«Το λίγο του καθένα μπορεί να χτίσει κάτι το μεγαλοπρεπές». Ακριβώς έτσι η κόκκινη πολιτεία στήθηκε ξανά. Από το μηδέν. Με μέλη και φίλους της ΚΝΕ να βάζουν το δικό τους λιθαράκι, επιλέγοντας το δύσκολο και συνάμα όμορφο, δημιουργικό δρόμο. Εκείνον που σε σπρώχνει μετά το μεροκάματο να ανεβαίνεις πάλι στη σκαλωσιά. Ανάμεσα στο φροντιστήριο και στο σχολείο να πιάνεις το πινέλο. Στο διάλειμμα από το διάβασμα για την εξεταστική να κουβαλάς σιδεριές. Το δρόμο που σε σπρώχνει «να φτάσεις όπου ...δεν μπορείς». Και να μην κουράζεσαι. Κάθε άλλο: «Νιώθεις ικανοποίηση όταν ξέρεις ότι έβαλες κι εσύ ένα χεράκι για να δείξουμε τι κόσμο ονειρευόμαστε». Τουλάχιστον 2.500 άνθρωποι πρόσφεραν απλόχερα κάτι...