μήπως ζουν σε άλλη χώρα;

Προφανώς, τίποτε απ' όλ' αυτά δεν ισχύει. Ισχύει, όμως, το εξής: Οταν ορισμένοι λένε τη λέξη "οικονομία", εννοούν τα κέρδη της ολιγαρχίας, των επενδυτών, όπως τους ονομάζουν κι αλλιώς. Οταν αυτά πάνε καλά, τότε η οικονομία είναι υγιής κι ας πεθαίνουν αυτοί που δουλεύουν, που δημιουργούν ή δημιούργησαν τον υλικό πλούτο, για τον οποίο κομπορρημονούν οι αστοί αναλυτές.