«Η λογική της δήλωσης των στελεχών της ΚΕΔΑ είναι απλή: Να αγωνιστούμε ώστε να υπερασπίσουμε μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, το θεσμό της ΕΓΣΣΕ, συνεργαζόμενοι, αν χρειαστεί, ακόμη και με το διάβολο». Αυτά σημειώνει το Γραφείο Τύπου της ΚΕΔΑ και μας κατηγορεί για «ακραίο αριστερισμό», χρεώνοντάς μας, επίσης, την αντίληψη ότι «δε μας ενδιαφέρουν οι κατακτήσεις της εργατικής τάξης, δε μας ενδιαφέρει ο θεσμός της ΕΓΣΣΕ», με αφορμή σχετικό σχόλιο της στήλης στον «Ρ» του Σαββάτου.

Προφανώς, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και όχι τυχαία, βέβαια. Μακάρι, να υπερασπίζονταν «μια από τις μεγαλύτερες κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, το θεσμό της ΕΓΣΣΕ», μη διστάζοντας, αν χρειαστεί, να συνεργαστούν ακόμη και με το διάβολο. Το θέμα είναι, όμως, ότι συμπαρατάσσονται με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, με τους εκπροσώπους του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Με άλλα λόγια, με τις δυνάμεις εκείνες, που ήδη έχουν κάνει ό,τι μπορούν, για να υπονομεύσουν και να πριονίσουν και αυτή την κατάκτηση του εργατικού κινήματος, ενώ, τώρα, δηλώνουν την ετοιμότητά τους να συζητήσουν με τους διαβόητους «κοινωνικούς εταίρους» ό,τι έχει απομείνει, στο πλαίσιο του «κοινωνικού διαλόγου»...

Το 2003, όταν η Ουάσιγκτον και οι «πρόθυμοι σύμμαχοί» της προετοίμαζαν και μετά πραγματοποίησαν τη στρατιωτική εισβολή στο Ιράκ, ο τότε Γερμανός Πρόεδρος Γκ. Σρέντερ δήλωνε δημόσια τη διαφωνία του. Οπως αποκαλύπτεται τώρα από γερμανικές εφημερίδες, την ίδια περίοδο, πράκτορες των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών, που βρίσκονταν στο Ιράκ, συνεργάζονταν στενά με τις δυνάμεις εισβολής και έδιναν στοιχεία, για να είναι περισσότερο εύστοχοι και αποτελεσματικοί οι αμερικανικοί βομβαρδισμοί.

Η αποκάλυψη αυτή έρχεται μετά το σκάνδαλο, σχετικά με τη συνεργασία των γερμανικών μυστικών υπηρεσιών σε απαγωγές και μεταφορές «υπόπτων τρομοκρατίας» με τα διαβόητα αεροπλάνα της CIA, από τη Γερμανία και άλλες χώρες της Ευρώπης, ενώ, η γερμανική κυβέρνηση δήλωνε πλήρη άγνοια και καταδίκαζε τις αντιδημοκρατικές πρακτικές...

Σημειώνουμε τα παραπάνω, για δυο κυρίως λόγους: Πρώτον, γιατί πιστεύουμε ότι δε γίνονται αυτά μόνο στη Γερμανία. Αλλωστε, όλες οι κυβερνήσεις των χωρών της ΕΕ έχουν την ίδια ουσιαστικά πολιτική, είναι μέλη ή συνεργάζονται στενά με το ΝΑΤΟ και έχουν υπογράψει το ίδιο πλαίσιο «αντιτρομοκρατικών» συμφωνιών με τις ΗΠΑ. Δεύτερον, γιατί πιστεύουμε ότι όλ' αυτά δε γίνονται - κατά κανόνα, τουλάχιστον - εν αγνοία των κυβερνήσεων. Τουλάχιστον, αυτό φανερώνει το παράδειγμα της Γερμανίας...

Και δεν υπάρχει μόνο το παράδειγμα της Γερμανίας. Την ίδια ακριβώς άποψη έχει και ο Ελβετός βουλευτής, Ντικ Μάρτι, εισηγητής μιας επιτροπής του Συμβουλίου της Ευρώπης, που διερευνά τις «μυστικές φυλακές» και τις δραστηριότητες των ΗΠΑ στην Ευρώπη, σχετικά με τους φερομένους ως τρομοκράτες.

«Εδώ και δύο - τρία χρόνια, οι χώρες γνωρίζουν αρμοδίως αυτό που συμβαίνει», δήλωσε τις προάλλες στη ρουμανική τηλεόραση, «Τελεβιζιόν Σουίς», ο Ντικ Μάρτι και συμπλήρωσε: «Υπάρχουν χώρες που συνεργάστηκαν ενεργά, υπάρχουν άλλες που ανέχθηκαν και υπάρχουν και άλλες που απλώς έκαναν τα στραβά μάτια».

Αραγε, τη δική μας χώρα σε ποια ομάδα την κατατάσσει ο Ελβετός βουλευτής;