«Ταμείο», όμως, πρέπει να κάνουν και τα λαϊκά στρώματα, διεκδικώντας κατάργηση κάθε επιχειρηματικότητας και ενιαίο, δημόσιο δωρεάν σύστημα Υγείας για όλους.
Η ΕΣΗΕΑ, στη χτεσινή της ανακοίνωση, κάνει λόγο για «προκλητικές κυβερνητικές μεθοδεύσεις σε βάρος των ασφαλιστικών και εργασιακών δικαιωμάτων, στον απόηχο του σκανδάλου των ομολόγων», για συρρίκνωση των δικαιωμάτων μέσα από την ενοποίηση των Ταμείων και για «κυβερνητικές επιλογές που επιφέρουν βλαπτικές για τους ασφαλισμένους ανατροπές στο σύστημα κοινωνικών ασφαλίσεων». Εξίσου γαλαντόμα στα λόγια αποδεικνύεται η πλειοψηφία και σε ό,τι αφορά τις διεκδικήσεις που πρέπει να προβάλουν οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ. Στο διά ταύτα, η τακτική της επιβεβαιώνει ότι η καθήλωση των αγωνιστικών διαθέσεων που έχει επιβάλει στον κλάδο και η χρόνια σύμπλευσή της με την αντιλαϊκή στρατηγική της εκάστοτε κυβέρνησης, ήταν και παραμένουν από τους βασικούς παράγοντες, για τους οποίους οι εργαζόμενοι στα ΜΜΕ βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι με μια τέτοια επίθεση. Αυτό είναι το κριτήριο, με το οποίο πρέπει να αντιμετωπιστεί η πλειοψηφία και να καταδικαστεί χωρίς περιστροφές η τακτική της.
Δεν κρύβουν την απέχθειά τους στις απεργιακές κινητοποιήσεις των εργαζομένων στη Γαλλία διάφοροι εγχώριοι σχολιαστές και ΜΜΕ, αφήνοντας ταυτόχρονα να διαφανεί η υποστήριξή τους στις αντιασφαλιστικές «μεταρρυθμίσεις» που προωθεί ο Ν. Σαρκοζί. Ασφαλώς και τους αντιλαμβανόμαστε. Οι αγώνες που δίνουν οι εργαζόμενοι στη Γαλλία για να μην περάσει η κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, είναι αγώνες που αφορούν το σύνολο των εργαζομένων στις χώρες - μέλη της ΕΕ. Η γαλλική κυβέρνηση δεν κάνει τίποτα περισσότερο από αυτό που κάνουν κι άλλες κυβερνήσεις της ΕΕ στο πλαίσιο της στρατηγικής της Λισαβόνας, με την οποία τα πάντα υποτάσσονται στην ανταγωνιστικότητα και την αειφόρο κερδοφορία των μονοπωλίων. Από τη σκοπιά αυτή δεν μπορεί παρά οι εργαζόμενοι όλων των χωρών να βρίσκονται στο πλευρό των απεργών της Γαλλίας, εκφράζοντας με κάθε πρόσφορο τρόπο την αλληλεγγύη τους. Ειδικά, οι εργαζόμενοι στη χώρα μας έχουν έναν επιπλέον λόγο, ότι δηλαδή την ίδια στιγμή βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη η αντιασφαλιστική επίθεση της κυβέρνησης, που οδηγεί στην αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, τη μείωση των συντάξεων, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών κ.ο.κ.
Την ανεξέλεγκτη και ασύδοτη λειτουργία των ιδιωτικών εταιρειών στον κλάδο των τηλεπικοινωνιών, επιβεβαιώνει με τη σειρά της η εταιρεία FORTHNET η οποία, μεταξύ άλλων, παρέχει και υπηρεσίες Ιντερνετ.
Στο συμβόλαιο που συνάπτει με τον πελάτη αναφέρονται οι παροχές και το κόστος τους. Ολα καλά ως εδώ. Ελα, όμως, που η εταιρεία αποφάσισε ξαφνικά να αυξήσει το τιμολόγιό της. Δε θεώρησε, φυσικά, σκόπιμο να ενημερώσει τον πελάτη, ο οποίος το έμαθε όταν άνοιξε το λογαριασμό του. Εσπευσε, λοιπόν, να πληροφορηθεί τηλεφωνικώς για τη σε βάρος του μονομερή αλλαγή των όρων της σύμβασης και να ρωτήσει εάν μπορεί να αποδεσμευτεί από την εταιρεία. Απάντηση δεν έλαβε, αλλά τον προέτρεψαν να στείλει φαξ.
Οντως, το φαξ στάλθηκε στις 12 Οκτώβρη. Ομως μέχρι σήμερα ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Επιχείρησε ξανά μέσω τηλεφώνου ο πελάτης να βγάλει άκρη. Ζήτησε, λοιπόν, να επικοινωνήσει με κάποιον αρμόδιο της εταιρείας. Και ιδού τι του απάντησαν: «Αρμόδιο είναι το τμήμα λογιστηρίου. Δεν υπάρχει τηλέφωνο επικοινωνίας, δεν μπορείτε να τους καλέσετε εσείς. Οταν ενημερωθούν θα σας καλέσουν αυτοί»! Και ο καιρός περνάει. Διαδικασίες και ηθική της «ελεύθερης αγοράς» σε όλο τους το μεγαλείο...
Μόνο που - αν δεν το έχουν παρατηρήσει - υπάρχουν και κάποιες αδικίες ανάμεσα στους ασφαλισμένους και τους εργοδότες. Αυτές σκέπτεται μήπως να τις «άρει»;
Κι αυτές οι τελευταίες αδικίες είναι αξίας δισεκατομμυρίων ευρώ και αφορούν τις εισφορές των εργαζομένων που είτε «τζογάρονται» και παραδίδονται στους τραπεζίτες είτε γίνονται «αναπτυξιακά κίνητρα» και πάνε στους βιομηχάνους, τους εφοπλιστές και τις πολυεθνικές.
Γιατί δεν κάνουν έναν κόπο να ρωτήσουν τους εργαζόμενους αυτής της χώρας τι προτιμούν; Να μοιραστεί η φτώχεια του σημερινού υποχρηματοδοτούμενου συστήματος ασφάλισης ή να μοιραστεί ο πλούτος των κλεμμένων από τα ασφαλιστικά ταμεία;
Δε ρωτάνε όμως, γιατί ξέρουν πολύ καλά τι απάντηση θα πάρουν. Και τότε πάνε περίπατο οι «κοινωνικοί» τους διάλογοι και οι συζητήσεις «κοινωνικών εταίρων», που τόσο πολύ τους αρέσουν.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΡΙΑ του «ποιος θα είναι πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ» περάσαμε στο νέο μεγάλο ερώτημα. «Εχει το ΠΑΣΟΚ ρεύματα ή δεν έχει ρεύματα» κι αν έχει... τι ρεύματα;
Ομως, επειδή δεν μπορεί να βγάλει κάνεις άκρη με το τι έχει, ας εντοπίσουμε το τι δεν έχει. Κι αυτό είναι σίγουρα μια φιλολαϊκή πολιτική, αντίθετη από την πολιτική που εφαρμόζει η κυβέρνηση, η οποία συνεχίζει στη «ρότα» της κυβέρνησης Σημίτη.