Τμηματικά αλλά με στοχευμένες παρεμβάσεις η κυβέρνηση τη βδομάδα που πέρασε δεν άφησε ούτε μία μέρα που να μην προωθήσει έστω και μία αντεργατική ρύθμιση για τους δημόσιους υπαλλήλους, που οδηγούν σε εντατικοποίηση και ελαστικοποίηση των εργασιακών τους σχέσεων. Αδειες άνευ αποδοχών μέχρι πέντε χρόνια ώστε να εξωθηθούν εργαζόμενοι από τις υπηρεσίες τους, μερική απασχόληση μέσω της «δυνατότητας» για εργασία με μειωμένο ωράριο, εφαρμογή 40ωρου. Ταυτόχρονα, προχωράνε με γοργούς ρυθμούς οι διαδικασίες για μαζικές απολύσεις βαφτίζοντας «εργασιακή εφεδρεία» το αντίστοιχο ταμείο ανεργίας του ιδιωτικού τομέα. Παράλληλα, εξελίχθηκε μια επικοινωνιακή κόντρα μεταξύ κυβέρνησης και εκπροσώπων της ΑΔΕΔΥ περί «λευκών απεργιών» και άρνησης είσπραξης δημόσιων εσόδων από τους δημόσιους υπάλληλους προκαλώντας περίεργες εντυπώσεις. Ολα τα παραπάνω έρχονται να προστεθούν στο πάγωμα μισθών, στη μείωση των επιδομάτων, στην περικοπή του 13ου και 14ου μισθού, που έχουν συρρικνώσει δραματικά τα εισοδήματα.

Ο στόχος της κυβέρνησης είναι σαφής και ξεκάθαρος: Ο δημόσιος τομέας να περιοριστεί στους 150.000 εργαζόμενους και να τσακιστεί κάθε εργασιακό δικαίωμα που υπάρχει μέχρι σήμερα. Η ανελέητη αυτή επίθεση θα ενταθεί ακόμα περισσότερο το Σεπτέμβρη και για τους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα δεν πρέπει να υπάρχει κανένα περιθώριο για διάφορες αυταπάτες. Τώρα πρέπει αποφασιστικά να βρεθούν σε κοινή ρότα αγώνα με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που βιώνουν εδώ και καιρό όλο το πλαίσιο ανάλογων αντεργατικών μέτρων. Μόνο η κοινή δράση όλων των εργαζομένων (δημόσιου και ιδιωτικού τομέα) είναι ικανή να εμποδίσει την αντεργατική λαίλαπα. Και μέσα από αυτή την κοινή δράση μπορεί και πρέπει να μπει στόχος για την ανατροπή του σημερινού εκμεταλλευτικού συστήματος.