«Μια Ευρώπη μη πολιτικά ενοποιημένη θα έχει ελάχιστη ως μηδενική συμμετοχή στην παγκόσμια οικονομική πραγματικότητα και στους συσχετισμούς της, με το πρόσθετο δεδομένο ότι υπάρχουν οικονομικά αναδυόμενες χώρες».

Η παραπάνω παρατήρηση δεν ανήκει στην πρόεδρο του ΔΝΤ Κρ. Λαγκάρντ - αν και θα μπορούσε. Δεν ανήκει, επίσης, ούτε στον Β. Σόιμπλε - αν και πάλι θα ταίριαζε γάντι. Δεν ανήκει καν σε κάποιο απ' τα σημαίνοντα στελέχη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η δήλωση αυτή, απ' την αρχή μέχρι το τέλος, ανήκει στον πρόεδρο της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φ. Κουβέλη.

Σαν πολιτικός σύμβουλος του συστήματος, δίνει τη δική του πρόταση - λύση για τα ...αδιέξοδα της ΕΕ. Και ποια είναι αυτή; Να προχωρήσει γρήγορα στην πολιτική της ενοποίηση. Υπενθυμίζουμε: Μιλάμε για την ίδια ΕΕ, που σφαγιάζει εργασιακά δικαιώματα. Την ίδια ΕΕ, που συντρίβει πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα, που καταπνίγει τις δημοκρατικές ελευθερίες, που συνθλίβει τη φτωχή αγροτιά και οδηγεί σε λουκέτο το ένα μικρομάγαζο μετά το άλλο. Την ίδια ΕΕ, που καταστρέφει την παραγωγική βάση των χωρών - μελών της και ενισχύει με χίλιους και δύο τρόπους το μονοπωλιακό μεγάλο κεφάλαιο. Ε, σε αυτή την ΕΕ, ο πρόεδρος της ΔΗΜ.ΑΡ., δίνει τη δική του απάντηση στην κρίση τους. Και τους λέει: Αν θέλετε η σημερινή, καπιταλιστική ΕΕ, να συνεχίσει να υπάρχει ως έχει δίχως τριγμούς και δίχως προβλήματα για το μεγάλο κεφάλαιο, πρέπει να υπάρξει και πολιτική ενοποίηση.

Είναι σαφές, πως η ΔΗΜ.ΑΡ., διά του προέδρου της, δίνει διαπιστευτήρια στο σύστημα και δηλώνει πως όχι μόνο είναι ακίνδυνη, αλλά ότι μπορεί να παίξει πολύτιμο ρόλο διοχετεύοντας την όποια λαϊκή αγανάκτηση σε ανώδυνα, για το σύστημα, μονοπάτια.