Το διαβάζεις, το ξαναδιαβάζεις, λες, δεν μπορεί κάποιο λάθος στη διατύπωση θα είναι, ξέρεις ότι είναι ικανοί για όλα, αλλά δε θες να το δεχτείς. Εξάλλου, έχεις τόσο πολύ εκπαιδευτεί στο να θεωρείς ότι σου κάνουν και χάρη που σου δίνουν μεροκάματο, έχεις ήδη πιστέψει πως είσαι κόστος κι όχι παραγωγός πλούτου, είσαι, δηλαδή, «δικός τους» ήδη, τι άλλο θέλουν; Να το θεωρήσεις και αυτό σαν παροχή; «Διά βίου προσέγγιση της εργασίας», λέει το κείμενο. Μέχρι τώρα ήξερες τη «Διά βίου εκπαίδευση και κατάρτιση». Τώρα αυτό τι είναι; Αρχίζεις και περιφέρεις το κείμενο, ακούς γνώμες. Ολοι καταλήγουν στο αυτονόητο: Σ' όλη τη ζωή σου να «προσεγγίζεις» την εργασία; Δηλαδή; Δε θες να το δεχτείς με τίποτα, ε;...