ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Το έγκλημα συνεχίζεται...

Γρηγοριάδης Κώστας

Τρία χρόνια έκλεισαν, προχτές, από το τραγικό δυστύχημα στα Τέμπη, που προκάλεσε το θάνατο 21 μαθητών από το Μακρυχώρι Ημαθίας. Στο μνημόσυνο, που πραγματοποιήθηκε στον τόπο της θυσίας, ήταν παρούσα η οδύνη των συγγενών, απούσα, όμως, η επίσημη Πολιτεία. Κι αυτό, ίσως, να μην είναι τόσο κακό - άλλωστε και να πήγαιναν κάποιοι εκπρόσωποί της, μάλλον από σκοπιμότητα θα το έκαναν, παρά από ενδιαφέρον - όσο το γεγονός ότι, τρία χρόνια μετά το «μεγάλο χαμό», τίποτα δεν έχει διορθωθεί για να μην ξαναθρηνήσουμε θύματα.

Οι υποσχέσεις της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που επαναλήφθηκαν από την κυβέρνηση της ΝΔ, για την κατασκευή της σήραγγας των Τεμπών παραμένουν ακόμα ανυλοποίητες, όπως και οι άλλες που δόθηκαν μετά το παρόμοιο δυστύχημα στον Μαλιακό, που προκάλεσε το θάνατο άλλων 7 μαθητών, από τη Φαρκαδώνα Τρικάλων. Αυτή η εγκληματική αδιαφορία των κυβερνώντων, που συνεχίζεται, δεν αντιμετωπίζεται με κλάματα και κατάρες. Χρειάζεται η άσβεστη μνήμη και η εύλογη οργή να συνδυαστούν με τον συνεχή αγώνα για να «φύγουν από τη μέση» οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και ν' ανοίξει ο δρόμος για τη Λαϊκή Εξουσία. Για να μπουν στο κέντρο της κοινωνίας η ζωή και τα συμφέροντα του λαού, πετώντας στο καλάθι των αχρήστων τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας...

Ενότητα δράσης...

Στην προσφιλή της τακτική κατέφυγε και πάλι η «Αυγή». Κι όπως πάντα, έχοντας την αυταπάτη ότι επειδή η ίδια κλείνει τα μάτια, δε βλέπουν και οι άλλοι όλα όσα η ίδια δε θέλει να δει. «Ο Αλέκος Αλαβάνος φάνηκε να προτιμά το "γαλλικό μοντέλο", το οποίο έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την ενότητα δράσης των εργαζομένων (που αρνείται το ΚΚΕ)» έγραφε στο χτεσινό της φύλλο, στο σχετικό με την προ ημερήσιας διάταξης προχτεσινή συζήτηση στη Βουλή ρεπορτάζ. Προφανώς, εννοεί την ενότητα δράσης με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ στη ΓΣΕΕ. Πάντως, στην προχτεσινή 24ωρη πανελλαδική απεργία των ταξικών ομοσπονδιών και συνδικάτων δεν είδαμε ούτε ένα συνδικαλιστή του ΣΥΝ...

Αλλο ΛΑΟΣ, άλλο λαός

Αλήθεια, αυτό το ΛΑΟΣ του Καρατζαφέρη, τόσο καιρό που γινόταν, και συνεχίζεται ακόμη, ο χαμός με τις «διαπραγματεύσεις» για την Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας 2006 - 2007 και τη συμφωνία ντροπής, που υπέγραψε η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πού ήταν;

Κατά τα άλλα, βέβαια, είναι λαλίστατο (έως και για το βίντεο - κλιπ της Βίσση πήρε θέση) και πάντα ...φιλεργατικό. Οταν πρόκειται, όμως, να μιλήσουμε για την τσέπη των αφεντικών, θυμάται τη γαργάρα...

Η υποκρισία της ΕΣΑμΕΑ

Την «επαναστατική κίνηση» της αποχής των εκπροσώπων της από τις Επιτροπές του Ν.2643/98 για την απασχόληση των Ατόμων με Αναπηρία, «ως ένδειξη διαμαρτυρίας στην απαράδεκτη και αδικαιολόγητη καθυστέρηση των διαδικασιών ολοκλήρωσης της προκήρυξης των θέσεων», ανακοίνωσε χτες η Εθνική Συνομοσπονδία Ατόμων με Αναπηρίες (ΕΣΑμΕΑ).

Η ΕΣΑμΕΑ βέβαια έχει καθαγιάσει το νόμο 2643/98 - αβαντάροντας την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που τον ψήφισε - προβάλλοντάς τον ως πανάκεια για την ανεργία που μαστίζει τους ανάπηρους. Μάλιστα, αξιοποίησε και τη συμμετοχή της σε αυτές τις επιτροπές για να ρουσφετολογήσει και να παίξει παιχνίδια στις πλάτες των αναπήρων. Σήμερα η ΕΣΑμΕΑ έρχεται να διαμαρτυρηθεί γιατί δεν τηρείται ο νόμος που προβλέπει την προκήρυξη θέσεων κάθε χρόνο, επιδιώκοντας να ενσωματώσει τη δυσαρέσκεια που δημιουργεί η εκρηκτική ανεργία που μαστίζει τα ΑμΕΑ και τις οικογένειές τους, να δείξει δήθεν ότι αγωνίζεται και ταυτόχρονα να διευκολύνει τη δημαγωγία του ΠΑΣΟΚ, που και αυτό με τον ίδιο τρόπο όπως η ΝΔ εφάρμοσε το νόμο, κάνοντας προκηρύξεις μόνο πριν από τις δημοτικές και βουλευτικές εκλογές!

Οι ανάπηροι και οι οικογένειές τους έχουν κάθε λόγο να τους γυρίσουν την πλάτη. Να συσπειρωθούν γύρω από τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα Αναπήρων, που παλεύει για τα δικαιώματα των ΑμΕΑ, που αγωνίζεται όχι για την εφαρμογή κάποιου νόμου που έτσι και αλλιώς δεν αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας, αλλά για δουλιά για όλους τους ανάπηρους.

Τα προκλητικά...

Παπαγεωργίου Βασίλης

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΟ ΤΟ θέμα που βρήκαν για να «τρώγονται» Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ, κατηγορώντας ο ένας τον άλλον για «παλιούς» και «νέους» συμβασιούχους. Φαίνεται ότι κανείς τους δεν ντρέπεται ή δε γνωρίζει τη φράση «στο σπίτι ...του κρεμασμένου δε μιλάνε για σκοινί».

Το ΠΑΣΟΚ, που μετέτρεψε σε επιστήμη την εξαγορά συνειδήσεων μέσω των υποσχέσεων για διορισμούς σε συμβασιούχους, κατηγορεί (κυρίως διά του Σ. Κοσμίδη) την κυβέρνηση της ΝΔ, που προσπαθεί να κάνει ακριβώς το ίδιο, με κάπως διαφορετικούς τρόπους.

Η αλήθεια είναι πως οι «πράσινοι» δικαιούνται να ...παραδίδουν τέτοιου είδους μαθήματα ως «αυθεντίες» στο θέμα, πλην, όμως, θα μπορούσαν να το κάνουν πιο διακριτικά, γιατί ο κόσμος ακούει και καταλαβαίνει.

Κι όλοι γνωρίζουν πως τα επόμενα χρονάκια θα έχουμε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις.

Α, ΜΑΛΙΣΤΑ, ΤΗΝ ...παρέμβαση του Κώστα Καραμανλή ζήτησε ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρήστος Πολυζωγόπουλος, για να προστατευτούν οι συλλογικές συμβάσεις και οι μισθοί των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ.

Φαίνεται, δεν του έφθασαν τα πρωθυπουργικά συγχαρητήρια που έλαβε προχτές στη συζήτηση των πολιτικών αρχηγών στη Βουλή, όταν ο Κ. Καραμανλής «χαιρέτισε» τη σύμβαση που υπογράφτηκε με τον ΣΕΒ.

Να θυμίσουμε, πάντως, στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ ότι η κυβέρνηση εδώ και καιρό έχει κάνει την παρέμβασή της στις ΔΕΚΟ και, συγκεκριμένα, στον ΟΤΕ, εφαρμόζοντας πρόγραμμα χτυπήματος των εργασιακών δικαιωμάτων, με τη γνωστή «πιλοτική συμφωνία», την οποία υπέγραψαν και οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ.

Μήπως θυμάται ο Χρ. Πολυζωγόπουλος τι στάση είχε τηρήσει ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Παπανδρέου, στην περίπτωση εκείνη;

ΠΕΡΗΦΑΝΟΙ ΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ για την προκήρυξη κατασκευής 27 σχολικών κτιρίων με «σύμπραξη» ιδιωτικού και δημόσιου τομέα. Ξεχνάμε το πόσο θα κοστίσει η ιστορία. Ευελπιστούμε μόνον ότι οι μαθητές δε θα πληρώνουν ...διόδια για να πάνε στις τάξεις τους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Ο... κύριος Πολυζωγόπουλος

Ο κύριος Πολυζωγόπουλος και οι συν αυτώ συνδικαλιστές που συγκροτούν τις πλειοψηφίες στη ΓΣΕΕ και στην ΑΔΕΔΥ, έχουν να παρουσιάσουν πλούσιο έργο πίσω τους. Πρόκειται για συνδικαλιστές, οι οποίοι «άνθισαν» και «καρποφόρησαν» την περίοδο κατά την οποία οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ - με μοχλό τις ΔΕΚΟ - επιχείρησαν να ελέγξουν ασφυκτικά το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας. Επιδίωξη η οποία προωθήθηκε και μέσα από τη δημιουργία μιας ομάδας... εκλεκτών συνδικαλιστών, μίας εργατικής αριστοκρατίας, ξεκομμένης και ενάντιας στα ευρύτερα ταξικά συμφέροντα που - υποτίθεται - ότι πρέπει να υπερασπίζει. Ηταν ακριβώς η περίοδος κατά την οποία οι «πράσινες κλαδικές», είχαν αναλάβει ρόλο τροχονόμου στις προσλήψεις προσωπικού. Αν ήθελες να προσληφθείς, έπρεπε να περάσεις από τον αρμόδιο «κλαδικάρχη», είτε αφορούσε πρόσληψη σε κρατική τράπεζα, είτε στον ΟΤΕ, στη ΔΕΗ, στην ΕΥΔΑΠ κλπ. Με άλλα λόγια, τους είχαν παραχωρήσει μέρος της νομής της ευρύτερης κρατικής εξουσίας. Εχουμε τη δημιουργία μιας γραφειοκρατικής συνδικαλιστικής ηγεσίας, πλήρως αποκομμένης από τις ανάγκες των εργαζομένων, η οποία, λειτουργώντας περίπου σαν τμήμα του ευρύτερου κρατικού μηχανισμού, προωθούσε τις εκάστοτε κυβερνητικές και κομματικές επιδιώξεις.

Είναι χαρακτηριστικό, ότι στις επαφές που είχαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ με την ηγεσία του ΣΕΒ, φρόντιζαν πάντα να τους υπενθυμίζουν, ότι ήταν το κόμμα εκείνο που μπορούσε να διασφαλίσει την «εργασιακή ειρήνη» - μέσω του ελέγχου της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ - κάτι βέβαια που δεν μπορούσε να εγγυηθεί η ΝΔ... Βρισκόμαστε ακριβώς στην εποχή όπου ενισχύεται η επιχείρηση εξαχρείωσης, εξαγοράς και μαζικής αλλοτρίωσης συνειδήσεων στο συνδικαλιστικό κίνημα. Των διεργασιών αυτών υπήρξε «παιδί» ο κ. Πολυζωγόπουλος, αλλά και ο κ. Πρωτόπαππας, ο κ. Μανιάτης του ΟΤΕ, ο κ. Πιπεργιάς της ΔΕΗ, και πληθώρα άλλων κυβερνητικών συνδικαλιστών. Οι διεργασίες αυτές δεν περιορίστηκαν σε επίπεδο διαχείρισης, αλλά είχαν πολιτικές και ιδεολογικές προεκτάσεις.

Από την άποψη αυτή είναι χαρακτηριστικό, ότι οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ, όχι απλώς στήριξαν, αλλά αποτέλεσαν το οπλισμένο μακρύ χέρι του «εκσυγχρονιστικού εγχειρήματος» που ξεκίνησε με την άνοδο του Κ. Σημίτη στην κυβερνητική και κομματική εξουσία το 1996. Ηταν ακριβώς οι άνθρωποι πάνω στους οποίους στηρίχτηκε ο Σημίτης για να προωθήσει τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη χώρα μας. Οι ίδιοι συνέδεσαν το όνομά τους με ορισμένες από τις πιο μαύρες σελίδες του συνδικαλιστικού κινήματος. Οχι μόνο προώθησαν τις πολιτικές ταξικής συνεργασίας μέσα από τους περιβόητους «κοινωνικούς διαλόγους», αλλά πρωτοστάτησαν για την επίτευξη του «εθνικού» στόχου ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ. Υπήρξαν εγγυητές των προγραμμάτων λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων, της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων, των αντεργατικών παρεμβάσεων στο Ασφαλιστικό και της απρόσκοπτης καπιταλιστικής κερδοφορίας, η οποία βρισκόταν σε ανοδική πορεία από το 1995, ως ένθερμοι οπαδοί στην πράξη της προώθησης της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή της ενίσχυσης των επιχειρήσεων.

Μνημειώδης θα μείνει ο ρόλος τους στην ιδιωτικοποίηση της Ιονικής - ειδικά των Πολυζωγόπουλου, Πρωτόπαππα και Κουσελά - όταν, λειτουργώντας σαν κοινοί απεργοσπάστες, υπονόμευσαν εκ των έσω τον απεργιακό αγώνα των εργαζομένων της Τράπεζας, με τη δημιουργία απεργοσπαστικού σωματείου. Πρόκειται μόνο για ελάχιστες αναφορές από την... πλούσια δράση του Πολυζωγόπουλου και της ομάδας που έχει αναρριχηθεί στη συνδικαλιστική ηγεσία της χώρας, τελευταίο «επίτευγμα» της οποίας είναι η υπογραφή της Συλλογικής Σύμβασης της ντροπής.

Θανάσης ΚΑΝΙΑΡΗΣ