Αν στην Ελλάδα, που δεν ψηφίζει, απλώνεται τόσο βάρβαρα η ιδεολογική τρομοκρατία υπέρ του «ναι», τι να συμβαίνει άραγε στην καθημερινότητα των ίδιων των Κυπρίων;

Αν αυτοί που ασπάζονται τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου επικαλούνται τη μια μέρα το διεθνισμό της Αριστεράς για να στηρίξουν το «ναι», και την επομένη ανακαλύπτουν ως και «εθνικές ανησυχίες» από την τυχόν επικράτηση του «όχι», τότε τι στάση να κρατήσεις εσύ που τυχαίνει να 'σαι απλά εργάτης κι από δω κι από κει το τείχος; Μία από τις προωθούμενες οδηγίες της ΕΕ προβλέπει ότι ο μετακινούμενος εργάτης από μια περιοχή στην άλλη θα αμείβεται με τη σύμβαση που ισχύει στην περιοχή προέλευσής του. Τι συμβάσεις ισχύουν στη Βόρεια Κύπρο; Και ποιες θα ισχύουν στο υπό σύσταση κρατίδιο που θα παραμείνει κατεχόμενο; Αφελείς ερωτήσεις κάποιου που διάβασε στην «Αυγή» ότι μπορεί να λυθεί ένα ταξικό πρόβλημα χωρίς αντίθεση στον ιμπεριαλισμό!

Είναι, πάντως, καταπληκτικός ο τρόπος με τον οποίο ορισμένοι βαυκαλίζονται ότι μπορούν να ξεμπερδεύουν με ένα πρόβλημα που έχει και εθνικό χαρακτήρα. Ενώ γνωρίζουν ότι ζητήματα που αφορούν στο εποικοδόμημα βασανίζουν για πολύ μεγάλο χρονικό ορίζοντα μετά και τις όποιες ανατροπές στη βάση...

Καθώς οι σημαίες ποτέ δεν ήταν ένα αδειανό πουκάμισο.

Τουλάχιστον, για όσους δεν έχουν να ξοφλήσουν γραμμάτια σε Βρυξέλλες και Ουάσιγκτον.