Γρηγοριάδης Κώστας

Πόση αλήθεια, όμως, περιέχουν τα κινδυνολόγα αυτά επιχειρήματα και διλήμματα; Ούτε κόκκο. Ολα τα προαναφερόμενα μέτρα στοχεύουν στη μεγιστοποίηση των κεφαλαιοκρατικών κερδών, στο βάθεμα της εκμετάλλευσης και της καταλήστευσης των εργαζομένων και του λαού, στην ακόμη μεγαλύτερη συγκέντρωση της παραγωγής και του πλούτου σε ακόμη λιγότερα χέρια. Στο παραμικρό, τα μέτρα αυτά δε θα βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της ανεργίας, της ακρίβειας και των άλλων λαϊκών προβλημάτων. Το αντίθετο, θα τα οξύνουν ακόμη περισσότερο. Αυτή είναι η αλήθεια.

«Δεν επιβαρύνεται το κράτος και ο φορολογούμενος σε σχέση με τα ισχύοντα ως σήμερα». Αυτό ισχυρίστηκε ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών Γ. Αλογοσκούφης κατά την παρουσίαση των βασικών αξόνων της ρύθμισης που στοχεύει στην κατεδάφιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των τραπεζοϋπαλλήλων. Ο κυβερνητικός παράγοντας με αυτή την - προσεκτική - διατύπωση επιχείρησε να θολώσει τα νερά, κρύβοντας το γεγονός ότι με βάση «τα ισχύοντα ως σήμερα» - δηλαδή χωρίς την ανάγκη άλλης νομοθετικής ρύθμισης - το τραπεζικό κεφάλαιο επιδοτείται με τεράστια ποσά, ίδια ακριβώς με αυτά που προβλεπόταν στην αρχική ρύθμιση, που «πήραν πίσω» μετά την - υποτιθέμενη - παρέμβαση της ΕΕ. Και αυτό γιατί η όποια συμμετοχή των τραπεζών στη χρηματοδότηση του νέου ασφαλιστικού ταμείου θα μειώσει τα κέρδη τους. Κατά συνέπεια και το φόρο που κανονικά θα πλήρωναν στο κράτος. Ετσι το ποσό που θα βάλουν αρχικά οι τραπεζίτες, προκειμένου να καλύψουν τη συμμετοχή του Δημοσίου, στη συνέχεια θα το πάρουν πίσω στο ακέραιο με τη μορφή της επιστροφής φόρου...

Πολλά «μεγάλα λόγια» γράφτηκαν και ειπώθηκαν, σχετικά με την επικείμενη απόφαση της «G8», να χαρίσουν χρέη 40 δισ. δολαρίων σε 18 από τις πλέον φτωχές και καταχρεωμένες χώρες του πλανήτη, κύρια της Αφρικής. Και σίγουρα θ' ακούσουμε και θα διαβάσουμε πολύ περισσότερα, όταν πραγματοποιηθεί η σύνοδος και επισημοποιηθεί το γεγονός.

Είναι όμως, έτσι; Είναι πράγματι ιστορική αυτή η απόφαση; Θα ανοίξει το δρόμο, για την έξοδο των χωρών αυτών από την απέραντη φτώχεια, την πείνα και τις αρρώστιες; Τίποτε απ' όλ' αυτά. Οχι μόνον ή κυρίως γιατί το ποσό των 40 δισ. δολαρίων είναι πολύ μικρό (π.χ. είναι μόνο το 4% των ετήσιων παγκόσμιων δαπανών για στρατιωτικούς εξοπλισμούς και το 8% των αντίστοιχων αμερικανικών δαπανών), μπροστά στις συσσωρευόμενες, εδώ και πολλές δεκαετίες, τεράστιες ανάγκες των χωρών αυτών. Κυρίως, γιατί η βασική αιτία της τραγικής κατάστασης αυτών των χωρών βρίσκεται στη χειραγώγηση και καταλήστευσή τους από τις πολυεθνικές και τα μονοπώλια, τις μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες. Και, βέβαια, το χάρισμα των 40 δισ. δολαρίων δεν αλλάζει στο παραμικρό το γεγονός αυτό.

Στην πραγματικότητα, οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές χώρες (G8) θα σβήσουν ένα «χρέος», το οποίο αντιπροσωπεύει ένα απειροελάχιστο μέρος των όσων έχουν καταληστεύσει και το κάνουν για να εξωραΐσουν την απάνθρωπη πολιτική τους και για να βαθύνουν ακόμη περισσότερο την εκμετάλλευση και το ξεζούμισμα των λαών.

Για να πάρετε, πάντως, μια ελάχιστη γεύση του τι σημαίνει «ιμπεριαλιστική καταλήστευση», σημειώνουμε τα εξής: Οι φτωχές χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου (π.χ. Αφρική) είναι παγιδευμένες και αλυσοδεμένες στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Παράγουν ό,τι θέλουν οι πολυεθνικές και όχι ό,τι έχουν ανάγκη. Πουλάνε σε εξευτελιστικές τιμές στα μονοπώλια, αφού αυτά ελέγχουν το διεθνές εμπόριο, ενώ αγοράζουν ό,τι έχουν ανάγκη πολύ ακριβότερα. Κι έτσι, η φτώχεια τους συνεχώς ανακυκλώνεται και βαθαίνει, ενώ οι πολυεθνικές συσσωρεύουν αμύθητα πλούτη.

Για παράδειγμα, η Αιθιοπία εξάγει μεγάλες ποσότητες καφέ. Αυτό έκανε ακόμη και στην περίοδο του τρομερού λιμού (1981-82). Τα καλύτερα εδάφη της χρησιμοποιούνταν για εξαγωγικούς σκοπούς και όχι για την καλλιέργεια αγαθών που είχε και έχει ανάγκη η χώρα, όπως σιτάρι ή καλαμπόκι. Ο καφές, όμως, αγοράζεται από τις πολυεθνικές με 1 ευρώ το κιλό και φτάνει στον καταναλωτή, καβουρντισμένος και αλεσμένος, στην τιμή των 15 ευρώ και ακόμη περισσότερο. ΄Η πουλιέται με 3 ευρώ το φλιτζάνι και, επομένως, 600 ευρώ το κιλό, αφού το τελευταίο «βγάζει» 200 φλιτζάνια καφέ. Το ίδιο συμβαίνει με το χρυσό, τα διαμάντια, το κοβάλτιο, το χαλκό, το σίδηρο, τον κασσίτερο, το μαγγάνιο, το πετρέλαιο, το κακάο, την ξυλεία κι ένα σωρό άλλες πρώτες ύλες και προϊόντα, που εξάγονται από τις χώρες της Αφρικής.