Ο κ. Λαλιώτης είχε ταχθεί υπέρ του «σχεδίου Ανάν», στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του 2002 στο Καβούρι (σ.σ. όταν είχε πρωτοεκδηλωθεί η πρωτοβουλία του ΓΓ του ΟΗΕ). Αυτό ήταν το σχόλιο στελεχών του Κινήματος στην προ ολίγων ημερών παρέμβαση του Κ. Λαλιώτη υπέρ του «όχι», έγραφαν οι χτεσινές εφημερίδες και στη σημείωση του τελευταίου, ότι πρέπει να προβληματίσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, πως το 75% των οπαδών του ΠΑΣΟΚ έχει κι αυτό την ίδια, αρνητική στάση.

Δηλαδή, να υποθέσουμε ότι η σημερινή εμμονή του Γ. Παπανδρέου στην αποδοχή του «σχεδίου Ανάν» αποτελεί, πρώτα και κύρια, θέμα ευθύνης και συνέπειας στις συμφωνίες και δεσμεύσεις που είχε αναλάβει από την αρχική ακόμη εμφάνιση της πρωτοβουλίας του Κ. Ανάν;

Εθελοντές, εβδομήντα τον αριθμό, αναζητά, λέει, ο Ενιαίος Φορέας Ελέγχου Τροφίμων (ΕΦΕΤ) για να ενισχυθεί η στελέχωσή του, όσον αφορά στον τομέα των ελέγχων που θα διενεργεί ο Φορέας στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Το γεγονός ότι ο ΕΦΕΤ δεν έχει ακόμα στελεχωθεί επαρκώς, με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται ούτε καν στον στοιχειώδη ελεγκτικό ρόλο που υποτίθεται πως πρέπει να παίζει, είναι βεβαίως το άλλοθι για να οργιάζουν οι κάθε λογής κερδοσκόποι σε βάρος της δημόσιας υγείας.

Η ουσία βρίσκεται στο γεγονός ότι η ανακήρυξη της «ελεύθερης αγοράς» σε ακρογωνιαίο λίθο των εφαρμοζόμενων πολιτικών, αυτόματα περιορίζει, μέχρι και καταργεί, τις δυνατότητες για την ύπαρξη πραγματικών και αποτελεσματικών ελέγχων της καταλληλότητας των τροφίμων που κυκλοφορούν στην αγορά. Κι αυτό είναι ένα πρόβλημα που δε λύνεται με διάφορα «εφέ» τύπου πρόσληψης... εθελοντών, που θα περιφέρονται για μερικές μέρες στους χώρους των Ολυμπιακών εγκαταστάσεων και μαζικής εστίασης. Εκείνο που απαιτείται είναι συνολικά μια διαφορετική πολιτική ελέγχου όχι απλά της διακίνησης των τροφίμων, αλλά ολόκληρης της διαδικασίας από την παραγωγή τους μέχρι τη στιγμή που φτάνει στο τραπέζι των καταναλωτών.

Μια τέτοια πολιτική, όμως, δεν μπορεί να υποβαθμίζει το θέμα των ελέγχων σε υπόθεση... αυτοελέγχου των επιχειρήσεων ή... αυτοπροστασίας των καταναλωτών, ούτε να αφήνει ανεξέλεγκτη τη διακίνηση κάθε λογής αμφίβολης ποιότητας τροφίμων στο όνομα της «ελεύθερης αγοράς».

Εδώ και αρκετό καιρό η γερμανική κυβέρνηση σοσιαλδημοκρατών και «πρασίνων», με τη συναίνεση της χριστιανοκοινωνικής αντιπολίτευσης, εφαρμόζει ένα ευρύτατο πρόγραμμα αντιλαϊκών και αντεργατικών μεταρρυθμίσεων, που ονομάζεται «ατζέντα 2010» και ξεκινά από τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, μέχρι την υγεία και την πρόνοια. Υποτίθεται, πως τα μέτρα αυτά, τα οποία συναντούν ήδη την εντεινόμενη αντίσταση των συνδικάτων, θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση του υπ' αριθμόν ένα προβλήματος της ανεργίας, αλλά η ζωή, κάθε άλλο, παρά δικαιώνει τους ισχυρισμούς αυτούς. Το Μάρτη, η ανεργία στη Γερμανία σημείωσε άλλη μια σημαντική αύξηση, πολύ μεγαλύτερη της προβλεπόμενης. Οι προβλέψεις μίλαγαν για 15.000 νέους άνεργους, αλλά τα επίσημα στοιχεία τους ανέβασαν τελικά στους 44.000, που προστέθηκαν στη συνολική στρατιά των 4,344 εκατομμυρίων ανέργων. Και αυτό, παρά το γεγονός, πως την άνοιξη η ανεργία σημείωνε συνήθως κάμψη, καθώς αρχίζουν οι εποχικές προσλήψεις.

Και μπορεί, βέβαια, η αντεργατική πολιτική της γερμανικής «Κεντροαριστεράς», να μην προσφέρει το παραμικρό στην αντιμετώπιση του προβλήματος της ανεργίας, αλλά στην κερδοφορία των μεγάλων γερμανικών επιχειρήσεων αποτελεί σίγουρα ένα πραγματικό θείο δώρο.