Ο ιδιοκτήτης της επιχείρησης ΤΖΑΜΠΟ «αντί για απολύσεις και μείωση μισθών προκρίνει ως φάρμακο στην κρίση την αύξηση της παραγωγικότητας, ενώ τάσσεται υπέρ των ανοιχτών καταστημάτων την Κυριακή». Τα παραπάνω αναφέρονται σε δημοσίευμα εγκώμιο του επιχειρηματία στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» του περασμένου Σαββάτου. Δεν ξέρουμε τι εννοεί αύξηση της παραγωγικότητας στο εμπόριο, αλλά στην Ινδία υπάρχει επιχείρηση που την αύξησε αναγκάζοντας τους υπαλλήλους της να δουλεύουν με πατήνια! Τέτοια παραγωγικότητα ονειρεύεται;

Δεν προξενεί καμία εντύπωση βέβαια το αίτημα του συγκεκριμένου επιχειρηματία για άνοιγμα των καταστημάτων την Κυριακή. Πρόκειται για πάγιο αίτημα των μεγαλοεπιχειρηματιών και πολυεθνικών που θέλουν λειτουργία των καταστημάτων επτά μέρες τη βδομάδα, αφού μια τέτοια εξέλιξη τους ανοίγει το δρόμο σε ακόμα μεγαλύτερα κέρδη, ως αποτέλεσμα του ξεκληρίσματος των μικρών επιχειρήσεων που αδυνατούν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό. Γιατί είναι προφανές ότι στην «ΤΖΑΜΠΟ» δεν φτάνει το περίπου 1,2 δισ. ευρώ τζίρος ετησίως, ούτε το γεγονός ότι αυτή τη στιγμή ελέγχει το 38% της ελληνικής αγοράς παιχνιδιών με πωλήσεις 487,3 εκατομμύρια ευρώ της περυσινή χρονιά. Τα θέλει όλα. Γι' αυτό άλλωστε ο εν λόγω επιχειρηματίας μιλά ακόμα για αύξηση της παραγωγικότητας (αντί για μείωση μισθών και απολύσεις, όπως αναφέρεται), δηλαδή για ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση της δουλειάς, για ακόμα μεγαλύτερη ευελιξία, για εργαζόμενους - λάστιχο. Αλλωστε και στο σχέδιο νόμου για τις επιχειρησιακές συμβάσεις τη βελτίωση της παραγωγικότητας επικαλείται η κυβέρνηση για να τις επιβάλλει.

Ηδη, επίσης η συγκεκριμένη επιχείρηση έχει αξιοποιήσει την ευελιξία στην εργασία αφού όπως αναφέρει στην επίσημη ιστοσελίδα της από 1/7/2009 έως 30/6/2010 απασχολούσε συνολικά 3.387 εργαζόμενους εκ των οποίων οι 579 είναι έκτακτο προσωπικό. Παράλληλα, η αντεργατική της δράση φροντίζει να πατάσσει κάθε έννοια συνδικαλιστικής δράσης (τέτοια δημοκρατία), γεγονός που επιβεβαιώνει η απόλυση του πρωτοπόρου αγωνιστή Ν. Νικολόπουλου και τα όσα ακολούθησαν.

«Πακέτο» φαίνεται ότι θέλει να πουλήσει το σιδηρόδρομο και το εμπορευματικό κέντρο του Θριασίου η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με τους ενδιαφερόμενους να αυξάνουν και να πληθαίνουν, μιας και αυτό που τους προσφέρεται είναι «γωνιακό μαγαζί» και μάλιστα έναντι «πινακίου φακής». Εταιρείες γαλλικών και κινεζικών συμφερόντων έχουν μπει πιο «ζεστά» στις διαπραγματεύσεις - πρόσφατα η γαλλική «Alstom» υπέγραψε συμφωνία με την κινεζική κυβέρνηση για την από κοινού επένδυση στις σιδηροδρομικές αγορές ανά τον κόσμο.

Υπενθυμίζουμε ότι στις αρχές του Νοέμβρη η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και η διοίκηση του ΟΣΕ είχαν συναντηθεί αντίστοιχα με τον Γάλλο υπουργό Μεταφορών και διοικητικά στελέχη της «Alstom», όμως πολύ πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι και ο Ιάπωνας πρέσβης ζήτησε πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα «εξυγίανσης» του σιδηροδρόμου που εφαρμόζει η κυβέρνηση.

Ολες οι παραπάνω κινήσεις μπορεί να παρουσιάζονται εντέχνως από το σύνολο των αστικών ΜΜΕ ως «επενδυτικές ενέργειες» που θα επιφέρουν την... πολυπόθητη «ανάπτυξη» που έχει «ανάγκη» η χώρα. Στην πραγματικότητα, όμως, πρόκειται καθαρά για ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, που σίγουρα θα επιφέρει τεράστια ανάπτυξη των κερδών για τις ξένες πολυεθνικές - όποιες κι αν είναι αυτές - και τους ντόπιους εργολάβους έργων και πάσης φύσεως μεσάζοντες. Για τον εργαζόμενο λαό όμως, «επενδύσεις» σαν την παραπάνω, στην καλύτερη περίπτωση, μπορεί να επιφέρει κάποια επισφαλή και με μισθό Κίνας θέση εργασίας.

Οι ελπίδες του εργαζόμενου λαού για μια καλύτερη ζωή δεν μπορούν να στηρίζονται στους λογής - λογής «επενδυτές» ούτε στους ντόπιους συνεργάτες τους, παρά μόνο στη δική του ανειρήνευτη μαζική πάλη, για να καταστήσει τον πλούτο που παρήγαγαν οι προηγούμενες γενιές και αυτόν που παράγει η σημερινή, πραγματικά λαϊκή περιουσία.