Δεν είναι πολλές οι πραγματικότητες. Εμφανίζονται να είναι πολλές, γιατί υπάρχουν διαφορετικές επιδιώξεις, να αλλάξουν, να διαστρεβλώσουν ή να επιβάλουν κάποια διαφορετική απ' αυτήν, που υπάρχει. Για παράδειγμα, η μοναδική πραγματικότητα στο Ιράκ είναι πως έγινε ιμπεριαλιστική εισβολή και εγκαταστάθηκε σκληρή στρατιωτική κατοχή από τις ΗΠΑ και τους συνενόχους τους. Επίσης είναι γεγονός αυτής της μοναδικής πραγματικότητας πως, από την πρώτη στιγμή αυτής της κατοχής, υπήρξε η αντίσταση του ιρακινού λαού.

Μια αντίσταση ίσως ιδιαίτερα πολύπλοκη στο επιμέρους περιεχόμενό της και τις αφετηρίες της, πράγμα, που κατά περίπτωση, αντανακλούσε και στις μορφές, όμως πάντα ενάντια στην ιμπεριαλιστική κατοχή. Πάντα και σε κάθε περίπτωση, ανεξάρτητα από αφετηρίες, διαφορές και μορφές, ο ιρακινός λαός έδειξε πως δεν ήταν διατεθειμένος να ανεχτεί τον κατακτητή στον τόπο του. Ολα τα άλλα, που ακούγονται και γράφονται κατά καιρούς, είναι ακριβώς η προσπάθεια των ιμπεριαλιστών, να διαστρεβλώσουν - αλλάξουν την πραγματικότητα και να «καλουπώσουν» ολόκληρη την περιοχή στη λεγόμενη Νέα Τάξη.

Μιλούν για εκδημοκρατισμό και από την πρώτη στιγμή επιχειρούν να επιβληθούν με πογκρόμ συλλήψεων, δολοφονίες αμάχων και μικρών παιδιών. Μιλούν για ευημερία κι έχουν ξαπολύσει τις πολυεθνικές τους, να ληστεύουν τον πλούτο της χώρας. Μιλούν για «τρομοκρατικές μειοψηφίες» και «ξένους δάκτυλους» και ούτε στα στημένα ρεπορτάζ, που οι ίδιοι κάνουν, έχει εμφανιστεί ένας Ιρακινός ευχαριστημένος από την κατοχή. Ολοι δηλώνουν έτοιμοι να αγωνιστούν για να τους διώξουν. Μιλούν για διάσταση των διαφορετικών πληθυσμών του Ιράκ (για να εφαρμόσουν το «διαίρει και βασίλευε») και βλέπουμε Σουνίτες και Σιίτες, να καταπίνουν τις όποιες διαφορές και να ξεσηκώνονται ενωμένοι ενάντια στον κατακτητή. Μιλούν για διαμόρφωση «εσωτερικής ασφάλειας» και ολόκληρα τάγματα από τους αστυνομικούς, που οι ίδιοι οι ιμπεριαλιστές στρατολόγησαν, ενώνονται με τους εξεγερμένους...

Δεν έχει μεγάλη σημασία πώς ξεκίνησε ετούτη η εξέγερση του ιρακινού λαού και αγκάλιασε σχεδόν ολόκληρη τη χώρα. Δεν ξέρουμε ούτε πού θα καταλήξει και αν υπάρχουν οι δυνάμεις τώρα για την τελική αναμέτρηση. Σημασία έχει πως αποδείχτηκε, στην πράξη, ότι αρκούσε μια σπίθα, για να πάρει φωτιά η διάθεση, να πετάξουν τους κατακτητές στη θάλασσα. Σημασία έχει, πως, απ' ό,τι φαίνεται, δεν πιάνουν ούτε η ιμπεριαλιστική τρομοκρατία, ούτε τα τερτίπια περί «παράδοσης της εξουσίας», ή «ομπρέλας του ΟΗΕ». Σημασία έχει πως φαίνεται, στην πράξη, πως δεν πιάνουν «όλα τα ιμπεριαλιστικά κόλπα». Δεν είναι αήττητοι με τέλειο σχεδιασμό και εκτέλεση των σχεδίων τους. Οι λαοί ενωμένοι μπορούν, να τους ανατρέψουν...