Η «συνταγή» είναι πολύ παλιά. Με δυο λόγια συμβουλεύει τα εξής: Οταν δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τις θέσεις του αντιπάλου σου, τις διαστρεβλώνεις και τις κάνεις αγνώριστες, ή φιλοτεχνείς εσύ την εικόνα του, όπως ακριβώς τη θέλεις. Και αφού φέρεις τις θέσεις του στα μέτρα των δικών σου επιχειρημάτων, τις κατατροπώνεις με την άνεσή σου.

Κάπως έτσι λειτουργούν τις μέρες αυτές οι περισσότεροι αρθρογράφοι και αναλυτές, που υποστηρίζουν την αποδοχή του «σχεδίου Ανάν». Δεν αναφέρονται καθόλου σε όσα συγκεκριμένα και στοιχειοθετημένα καταλογίζει στο διαβόητο σχέδιο η αντίθετη άποψη, σχετικά με το διαιρετικό και διαχωριστικό, άδικο και μη βιώσιμο χαρακτήρα και περιεχόμενό του. Ολ' αυτά τα προσπερνούν... σφυρίζοντας αδιάφορα και καταλογίζουν σε όσους υποστηρίζουν την απόρριψή του ότι δε θέλουν την επίλυση του Κυπριακού. Ε, από κει και πέρα, η αντιμετώπιση της αντίθετης άποψης είναι μια εύκολη υπόθεση. Αλλωστε, δε χρειάζονται καν ιδιαίτερες ικανότητες, για να αποδείξεις ότι έχει άδικο όποιος δεν επιθυμεί και δε θέλει την επίλυση ενός προβλήματος, που βασανίζει έναν ολόκληρο λαό και μια χώρα για τριάντα τώρα χρόνια.