Περίσσεψαν τα μεγάλα λόγια στη κυριακάτικη συνέντευξη του Αντ. Σαμαρά ότι τάχα «δεν δίνει συναίνεση σε μια πολιτική που έχει πέσει και έχει οδηγήσει σε αδιέξοδα» αλλά στην πράξη και επί του συγκεκριμένου ήταν ολοφάνερη η βούλησή του να στηρίξει το σύνολο των άγριων αντιλαϊκών - αντεργατικών μέτρων που προωθούν κυβέρνηση και τρόικα. Για παράδειγμα, ο πρόεδρος της ΝΔ παρόλο που ρωτήθηκε για τις ανατροπές στα εργασιακά απέφυγε να πει το παραμικρό για την κατεδάφιση των συλλογικών συμβάσεων και τον εργασιακό μεσαίωνα. Η διαφωνία του ήταν σκόπιμα γενικόλογη με τις ανατροπές στα εργασιακά, «δεν αποκαθιστούν την ευελιξία, δημιουργούν απορρύθμιση», ακριβώς για να μην τοποθετηθεί στο συγκεκριμένο στις επιχειρησιακές συμβάσεις, δηλαδή στις ατομικές συμβάσεις. Στο «διά ταύτα», έχει ήδη τοποθετηθεί υπέρ της κατάργησής τους στο όνομα της διάσωσης των επιχειρήσεων. Το «όχι» σήμερα στην ψηφοφορία είναι υποκριτικό και εκ του ασφαλούς, όπως ακριβώς το «όχι» στο μνημόνιο. Το ίδιο ισχύει και για τη μείωση των εργαζομένων στο δημόσιο, όπου η διαφωνία του εξαντλείται να μη γίνουν οι «απολύσεις μονομιάς»(!), αλλά σταδιακά... Οι εργαζόμενοι όμως μπορούν να διακρίνουν πολύ καθαρά το αντιλαϊκό πρόσωπο της πολιτικής της ΝΔ πίσω από τα επικοινωνιακά κόλπα της με στόχο τη διάσωση της ίδιας και του αστικού πολιτικού συστήματος.