Σε «ανοιχτή γραμμή» με τους κρουνούς του κρατικού χρήματος και των επιδοτήσεων από το κράτος βρίσκεται το μεγάλο κεφαλαίο, το οποίο κατά τα λοιπά κόπτεται για τους κανόνες του λεγόμενου «ελεύθερου ανταγωνισμού». Φέτος, μόνο μέσω του λεγόμενου αναπτυξιακού νόμου, οι βιομήχανοι και άλλοι μεγαλοκεφαλαιούχοι καρπώθηκαν ζεστό και δωρεάν κρατικό χρήμα που φτάνει στα 540 εκατ. ευρώ, όσο περίπου και το ύψος των «κρατικών επιδοτήσεων», για το οποίο η ΕΕ κατηγορεί την «Ολυμπιακή Αεροπορία». Η υποκρισία της κυβέρνησης, της ΕΕ και όλων όσοι στηρίζουν την αντιλαϊκή πολιτική του ευρωμονόδρομου είναι ολοφάνερη. Πολύ περισσότερο, όταν η κυβέρνηση στο όνομα των «αντοχών της οικονομίας» αρνείται ακόμη και την ελεημοσύνη του επιδόματος θέρμανσης στα λαϊκά νοικοκυριά και την ίδια στιγμή οι ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι επιδοτούνται με πακτωλό χρημάτων...

Στην «ανεξαρτησία» της Δικαιοσύνης «έριξε το μπαλάκι» ο υπουργός Δικαιοσύνης για την κλήση σε απολογία στελεχών του ΠΑΜΕ, μεταξύ των οποίων και του βουλευτή του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκα, επειδή πρωτοστάτησαν στην απεργία της 26ης Ιουλίου. Μάλιστα, υποστήριξε ότι ο εισαγγελέας ενήργησε νόμιμα και μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων του. Μα ακριβώς αυτό είναι και το πρόβλημα. Οι εισαγγελείς πάντα «νόμιμα» και πάντα «μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων τους» κυνηγάνε τους πρωτοπόρους εργάτες, διώκουν τους συνδικαλιστές, χτυπούν το «δικαίωμα» στην απεργία. Πώς γίνεται όμως και δεν κάλεσαν ποτέ και πουθενά σε απολογία κάποιο βιομήχανο, «μέσα στα όρια των αρμοδιοτήτων τους»; Το πρόβλημα, λοιπόν, είναι ότι η «νομιμότητα» είναι πάντα κατά του εργάτη και υπέρ των βιομηχάνων. Και αυτοί που ψηφίζουν αυτούς τους νόμους και τους εφαρμόζουν έχουν όνομα, ανήκουν σε συγκεκριμένα κόμματα.

Η ευθύνη, λοιπόν, για τέτοιου είδους διώξεις ανήκει συνολικά στην κυβέρνηση, όπως χαρακτηριστικά τόνισε στη Βουλή ο βουλευτής του ΚΚΕ Τ. Τσιόγκας. Ο ίδιος μάλιστα ζήτησε την άρση της βουλευτικής ασυλίας του, για να δικαστεί μαζί με τους άλλους συνδικαλιστές, σε περίπτωση που ασκηθεί δίωξη. Κάνοντας καθαρό ότι οι κομμουνιστές δε θα οχυρωθούν πίσω από καμιά ασυλία, όταν πρόκειται να περιφρουρήσουν το δικαίωμα στην απεργία και να υπερασπίσουν στοιχειώδη εργατικά δικαιώματα.

«Κι εσείς νομίζετε ότι θα πάμε να βρούμε ανθρώπους που ξεπουλάνε τους εργαζόμενους στα τραπέζια του διαλόγου;»... Οι ίδιες οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ έβαλαν στη θέση του τον Αλ. Καλύβη, προχτές, όταν ο τελευταίος εμφανίστηκε δήθεν.. ανήσυχος για την κινητοποίησή τους και τις προέτρεψε «να αποκτήσουν επαφή με τη ΓΣΕΕ», ρωτώντας «πονηρά», μάλιστα, τις εργάτριες αν έχουν συστήσει «καμιά επιτροπή» και «ξεχνώντας» το ταξικό κλαδικό συνδικάτο της Αθήνας. Κι όλα αυτά, όταν λίγο πριν, ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΓΣΕΕ και εκπρόσωπος της Αυτόνομης Παρέμβασης, στη συνάντηση που είχε προηγηθεί με τον υφυπουργό Απασχόλησης, για τα «Κλωστήρια Πρεβέζης», παζάρευε τις απολύσεις που ο Αργυρός κι η κυβέρνηση πιέζουν τους εργαζόμενους να δεχτούν.

Η κατακραυγή των εργαζομένων ανάγκασε τον Καλύβη να φύγει. Παραμένει το γεγονός, όμως, του περίσσιου θράσους των συμβιβασμένων ηγετών του συνδικαλιστικού κινήματος. Η πείρα βέβαια των εργαζομένων γίνεται όλο και πιο πλούσια. Και βεβαιώνει αυτό ακριβώς που οι εργάτριες της ΣΕΞ ΦΟΡΜ διαδήλωσαν και πάλι προχτές: Το μέλλον τους δε βρίσκεται στο δρόμο της συναίνεσης και του συμβιβασμού, αλλά σ' αυτόν του ενωμένου ταξικού αγώνα.