«Μια Ευρώπη μη πολιτικά ενοποιημένη θα έχει ελάχιστη ως μηδενική συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα και στους συσχετισμούς της, με το πρόσθετο δεδομένο ότι υπάρχουν οικονομικά αναδυόμενες χώρες».
Η παραπάνω παρατήρηση δεν ανήκει στην πρόεδρο του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ - αν και θα μπορούσε. Δεν ανήκει, επίσης, ούτε στον Β. Σόιμπλε - αν και πάλι θα ταίριαζε γάντι. Δεν ανήκει καν σε κάποιο απ' τα σημαίνοντα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η δήλωση αυτή, απ' την αρχή μέχρι το τέλος, ανήκει στον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ. Κουβέλη.
Σαν πολιτικός σύμβουλος του συστήματος, δίνει τη δική του πρόταση - λύση για τα ...αδιέξοδα της ΕΕ. Και ποια είναι αυτή; Να προχωρήσει γρήγορα στην πολιτική της ενοποίηση. Υπενθυμίζουμε: Μιλάμε για την ίδια ΕΕ, που σφαγιάζει εργασιακά δικαιώματα. Την ίδια ΕΕ, που συντρίβει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, που καταπνίγει τις δημοκρατικές ελευθερίες, που συνθλίβει τη φτωχή αγροτιά και οδηγεί σε λουκέτο το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο. Την ίδια ΕΕ, που καταστρέφει την παραγωγική βάση των χωρών - μελών της και ενισχύει με χίλιους και δύο τρόπους το μονοπωλιακό μεγάλο κεφάλαιο. Ε, σε αυτή την ΕΕ, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., δίνει τη δική του απάντηση στην κρίση τους. Και τους λέει: Αν θέλετε η σημερινή, καπιταλιστική ΕΕ, να συνεχίσει να υπάρχει ως έχει δίχως τριγμούς και δίχως προβλήματα για το μεγάλο κεφάλαιο, πρέπει να υπάρξει και πολιτική ενοποίηση.
Είναι σαφές, πως η ΔΗΜ.ΑΡ., διά του προέδρου της, δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα και δηλώνει πως όχι μόνο είναι ακίνδυνη, αλλά ότι μπορεί να παίξει πολύτιμο ρόλο διοχετεύοντας την όποια λαϊκή αγανάκτηση σε ανώδυνα, για το σύστημα, μονοπάτια.
Απώλειες στον τζίρο τους μέχρι και 40% σε σύγκριση με την περσινή περίοδο μετρούν οι καταστηματάρχες όλης της χώρας μέσα στις τρεις πρώτες βδομάδες των θερινών εκπτώσεων. «Είναι σαν να μην ξεκίνησαν ποτέ οι εκπτώσεις», λένε με απόγνωση. Σε τουριστικές περιοχές μέσα Ιούλη και πρώτη βδομάδα Αυγούστου τα μαγαζιά καταγράφουν και εκεί κάθετη πτώση του τζίρου τους μέχρι και 40% . Ακόμα και τα είδη διατροφής περιόρισαν οι εργαζόμενοι με τον τζίρο των καταστημάτων του κλάδου να εμφανίζει μείωση μέχρι 20% . Η δραματική κατάσταση που αντιμετωπίζουν τα νοικοκυριά, οι ανατροπές οικογενειακών προϋπολογισμών, η ολομέτωπη επίθεση που δέχονται τα λαϊκά εισοδήματα αποτυπώνονται σε όλα τα μέτωπα. Την ίδια στιγμή, τα προνόμια στις μεγάλες επιχειρήσεις και η στήριξη του κεφαλαίου δεν έχουν τέλος. Τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση διαφήμιζε ότι μέσα στο 2011 θα έχουν δοθεί πάνω από 2 δισ. ευρώ για ενίσχυση των επιχειρήσεων μέσω του προηγούμενου αναπτυξιακού νόμου. Προχτές έδωσε στη δημοσιότητα το νομοσχέδιο με τα προνόμια εν είδει «κινήτρων» για την εγκατάσταση επιχειρήσεων στη «Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης» που μεταξύ των άλλων περιλαμβάνει επιδότηση της επένδυσης μέχρι 75% , φοροαπαλλαγές, επιδότηση επιτοκίου κ.ά. Αυτή είναι η πολιτική τους. Να στηρίζουν με κάθε τρόπο το κεφάλαιο διευρύνοντας τα αδιέξοδα για τα λαϊκά στρώματα. Οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, οι μικροί βιοτέχνες, οι φτωχοί αγρότες έχουν κάθε λόγο και έχουν και τη δύναμη να παλέψουν για την ανατροπή της. Να συσπειρωθούν και μαζί με τις ταξικές δυνάμεις να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν. Την κρίση να την πληρώσουν αυτοί που τη δημιούργησαν.
Ομως, για τα απογευματινά δελτία ειδήσεων, αυτή είναι απλά η ... «κακή» και «απαισιόδοξη» πλευρά της χώρας. Αυτή που επιλέγουν να βλέπουν οι μονίμως γκρινιάρηδες και απαισιόδοξοι άνθρωποι. Κάποιοι που έχουν εμμονή με τη μιζέρια.
Ετσι, λοιπόν, με την ...κλασική πλέον φράση τους «ας αλλάξουμε όμως κλίμα», οι εκάστοτε παρουσιαστές ειδήσεων - ανάλογα με το επίπεδο «σοβαρότητας» που θέλουν να καλλιεργήσουν - αρχίζουν το παραμύθι. `Η καλύτερα το βομβαρδισμό βλακείας...
Πάρτε παραλίες τίγκα στους λουόμενους, πάρτε αποκαλυπτικά μαγιό, πάρτε στημένα πάρτι στην ακροθαλασσιά, πάρτε πολυτελή γιοτ, ειδυλλιακά τοπία, πανάκριβα ξενοδοχεία, ξέφρενους ρυθμούς και απολαύσεις, «μπιτάτες» μουσικές.
Κι επειδή ...η είδηση είναι πάνω από όλα, μάθε πού πέρασε τις διακοπές του ο Λιάγκας, τι κάνει ο Ρουβάς, πού ταξιδεύει η Μενεγάκη, πώς λιάζεται ο Χατζηγιάννης, τι λάδι μαυρίσματος χρησιμοποιεί ο ένας κι ο άλλος.
Διότι αυτά είναι ...«η Ελλάδα μας» και μπορείς να τα ονειρεύεσαι κι εσύ (ασχέτως του αν μπορείς να τα πληρώσεις κιόλας). Και να ξέρεις ότι όλοι αυτοί οι «αστέρες» πήγαν διακοπές ...και για σένα. Για να βλέπεις και να μην ξεχνάς πώς είναι.
Α, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ να πείτε, υπάρχει ...πλούσιος προβληματισμός σχετικά με το τι πρέπει να κάνει η Ελλάδα και η Ευρωζώνη. Ευρωομόλογο πάση θυσία ζητούσε τις προάλλες ο γνωστός επενδυτής Τζορτζ Σόρος, ενώ φορολογία και τακτοποίηση των δημοσιονομικών απαιτούν οι εκπρόσωποι της γερμανικής σχολής.
Κάπου εδώ, όμως, τελειώνουν και οι ...διαφωνίες τους. Διότι δεδομένο θεωρούν ότι θα υπάρχουν προγράμματα λιτότητας και ακόμη πιο βέβαιο είναι ότι το κόστος της κρίσης θα το πληρώσουν οι εργαζόμενοι.Στα περί «μείωσης του εργατικού κόστους», «ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας» και ελάφρυνσης της φορολογίας των επιχειρήσεων άπαντες οι μέγιστοι οικονομολόγοι συμπίπτουν.
Κι αυτό όχι γιατί αυτή είναι η ...επιστημονική αλήθεια, αλλά γιατί εξυπηρετούν μια πολύ πολύ συγκεκριμένη «οικονομία». Αυτή των κερδών των μονοπωλίων.
Σήμερα, μετά τις καινούριες εξελίξεις, κάποιοι τρέχουν και δε φθάνουν. Είναι οι κυβερνητικοί παράγοντες, που μετά τις προσπάθειες για να θολώνουν τα νερά με λεονταρισμούς επικοινωνιακού χαρακτήρα και απειλές προς τους επιχειρηματίες, που ποτέ φυσικά δεν έπιασαν τόπο, τώρα δηλώνουν για μια ακόμη φορά έκπληκτοι και αγανακτισμένοι από την αλλαγή δεδομένων (όπως έκπληκτοι και αγανακτισμένοι είχαν δηλώσει και στην αρχή της αποκάλυψης του σκανδάλου). Είναι οι διορισμένοι αρμόδιοι του ποδοσφαίρου, που μόνιμα αναζητούν άλλοθι είτε σε αποφάσεις της αθλητικής Δικαιοσύνης, είτε σε οτιδήποτε άλλο, αρκεί να διασωθεί το «προϊόν».